Lesbók Morgunblaðsins - 12.09.1976, Blaðsíða 5

þennan merkisdag þegar undrið varð
sem siðar átti eftir að vera umræðu-
efni i Bræðslunni langar stundir og
gera þennan fáorða mann smám
saman að hálfgerðri goðsögn.
Þannig var málum háttað að stjóra-
sperðillinn tók af okkur síðdegiskaffi-
tímann. Hann hafði komist að því að
þess konar hlé ættu sér enga stoð í
pappirum. Við skyldum þvi i framtið-
inni láta okkur nægja umsaminn
matartima. Ef við þyrftum endilega
að belgja okkur upp með kaffi gætum
við gert það þá, sagði sperðill. Við
sögðum náttúrlega eins og var: við
værum vanir að drekka hálfan kaffi-
brúsann eftir matinn og afganginn (
stuttu hléi um tvöleytið. En það kom
fyrirekki Sagt varsagt, og til þess
voru reglur að fylgja þeim.
En þessi aðgerð reyndist of stór biti
í háls, jafnvel fyrir Enok Lans.
Hann var tveggja manna maki í
striti og streði við erfiðustu aðstæður,
en hann gat ekki verið án kaffisop-
ans.
— Úff, sagði hann fyrst, en ekki
eins og venjulega, heldur af sannfær-
ingu.
— Já, þetta er Ijóti déskotinn,
sagði Petter Lund. Það ætti að hengja
sperðil.
— Já, Ijóti déskotinn, sagði ég og
vildi ekki vera minni maður. Hengja
hann með hausinn niður.
En skipun var skipun og ekki
margra kosta völ. Þarna fengum við
aðfljúgast á við járnklumpana án
nokkurrar hressingar um tvöleytið.
Með ramakveini hafðist það, en
bræðin sauð i okkur. Það að auki var
komið haust fyrir alvöru með slyddu
og nístings kalda. Við hóstuðum og
snýttum okkur og vorum vist sannast
sagna ekki bermilegur flokkur ásýnd-
um.
í lögmætum matartima okkar
reyndum við að hugsa upp ráð til að
ná okkur niðri á verkstjórasperðlin-
um. Ekki skorti okkur stóryrðin, og
víst kunnum við ráðin, eins og til
dæmis að sæta færis og skella járn-
klumpi ofan á tærnará stjóra, ellegar
narra hann upp á efsta paliinn við
bræðsluofnana og rekast svo af hend-
ingu utan i hann svo að hann steypt-
ist i eldinn. Við smjöttuðum á þessum
hugmyndum og fermingarstrákarnir
klöppuðu og voru I sjöunda himni. En
það var atvinnuleysi og allir voru
hræddir um vinnuna — svo að ekki
varð úr neinu þegar til kastanna kom.
Enok Lans varð sjálfum sér ólikari
með hverjum deginum. Hann braut
heilann og varð æ innhverfari. Þegar
klukkan fór að prila i tvö varð hann
gagntekinn af eirðarleysi og krampa-
drættir i andlitinu. Augun skutu
gneistum og hann tuggði froðu eins
og haldinn illum anda. Hann varð
með öðrum orðum óþekkjanlegur fyr-
ir sama mann.
En svo komu lausnarorðin, sem
sýndu að Enok Lans hafði höfuðið og
hjartað á réttum stað, að hann var
hugsandi maður af allt öðrum toga en
við héldum.
— Úff, sagði hann. Þá verðum við
liklega að brúka stigvélin, piltar,
sagði hann, og það var lengri ræða
en hann hafði sett á áður.
— Stigvélin? sagði Petter Lund, og
allir vorum viðforviða og veltum fyrir
okkur hvað Enok Lans væri eiginlega
að fa ra.
Loftskipið er bundið við mastur meðan á hleðslu stendur.
Tími
loftskip-
anna
erekki
liðinn
Eftir að þýzka loftskipið Graf Zeppelin sprakk i
loft upp, hefur hugmyndin um loftskip verið að mestu
söltuð og flestir hafa talið að loftskip ættu ekki framar eftir að sjást.
En oliukreppan varð til þess að ótal margt var endurmetið og menn
fóru að hugleiða, hvort ekki væri hægt að framleiða áreiðanleg
loftskip úr ýmsum nútima gerfiefnum og koma þannig upp ódýrari
farkostum og flutningatækjum, en þoturnar eru.
Þjóðverjar hafa riðið á vaðið að nýju og nú er loftskipið „Der
fliegende Musketier" á ferð um loftin blá og varla talið eins
ævintýralegt og Graf Zeppelin var á sinni tíð.
Forsaga málsins er sú að tveir Þjóðverjar fengu þá hugmynd að
koma upp loftskipi til þess eins að flytja flugfragt. Það er 1 22 metrar
á lengd og 30 metrar í þvermál og getur borið 30 tonn af farangri í.
allt að 3000 metra hæð og fer þá með 140 km hraða. Það er að visu
æði litill hraði borið saman við flugvélar, en aðalatriði málsins er þó,
að rekstrarkostnaðurinn er mjög lítill og enginn dýr tæki þarf til
flugtaks eða lendingar. Grindin er úr sterku gerfiefni og sjálfur
belgurinn einnig. Einkum hefur verið haft í huga, að loftskipið væri
hentugt I vanþróuðu löndunum, þar sem bæði vantar flugvelli og
vegi. Þegar hafa verið seld tvö slík loftskip til Japan og eitt til
Venezuela.
Sjálfur loftbelgurinn er fylltur með helium, sem er óeldfimt gas.
Stjórnklefinn skagar niður úr belgnum eins og sjá má á myndinni, en
ekki fylgir sögunni, hvar flutningnum ér komið fyrir. Verðið er til að
byrja með 9 milljón mörk, og loftskipið á að vera vel samkeppnis-
hæft við flugvélar i þungaflutningum. En einn megin kostur þess er
þó, að engan þarf flugvöllinn.
ítalinn Bertone er a8 öllum Ifkindum frægasti bllahönnuður
samtfmans og á hverri bílasýningu getur að Ifta framúrstefnu-
bfla frá hans hendi. Bertone virðist trúa á kflformið, sem
raunar hefur sannað gildi sitt f þá veru að loftmótstaða verði
sem minnst, og hraðinn sem mestur. Hinsvegar er hag-
kvæmnishliðinni, sérstaklega innra rými, fórnað fyrir þessa
hugsjón, sem ítölum er alltaf hugstæð. Hér eru teikningar af
útgáfu Bertones af Alfa Romeo 33, sem sjá mátti á bflasýn-
ingu f Genf. Hér er um að ræða tveggja sæta hraðakstursbfl,
þar sem vélinni er komið fyrir aftan við sætin og án efa skrfður
tækið vel á Autostrada del sol og öðrum hraðbrautum.
Framhald á bls. 16
©