Lesbók Morgunblaðsins - 12.09.1976, Blaðsíða 9

Efst til vinstri: Á fallegum grjóthól ofarlega í garðinum gnæfir „Napóleon", sem nánar er sagt frá í greininni. Til
hægri: Huldufólkskletturinn, sem upp kom úr lóðinni. í skugganum við klettinn fellur dálltil lækjarsytra fram af
klettastalli. Að neðan til vinstri: „Steinblómið", tréð úr garðinum við Túngötu, sem flutt var í Kópavoginn og
steypt niður. Til hægri: Séð yfir garðinn að Fögrubrekku 47. íbúðarhúsið stendur neðst f lóðinni. Fossvogshverfi I
baksýn.
Þessi bátavinda blasir við,
þegar komið er ( hlað I Fögru-
brekku 47.
skrúfa fyrir hann inni í húsinu,
enda er hann til kominn á þann
hátt, að Gunnar leiddi vatn upp
t brekkuna til þess að geta hlýtt
á lækjarnið á sfðkvöldum. Auk
þess er fallegur gosbrunnur
niðri við húsið; bunan stendur
uppúr fallegri hellu, sem þau
hjón fundu f Grindavfkur-
hrauni.
Efst í brekkuna er raðað þvf
fræga Kópavogsstórgrýti, en
þarnæst tekur við ýmiskonar
trjágróður, sem dafnar vel. „Ég
keypti öll tré vel við vöxt“,
sagði Gunnar, „ég nennti ekki
að bfða fram á gamals aldur
eftir þvf að þau yxu úr grasi“.
En garðurinn er lfka að tals-
verðu leyti grasi gróinn og
stallar gerðir f brekkuna með
gömlum sfmastaurum, sem
liggja láréttir.
Eitt tré er þó f þessum ævin-
týragarði, sem yfirskyggir flest
annað, enda með stærstu trjám,
sem vaxið hafa á Islandi. Eitt
allra trjáa f garðinum ber það
ekki lauf og skýringin á þvf er
sú, að rætur trésins urðu eftir á
þeim stað, þar sem það óx og
lifði, — en hér er það steypt
niður og kallað „steinblómið".
Forsaga málsins er sú, að
vegna nýbyggingar varð að
farga garði með einkar falleg-
um, stórum trjám á horni
Garðastrætis og Túngötu.
Við innganginn eru nokkur listaverk eftir húsbóndann úr járni
og öðru varanlegu efni, og kvarnarsteinn.