Lesbók Morgunblaðsins - 04.10.1964, Page 8

ín Kaiiar petta málverk TRtTFLUN',
hvort sem það er vegna þess, að mál-
ararnir hafi verið truflaðir — eöa mál-
verkíð trufíi frá sér. Okkur Lesbókar-
rnönnum fannst bara gama.n að þessu —•
og urðum ekki varir við neina truft-
un. Kannski höfuim við verið truflaðir
íyrir.
dagskrá
— og það varð stór léttir. Að vísu máil-
uðum við sjálf, en það geta allir gert
nú á döguim“.
„Við fengum líka svo ágaeta hjálp
meðan við vorum að mála“, sagði The-
ódóra „Clausenbræðurnir komu á
hverju kvöldi í heilan mánuð og mál-
uðu og máluðu — og luku við íbúðina
með þessum skrautvegg“, sagir hún
og bendir á gaflinn í borðstofunni. Þetta
eru steiiwölur, sem þau hjónin tíndu
og steyptu á vegginn, en síðan kom
Haukur og gaf skipanir, en Finnbjörn,
Örn og Ragnar Ingólfsson máluðu. Frú-
Finnbjörn, frúin og Úlfar við vegginn g oða, TRUFLUN
Iþrdttimar efst á
að var nú eitthvað meira líf
í frjálsu íþróttunum hér áð-
ur og fyrr, þegr Clausenana,
Finnbjörn og allar hinar stjörnurn-
ar bar sem hæ-st. Nú minnir dýr-
indis skrifborð heima í stofu hjá
i innbirni á, að hann er orðinn fer-
tugur: Gjöf frá samstarfsmönnu-m.
En þótt hann sé enn léttur á sér,
þá eru ýmsar af „samstjörf u-m“
hans orðnar töluvert þyngri en í
gamla daga — og lítið hefðu þær
að segja í landskeppni, jafnvel við
Dani.
En íþróttaunnendur mundu fyrirgefa
Finnbirni að vera orðinn fertugur, eif
þeir vissu, að hann er nú á góðri leið
ineð að ala upp sjö nýjar „stjörnur",
því segja má, að það séu hagkvæ-m
skipti — að láta eina og fá sjö í stað-
inn. Finnbjörn Þorvaldsson og kona
hans, Theódóra St-effensen, eiga nefni-
lega sjö börn — og vantar þá bara
eitt upp á tvö-falda sveit — þ.e.a.s. ef
Finnbjörn hleypur ekki m-eð, en það
gæti hann samt vafalaust fram að sjö-
tugu.
Það er skemmtilegt að heimsækja
þessa stóru fjölskyldu að Hvassaleiti
13. Sumum finnst e.t.v. að það liggi í
hlutarins eðli, að stórum barnahópi
fylgi eilífur hávaði og læti, því óneit-
anlega er það þannig sums staðar. En
hér eru engin þren-gsli, hér hafa allir
nóg að starfa — allur gauragangur er
bannaður með lögum: Þetta g-en-gur eins
og í sögu og lífsgleðin skín út úr hverju
andi.’ti. Hér er sv-o rólegt, allt í svo
ÍSLENZK HEIMILI
íöstu-rr. skorðum, að við spyrjum hús-
móðurina óvart hvert sé helzta tóm-
stundagaman h-ennar. Hún brosir og seg
ir: „Ég hef nú aðallega eytt tímanum
í að ganga með börn, ala börn og hugsa
um börn.“
Það er sagt um sumar konur, að þær
yngist við hvern barnsburð. Og hér er
einmitt ein þeirra,
I þróttunum er ge-finn mikill ga-um
ur á þessu heimili eins og gefur að
skilja. Enn er að vísu ekki ko-minn
mikill keppnisskjálfti í fjölskylduna,
því elzti sonurinn, Björn, er ekki ne-ma
17 áre — og ekki farinn að keppa að
ráði. Því síður þejr, sem yngri eru. En
leikfimi stunda a-llir, sem geta hoppað á
öðrum fæti — og golf, badminton, hand
bolti o-g knattspyrna eru oft til um-
ræðu við matborðið, enda eru þetta
allt greinar fjölskyldunnar. Finnbjörn
segir, að þeir séu lítið byrjaðir á „frjáls
um“, en vonandi verði hæigt að sinna
þeim eitthvað, þegar strákar-nir hætti
að fara í sveit. Þeir fara nefnilega aHir'
í sveit á sumrin og bændurnir í sveit-
inni r.ota ekki gaddaskó til að hlaupa
á eftn kúnum.
En því má ekki gleyma, að Finn-
björn er líka skíð-amaður, eins og allir
góðir ísfirðingar. Hér á árunum, þegar
við sáum snjóinn við cig við, fór hann
með alla fjölskylduna upp í Skíðaskála
um helgar. Þeir, sem voru stálpaðir,
iengu skíðakennslu. Þa-u minn-stu voru
á sieða með möm-mu.
En nú er kominn tími til að byrja
á byrjuninni. Sá kafli, sem við erum
að lesa, hófst eiginlega í smáíbúða-hverf
inu fyrir 12 árum, þegar Finnbjörn
sagði skilið við hlaupabrautina og þau
Theódóra byrjuðu að byggjá. Svo kom
að því, að þeim dugði ekki n-ein „smá-
íbúð“ 1-engur — og þá keyptu þau rað-
húsið við Hvassaleiti fyrir t'vei-mur ár-
um.
„Þegar við byggðu-m fyrst hét é-g
því að smíða hvorki né m-úra í næstu
byggingu,“ sa-gði Finn-björn. „Mér tókst
líka að komast hjá þessu núna síðast
F rúin segir, að ein-n gestur hafi
eitt sinn haft orð á því, að hann mundi
setja loftpress-u á vegginn, ef hann æ-tti
hann. Annar spurði hins ve-gar öðru
sinni hvar í veröldin-ni þau hefð-u fen-g-
ið þetta falle-ga og marglita grjót ag
var þá einhver glettinn, sem sí/araði
því til, að svona grjót fengist aðeins í
Hollandi — og væri mjög dýrt, jaifn-
vel fyrir utan tollin-n.
En til þess að vega upp á móti
TRUFLUN hangir lands'iags-mynd eftir
Hauk uppi í stof-unni — og Fétur Friðr-
ik, sem líka var í þeirra hópi á íþróbta-
vellinum, hefur gert sitt til þess að
upphefja truflunina með tveimu-r stór-
u-m iandslagsmyndum, sem líka eru í
stofunni.
Og svo að við höldu-m áfram að tala
um húsið og bygginguna, þá eru hér
hvorki -meira né minna en sex svefn-
herbergi, fjögur uppi á lofti og tvö í
kjallara. Strákarnir eru Bjö-rn 17 ára,
Finnbjörn 14 ára, Þorvaldur 12 ára —
og þeir þurfa allir sitt, ein-s og skiljan-
legt er. Þeir eiga lítil útvarpstæki á
herbergjunum sínuim, en það er bannað
að fara með tækin út á gang — sv-o að
aiiir eru á sínum stað, þegar „Lö-g un-ga
fólksins“ eru leikin. — Og í þessu sa-m-
bandi er sjálfsagt að taka f-ram, að
Bítlar eru engir í fjö-lskyldunni enda
segist Finnbjörn mu-ndu klippa siína
menn í svefni frekar en að urabera h-ár-
iubba niður á herðar.
Næst í röðinni er Sigríður og Ihún er
9 ára. Gunnar er 6 ára, svolítið feim-
inn, Halidóra 2 ára og Úlifar aðeins 4
mánaða o-g no-tar enn ekki mikið a£
250 fermetra gólfplássi fjölskyldun-ntar.
En hann stækkar ört.
Sto'furnar hjá Theódóru og Fin-nbirni
eru tvær saim.lig-gjandi, mjög rúrragóðar,
látlausar, en hlýlegar — og hús-bónda-
nerbergið er í rauni-nni þriðja sto-fan á
upphækkuðum palli út frá setustofunni.
Þar er Finnbjörn með f-uru í loftiríi og
beiki-parket á gó-lfi.
Við spyrjuim auðvitað hvar frúarher-
bergið sé og fáum það svar, að eldhús-
ið sé fyrir frúna. Hún s-egir, að sér
Frú Theodora í eldhúsinu — nýhuin að hella í pela Ulfare.
8 LESBÖK MORGUNBLAÐSINS
30. tbl. 19bt