Lesbók Morgunblaðsins - 08.12.1963, Side 10

SiMAVIÐTALIÐ
Sviptir sparifötunum af
Hver cr
uppáhaldsmatur
eiginmannsins
SpumingTinni svarar frú
Alda Bjarnadóttir, eiginkona
Magnúsar E. Guðjónssonar,
bæjarstjóra á Akureyri.
Hver er uppáhaldsréttur
eiginmannsins? Þessari spu-
rningu er vandsvarað. Maður
inn minn er ekki matvandur
Honum þykir allur algeng-
ur, vel lagaður matur góður
ekki sizt „íslenzkur matur”,
svo sem súrmetL
En hér fylgja með tvær
uppskriftir. Sú fyrri af vin-
sælum hversdagsrétti og sú
síðari af hátíðarrétti:
Kjötbúðingur:
500 g hakkað saltkjöt,
1 bolli hveiti,
1 matsk. kartöflumjöl,
1 tesk. lyftiduft
2 egg,
soðin mjólk og
pipar eftir smekk.
Hrært saman í deig. Deig-
ið síðan sett í þar til gerð-
an léreftspoka (ea. 25 x 8 cm
að stærð), sem látinn er of-
an í suðupottinn. Kjötbúð-
ingurinn er framreiddur
niðursneiddur ásamt kart-
öflustöppu og grænmetL
Kálf ak jötsvafn ingar:
400 g kálfakjöt,
16 sneiðar „bacon”,
50 g „skinka”,
100 g sveppir,
1 stk. laukur,
150 g smjör,
salt, pipar og krydd.
Skinkan, sveppirnir og
laukurinn er hakkað saman
og sett út í bráðið smjörið.
Salti, pipar og kryddi bætt
í eftir smekk. Kjötið er skor
ið í (16) þunnar sneiðar og
sneiðarnar barðar lítið eitt.
Massanum er jafnað niður
á kjötsneiðarnar og bacon-
sneiðunum síðan bætt þar
ofan á. Að þessu loknu eru
kjötsneiðarnar vafðar upp og
þeim stungið upp á sérstak-
an prjón (oft 2—3 saman á
hverjum prjóni). Vafning-
arnir eru síðan steiktir á
pönnu. Borið fram með
soðnum kartöflum og græn-
meti.
— 37149.
— Já.
— Einar Pálsson.
— Lesbók Morgunblaðsins.
— Ég vona sannarlega, að þið
séuð ekki að spyrja um uppá-
haldsmatinn minn — eða mat-
arræðið á heimilinu yfirleitt.
— í megrun?
— Síður en svo. Mínir nán-
ustu hafa verið í megrun
undanfarin 40 ár — og þú
hefur væntanlega séð árangur-
inn.
— Ég skil. í rauninni ætlaði
ég að spyrja um bókina þína.
Er ekki skemmtilegt að eiga
BRIDGE
Flestir bridgespilarar vita
hve nauðsynlekt er fyrir varn-
arspilara að vera fljótur til, ef
hann ætlar að reyna að villa
fyrir samherja. Getur hik eða
stutt umhugsun eyiðlagt þann
möguleika, sem annars er fyrir
hendL
Eftirfarandi spil er gott dæmi
um þetta:
Sagnir gengu þannig:
Norður Austur Suður Vestur
1 H 1 S 3 T 4 S
Dobl Pass 5 L Pass
5 T Pass Ptass Pass
A D-G-10
¥ Á-K-9-6
+ D-G-2
* 8-7-4
A 7-5-3-2
V D-10-7-5-
4-2
♦ 10
* 6-5
é> Á-K-9-8-
6
V G-8
4> 9-7-4-3
Jf. Á-3
A 4
V 3
+ Á-K-8-6-5
* K-D-G-10-9-2
Suður var sagnhafi í 5 tíglum
og Vestur lét út spaða 2. Austur
sem vissi að félagi hans átti lé-
leg spil, sá strax, að eini mögu-
leikinn til að fá 3 slagi, var að
sagnhafi ætti aðeins 5 tromp.
Með útspilinu fékk hann að vita
að sagnhafi átti aðeins einn
spaða og voru því aðeins 2 slag-
ir öruggir þ.e. á svörtu ásana.
Án þess að hika drap austur
spaðann með ásnum og lét síð-
an samstundis út spaða 6. Aug-
Ijóst er að sagnhafi getur auð-
veldlega unnið spilið, ef hann
gefur heima. Hann áleit þó að
of mikil áhætta fylgdi því þar
eð vel gæti verið að vestur ætti
spaða kónginn. Hann trompaði
því spaðann, tók síðan tvisvar
tromp, en kom í Ijós að austur
átti 4 tígla. Næst lék sagnhafi
út lauf sem austur drap með
ás og nú kom spaða kóngurinn,
sem kostaði tromp hjá sagn-
hafa.
Austur átti nú efitr 2 tromp,
en sagnhafi aðeins. eitt í borði
og eitt heima. Austur fékk því
einn slag til viðbótar og spilið
tapaðist fyrir góða vörn hjá
austur.
bók á raarkaðnum I fyxsta
sinn?
— Reynzla út af fyrir sig.
— En þú hefur fengizt tölu-
veirt við ritstönf áður, er ekki
svo?
— Ég hef verið að föndra við
að skrifa leikrit.
— I>ú átt þá eitthvað í p>oka-
horninu af slíku?
— O, það er ekki mikið.
— Vildirðu nefna eitthvað?
— Ja, það af því, sem ég
hef sett saman — og frekast
ætti erindi til fólksins núna
er satíra á íslenzkt nútírna-
þjóðfélag. Ég hef kallað leik-
ritið „Krónuna og koparinn", í
höfuðið á stjórnmálaflokkunum.
— Og bókin heitir „Spekin
og sparifötin“.
— Mikið rétt.
— Og hvað viltu segja með
þinni bók?
— Ja, það tekur heila bók að
segja það.
— En í samþjöppuðu formi
— gera stutta sögu langa, eins
og sagt er.
— Ég veit ekki hvað er hægt
að segja — í símtali. En í bók-
inni skiptast á húmorinn í mann
lífinu — og sárustu stundirnar.
— í auglýsingum segir, að
þar sé fjallað um þá einkenni-
legu tilviljun að fæðast íslend-
inguir.
— Já, það er einkennileg til-
viljun. íslendingar eru svo fá-
ir, en mannfólkið margt. Nú
•— og svo fæðist fleira kvikt.
•— Apar, áttu við?
— Meðal annars. Þetta eru
náfrændur okkar.
— Heldurðu að þeir öfundi
okkur?
— Nei, þeir sárvorkenna okk-
ur sjálfsagt. En í sambandi við
þessa tilviljun — að fæðast ís-
lendingur en ekki eitthvað ann-
að — þá er það ekki sízt merk-
ast vegna þess, að það veit
enginn hversu geysileg áhrif
þessi menning, sem íslending-
ar hafa geymt, hefur haft á
alla siðmenninguna í heimin-
um frá upphafi vega.
— Við hvað áttu? Þú ert far-
inn langt aftur fyrir upphaf
íslandsbyggðar.
— Já, langt. Ég á við Edd-
urnar.
— Og hvað meira?
— Ég segi ekkert meira
núna — en ég geri það næsta
ár, ef Guð lofar.
— Já, en þar fyrir utan er
varla hægt að segja, að það
sé merkilegra að vera íslend-
ingur en að vera Færeyingur,
Breti eða Rússi.
— Kannski ekki. Það merki-
legasta er að vera til, yfirleitt.
En samt finnst mér afstaða ís-
lendingsins til alls mótast af
þessu kynlega umhverfi og and-
rúmslofti. íslendingar eru á
margan hátt víðsýnni en ýmsar
aðrar þjóðir, enda þótt þeir sitji
í rauninni fastir í sinu horni,
ræturnar liggi dýpra hjá okkur
en hjá ýmsum öðrum þjóðum.
— Og um þetta fjallar „Spek-
in og sparifötin"?
V J A ft P
TUR
■— Það má segja það.
— Á hvenn hátt — helzt?
— Ég reyni að sýna fólki
spariföt spekinnar — og í bók-
inni sviptum við sparifötun-
um af svo að eftir stendur
sannleikurinn nakinn.
■— Er sannleikurinn húmor?
— Ég hef þá trú, að enginn
skilji alvöruna til fulls nema
hann skilji skopið. Það er hægt
að sjá hjá mestu meisturunum
— eins og til dæmis Shakes-
peare. Hann hækkar hverja
hugsun — og dýpkar með því
að tefla henni fram gegn húmor
heimsins.
— Og um þetta ætlarðu að
fjalla áfram í næsfu bók?
— Mér hefur dottið það í hug.
Ég er búinn að eyða mörgum
árum í grúsk — eða hvað þú vilt
kalla það. Og ég hefði gaman af
að skrifa bók um uppruna Is-
lendinga, hvenær sem það ann-
ars verður.
— Þú hefur legið yfir þessu í
mörg ár?
— Já, og það er geysispenn-
andi viðfangsefni. Maður getur
ekki slitið sig frá þvL
Bob B. Soxx the blue jeans: Zip
-a-dee-doo-da/Flip and nitty.
Fyrra lagið hlaut hvorki
meira né minna en Oscar-verð-
launin árið 1947 svo það er
komið til ára sinna. Þá var það
sungið í hinni ágætu Walt Dis-
ney kvikmynd „Song of the
South”, og sungið mun betur en
nú, því varla er hægt að kalla
þessi óhljóð, sem Bob B. Soxx
og hans fólk framleiðir, söng.
En ótrúlegt en satt. Lagið hefur
náð metsölu 4 þessum nýja
rokk-twist-búningi, reyndar er
takturinn í því mjög góður til
að dansa eftir „Flip and Nitty”
er ekki sungið, heldur bara
spilað. Rokklag, sem segir ekki
mikið, en er samt spilað af
mikilli innlifun, og er saxófón-
leikarinn þar áberandi beztur.
The Dave Clark Five: The
Mulberry bush/Chaquita.
Fyrra lagið á þessari plötu
er gamalkunn þula, sem hefur
verið yngd upp og ef satt skal
segja, þá nýtur hún sín mjög
vel í þessari útsetningu, sem
að sjálfsögðu er í rokkstíl, en
þessum hæga rokkstíl, sem nú
er að verða vinsæll meðal unga
fálksins. Síðara lagið er stæl-
ing á laginu „Taquila,” sem
vinsælt var fyrir fimm árum
eða svo, og meira að segja léleg
stæiing, svo sú hlið plötunnar
segir harla lítið, en það er
„Mulberry bush,” sem gerir
þessa plötu skemmtilega.
í lok október voru gefin
út samtímis í Danmörku og
á Grænlandi frímerki til að
minnast þess að 50 ár eru
liðin síðan Niels Bohr setti
fram kenningu sína um bygg
ingu atomsins. Verðgildi
merkjanna er 35 og 60 aur-
ar. Þetta er í fyrsta sinn,
sem samtímis eru gefin út
frímerki í Danmörku og
Grænlandi og hefur komið
til tals, að svo verði öðru
hvoru framvegis.
10 LESBÖK MORGUNBLAÐSINS
33. tölublað 1963.