Lesbók Morgunblaðsins - 26.01.1969, Síða 1
Bráðlega hefjast í einu kvikmyndahúsanna hér sýningar á
bandarísku kvikmyndinni Bonny og Clyde. Þessi mynd hefur
vakið athygli víða um heim, en ástæða er til að benda á, að þar
er mjög um skrumskælingu á veruleikanum að ræða. Myndin
reynir að gera þau Bonny og Clyde að hetjum og hefur þetta
ásamt með ýmsu öðru kynt undir þeirri aðdáun á ofbeldi, sem
víða á sér stað. Sannleikurinn var sá, að Bonny og Clyde
voru lítilsgildar persónur siðblindir giæpamenn og réðust
gjarnan á garðinn þar sem hann var lægstur. Hér fer á eftir
fyrri hluti frásagnar, sem lýsir þeim eins og þau voru.
EFTIR LEW LOUDERBACK
BONNY OG CLYDE
Geðveikir glæpamenn gerðir að hetjum
í ölllum þjóðfélögum eiga af-
brot sér stað í einhverri mynd.
Það er víst staðreynd, sem
menn verða að horfast í augu
við. Yfirvöldin reyna af fremsta
megni að taka í taumana, en
tekst misjafnlega. Stundum eru
þau ekki undir það búin að
bregðast nógu skjótt eða rétt
við, sérstak'lega þegar afbrota-
menn velja sér nýjar aðferðir
til iðju sinnar.
Svo mun hafa verið á fyrstu
árunum eftir 1930 í Bandaríkj-
unum, þegar glæpafólk á við
Clyde Barrow og Bonnie Park-
er geystist um þjóðvegi í Suð-
urríkjunum í stolnum bílum,
rænandi og myrðandi saklausa
borgara og bændafólk. Til dæm
is höfðu lögregluyfirvöld ekki
yfir talstöðvarkerfi að ráða og
glæpamenn þurftu varla annað
en klippa sundur símastrengi til
að komast undan á flótta. Al-
ríkislögreglan FBI var næstum
óþekkt stofnun fyrir 1930, en
árið 1935 var hún orðin alkunn
og fór af henni mikið frægðar-
orð. Árið 1936 má segja að
henni hafi tekizt að ráða niður-
lögum þjóðvegamorðingjanna,
sem höfðu leikið lausum hala
frá 1930.
Clyde Barrow var vel að
sér um allt er laut að skotvopn
um og skotfimi hans var við
brugðið. Sagt var að lagskona
hans, Bonnie Parker hafi getað
hæft dílana í spi'lum á 20 feta
færi en Clyde getað klofið spil
að endi'löngu, ef það væri reist
á rönd og skotið hausinn af
dúfu á flugi.
Eða svo sögðu munnmæli.
Byssu sína bar hann í vasa
með rennilás í hægri buxna-
skálminni og hann stærði sig
oft af því, hversu fljótur hann
var að munda hana.
Glæpahyskið, sem kennt var
við Clyde Barrow fór með rán-
um og morðum um 5 ríki Banda
ríkjanna, áður en réttvísinni
tókst að ráða niðurlögum þess.
Hánsfengurinn var aldrei mik-
ill, mestur varð hann 1500 dal-
ir, enda valdi þetta fólk sér
benzínstöðvar, kaffistofur við
þjóðveginn og banka í smáþorp
um til ódæðisverka sinna.
Það var á stöðugum flótta,
úr einum stað í annan, akandi
stefnulaust. . . stundum í hringi
. . . með það eitt að marki að
lenda ekki á þeim stað, sem þvi
var með réttu ætlaður. Hvergi
átti það sér samastað. Heldur
ekki með öðrum glæpasamtök-
um. Þar var Clyde Barrow líka
útskúfaður, álitinn morðóður og
vitstola og sjálfsagt að afhenda
hann lögreglunni.
Nú eru nöfn þeirra Clydes
og Bonnie á hvers manns vör-
um, enda þótt nöfn annarra
stórglæpamanna frá sama tíma
séu að mestu gleymd. Ástæð-
una má rekja til kvikmyndar-
innar „Bonnie og Clyde“, sem
framleidd er að kvikmyndafé-
lagi Warner-bræðra.
Myndin, sem þar er brugðið
upp af Clyde og fylgikonu hans
höfðar í dag til fjölda íólks,
sérstaklega ungs fólks. Kvik-
myndin sýnir ráðvillta unglinga
á stöðugum flótta. Þau hrekj-
ast frá einu ódæðisverkinu í
annað í örvæntingarfullri leit
að hæli. „Þegar við lögðum af
stað, hélt ég að við værum að
fara eitthvað, en við erum allt-
af bara að fara“, er Bonnie
látin segja í myndinni. Þau eru
taugaveiklaðir ráðleysingjar,
með sterka glæpahneigð og vits
muni á iágu stigi. Ný andlit,
frábrugðið steingerðri mynd
Hollywood-glæpamannsins. At
hafnir þeirra vekja hrylling og
viðbjóð. Þau eiga að vera af-
kvæmi þjóðfélags, sem er veikl-
að og sinnulaust í greip krepp-
unnar miklu.
Fornlegar bílagerðir, fé-
snauðir bankar, vonleysi í svip
manna. . . þetta á að lýsa aldar-
farinu. Sömuleiðis tómstunda-
iðja hjúanna. Þau hlusta á
Eddie Cantor syngja í útvarp-
inu, spila teningaspil og eru
stöðugt að taka ljósmyndir
hvert af öðru með Kodak-
kassavél. Undir niðri venjulegt
fólk, en ráðlaust, ringlað og á
barmi örvinglunar.
Allt þetta getur átt sér ein-
hverja stoð í raunveruleikan-
um. Bonnie og Clyde hafa senni
leiga verið þessu lík. Munaðar-
lífi þeirra og afbrigðilegu ásta-
lífi eru líka gerð nokkur skil
í myndinni enda þótt hinu
sanna sé nokkuð vikið við.
Hvað atburðarás snertir,
hafa kvikmyndahöfundarnir
fylgt sann'leikanum nokkurn
veginn, sleppt þó ýmsu og
breytt smávegis formsins vegna,
En mörg atriði eru nákvæm lýs-
ing á því, sem gerðist.
Frávik er þó algert, þegar
kvikmyndin gefur í skyn, að
Bonnie og Clyde hafi fetað í
fótspor Robins Hood og haldið
hlífiskildi yfir fátæklingum í
Suð-vestur-ríkjunum. Það er
engan veginn rétt.
Aðrir glæpaforingjar, t. d.
Dillingar og Pretty Boy Floyd
rændu þá ríku en létu þá fá-
tæku í friði. Öðru máli var að
gegna um Bonnie og Clyde.
Það var einmitt fátækt almúga-
fólk sem varð fyrir barðinu á
þeim. Þau myrtu það urrusvifa-
laust. Allir óttuðust Clyde Barr
ow og lið hans og þá ekki sízt
óbrotið bændafólk, sem átti það
helzit á hættu að mæta homum
á förnium vegi.
Þess vegna finnst mörgum
Bonnie og Clyde ekki eiga
heima í röðum þjóðsagnaper-
sóna á við Jessie James og
Billy the Kid. Samt hafa þau
Framh. á bls. 14
Bonny Parker og farartækið