Lesbók Morgunblaðsins - 24.02.1974, Qupperneq 7

10 ár, þegar þau hjón kynntust.
Hann hafði því fengið þá þekk-
ingu og reynslu, sem nauðsynleg
er, þegar taka á til við að reka
verkstæði af þessari gerð. Robin
er danskur að uppruna, en orðinn
svo fslenzkur, að eiginkonan fær
jafnvel aðstoð hans, þegar hana
skortir orð til að tjá sig.
Tove fæst einnig við kennslu í
keramik við Myndlista- og
handíðaskólann og hefur því
minni tima til að sinna verkstæð-
inu, en hjá þeim starfa einnig við
framleiðsluna ung stúlka og pilt-
ur.
Fyrstu skipti Robins af islenzku
atvinnulífi voru þau, að hann fór í
fiskvinnu, síðan var hann tvö ár
við gull- og silfursmíði hjá Jó-
hannesi Jóhannessyni. Þá vann
hann einnig við uppsetningu
fjölda þeirra sýninga, sent haldn-
ar hafa verið í Laugardalshöll-
inni.
Árið 1965 stofnuðu þau hjónin
leirkeraverkstæði á Seltjarnar-
nesi, voru siðan þrjú ár við verk-
stæðisrekstur í Hveragerði, eða
þar til þau fluttust í Laugarásinn
1971 og við hann hefur Robin
eingöngu starfað siðan.
Talið berst að islenzkri leir-
keragerð og við furðum okkur á
því, að þessi listgrein — elzt allra
listgreina með mönnum — skuli
vera svo img hér á landi.
Engar sögur fara af þvi, að leir-
keragerð hafi verið stunduð hér
til forna og engar leifar slíks hafa
fundizt i haugum eða við upp-
gröft.
,,Ég hef ekki kynnt mér þetta
nóg til að fullyrða nokkuð,'1 segir
Framhald á bls. 14.
Eins og tíðkaðist að mynda hjón áður fyrr (meðan maðurinn hafði húsbónda-
vald, segja sumir) Robin Lökken og Tove Kjarval. Hún er sonardóttir
Jóhannesar heitins Kjarval.
„ENNÞA
LITIÐ
Á ÞETTA
SEM
KERLINGA-
DÚTL”
Rætt við
Tove Kjarval
°g
Robin Lökken
Merkilegt apparat, sem minnir á list frum-
stæðra þjóðflokka. Þetta eru í rauninni þrír
kertastjakar úr keramik, sem raða má
saman. Höfundar eru Tove og Robin
Lökken.
■ viiiot.ii. ixciigoijaiu u i
gerður til að hanga á vegg.
1 norðanverðum Laugarásnum
við Brúnaveg 8 stendur gamalt og
merkilegt timburhús — reyndar
eitt elzta hús i Reykjavfk, byggt
árið 1846.
Upphaflega var þetta fyrsta
pósthúsið í höfuðborginni og stóð
við Pósthússtræti, enda götunafn-
ið dregið af því. Síðan átti það
nokkra dvöl i Skerjafirði, en varð
að vfkja þaðan vegna flugvallar-
gerðar og hafnaði þá i Laugarásn-
um, þar sem það sómir sér vel
innan um steinsteypu og glerhýsi
okkar tima. Þetta er hús með
„karakter", hlutföllin hið innra
verka vel á sálina og unga fólkið,
sem þar býr, ljær andrúmsloftinu
þann hlýleika, sem allri grósku er
nauðsynlegur. Það eru hjónin
Tove Kjarval og Robin Lökken,
bæði leirkerasmiðir að mennt. í
litlu húsi ofar á lóðinni hafa þau
komið sér upp góðu leirmuna-
verkstæði með öllum nauðsynleg-
um útbúnaði og má þar merkast-
an telja brennsluofn, sem „hugs-
ar“, að sögn Robins.
Tove stundaði nám i leirmuna-
gerð við Kunsthandværkerskolen
f Kaupmannahöfn. Það er þriggja
ára nám og greinist í ýmsa þætti,
teiknun.mótun, hönnun, brennslu
og efnafræði, svo nokkuð sé
nefnt. En Robin hlaut sína mennt-
un á verkstæðum í Danmörku,
var verkstjóri hjá Björn Winblad,
sem er þekkt og virt fyrirtæki þar
i landi, og hafði unnið að leir-
munagerð og starfað við kennslu í
■
'•V
I vmnustofurini á
Brúnavegi. Þarna er
eitthvað, sem kisu
þykir stórmerkilegt. *l