Lesbók Morgunblaðsins - 17.10.1976, Blaðsíða 10

Til hægri:
Hér
sýnist
viðfangs-
efnið sótt
eitthvað
lengra
en úr
umhverfi
Eyjanna.
Að neðan:
Guðni
Hermannsen
f vinnu-
stofu
sinni I
viðlaga-
húsi ofan
við bæinn.
komandi kynslóðum. Ég málaði
„Hefnd Helgafells“ vegna þess
arna. Myndin var á tveimur sýn-
ingum. En það var kona héðan úr
Eyjum, búsett f Ameríku, sem
keypti hana“.
1 húsi málarans er fleiri pensl-
ar, en ég hef áður séð saman
komna á einn stað. Fyrir utan öl)
þau ógrynni af penslum set..
standa f krukkum út um dittinn
og dattinn, er alveg ný og ósnort-
in sending, sem kostaði 150 þús-
und: Breiðir penslar og mjóir,
flatir, kringlóttir, skáskornir og
yfirhöfuð öll hugsanleg afbrigði.
Sjálfur reykir málarinn pfpu og
tekur ekki alpahúfuna ofan.
Hann stendur við gluggann og
horfir yfir bæinn meðan við
spjöllum um heima og geima. Það
var búið að rigna f allt sumar og
enn grúfði þokan yfir.
„Rigningin hefur vond áhrif á
mann, þegar til lengdar lætur“,
segir Guðni, „Við höfum ekki að
heitið geti séð sólina f sumar". En
það er ekkert aðalatriði; f mynd-
heimi hans er- ýmist sól eða
dumbungur eftir atvikum og f
þeim heimi lifir hann að hálfu
leyti eða meir. Vinnutfminn er
fremur reglubundinn: Frá hádegi
og fram að kvöldmat og stundum
eitthvað lengur. En hann er hætt-
ur að vinna framá nætur eins og
hann gerði fyrr meir, þegar hann
stundaði húsamálningu á daginn.
Hann kveðst ekki eiga auðvelt
með að skipta sér og finnst þetta
eins og annað Iff f þessu lffi að
geta starfað óskiptur f mynd-
heimi. Alltaf hafði það verið
draumur hans að geta haft það sf
sona. Og helzt vildi hann geta átt
allar sfnar myndir og gefið þær
sfðan á einu bretti.
Guðni var búinn að safna
gömlum munum f aldarfjórðung
og átti orðið merkilegt safn þegar
gaus. En svo sorglera tókst til, að
þessi munir eyðilögðust að mestu
vegna slæmrar meðferðar. Hann
var Ifka búinn að koma sér upp
vfnsafni; átti á annað hundrað
flöskur sitt af hverri tegund.
Sumt hafði hann keypt og annað
höfðu kunningjar gefið honum,
sem vissu um safnið. Annars var
það á fárra vitorði, enda komið
fyrir f kjallaranum. Hver flaska
var skráð f sérstaka bók, aldur,
tegund og hvenær hún kom f safn-
ið.
Að sjálfsögðu varð þetta eftir,
þegar gosið skall á. En fljótlega
eftir komuna til Reykjavfkur,
gerði Guðni ráðstafanir til að
bjarga þessu sérstæða safni, sem
var óneitanlega þó nokkuð verð-
mætt. Hann fór f leiðangur heim
til Eyja; komst með varðskipi við
þriðja mann og ætlunin var að
koma safninu f örugga geymslu f
landi.
En þeir komu að tómum kofun-
um. Það var búið að stela þvf öllu,
— og til þess hefur ekkert spurst.
Finn Söeborg
/
I dýra-
garðinum
ÉG fór f dýragarðinn með —„Gnýr“ las ég.
Jens. Hann hafði mikinn — Hvað er nú það? spurði
áhuga á dýrunum, en engu hann.
sfður á búrunum þar sem — Eitthvað dýr, útskýrði ég.
engin dýr voru. 1 hvert skipti, — Hverslags dýr? spurði
sem við gengum fram hjá hann þrár.
tómu búrunum, varð ég að lesa — Bara eitthvert venjulegt
fyrir hann hvað stóð áskiltinu. dýr, svaraði ég óljóst nokkuð,
— Hvað stendur þarna? þvf að ég hafði ekki hugmynd
spurði hann og benti á skiltið um hvað gnýr var. Ég hlýt að
yfir auða gfraffabúrinu. hafa verið lasinn þegar við lás-
— „Gfraffar", svaraði ég. um um gný f skólanum
— Af hverju eru þeir ekki forðum.
hafðir úti? spurði hann. Jens fannst skýring mln
— Það er of kalt f dag, út- ekki fullnægjandi svo að við
skýrði ég fyrir honum, þeir gengum inn til að sjá gnýinn.
fengju kvef. —Hann er nú ekkert mjög
— Hættir gíröffum til að fá venjulegur, sagði hann.
kvef? spurði hann. Hvernig — Það finnst mér nú, sagði
snýta þeir sér? ég.
— Þeir gera það alls ekki, Er við héldum áfram deild-
sagði ég, þeir sjúga bara upp í um við grimmt um það, hvort
nefið. gnýrinn væri venjulegur eða
— Mega þeir það? spurði ekki án þess að okkur tækist
hann vantrúaður. að verða sammála. Svo hættum
Við fórum inn í húsið til að við þessu þvf að allir hafa rétt
horfa á gíraffana. Þar urðum til að hafa sfna skoðun.
við að vera í hálftíma, því að — Hvað stendur þarna?
hann vildi endilega bfða eftir spurði Jens og benti á skilti á
að sjá einhvern þeirra sjúga smá afhýsi,
upp f nefið. Þvi miður gerði — „Dömur“, svaraði ég.
það enginn. — Hæ, pabbi, hrópaði hann
Við héldum áfram. yfir sig hrifinn, má ég ekki
— Hvað stendur þarna? alveg fara þangað inn og Ifta á
hann benti á skilti á öðru auðu þær!
búi. Halldór Stefánsson þýddi.