Lesbók Morgunblaðsins - 08.05.1977, Blaðsíða 15

Hjónabönd mín
Framhald af bls. 7
fannst hún eyða tíma sfnum til ónýtis og vildi fara að
reyna fyrir sér við kvikmyndaleik, sem hún hafði
lengi ætlað að leggja fyrir sér. Okkur kom æ verr
saman. Lóks óskaði Ann skilnaðar. Skilnaðarréttar-
höldin vöktu rnikla athygli. Ég gæti sagt ýmislegt ljótt
um það málastapp allt, en ætla að láta það vera. Hins
vegar má ég segja það, að þetta skilnaðarmál olli mér
meiri leiðindum, en nokkurt annað, sem ég hef átt í
um dagana.
Árið 1935 varð ég sem sé laus og liðugur enn einu
sinni. Eg var þá fjórskilinn og hefði nú mátt ætla, að
ég léti mér það að kenningu verða og kvæntist ekki
aftur. En það gekk nú ekki eftir.
Um þetta leyti þurfti ég oft að vera langtimum
saman i New York vegna viðskiptanna. Eg tók þvf ibúð
á leigu. Bar nú ekki til tiðinda um sinn. Ég átti þvi þó
ekki að venjast, að tiðindaiaust væri hjá mér til
lengdar og það fór ekki heldur svo f þetta sinn.
Þannig var, að Betty Beaton, vinkona mín, var þekkt
leikkona á þessum árum. Okkur hafði verið vel til vina
meðan hún bjó í Hollywood. En nú var hún flutt til
New York. Það var einn daginn, að hún heimsótti mig
og hafði mér sér vinkonu sína, Louise Dudley Lynch
að nafni. Samstundis er ég sá Louise varð mér hugsað
sem svo: „Hér er komin kona við mitt hæfi“. Hún var
mjög fríð sýnum, með kastaníubrúnt hár, töfrandi i
framkomu og prýðilega gefin. Rödd hennar var sér-
staklega fögur og mikil, enda hugðist hún verða
óperusöngkona. Ég bauðst fljótlega til að standa
straum af söngnámi hennar. Samdist svo með okkur,
að ég lánaði henni það, sem hún þyrfti, en hún borgaði
mér smám saman seinna, er hún færi að hafa tekjur af
söngnum.
Þvi miður tókst einhverjum „óperuunnanda“ að
telja henni trú um það, að Louise væri ekki nógu fínt
söngkonunafn og réð henni að taka sér listamanns-
nafnið Theodora Lynch. Louise iét sannfærast og
nefndist Theodora eftir það, nema hvað hún lét kalla
sig Teddy heima við.
Teddy fór nú til náms hjá Blanche Marchesi f
London. En þvi næst hélt hún til framhaldsnáms f
Rómaborg. Ég var þá orðinn ástfanginn af henni og
það svo, að ég fór á eftir henni til Rómar. Við gengum f
hjónaband I miðjum nóvember árið 1939. Heim-
styrjöldin síðari var nýhafin, þegar þetta var. Italir
héldu þó enn hlutleysi sfnu. Ég þurfti að fara aftur
heim til Bandaríkjanna, en Teddy varð eftir og hélt
áfram námi sínu. Komst hún ekki til Bandarfkjanna
fyrr en f júnfbyrjun árið 1942 þvf, að fasistar höfðu
grunað hana um njósnir, tekið hana fasta og haft I
haldi um nokkurn tfma.
Ég hafði þrjá um fertugt, en Teddy þrjá um tvftugt,
þegar við vorum gefin saman; það voru sem sé rétt 20
ár á milli okkar. Ég brá ekki venju minni f þessu efni.
I júnf 1946 fæddist okkur sonur. Timothy var hann
heitinn. Þá var ég fimmtugur. Ég átti fjóra aðra syni
með fyrri konum mínum. En ég skal ekki bera á móti
því, að ég lét mér annarra um Timothy, þegar hann
var lftill, en ég hafði látið um hina strákana.
Við Teddy vorum ákaflega hamingjusöm. Ég fór að
fmynda mér, að hjónaband okkar væri gerólfkt hinum
hjónaböndum mfnum, og það mundi endast framvegis.
En það átti nú ekki fyrir því að liggja. Ögæfan hófst,
þegar ég þóttist verða að sitja um kyrrt í Tulsa og
fylgjast með breytingum í flugvélaverksmiðju, sem ég
átti þar, en Teddy vildi, að ég yrði heima hjá sér. Fór
svo um þetta hjónaband eins og vant var. Er bezt að ég
tilfæri hér orð Teddy um það: „Paul var ágætur
eiginmaður og faðir. Én viðskiptin heilluðu hann
fremur en heimilislffið. Byðist honum nýtt tækifæri
til gróða héldu honum engin bönd“.
Teddy var lika orðin óþolinmóð. Hún ætlaði alltaf að
verða söngkona. Fór hún nú að koma fram á konsert-
um, ljóðakvöldum, í óperum og kvikmyndum.
Loks var úti um hjónaband okkar, þegar leitarmenn
mínir fundu olfulindir á hlutlausa beltinu í Kuwait.
Fyrirtæki min voru komin um allan heim og þau urðu
ekki rekin almennilega, nema ég væri á sífelldum
þeytingi milli þeirra. Þegar ég fór til Evrópu árið 1951
var mér velljóst, að ég ætti ekki afturkvæmt um sinn.
Ég tók því Teddy og Timmi með mér. En þau höfðu
ekki verið hjá mér lengi, þegar Teddy gerði upp hug
sinn og setti mér kostina. „Timmy er fæddur í Banda-
ríkjunum", sagði hún, „og hann ætti að alast þar upp.
Við skulum fara heim“. Ég spurði, hvort ekki væri um
annað að ræða. „Ég er hrædd um ekki“, svaraði hún.
Hún sótti um skilnað og var henni dæmdur hann
árið eftir. Þar með var fimmta og sfðasta hjónabandi
mínu lokið. Engu að síður höfum við Teddy verið
góðir vinir alla tfð og haft náið samband.
Kunningi minn komst eitt sinn svo að orði við mig:
„Sannleikurinn er sá, Paul, að þú ert siðavandur í
raun og veru. Ella hefðirðu aldrei kvænzt fimm
sinnum!“ Eitthvað kann að vera til í þessu. En hvað þá
um allar þær jonur, sem ég hef verið í kynnum við en
ekki kvænzt...?
Ein fyrrverandi konan mín sagði þetta við mig eftir
skilnaðinn: „Það er mjög gott að eiga þig að vini, Paul,
— en þú er ótækur eiginmaður". Og ég verð að segja
það, þegar upp er staðið, að ég má teljast lánsamari í
kvennamálum en margur annar, enda þótt stutt hafi
orðið I hjónaböndum minum. Hjúskaparsáttmálarnir
reyndust mér haldlausir. En ég hlaut einlæga vináttu
allra eiginkvenna minna — um leið og ég var skilinn
við þær...
Krossgáta
Lesbókar
Morgunblaðsins
Lausn
á síðustu krossgátu
JS&i ant ‘ -K4f „V* r;;;; «f! §§}■ . „isSL
» A S A Wf / Aí 4 V A R sS
ö « r R b £> A r Í xt T ik
i L A u F s l L L v 8 f' o
H4HP iöKi- A b AO u M ,KU/ MítN H A bf r* A i V V Ð A
IJA hr 'I 6 ‘1 9ÉL",« * o C. A J..". u N 4 A L A : wv L>
n-c r o L 1 Ð N A z iB A U s U N
‘'i'í" • ««> iA n A L U i? m’. u .l E i> L u M hflffl. :■ '*!{ s
fOT « L» f »i R A N 1 R b M Fi :?.r 1 l 1 T‘JL. H N
HLl. u UlBTil R'vú. N JftuuLu S A 4 A N TT7T A A 4 A A
JA' E AJ K >,s A- 3 A 4 A Aí £ N 4 A N N
1 4 r*í.u« A U R A w ö A R * «r N ) N
1—y» ÍÁ NI F (s K £> K > « i L 1 N A H v-
/c l o S S 1 ‘íj. N A N A ■%r:' A N_ í
■ vteu A L F I r c> /v, A K N m Æ R l
Rí; í/lZ ! (ríli ** NV'- LllNPfl LflNa- U R. s <■ ••1 P' P.Aup- A N DfllS fNJKT $oa'c| - Bit- 1 N N 5«^
& ElvfcóPu 3 ‘A \ LflMD
m HoRuÐ : mocK- uo- . ftfURfi
ÁYÓXT- u f*. NflM 5AIÁ-
FUCL- A R. L'l F- I
* \loPhl óh'e'fr
VtL' uN VfálUN MIiÍKfl 1
ih?m ■tfjeiR £/N S- 3TÁV- iv'RIÐ +1 L<S ~ OC/g- UNuni
IRMI?- 'Cneti- 3)ýRl€ ÍTRKA - FÆf> 1 KJAKT- IL MANHS IVAFN
SVÓ'T' mm Lokufl UNÚ o- flge/Ai. PRIK
SKV ftfT- UeiHN ífReefll ÉSKKJ-/7 / /NU VER5
RéLBCH Hund- U R v/ i R(Vv-
DB'O 1 Bffí K*«L-
bÁ-VT- Uft —J J V -fueiR É/NS
KAUP LEnLO’ AREihS.
5r^'R- \jeiíLi=?
foe ÍKBL
(xElt Sk- IKK- T Ö
HEV+ íótí5U ÓSA+T ■ ue. + gogeiiR ►
b'Jó't- ÍMK- Vs-jiA- 1 t~< A |v\oú.- ud