Lesbók Morgunblaðsins - 04.08.1968, Blaðsíða 16

Lausn á síðusfu krossgátu
I fu 'Zz I ÍUW- <r -J - 2. QT il -4 — t- <r OC 3- Íír or § S -0 U. — 5: < (X ,£C
1 r* £ u> -> -j L0 <a <t u tt 3- <t \ •u ví < % 3 ■K 1 4
* ■ö 1 lc -0 Z cc a fc <r £ <C - X. s 3 2 <r VA <r ac
-j — — * 3 s§ a <fc || ef 3 <0 II g U) •2. o u. 1 o .<3
3 X fc 1 ^ * <fc K :o u. — ISS 5* í rp VA <t l- I -• Sá •> tr « - c£ Vr QÍ
‘"íö LU — i «1 «fc J0 Oí \ <t h- S 2 11 U! lc - i* X <c
lil-í. Ot®? — V- jcr — 1 <c Z <t VA l- <r G 32 .o -0 - ar 9 <u <2 od f «£. ->-2- u
gf£ •J tu vA u 3 cc % X — U. o - Vc - 1 V- -J ol Q: 31 Ul® X£ <C h - % 0£ IE
~J 'JÍ. •'O — % Ot i ifc tr V) lí» •J œ */s 1- l’ft <t 3 ■ A U) - 7.
-J cr zl vj 3 cc •- -O Z <fc QC X O ÚZ 3 3. f I (T o <r
4} tr ■X.-L ~z % Q: ce -7* h JO X v U- o -1 < ;2. ií í *»*♦ ít < vá ■X Ck
r, v-. ic fc < cc ^ “S? t-» o <c 3 1 -J H -5> vv X m cc. <t
1 * D j u. Cí 4* z -<t 3 2. vá -- íi VA < “3 S.
% V «* Vt, tco’ Sv3 g U- B % sl % <E
hagalagcfar
Enginii veit
Sr. Jón Jónsson hélt Auðkúlu 1803-17.
Hann fórst í Svínavatni með þeim at-
vikum, að hann fylgdi vermanni á leið,
því vatnið var illa lagt, reið örum
hesti, en var nokkuð kendur orðinn, er
hann sneri aftur heimleiðis. Fann hann
mann á vatninu, er hann þurfti að eiga
tal við, og fyrir þá sök reið hann út
af slóðinni og eigi á hana aftur. Síðan
reið hann þvert að landi og týndist í
blindvök við vesturlandið og fannst lík
hans eigi, fyrr en um vorið. Um dauða
hans var þessi vísa kveðin:
Enginn veit um afdrif hans,
utan hvað menn sáu,
að skaflaförin skeifberans
að skör til heljar lágu.
Það hejur verið merkilega hljótt
um ráðhús Reykjavíkurborgar að
undanförnu. Eftir vasklega af-
greiðslu þessa máls á dögunum, er
líkt og áhuginn hafi smám saman
dofnað og það er góðs viti. Hug-
myndin um ráðhús við nyrðri enda
tjarnarinnar fékk þvílíkar viðtök-
ur, að fá dæmi eru um minni fögn-
uð. Þóttust menn með heilbrigða
skynsemi eina að vopni, geta ráðið
málinu farsœllegar til lykta en tals~
verður skari sérfræðinga. Megin
mótbárurnar voru gífurleg umferð
arvandamál, sem verða mundu í
þrengslum og bílstæðaleysi mið-
bœjarins, í öðru lagi kostnaður sá,
sem nefndur var í sambandi við að
__ __ kaupa upp
■ lóðir og gera
I grunninn og
I í þriðja lagi
■ þótti jlestum
I húsið harla
I sviplítið eftir
■ teikningum að
dœma. 1 stað
I I fl | þess að efna
I til samkeppni,
L 1 * M var nokkrum
húsameistur-
um stefnt saman og tjáð, að nú
skyldu þeir teikna ráðhús. Útkom-
an sannaði, að sú aðferð er meira
en þýðingarlaus. Ef til vill hefur
Norrœna húsið opnað augun á ein-
hverjum, en að undanförnu virðast
hinir tilbreytingarsnauðu járn og
glerkassar hafa verið hin eina
hugsanlega lausn á meiri háttar
byggingum.
Einhverskonar augnablikshrifn-
ing virðist hafa ráðið ákvörðunum
um ráðhúsmálið á sinum tíma. En
evtt af því viðkunnanlegra í fari
stjórnmálamanna er þó að geta við-
urkennt mistök. Að ekki skuli hafa
verið hafizt handa, er að vísu nokk-
urskonar viðurkenning og vantar
nú ekkert annað en hreinskilnis-
lega og opinbera ákvörðun þess
efnis, að ráðhúsið verði aldrei byggt
eftir hinni fyrirhuguðu teikningu.
Jajnframt yrði henni komið fyrir
þar sem hún á heima: A minjasafni
borgarinnar.
Ráðhús verður alltaf með ein-
hverjum hœtti tákn borgarinnar.
Ef til vill er eðlilegt, að við finnum
því landrými sem nœst þeim stað,
er álitið hefur verið að bœr Ingólfs
hafi staðið. Nú stendur svo á, að
jramtíðarhúsnœði vantar einnig
fyrir Leikfélag Reykjavíkur. Mörg-
uvn finnst eðlilegt, að Borgarleilc-
re
Árið 1888 varð sr. Ölafur Magnús-
son prestur í Sandfelli. Þar var gawralt
eldhús og svo reyksælt,að ekki var
við unandi. Prestsfrúin Lydia Knud-
sen tjáði hreppstjóra sveitarinnar þessi
vandræði sín og leitaði ráða. Hann
bauðzt til að ráða bót á gallanum og
kom brátt á vettvang. Brá hann sér
upp á eldhúsþekjuna og tók strompinn
í burtu. Að því búnu gekk hatin til bæj
ar með presti og gaf sér góðan tíma til
að ræða við hann. Við og við hugði
hann að, hvað tíma leið. Þar kom,að
hann sneri aftur upp á eldhúsþekjuna
og setti strompinn í samt lag. Annað
gerði hann ekki, en það dugði vel, því
fallið var rétt. Prestsfrúin var raunar
hissa á þessu háttalagi nábúans, en
skoðun hennar breyttist, þegar í ljós
kom, að kafið tolldi ekki í eldhúsinu.
(Þórður Tómasson)
hús yrði byggt sem næst gömlu
Iðnó. Þá vaknar sú spurning, hvort
ekki m.ætti hafa þetta tvennt undir
einu þaki: Borgarleikhús og ráð-
hús, sem raunar yrði þá aðeins fyrir
yfirstjórn borgarinnar.
Nú flýgur fyrir, að annarri stór-
byggingu sé fyrirhugaður staður
við tjörnina.
Á sinum tíma keypti Seðlabank-
inn lóð við Lœkjargötu, en ein-
hverra hluta vegna þótti forráða-
mönnum bankans ekki freistandi
að ráðast í að byggja yfir bankann
þar og hefur málið legið í salti um
hríð.
Nú hefur Seðlabankinn hinsvegar
fengið augastað á einum af görð-
um borgarinnar og raunar einum
þeim fegursta: Hallargarðinum.
Bankinn mun hafa farið fram á að
skipta við borgina á Lœkjargötu-
lóðinni og Hallargarðinum. Hvort
borgaryfirvöld samþylckja þau
skipti, mun eiga að fara eftir því,
hvort þau sætta sig við þá teikn-
ingu af bankanum, sem valin verð-
ur. „Lokuð samkeppni“ um hús
yfir Seðlabankann fer nú fram milli
nokkurra arkitekta.
1 Hállargarðinum stendur eins og
kunnugt er hús Thors Jensen; svip-
•tigið hús og í senn minnisvarði fyrir
merkilegan byggingarstíl og at-
hafnamanninn Thor Jensen. Það er
nógu slæmt að hugsa sér þetta hús
rifið og enn verra að hugsa sér einn
af þessum járn- og glerkössum reist
an þar í staðinn.
Engin mikilvœg eða raunhœf
ástœða getur legið til þess, að Seðla
bankanum sé betur fyrir komið í
Hallargarðinum en hvar annarsstað
ar. Satt að segja kem ég ekki auga
á nauðsyn þess, að byggt sé yfir
stofnun eins og Seðlabankann á
dýrmœtri verzlunarlóð eða í fögr-
um lystigarði. Starfsemi bankans
er þess eðlis, að hann œtti að
blómstra nákvæmlega jafn vel,
þótt hann stœði uppi í Árbœjar-
hverfi. Sumar stofnanir eru þannig
í eðli sínu, að fagurt umhverfi og
útsýni hafa veruleg áhrif á afkom-
una. Þannig er um hótel til dœmis.
Eðlilegt vœri, að einhver sœktist
eftir Hállargarðinum til slíkra
hluta. Þó fyndist mér það ekki
koma til greina, ef tortíma yrði
Hallargarðinum og húsi Thors Jen-
sen. Og þegar um bankabyggingu
er að ræða á þessum stað, finnst
mér ekki, að neinn þurfi að hugsa
sig um.
Gísli Sigurðsson.