Lesbók Morgunblaðsins - 27.09.1980, Blaðsíða 14

Krossgáta
Lesbókar
Morgunblaðsins
Lausn
á síðustu krossgátu
UNO rJAUA »K<ftO su«o- T/trnt OrtR- w- # ■ Ifcar. Ti«ift ÉIMJ *T- ÚLKfí V/lTT- f«Ow* >K*[K IflÍMA
rrruR' >LOUC Uft s \c f? I* O L T O R M A R F
5lfet> uw 'Pt L I T 1 Krutue F R Æ B 1 R
R 1 F VIÐUR ífíf/1- MUT. 7 R É ÍIKKXS H 1 r A
HTÓtt F 1 5 L 'E T T RrKrs, ftLAi. L A K
i: Fnr- un Unhí M ffJU Ti'nr F 1 N N A P U R L A R K
►ATÓ6 H 'A fí F j N N SEiSVul S>./IH R A M U R $KÖLI Fucl A7 fí
F/tOB ti*V IWA L R R N fí/t ift tftTór ZNM I 1 FL- AKJ- nsr R end- INC. M HÁe <k A R
rnn oa til F L U T T u STÓ R L 'fii ■fÍ! fil T Pl R KCer M
-ÖÐ- u*. N Kiwt>- IHfí R 0 L u bl N fí lA L fí
1 F L Ú l £> -* U p LIFA 'A HLMi P A K
V®RT tt>C 'O R ’R sih. t-'/K 1 £> R fí £ r íTCií Æ R u fj
>m rt 3 o £> l AJ N Tífn ÍKÓU s KVW- ÍTUR 'o S K 6 p LÍP- AMOI iTuu 0
ÍÍ)U Æ Ð 1 KXtt A Nf Æ <*. T TtfíV 1M R E 1 s A N
SKIPAO UIÞUO Htuv* R. A £> A R / S> A H fii L Ttt- flUST T R. Ú
fkl 1F M riWAl- PÓM- Utt L»u' SeFA V Q£\Tfí / flM - HLT. L'/ K - 1 H M', -■ H LUT| •íu«r- ift £ £- £^TT~ 6.'*M 1 AR.
1 ifl a' tv.' ir> h
Sm- t>W T PAMlR
n óLx i(\ÁN JI\" VARL FAMA- MflFK
FU- Ul 1 - l/fix/ UTlHNIp. EajP- /NCL
4 Rúlla
Kuvir lem
6l£DT\ A»r ÍFIR < ELÍKA HAC.H- At>
KÁVAÐI PÖLIZZR
VEfik - v/z^TAJ
kri-3 Kvuia- ÍKEP/Lu fcÉ'fífl- S ‘o K f/LTÓ? MIS- M ofK’- MM
HcY- CREI T- VoNAR-
flWM ÍVTIP LÉ >t 1 6,6 L.T \ieiQAg FÆftlÐ
Hö/.ií o « uvt/vn
H- u C - VCKI kVl?f?Ð Leu- iDflK-
* /<k- A-E>1 SK- uRtzqR
MttwiJS- nafm Skáls OFÆTT FoLALÞ
PAMSKr Bi-AO 0,U£> EÞJ P- i N U 5 Od- C/ K
4 cV AF' VCoM - 1
1 fUUL- 1 /UH Li K- H LuT-
Rolf Jacobsen
Næst kysi ég
að vera ...
Næst kysi ég aö vera viöur hár
í veglegum garði eöa trjágöngum síð og ár.
Meö þungar greinar og gilda, sterka rót,
svo geti ég nærzt úr jörö og horft langri ævi mót.
Hjá mér búi fuglar. Ég verö faömur þeirra og skjól,
þar finna svölur hreiður og leika vindahjól.
íkorninn er velkominn. Ég fæ glaður séð
iöandi brúnt skott hans sem þeytist um tréö.
Sumarið líður. Um liti skipta ég má.
Á Ijúfu vori fagurgrænn. Rauöur hausti á.
Er laufiö fellur, stend ég stiröur, varnafár,
og stofninn ber, menn halda: af járni er viöur hár.
Svo hleöur niður snjó. Ég hvítur verö og grár,
en held þó mínum staö, er samur tíð og ár.
Og þá kemur voriö. Mér vindur penna Ijær
sem valda ei grænir fingur, svo skriftin bíða fær.
Vera má ég kveöi eitthvaö: Lag eöa Ijóö;
legg viö hlust, er silfurperlum rignir dægrin góö.
Á ferö er aftur haustiö. Og falla laufin þétt,
þú finnur lykt: eter, karból. Jörö af ryki mett.
Tíöin er fullnuð, á fund þinn einn dag ber
framandi meö vélsög í hendi sér.
Aöeins örskotsstund.
Riöa ég í falli viö banablund.
14
Til þín
Líður tíð (hvaö ætti hún annað að gera).
Dag einn heyrir þú hana bukka á þínar dyr.
Hún hefur bukkaö á okkar dyr,
en ég opnaöi ekki.
Ekki í þetta sinn.
Veiztu,
ég hef oft staöiö kyrr og virt þig dálítiö fyrir mér
eins og á morgnana fyrir framan spegilinn þarna
er þú greiöir hár þitt, þaö
snarkar í því, eins og í páskasnjó á fjöllum
og þú ert ofurlítiö álút (þaö sé ég vel)
— hefur bætzt við hrukka?
— Onei, ekki er það. Fyrir mér
ert þú ung.
Þaö er safi íþér, skógur. Tré
meö fuglum. Þeir syngja meira aö segja.
Ef til vill frekar lágt í haust, en þó.
— Ekki einn dagur án hjalandi hláturs
eöa hinnar léttu snertingar handar.
Eitt sinn
verö ég aö þrýsta hana fastar,
þvíþú veizt viö göngum út og feröumst brátt,
og ekki meö sama bát.
Einhver hefur bukkað okkar dyr, en horfið burt.
Þetta
er víst það eina sem við höfum
aldrei viljaö tala um.
Sigurjón Guðjónsson þýddi.
Endurbirt vegna mistaka
Cheng stofnaöi glæpasamtökin „W
— Chung“, sem á sinn hátt voru
fjölþjóöafyrirtæki. Þau voru byggð á
þeirri meginreglu, aö engu mætti stela,
áöur en búiö væri aö tryggja fjársterka
kaupendur, samiö heföi veriö um
móttökustaö varanna og helmingur
verðsins veriö greiddur.
Meö ósviknu vegabréfi, sem yfirvöld
portúgölsku nýlendunnar Macao höföu
gefiö út, gat Cheng ferðast um alla
Evrópu vandkvæðalaust. Aðalstöövar
hans voru í íburðarmiklu hóteli í
Tangier, þar sem hann hafði íbúö. Ekki
leiö á löngu, áður en samtökin voru
orðin hiö ábatasamasta fyrirtæki.
Amerískar vörusendingar hurfu frá
vörugeymslum í London og skutu upp
kollinum á Tahiti-eyjum.
Lögreglustjórinn í Annam í Indókína
haföi drjúgar aukatekjur af rekstri
ríkmannlegs vændishúss. Allt var þar
sem bezt mátti vera, nema hvaö þaö
vantaði píanó.
Cheng fékk pata af þessu og komst
fljótt á snoöir um þaö, aö í vörugeymsl-
um bandaríska hersins í Wiesbaden
væru píanó. Útsendarar hans klædd-
ust Gl-einkennisbúningum, stálu stór-
um vörubíl, sýndu varðmönnunum
fölsuö skjöl og náöu í píanóin. — Þaö á
aö stemma þau og pólera, sagöi
bílstjórinn. Nú er glamraö á þeim í
Indókína. . .
Eftir stríöið flutti Cheng aöalskrif-
stofu sína til Singepore. Samtök hans
verzluöu meö vörur af öllum gerðum,
en komu ekki nálægt viðskiptum á
sviöi eiturlyfja eöa vopna. Hér segir frá
kyndugu atviki í heimi viöskiptanna, aö
því er snertir umsvif Chengs:
Brezk og bandarísk fyrirtæki höföu
fengið leyfi til aö bora eftir olíu í
eyðimörk Líbýu. Sovézkir erindrekar
reyndu aö skapa óánægju meðal
arabísku verkamannanna og völdu til
þess kynlega aðferð.
Arabarnir voru trúræknir Múham-
eöstrúarmenn, sem lágu fimm sinnum
á dag á bæn meö andlitiö í áttina til
Mekka. Sovézku njósnararnir pöntuöu