Lesbók Morgunblaðsins - 28.11.1971, Síða 11

Páll Briem
starfandi otg setur merki hrein-
leika og fegurðar á ailt krin.g-
um sig. Þessu finnst mér Fram-
sókn vilja vinna að, og mér
finnst hún hafa yfir góðum
kröftum að ráða, þess vegna
árna ég henni af hjarta nils
góðs.“
Fyrir vikið fékk Ólafía mjög
dónalega svargrein í Fjallkon-
unni, og ritar Valdimar stafi
sina undir. Mottó greinarinn-
ar var: Þýtur í þeim skjá, sem
1000 eru götin á. Ólafía svarar
þá aftur í Þjóðúlfi og er nokk-
uð harðorð í lokin, en Valdi-
mar verður stórum skömmóÞ:-
ari í Fjaiilkonunni næst, ta'iar
um Ólafíu sem valhopp-
andi skepnu, kallar hana
pilsapostula og sakfellir hana
um slettirekuskap og vitleysur.
Hann vænir hana jafnvel um
drykkjuskap, sem mér skilst,
að hún hafi sízt af ölliu átt skil
ið. Öll þessi grein Valdimars
var fram úr hófi ósvifin.
En þessar illdeilur hjöðn-
uðu fljótt, og seinna sagði
Briet Bjarnhéðinsdóttir, að
blöðin hefðu skipt þannig með
sér verkum, að sitt blað hafi
einkum átt að fjalla um mennta
mál kvenna, uppeldismál,
fræðslumál og félagsmái, en
Framsókn aftur hin pólitísku
Bríet Bjiiruhéðinsdóttir
Þjóð-
laga
kvöld
Lög í b.jöðlagastíl hafá lengi notið mik-
illa vinsælda liér á landi, enda hafa þau
fylgt þjóðinni í gegmirn aldirnar og segja
niá að þau séu orðin samgróin okkur. Áður
fyrr var algengt að fólk syngi við vinnu
sína, konurnar við rokkinn og vögguna en
karlmennirnir við smíðarnar eða sláttinn.
I>essi ágæti siðtir hefur að mestu lagzt nið-
ur í því iðn- og tæknivædda þjóðfélagi sem
við búiim í en þó má oft heyra menn raula
við vinnu sína. Og margir eru þeir sem
afa mikið yndi af að hlusta á þessa teg-
und tónlistar, livort sem það er af liljóm-
plötum eða á tónleikum.
Á undanförnum árum hefur mjög færzt í
vöxt að efna til svokallaðra þjóðlagakvölda
og eru þau arftakar kvöldvakanna
sem mjög voru vinsælar hér áður fyrr. Fyr-
ir nokkru var ég staddur á einu
slíku kvöidi í Tóuabæ og ætla ég að segja
stuttlega frá því. Þarna voru skráð til leilts
Hannes Jón Hannesson, Þrjú á paili, Árni
Jolmsen, Ríó Trió og Hörður Torfason. Allt
geklt fremur Iiægt fyrir sig, magnarakerf-
ið var í einhverju óstuði til að byrja með
en það telst nú orðið til fastra liða. IJm kl.
9 kom Hannes Jðn og var liinn vigalegasti,
með fjöður í hárinu og gítar i liöndunum.
Það kom í Ijós að Iiann er skemmtilegur
náungi sem sagði brandara, söng meðal
annars lög af nýlegri þriggja laga plötu
sinni og spilaði að mínu viti skemmtiiega á
gítar.
Ríó Tríó var næst á dagskrá og minnist
ég þess ekki að liafa heyrt í þeim félög-
um betri. Gítarspil þeirra og söngur var
allt ákaflega fágað og samstillt og iíigin
hin áheyrilegiistu. Textinn í „Strákur að
vestan" féil mér vel í geð og einnig er text-
inn í „Hver gerði Gerði“ hnyttinn.
Nú var dálítil óánægja ríkjandi, því
Hörður Torfason sem átti að vera næstnr
lét ekki á sér kræla. En til að bæta úr þvi
lék Ásta Jóhannesdóttir nokkrar plötur í
diskótekinu. Þær voru ekki af verri end-
anum, Rod Stewart, John Lennon, Wlio og
fleiri. Ekki kom Hörður né lieldur Þrjú á
palli, en búizt var við þeim um tíu. llpp úr
tíu birtist svo Eldeyjarfarinn frægi, Árni
Johnsen. Hann söng og lék nokkur ágæt
lög, en eitt þeirra, „Gölli Valdason“ vakti
sérstaka hrifningu mína. Lagið sjálft er
mjög fallegt og textinn ljallar um ævi og
dauða manns, sem ég álít að liafi verið
dæmigerður Eyjapeyi. Einnig sagði Arni
sögur af Manga-Krumm lieima og lieiman,
en þær fannst mér full langdregnar.
Að lokum kom Lítið Eitt fram, svona sem
sárabót fyrir Hörð og Þrjú á palli. Þeir
bera nafn með réttu, vorn anzi þokkalegir,
en ósjálfrátt datt. mér í liug að þeir væru
vasaútgáfa af Ríó Tríóinu. Ástarsaga
þeirra var mjög góð og eimiig lagið
„Heilaga móðir".
Þannig Ieið þessi skemmtilega kvökl-
stimd. Auðvitað var sitthvað sem skyggði
á og þá helzt að Hörður og Þrjii á palli
skyldu ekki einu sinni láta vita að þau
kænm ekki, en sem betur fer gleymist það
oftast er verr fer. Ég tel að þjóðlagakvöld
sem þetta eigi mikinn rétt á sév, þ\i
„stemmningin“ sem þar inyndast er nokkuð
sérstök og oft mjög skemmtileg. Einnig
mætti sjónvarpið taka til athugunar að taka
upp þátt (eða þætti) þar sem nokkrir þjó V
lagaflytjendur kæniu fram í einu til að
skapa fjölbreytni. Þeir lijóðlagaþættir sem
hafa verið í sjónvarpi liingað til hafa yfir-
leitt verið fremur einliæfir og leiðinlegir.
mál kvenna og bindindismál.
Þegar svo Framsókn hætti að
koma út 1901, tók Kvennablað-
ið upp stefnu hennar smáitt og
smátt.
Þingvallafundur var hald-
inn 1895, og þegar hann var í
aðsigi, birtist i Þjóðvitjanu-m
unga grein undirskrifuð D,
þar sem skorað er á konur að
senda áskorainir til fundarins
um framgang mála sinna,
svo að ekki sé hægt að berja
því við, að þær hafi ekki sjálf-
ar haft áhuga á auknum rétt-
indum. Auk þess eru konur
hvattar til að sækja fundinn
og taka til máls, því að varla
þurfti að efa, að þær hafi þar
málfrelsi. Svo var og, að fund-
urinn veitti við.öku fulltrúa
kvenna með málfrelsi og at-
kvæðisrétti. Valdist einmitt til
þess Ólafía Jóhannsdóttir, sn
meðal áheyrnarfulltrúa voru
fleiri konur. Fyrir Þingvalla-
fundinum lá áskorun þingmála
funda í ísaf jarðarsýslum að
beina þvi til alþingis að endur-
samþykkja kjörgengisfrum-
varpið, og annar fulltrúi Norð-
ur-Múlasýs'lu, Indi’iði Ein-
arsson revísor, lagði fyrir
fundinn, að hann skoraði á al-
þingi að veita konum með lög-
um, svo fljótt sem unnt væri,
algjört jafnrétti við karla.
Þessi tiii'aga Indriða var sam-
þykkt með 15 samhljóða at-
kvæðum.
En áskorun sú, sem hið ís-
lienzka kvenféiag safnaði
skriftum undir, var svoh'ljóð-
andi: „Hér n.eð leyfum vér
undirskrifaðar konur oss að
skora á alþingi, að það þrátt
fyrir synjun stjórnarinnar á
lagafrumvarpi um kjörgengi
kvenna í hreppsnefndir o.s.frv.
samþykki frumvarp þetta á
næsta alþingi og áfram, þang-
að til það nær staðfestingu."
Enn sagði: ,,Um leið og vér
þakksamlega viðurkennum rétt
indi þau, er alþingi hefur þeg-
ar veitt oss, berum vér
það trausí til þess, að það fram
vegis eftir atvikum veiti oss
allt j'afmrétti við lcarl-
menn, samkvæmt tímans vax-
andi menningar- og frelsiskröf-
um.“
Framh. í næsta blaði.
28. nóvember 1971
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 11