Lesbók Morgunblaðsins - 08.06.1969, Qupperneq 11

Komu. joó. máu.r ^«\ur cx^
mojrviú 09 uoru. kyrvjcx
s^ónr 001.» oy hvjrúr bóJt-
cj.rnur &<im {ym hojcKx
(oJixó. 'þogcxr flikki. þo»y.
ooru. ctóUia rúcJur löcju
þcxu uum hyrH notehrcx
&\ujníd ú yb((uvu.. 61 er
pvJJtinujm Wó'vú 'þöUo.gQkh fcxrcx cx. krc’vte.. Sknáu þú
hcxnn cxó búlunum 09 sogdc.; uUvr bútom’ur uompn og
Úr þoc þú Qrt komcmcxUur uaró cxf þoun moður ojar
ixvn þó. or þór núbQzt oó s\ör. Ckki yKi houvn cx
dmngvnn og gckk wo úr
QJúhúsvnu og (rcxmx bca.
Orongcjurvnn oeitirhcnum
mvktoc monni Qftúför.
hijron mjJdi moáurgakk
inrx i- %ks5Ja oinn frcunai
buvnum. og þocr o& =tóm
kvMu. fiojnn Kujk VxQnm
upp og 'Jkr þú djengonnn
uð húa Qr fuJJL of porúng-
ujra 'Tó.kux þói hinn rrvhU
moúur hocxó ofiir cxnncx^
fuUcxr lúkur »vr*xr úr
ki»\unni og oy% þoimyfr
hovrfii wr og laiur htyof1
qvjSut Qfiir sör. Qó þQ»su
«r hcuruv frcxm. QfJtvr cxJdn
tvattu. þongcxó ÚJ. hfxon
hofur tmmi kcAtuncxTQkur
bojrvrv jax hi hrúgunno.rQr
hcxrvn Wofói cxu»iá út ci.
gc\fiá og oy% oin«> úrhonni
yfir hófuð *>Qr ofunikút-
uncx.
kom í ljós að allt fór eins og
hanm hafði spáð fyrir.
Þriðja ráð mitt held ég, að
geti ekki aðeins gagnað sagn-
fræðinguim held'tvr og ölluim öðr
um rithöfunduim: — Sikrifið að
staðaldni hvenn dag. Skrifið
þanin tíma dags, sem ykkiur
henitar bezt. Bíðið ekki eftir
in/niblæstri. — Þið skulið
ski-ifa, ihvort sem y'kkiur finnst
þið í Skapi til þesis eða ekki.
Séuð þið ekki í skapi til þess
verður árangurimn að sjálf-
sögðu ekki einis góður og þeg-
ar ykkur tekst bezt upp. Þdð
miumiuð verða óánsegðir með
uppkastið eins og ég með upp-
kast mitt að fráisögninnd af
Seheldt-deilunnd.
Bn uppköst má endui-skoða
og enda þótt þau verðd ekki
eins góð við það og innblásnir
kaflar, þá verða þau líkast til
betri en ekkert og þaninig er
höfunduirinin þegar komiinn á-
leiðis með venkefni sitt. Eí
maður ætti að bíða eftir því að
öðlast fullkominun yrði maðiur
að bíða þess, það sem eftir værd
ævimm'ar. Bkkert það er full-
komið, sem mantnishöind eða 'hiug
uæ hafa Skapað.
Fjórða náð mitt er þetta: —
Fleygðu ekki mínútuim frá þér.
Segðu ekki með sjálfum þér:
Þá er ég búinn með þetta verk-
efnd, það tekur því varla að
byrja á msesta, fynr ein á morg-
un eða eftir helgi. Ég get því
allteins haft það niáðugt, það
sem eftir er dagsins eða vik-
urnnar. — Sannleikurinn er sá,
að þér værd hollara að gera
það alls eklki vegna þesis, að
tíiminn til þess að taka til við
næsta veilkefni er ekki „á
rnorgun" eða „eftir helgina“,
helduir „nú þegar“, eða „right
mow“ einis og Amerikamar segja
(það er einikenmandi, að „right
now“ skuli vera ameríska þar
seim Ameríkanar enu fæddir
f naimk væmd amenn).
Fimimta ráð mitt hljóðar
svona: — Honfðu alltaf fram-
undan þér. Horfðu lanigt fram
eina og k appakst'ursm aður sem
pírir augun í átt að sjóndeild-
ahbningnum, sem hann ekur yf-
ir eftir andartak. —
Síðan fyrir fyrri iheimsstynj-
öld ihef ég haft fynir framan
mig áfonmalista, sem náði étal
ár fram í timann. Haustið 1965
gaf ég t.d. út bók, sam hét „Arf
uir Hannibals", en kjairmi herun-
ar vonu fyrirlestrar fluttir við
Oxford háSkólanm árið 1913—
14. íÞegar éig var að hripa nið-
ur atlhugasemdir mínar í þessa
fyrirlestra hafði ég þegar ráð-
gent að semja úr þeiim bók. Bn
margt hamlaði. Fynst var það
fynri heimsistyrjöldin og siðam
rak hver atburðurimn anman.
Samt misstd ég aldred sjónar á
efninu, en það vonu áíhrif
fynsta og arnnars nómvensk-
karþagiska stríðsins á róm-
venska lífaháttu. Ég skyggnd-
ist ætíð um eftir bókum, sem
áð gagni gætu komið og brip-
aði athugasemdir og tilvísamiir.
Einhvennitíma ætlaði ég að setj-
aist niðuir við samningu þessar-
ar sérstöku bókar. Árið 1957
kom loks þar, að ég gat hafizt
handa. Við sarmningu þessarar
bókar notaði ég athugasemdir,
sem ég hafði hripað niður ár-
um eða áratugum áður.
Konan mín segir mig hafa
til að bera það sjötta skilm-
iinigarvit að finna á mér hvað
komið geti mér að gagni við
him og þessd viðfangisefmi, sem
óralanigt séu uindain, svo og
lýsa því í klauisu, sem ég hygg-
ist gera síðar meir. Not þau,
sem óg 'hef haft af Skrifbók-
um mínum sanma vissulega, að
þessi eru vinimuþrögð mín, en
ég er ekki viss um, að þetta
séu meinir séi-Stakir hæfileik-
ar. Sennilega gæti hver and-
ans maöur, sem iitist vel
á þessa aðferð, notað hana með
ágætum áramgri. Liklega þarf
til þess einhverja hæfileika, em
u'mfram allt æfingu og þrjóziku.
HRÆÐILECT
Fraimhalld af blis. 9.
ir ýmsum það broslegt uppá-
tæki, en við höfum bæði
ánægju af því, og það skiptir
öllu máli.
Annars skiptist tilvera min
milli heimilisins og ballettsins
og læt ég heimilið að öllu
jöfnu sitja í fsfrimimi, nema
fyrir sýmingar. Þá er öllu rutt
til hliðar og ég æfi mig og sem
dansa hérna á stofuigólfimu. Ég
man aðeins eftir einu sikipti,
sem ég 'hef samið dans á blaði,
og það var ballett við tóinlist
eftir Magnús Blöndal Jóhamms-
son, sem sýndur var á 40 ára
afmæliáhátíð Bamdalaigis ís-
lemzkra listamanma.
— Þú varst meðal þeirra sem
fengu listamannaalun í ár, hef-
urðu fengið þau áður?
Inlgibjörg fór hálfpartinm
hjá sór við þessa spuminigu.
— Nei, og ég átti tæpasit orð
til að lýsa undrun minmi, það
kom jafnvel eilítið óþægilega
við mig. Þetta er svo mikið
viðkvæmnismál margra lista-
manna. En ég gladdist yfir því
að ballettdönisuirum skyldi ekki
gleymt með öllu að þessu simini.
Frú Sigríður Ármanin fé'kk þau
í fyrra, og var það í fymsta
sinn sem listamanmalauin hafa
komið í hlut ballettsins.
— Bn þetita kom fram í kaffi-
bollanum minum, hélt Ingibjöiig
áfram og brosti kankvislega.
Daginn, sem listamanmalaumium-
um var úthlutað, fór ég í hár-
greiðslu til vinkomu miminar, og
við hvolfdum bollum. Þegar
farið var að lesa úr bollunium,
kom í ljós þetta lí'ka litla pen-
ingaflóð i einum þeirra, og
reyndist það vera bollimin mimn.
Ég hló mig máttlausa, því ég
átti ekki einu simrni happdrætt-
ismiða, og fannst ótrúlegt hvað-
an mér áskotniuðust pemingar.
Nokkrum tímiuim seinma fékik ég
svo tíðindin.
— En segðu mér eitit að lok-
um, Ingdbjöng, gætii-ðu hugsað
þér að leggja ballettdansimin.
alveg á hilluma?
— Nei, ég buigsa ekki. Ég er
alltof djúpt sokkin til þess.
8. júmií 1969 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS H