Lesbók Morgunblaðsins - 27.07.1969, Blaðsíða 15

Frá Pop Proms hátíðinni. Tónlistarmennirnir „djömmuðu“ villt í lok tónlsikanna Long Tall Sally. Talið frá vinstri Adrian Henry (Liverpool Scene), gítarleik-
arinn Jimmy Page (Led Zeppelin) saxistinn Jack Lancaster (Blodwyn Pig) og saxistinn Mike Evans (Liverpool Scene) og svo söngvarinn Robert Plant (Led
Zeppelin) lengst til hægri.
Hvað er framundan?
f síðasta Glugga birtist fyrri
hluti greinar sem fjallaði um
nýjar stefnur og annað sem er
að gerast í heimi pop-tónlistar-
innar en eins og lesendur ef-
laust muna hafði síðari hluti
greinarinnar þá þegar birzt í
Glugganum þar áður. Sumum
finnst e.t.v. að bera í baikfkafull
an lækinn að halda áfram að
ræða þessi mál sem við þó mun-
um gera því að ýmislegt er
ennþá ósagt í þessum efnum. f
niðurlagi greinarinnar var tal-
að um að margt benti nú til að
hljómsveitirnar væru að kólna
niður aftur enda hníga mörg
irölk að því að svo sé. Eric
Capton -sllcrúfar niiður í magnar
anum og hann ásamt Ginger
Baker yfirgefa Cream fyrir
Blind Faith. John Mayall hef-
ur ákveðið að leika án trommu-
leikara í náinni framtíð — eins
ikonar viðleitni í leit að friði,
segir hann og Jiimi Hendrix
hefur ákveðið að breyta hljóm-
sveitinni Experience úr tríói í
„skapandi samsteypu” eins og
hann sjálfur orðar það. Þessi
ákvörðun hans hefur leitt til
þess að Noel Redding hefur
yfirgefið hljómisveitina en e/kflc
ert fær haggað Hendrix í að
breyta um stefnu. Svo virðist
því sem að hinn nýi hvíti
„blaaes", siem stó’ð bvað hæst
fyrir ári þegar Cream og Hend-
rix voru upp á sitt bezta, sé
nú að koðna niður á meðan
gairbli „biuiesiiimn" stenidur sifell't
á traiuisitiairi gmuinni eif dæma má
af sívaxandi vinsældum B.B.
King og t.d. Fleetwood Mac
svo að eitthvað sé nefnt. Þó að
við seigðuim áðan að Eric Capt-
on hefði skrúfað niður í magn-
aranum má ekki skilja það svo
að „beat“ sé á fallandi fæti.
Sjaldan eða aldrei hefur pop-
tónlistin verið svo auðug af
slkiemimitiiliegu og milkiu „beaiti“
sem nú. Áhrif roök-tónlistairinn
ar setur nú æ stehkari svip á
poppið og greinilegur jasskeim
ur er orðiinn töluvert áberandi
sbr. Briain Auigier sem áðiur
var starfandi jazzleikari,
Bliood Sweiait ainid Teams siem
blianidia nú sínia tcmliisit jazz oig
rook og Led Zeppelin en þeiirra
tónlist einkennist af mjög
sterku „beati“ sem þeir smyrja
á gömul og ný rodklög (hér s/kal
ekki miðað við fyrstu L.P.
plötu þeirra). Led Zeppelin er
brezk hljómsveit, sem kom fyrst
fram á sjónarsviðið fyrir tæpu
ári. Þeir félagar hafla starfað
mikið í Bandaríkjunum enda
mun vinsælli þar fn í heima-
landi sinu þó þeir eigi þar sí-
vaxandi fylgi að fagna. Þeir
hafa stundum verið nefndir
hinir nýju Orieaim þótt sú naifn-
gift sé að miklu leyti út í hött.
Sólógítarleikarinn Jimmy Page
lék áður með Yardbirds og er
hann nú fjórði gítarsnillingur-
inn, sem kemuir út úr þeirri
hljómsveit. Hinir eru Eric Cap
ton. Jeiff Beck og Peter Green.
Merkilegt er að Yardbirds
slkuli eikki hafa notið meiri vin
sælda á sínum tíma en raun ber
vitni. En hvað um það, við vor-
um að tala uim Led Zeppelin.
Þeir vinna nú að a'nnarri L.P.
plötu sinni og í viðtali sem Me-
lody Maker átti við Jimmy
Page nú nýlega lét hann svo
um mælt, að hann væri rnjög
ánægður með lagaval á plöt-
unni, seim innihéldi bæði lög
frá Bretlandi og Bandaríkjun-
um. Einnig gat hann þess að
rock-tónlistin yrði mjög áber-
andi á þessari plötu, en hljóm
sveitin saCkir nú í sívaxandi
mæli útsetningar sínar í rokkið.
Nýlega var haldin þriggja daga
pop-hátíð í Roal Albert Hall
sem nefnd var Pop Proms. Á
fyrsta kvöldi hátíðarinnar
komu fram m.a. hljómsveitirnar
Led Zeppeliin, Liverpool Scene
og Boldwyn Pig. Sem dæmi um
áhrif rbklksins gerðist það að
flest lögin, sem flutt
voiru þetta kvöild, vonu gömiui
roök-iög faerð í nýjam búninig
og ný lög útsett undir sterkum
ábriflum flná rock-tón-
listinni. Led Zeppelin voru síð
astir og undir lokin voru með-
limir hinna hljómsveitanna
einnig kcimnir á sviðið og í sam
einingu enduðu þeir á hinum
giamaiikuinnia „Rock-stamd-
ard“ Lorng Talil Sallly. Óiseti
uirðu nokikiur á íþeasuim hljóm-
lei'kum, mikið um píp, flaut og
ösikur og blómurn og allis kyns
rusli varpað yfir sviðið. Nokk-
uð er nú um liðið síðan áhorf-
endur létu hrifningu sína í ljós
með slíkum hætti eða ekki síð-
an Bítlarnir voru upp á sitt
bezta. Samkvæmt þessu má því
búast við að áhorfendur fari aft
ur að láta til sín taka á hljóm-
leikiuim þótt ekJki séu allllir
kaninistoi á sama má'Ii um ágaeti
þess.
Fyrir utan þetta er nú líka
áberandi hvað blásturshljóð-
færi eru farin að setja sterkan
svip á pop-tónlistina og er nú
algengt að þær hljóm-
sveitir sem ekki hafa blásurum
á að skipa fái slítoa mienm ián-
aða á plötur sínar. Þess er nú
skemmst að minnast að blues-
kvöld eitt var haldið í Klúbbn
um hinn 17. júlí s.l. og á því
kvöldi komu hvorki fram gít-
arleikarar né bassaleikarar.
Þeir sem sáu gestum fyrir tón-
listinni þetta kvöld voru Pétur
Östlund á trommur, Þórir Bald-
ursson seim lék bæði á orgel
og bassa (sem hann sté með fót-
unum á argedið) og svo þrír
blásarar þeir Rúnar Georgs-
son og Kristinn Svavarsson,
sem léku á tenorsaxófóna og
svo Kristin Sigmarsson, sem lék
á troimpet. Er Skemimist frá því
að segja að saimsteypa þessi er
einhver sú athyglisverðasta serni
heflua- toomið fnaim í Iiamigam tiima
og væri óskandi að þeir félag-
ar létu sjá sig sem oftast
á kvöldum sem þessum. Sam-
steypa þessi lék tónlist sem
vairia flldkifcaist umidiiir „bluies“
heldiuir finekair ,,jiazz“ með
milkiu „beaitii" eða einis oig
Biood Sweat ainid Teams kallla
það „veíllheppniaið hjónaiband
roök og jazz“. Auk Rón-
airs Geangissanar, sem samm-
aði hér seim oftar að hann er
hljóðfæraleikari á heiimsimæli-
'kvarða va'kti séristafka athygli
trompetleikur Kristins Sigmars
sonar, en hann er sem kunnugt
er sólógítarleikari í Pónik.
Sannaði hann hér að hann á
ekki síður erindi á sviðið sem
trompetleikari.
Nú er komið að spurninigunni
hverjir muni nú taka upp
merki fnamiúnstefniumammia
í brezku blues-tónlistinni eftir
að Cream og Hemdrix eru failln
ir frá. Ekki er ólíklegt að Ten
Years After verði ofarlega á
listanum meðal bluesmanna, en
þeir eru einhverjir athygHs-
veirðuis/tu fnamúnsiteifiniu „biU'esiis't
air“, sem flraim haifla komið niú í
seinni tíð. Margir bjuggust við
að Stones myndu snúa sér að
„bluies“ í ríkuim msali efltir að
Mick Taylor gekk í Hð með
þeim, en þeir hafa ennþá ekki
gert sig neitt líklega til þess.
A þeim hljómleikum, sem þeir
hafa komið fram á að undan-
förnu hefur uppistaða í tónlist
þeirra verið frá hinum gömlu
góðu dögum t.d. Satisfaction,
Have Mercy og annað í líkum
dúr. Ekki er ólíklegt að þtír
sniúi sér eitithva'ð að„Ry'thm amd
BIuas“ (sam er aiit anmiair hamd
ieggiui- en framúnateflnu-bliuies-
inin) í fraimitíðiinmi, en þá tón-
list lðku þeir með dágóðum á-
rangri á fyrstu árum sínum.
Chuck Barry, einn merkasti
spámaðurinn í Rythm and
Blues var meðal skemmtikrafta
á síðasta kvöldi Pop Piroms,
sem við minntumst á áðan. Að
sögn fcvað hann hafa borið höf
uð og herðar yfir aðra, sem
þarna koimu Æriaim þ.á.m. The
Who svo að ekki er alveg út í
hött að álíta að „Taktur og
Tregi” eigi eftir að ná sér aftur
á strik. Ekki ætlum við okkur
þá dul að fullyrða neitt um
hver þróunin verður nú í ná-
inni framtíð, en að okkar dómi
er það ekki fráleit hugynd að
veita rækilega athygli hljóm-
sveitum eins og BLOOD,
SWEAT AND TEARS sem að
eigin sögn vilja opna eyru
unga fólksins fyrir öllum teg-
undum tónlistar, (þeir eiga nú
lag í fyrsta sæti banda
ríska vinsældalistans, Spinning
Wheel), BLIND FAITH breztou
„super“-hljámsveiitinm nýsrtofn-
úðu LED ZBPPELIN og jafnvel
hinum nýju ROLLING STON-
ES. Annairis er nú von á nýrri
L.P. plötu frá Bítlunum og
minnugir áhrifa Stg. Peppers
plötunnair á sínum tíma skul-
um við segja sem minnst þar
til þar að kemur.
—
GLUGGINN
27. júllí 1969
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 15