Lesbók Morgunblaðsins - 23.12.1963, Blaðsíða 15

Um jólin dvelst Azhkenazyfjölskyldan á heimili foreldra Þórunnar. í aftari röð frá vinstri: Vladimir Azhkenazy, Jóhann
Tryggvason, Þórunn, Vladimir yngri og Stefán hróðir Þórunnar, sem er 16 ára. í fremri röð frá vinstri: Sigrún 11 ára,
systir Þórunnar, Klara móðir hennar sem heldur á Nödíu, og Kolbrún systir Þórunnar, sem er 8 ára.
„Höfðuð þið ekki jólatré í Moskvu?"
„Jú, jú, það hafa flestir Moskvubúar
jólatré. Þeir setja þau ekki upp fyrr en
síðustu dagana í desember og kalla þau
nýárstré, en þau eru í engu frábrugðin
jólatrjánum, sem við eigum að venjast.“
„En gefa Moskvubúar gjafir í tilefni
komu nýja ársins?“
„Nei, ekki aimennt, en sumir gefa
yngstu börnunum smágjafir og á gaml-
érskvöld eru haldnar fjölskylduveizlur
°g nýja árinu fagnað.“
Við þökkuim nú Þórunni samtalið og
kveðjum hana með ósk um gleðileg jól.
Sólrún Jensdóttir.
Það kvöld þegar gamla konan hættir
að prjóna um miðaftansbil og segir við
Astu Sóllilju: Svona garmurinn, þér er
óhætt að fara að þvo þig — þá eru
jólin komin. Hún heldur nefnilega að
Asta Sóllilja þvoi sig aldrei nema þetta
kvöld, og að hún mundi ekki heldur
þvo sig í kvöld, ef henni væri ekki
skipað það. Sjálf þvæ>r hún sér ekki
lengur, hún er orðin of gömul, auk
þess er ekki haldið saman keytunni
lengur, hvorki ti.1 eins né neins. Eru
þá þetta öll jólin? Nei, gamla konan
tekur einnig fram handlínuna sína þetta
kvöld. Hún leysir af sér gömlu slitnu
Bjalduluna og bindur handlinunni yfir
höfuð sér. Það er svartur silkiklútur,
hann er frá einokunartímunum, hann
hefur gengið í arf frá ömmu til ömmu,
miðbikið í honum er ennþá heilt, öldum
saman hefur hann verið umleikinn af
Binaberum höndum, líkt og brotabrot af
auðlegð heimsins, eða þó að minnsta
kosti sönnun þess að hún sé til ......
í þetta skifti hafði Bjartur skipað
eð láta sjóða heilan ærhupp, svo er
eerhuppurinn soðinn, og bóndinn virð-
ir hann fyrir sér í troginu, feitan og
éngandi, og þá getur hann ekki orða
bundist um aðdáun sina, þrátt fyrir allt
sem á undan er geingið, og segir:
., Ja, þetta eru nú meiri heljarjólin.
Sveinn Kristinsson.

Vladimir Azhkenazy yngri slær nótur á píanóinu og foreldrar hans fylgjast með'.
Hagalagöar
Rausn síra Hannesar
í ævisögu sr. Hannesar Stephensen
á Ytra-Hólmi eftir Sighvat Grímsson, 1
Borgfirðing, er sagt frá eftirfarandi |
atviki: |
„Það var eitt sinn um vetur í bjarg-
arskorti miklum, að fátækur bóndi
einn þar í nágrenninu, kom og gerði I
boð fyrir prófast og bað hann hjálpa
sér um einn málsverð af korni, því
hann ætti enga lífsbjörg á heimili
sínu. Hafði prófastur þá undanfarna
daga útbýtt á tvær hendur matbjörg
snauðum mönnum. Svaraði prófastur
þá: „Ég veit nú ekki, hvort það er
orðið hægt“. Fór hann þegar upp á i
loft, þar sem kornforði heimilisins
var geymdur, og var þá ekkert til
nema sem svara mundi tveim skeffum
af rúgi. Spyr hann þá, hvort búið sé
að mala til morgundagsins, og hafði
það verið gjört, en skeffa var möluð
á' degi hverjum. Sagði prófastur þá
við manninn .... að hann skyldi hafa 1
helming þess, sem til væri (aðra
skefíuna). „Það gæfi víst suður á
morgun“, og varð það sem hann gat
til. Lét hann þá sækja sexæringsfarm
af kornmat til Reykjavíkur, sem sagt
var, að ekki hefði staðið lengi við“.
Sighv. Gr., Borgfirðingur.
Himinninn með parruk

Eitt sinn kom Hannes biskup að\
Húsafelli og var þar við messu. Hann
hafði heyrt ýmsar kynjasögur af
Snorra presti og forneskju hans. Veð-
ur var bjart um daginn með sólskini.
Eftir messu hittust þeir biskup og
prestur úti. Biskup mælti: „Mikið
furðar mig á því, hvað hér er dimmt
uppi yfir, fram til jöklanna“. Prestur
svaraði: „Orsökina til þess get ég sagt
yður, herra, ef þér vitið hana ekki
sjálfur". Biskup kvaðst vilja heyra.
„Það er af því að himinninn brúkar
parruk“, mælti prestur, en biskup
roðnaði við og þótti honum til sín
sveigt, því að hann gekk með hvítt
parruk á höfði og var sjálfur hvítur
fyrir hærum. Ekki er þó þess getið, að
þetta hafi orðið að óvildarefni með
þeim biskupi og Snorra presti.
Sighv. Gr., Borgfirð'ingur.
Fyrir 150 árum i
Vetur var víðast um land góður frá \
nýári fram á þorra, síðan umhleyp-
ingasamur og harður. Vorið gott fyrir
utan kuldakast um hvítasunnu. Sum-
arið gott og grasár hið bezta. Hey-
fengur víðast í betra lagi, en nýting
syðra sumsstaðar slæm vegna rign-
inga. Haust og vetur fram að nýári
var tíð mjög óstöðug, skiptust þá á
regnhryðjur og bleytuhríðar. Var þó
harðast um norð-austur land og þar
jarðleysur tíðar. fs kom eigi þetta ár.
(Aunáll 19. aldar — 1913)
Samspil þriggja fiólína
Fyrsta janúar 1863 gerði Markús
Magnússon stiptprófastur í Görðum
messugerðina hátíðlegri en venjulega
með samspili þriggja fiólína og telur
Magnús Stephensen, er hafði áhuga á
söng eins og öðrum framförum þjóð-
ar vorrar, þennan menntasmekk hans
heiðursverðan, enda hafði konsellíið
eftir tillögu Magnúsar nýlega gert þá
fyrirspurn til stiptamtmanns og bisk-
ups, hvort eigi væri nauðsynlegt þá
þegar að fá orgel í Reykjavíkurdóm-
kirkju.
34. tðlublað 1903.
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 15