Lesbók Morgunblaðsins - 30.08.1980, Page 11

Gúmmífroskurinn
Eitt laugardagskvöld vetrar sat Tóti
á bás í kjallaranum í Klúbbnum. Hann
var klæddur blárri peysu og Ijós yfirlitum.
Sætin voru mjúk og bólstruð meö
rauöu pluss, bökin há. Á boröi var
glas meö grænum drykk, öskubakki
með krumpuðum sígarettustubbum,
hringir eftir glös, og yfir svartur Ijósa-
skermur í laginu eins og kínverskur
hattur. Úr litlum hátölurum barst róleg
tónlist en ómur af rokkfonlist af næstu
hæö fyrir ofan. Nokkrar hræöur stóöu
viö barinn. Barþjónninn var rauö-
hæröur og vildi hártoppurinn leita ofan
í andlitiö, ööru hvoru þurrkaöi hann af
barboröinu. Valli, þrekinn, dökkhæröur
strákur í svörtum leðurjakka, settist
við hlið Tóta og var meö kúffullt glas.
„Ég sé aö þú ert meö dúndrara/
sagöi hann.
„Einhvernveginn veröur maöur aö
fá hugrekki."
Valli hló.
Stúlka tók tóm glös af boröinu,
losaði öskubakkann, og strauk yfir þaö
meö rakri tusku. Glösunum haföi hún
raöaö hvert ofan í annaö og var komin
meö háa stöng. Hún fór yfir aö næsta
boröi.
„Nú verður þú ekki með neina
feimni í kvöld, og nærö þér í stelpu,”
sagöi Valli.
„Ég vona það,“ sagöi Tóti.
Tvær stelpur meö handtöskur og
glös settust gegnt þeim, kveiktu sér í
sígarettum, krosslögöu fætur og töluöu
saman í hálfum hljóöum. Önnur var í
hvítum bol og sást í fellingu á maga
hennar. Valli gaf Tóta olnbogaskot og
hvíslaöl:
„Viö reynum við þessar.“
Tóti gretti sig.
„Viö hvaö ertu hræddur,“ sagöi
Valli.
„Æi, ég veit ekkert hvaö ég á að
segja. Hef engan persónuleika."
„Vertu bara eins og þegar viö erum
tveir, segjandi brandara og svoleiðis.
Ekki fara í baklás.“
„Ég þarf aö fá mér annað glas.“
„Láttu eki svona, bjóöum þeim upp
í dans.“
„Ég kann ekki aö dansa, roöna
bara og svitna.“
„Geturöu ekki dansaö indjána-
dansinn þinn.?“
„Æi, þaö er svo bjánalegt."
„Þaö dansar hver eftir sínu höföi.
Ókei, ókei. Ef þú vilt ekki ná þér í
stelpu, þú um þaö.“
Valli fékk sér slurk af glasinu og
kveikti í sígarettu. Tóti fór á barinn.
„Tvöfaldan Vodka og einfaldan
piparmintulíkjör.“
Tóti bætti vatni út í drykkinn og þá
hringlaöi í ísmolum. Er Tóti kom aftur
aö básnum sat stúlkan á bolnum þar ein,
meö hendur í kjöltu sér. Tóti vissi aö
Valli haföi boöiö hinni upp í dans.
Hann settist og gaut augum tii stelp-
unnar. Hún horföi á móti. Tóti leit undan
og fékk sér sopa, fann sætan og kaldan
drykkinn fríska munninn, svo horföi
hann upp í loftiö. Hann langaði til aö
spyrja hana hvernig henni fyndist tónlist-
in en hann þoröi þaö ekki. Sviti spratt
fram á enni hans. Eftir drykklanga
Smásaga
eftir Ásgeir
Þórhallsson
stund stóö stúlkan upp og fór. Tóti varö
nlöurlútur.
Srfellt fleira fólk kom inn, þröngt
var aö komast leiöar sinnar og skrokk-
arnir drukku hljóðið í sig frá hljómsveit-
inni á næstu hæö fyrir ofan. Þykk
reykjarsvæla fyllti andrúmsloftiö og
mannamál blandaðist tónlistinni. Á
hverjum reiti voru stelpur, sumar meö
strákum, stundum tvær og tvær sam-
an. Tóti röflaöi viö klósettvöröinn.
Klukkan tvö kviknuðu Ijós, dyra-
veröir báöu fólk aö drífa sig og
starfsfólk byrjaöi aö setja stóla upp á
borö. Tóti brá sér í frakka og hnýtti á
sig trefil viö fatahengiö. í anddyrinu
var fólk aö setja upp húfur. Strákur lá á
gólfinu og kúgaöist. Tóti slagaöi gegnum
mannþröngina í átt til útidyranna.
„Tóti,“ var kallaö aö baki hans.
Þaö var Valli ásamt tveimur stelp-
um og einum strák. Valli hélt utan um
aðra stelpuna, þetta voru ekki þær sömu
og þeir höföu hitt ofan í kjallara.
„Ég er búinn aö leita aö þér um allt.
Hvar hefurðu haldiö þig, maöur?“
Tóti yppti öxlum.
„Þessi stelpa ætlar aö keyra jepp-
ann hans Óskars,“ sagöi Valli og
klappaði á öxl stúlkunnar.
„Ég er Óskar í vatninu," sagöi gaur
og datt utan í dyrakarm. „Viö förum í
partý.“
Fólk haföi safnast saman fyrir utan
og flöskur voru á lofti. Þaö snjóaöi og
þykk snjóbreiöa lá yfir jörö, háir hryggir
voru á götum. Þau fóru út og ruddust í
gegnum mannþyrpinguna. Bílhuröum
var skellt og sumstaðar voru handalög-
mál. Lögreglubíll rann í hlaöiö og lög-
regluþjónar sóttu spriklandi strák í
anddyriö.
Á bílastæði skammt frá opnaði
Óskar Toyotajeppa meö gráu járnhúsi.
Þau fóru öll inn, stúlkan settist undir stýri
og Óskar setti í gang.
Lágvaxinn strákur bættist viö.
Stúlkan sem stýrðl haföi titrandi röddu
en sú sem sat aftur í, andspænis Tóta,
var grönn, meö framstæðar tennur,
stuttan topp og kyssilegar varir. Á
gólfinu var varadekk, rykug skófia og
olíusmitaö reipi. Brennivínsflaska sem
kóki haföi verið blandaö út í var látin
ganga. Tóta sveiö undan sopanum.
Ur kassettusegulbandi heyröist Bob
Marley endurtaka sömu setninguna.
Stúlkan sté á kúplinguna en Óskar
skipti um gír. Vegna snjódrífu sást
varla fram fyrir bílinn. Jeppinn hossaö-
ist.
Numiö var staðar fyrir framan hús
þar sem stór tré hlaöin snjó stóðu í
garðinum. Brúnn Scoutjeppi var fyrir
utan fullur af fólki. Út úr bílnum sté
strákur meö gleraugu og heilsaði
Óskari kátiega. Söngur var í jeppanum.
Skipst var á sjússum. Brúni jeppinn for.
Partýiö var í tveggja herbergja íbúö
í kjallara þar sem bunga var á gólfinu.
Valli og stelpan fóru inn í eldhús og hún
settist í kjöltu hans. Hin fóru inn í stofu,
þar sem var snjáöur sófi, heimasmíö-
aö sófaborð, rósótt gólfteppi. Út í horni
var djúpur kassagítar.
„Veriö eins og heima hjá ykkur,“
sagöi sá lágvaxni og lagöi landa og kók
á boröiö.
Menn blönduöu sér í glas, kókiö
gaus er þaö sameinaðist landanum,
undarlegt rammabragö var af drykknum.
SJÁ NÆSTU SÍÐU
©