Lesbók Morgunblaðsins - 28.11.1971, Síða 3

Pablo Picasso rétt fyrir níræðisafnia*lið.
Mestu máli
skiptir
að vinna
segir Pablo Picasso, frægasti
listamaður vorra tíma,
sem nú er níræður orðinn,
en hraustlegur eins og ungur
tarfur og með árstekjur upp á
1350 milljónir íslenzkra króna.
Robert Frost
BLÓMA-
skopleg og Möðin eiga sinn
þátt í því, hve allt líf hans hef-
ur verið útmálað með sterkum
litum. 1 afmælisgrein, sem
Robert Hughes ritaði í Time,
minnist hann einmitt á þetta
og segir:
„Maður gæti haldið, að
vinnudagur meistarans hefjist
með því að hann snæði geit-
hafurseistu í morgunverð; síð-
an beint á vinnustofuna
í fylgd með þrjátiu tömdum
dúfum, þar sem hann í snar-
heitum lý'kur við þrjátíu graf-
ísk verk, veggmynd og upp-
stillingu. Eftir að hafa tekið
„Zapateado" fyrir ljósmyndara
París Match, sezt hann að
hádegisverðarboði og gefur
hinum fræga vini sinum, nauta
bananum Dominguin nokkur
hollráð um það, hvernig
nauti má granda með yndis-
þokka. Síðan er röðin komin
að keramikinni og eftir 83 kera-
mikugiur gerir meistarinn
boð fyrir bílstjóra sinn og á
baðströndinni tínir hann upp
þrjár hreinar meyjar. Þær eru
afgreiddar um leið og síestan
er búin; þakkiátaæ draga þær
sig í hlé til að rita endurminn-
ingar sínar. Meistarinn er
hress og nokkur portret koma
undan penslinum fyrir kvöld-
matinn. Steikin titrar und-
ir gafflinum og trúir ekki til
fulls, hve heppin hún er að
breytast í Picasso. Hijóð-
látt kvöldið leggst yfir garð-
inn; þögnin rofnar aðeins lít-
illega, þegar griskir útgerðar-
milljónerar smeygja þúsund
dollara seðlum inn í gegnum
blaðarifuna i þeirri von að
Picasso teikni á einn þeirra.
En dagurinn er allur . . .“
EINNIG SA RÍKASTI
Hughes bætir við, að lífið sé
ekki þessu liíkt og ekki held-
ur Picasso. Hinsvegar mun það
staðreynd, sem naumast tjó
ir að mæla á móti, að enginn
peningaseðill í heiminum er svo
verðmikill, að jafn stór auð.
pappírsörk sé ekki meira virði
ef Picasso setur eitthvað
á hana. Picasso er ekki aðeins
frægasti listamaður heims;
hann er einnig sá ríkasti. Þótt
hann sé kominn á tíræðisald-
ur, eru tekjur hans gífurleg-
ar. Verð á nýlegum málverkum
eftir Picasso er frá 450 þús-
und íslenzkum krónum og uppí
1 milljón og 350 þúsund. Verð
á teikningum er í kringum 125
þúsund ísl. krónur. Áætlað er,
að árið 1970 hafi verðmæti árs-
vinnu Picassos numið 1350
milljónum króna.
Peningar ei-u löngu hættir
að skipta Picasso máli. Margir
eiga mikið undir þvi að hann
falli ekki í áliti og það kann
að vera ástæðan fyrir því, að
hann hefur næstum verið haf-
inn yfir kritik i seinni tíð.
Eins og að líkum lætur, getur
Picasso látið eftir sér það sem
hann vill, en gerir það
þó næsta takmarkað. Hann er
Frainli. á bls. 6
BRÚSKURINN
Við heysins þurrk ég hlaut að sýna rögg
sem hann, er grasið sló í morgundögg.
Sú morgundögg er léði ljá hans bit,
var löngu þornuð, brostu tún og fit.
Ég leita varð að hverfisteini hans,
er heyrðist til, sem stiginn væri dans.
En hann var þegar utan sjónarsviðs,
og sömuleiðis ég varð einn míns liðs.
„Svo öllum fer,“ ég sagði, ungur sveinn,
„hvort saman vinna eða hver og einn.“
Sem ég það mælti, dægurfluga flaug
mér fram hjá, þögul gegnum loftið smaug.
í leit að gærdags blómabikar hún
sér brá á sveimi yfir holt og tún,
um loftið margan hnitað fékk sinn hring,
sem hefðu blómin visnað allt í kring,
á leifturvæng hún skjótt mér sveif úr sýn,
um síðir flaug þó aftur heim til mín.
Með spurn í huga, sem ei svar við fékk,
ég sjálfur kaus að snúa heysins flekk.
Sem bjós't að starfi, benti hún mér á
einn blómaskúf þar straumi nokkrum hjá.
Þeim blómum ljárinn mundi hafa hlíft,
en hvert eitt strá á lækjarbakka stýft.
Ég sá, er leit þau döggum drifnu blóm,
að dægurflugnagrös það voru tóm.
Þeim hlífði grasabanans bljúga lund,
svo blómgazt mættu þau um nokkra stund,
sízt til að beina að sér okkar hug,
en yndið, gleðin lyftu sál á flug.
Við dægurflugan kveiktum kyndli á,
sem kom með fagran boðskap dögun frá;
Ég heyrði, hvernig fuglafjöldinn kvað,
og fagran ljáinn hvísla grundum að.
Sú einsemd hvarf, sem fyrr mér grið ei gaf,
mig gleðja skyldi samstarf héðan af,
og hjá þeim sem ég vinna mundi með,
þótt mæddist stundum, verða svölun léð,
mér veitast honum tryggðarorð að tjá,
sem tæpast hafði búizt við að sjá.
„Menn hjálpist að,“ ég sagði ungur sveinn,
„hvort saman vinna eða hver og einn.“
Þóroddur Guðmundsson þýddi.
28. nóvember 1971
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 3