Lesbók Morgunblaðsins - 20.10.1968, Blaðsíða 12
Ljóðaþýðingar úr leikriti Breehts:
Puntila og Matti
húskarl hans
EFTIR GUÐMUND SIGURDSSON
Plómusöngurinn
Þegar víf og villtar plómur
vænleik sínum hafa náð
fyllir þorpið fagur rómur
farandsveins 1 leit að bráð.
Meðan við í grænum garði
gripum plómur trjánum frá
uppí loft hann lá og starði
leyndardóminn mikla á.
Upp hann fann á ýmsu glingri
er við suðum plómurnar
þrýsti sínum þumalfingri
þar og hér og hvar sem var.
Seinna plómur oft við átum
eftir brottför þessa manns
engu sinni gleymt þó gátum
glæstu manndómstákni hans.
Surkala-söngur
I Svíþjóð ein greifafrú göfug bjó
á glæsileik hennar ei brast.
„Mitt sokkaband, herra við lindann er laust
það er laust, það er laust.
Krjúpið við hlið mér og knýtið það fast.“
„Ó, greifafrú augnaráð yðar í kvöld
er eitthvað svo tvírætt og dimmt.
Yðar brjóst eru áfeng en öxin er köld
hún er köld, hún er köld.
Hugljúf er ástin en helstríðið grimmt.“
Og skógarvörðurinn skundaði brott
í skyndi og reið nið’rað strönd.
„Ó, skipstjóri tak mig um borð í þinn bát
í þinn bát, í þinn bát.
Flytjið mig héðan og langt útí lönd.“
Með Tófu og Hana það tendraðist ást
„Mig töfraði kambur þinn skjótt.“
Heiðríkt var kvöldið en hraðfleyg er stund
ó, hver stund, ó, hver stund.
Fjaðrir hans einungis fundust þá nótt.
12 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
í heila öíd reyndu Frakkar Srangurs-
laust að fá Araba til að leggja niður
blæjuna og klæðast að hætti Evrópu-
búa. í uppreisninni í Alsír á árunum
1954-58 snerist þetta við. Þá voru það
arabarnir sjálfri, sem létu konur sínar
taka af sér blæjurnar, svo að þæryrðu
síður aðgreindar frá Evrópukonum. En
þessi breyting átti eftir að hafa miklu
víðtækari áhrif en nokkurn hafði ór-
að fyrir. Vesalings konurnar voru eins
og fiskar á þurru landi, þær gátu ekki
viltt á sér heimildir, því að í hvert
sinn, er þær urðu að fara yfir götu,
stíga upp í bíl eða strætisvagn, voru
þær skelfingu lostniar. Þær þráðu það
eitt að geta falið sig á ný bak við blæj-
una. En það skelfilega var, að aftur-
hvarf til fyrri lífshátta var þeim ekki
engur neitt hjálpræði. Þær höfðu losn-
að úr tengslum við uppruna sinn og
Á móti því skrautlegasta er þessi ungi
maöur í London klæddur á hefðbund-
inn hátt.
gatu etcnt smnw aíaur. Fær voru man-
garðs í því þjóðféíagi, sem hafði alið
þær af sér.
Eins og allir vita eyðist mikil líkams-
orka við lestur. Þess vegna er hag-
kvæmara að vera í einhverju utan um
sig, þegar maður les, því að eins og all-
ir vita draga fötin verulega úr útguf-
unni, og því nýtist orkan betur. Þess
vegna var það, að Afríkuþjóðir fóru að
klæðast að hætti Evrópubúa, þegar þeir
byrjuðu að lesa af bókum. Þeir þjóð-
flokkar, sem ganga fáklæddir eiga erf-
itt með að vera án matar og drykkjar
lengur en sólarhring. Hins vegar geta
Eskimóar, sem lifa annars við hin erf-
iðustu skilyrði, verið matarlausir dög-
um saman án þess að líða fyrir það.
Eyðimerkurbúar klæðast þykkum fötum
ti'l þess að verjast hitanum, sem er and-
Hipparnir áttu mikinn þátt í út-
breiðslu alls konar undarlegs fatn
aðar, en þessi tízka hefur gripið
um sig langt út fyrir raðir þeirra.
20. október 1968