Lesbók Morgunblaðsins - 25.04.1981, Blaðsíða 2

Konan sem lœkrnði
Brésnef
Hún er eins og klippt út úr
tízkublaðiy enda alger forréttinda-
kona í Sovétríkjunum og hefur látið
œðsta valdamann landsins njóta
þess, að henni hefur verið gefinn
stórkostlegur máttur til þess að
lœkna sjúkdóma.
Blaöamaður frá Vesturlöndum, Henry
Gris, sem skrifar fyrir þýzka blaöið
„Welt am Sonntag", hefur náö fundum
frú Davitasvili í Moskvu, rætt viö hana
og fylgzt meö henni í heilan dag og segir
hér frá því sem hann sá og heyrði.
Hún viröir mig fyrir sér á vangann, um
leiö og viö göngum gegnum hiö geysi-
stóra marmaraanddyri Hótels Moskvu í
sovézku höfuöborginni. Hún talar hárri,
skærri röddu. Dsjuna Davitasvili heitir
hún. Hún er föl í andliti, kinnbeinin há og
augun stór og svört.
Hún er klædd svörtum silkikjól og
leðurjakka brydduöum loöskinni og er í
háum stígvélum. Greinilega Parísar-
tízka.
Vopnaöur vöröur viö innganginn
heilsar og gefur merki. Stór, svartur
Tsjaika-límúsín ekur að dyrunum. Sex
öryggisverðir, sem fylgja Davitasvili,
eiga fullt í fangi meö aö hafa hemil á
mannfjöldanum, sem þyrpist að, þegar
viö komum út á gangstéttina. Fólkiö er
búið aö bíða lengi eftir Dsjunu Davita-
svili.
Dsjuna Davitasvili
hefur bæöi feröafrelsi
og fullar hendur fjár
og eftirspurn eftir
lækningum hennar
er geysilega mikil
eins og nærri má
geta.
Hún brosir til fólksins og veifar því.
„Ég kem aftur,“ segir hún, eins og hún
lofi því. Fójkið verður þarna líka, þegar
kvöldar. „Ég má ekki valda því von-
brigöum," segir hún viö mig.
Síðan gengur hun allt í einu til roskins
manns. Svipur hans ber vott um miklar
þjáningar. Nokkur augnablik heldur hún
höndunum fyrir framan hann, en snertir
hann ekki.
„Nú líður yöur mun betur,“ segir hún.
Þaö birtir yfir manninum. „Er þaö
satt?“ spyr hann. „Þaö er alveg rétt,
mér líður betur núna.“
„Við veröum aö halda áfram,“ segir
Dsjuna Davitasvili.
í bílnum segir hún mér frá því, hvernig
þaö hafi gerzt, aö dóttir óbreytts
hermanns í Kákasus hafi orðið ein
auöugasta kona í Sovétríkjunum, veldi
kommúnismans.
Hún sagöist hafa fengið lækninga-
máttinn aö erfðum frá assýrskum for-
feörum sínum.
. Faöir Dsjunu Davitasvili varö fyrstur
var viö þessa gáfu dóttur sinnar. Hún
var þá tveggja ára gömul. Hún man eftir
því: „Hann bar mig á háhesti, og ég
spyrnti fótunum í hann. Hann fullyrti á
eftir, aö gigtarverkirnir, sem hann hafði
þjáöst af, heföu horfiö."
Hún segir frá bernskuárum sínum í
þorpinu Kuban í Kákasus: „Nágrannarn-
ir komu til okkar, þegar þeir þjáöust af
gigt eöa magaverkjum. Mér var í
rauninni alls ekki Ijóst, hvernig ég
hjálpaði þeim. En mér læröist fljótt aö
finna með lófúnum, hvaöan verkirnir
væru runnir. Ég beindi höndunum aö
viökomandi líkamshlutum án þess aö
snerta þá, þangað til ég fann, aö bati
væri hafinn. í augum fólksins var ég
galdrabarn."
Þegar Dsjuna Davitasvili var 14 ára,
fluttist fjölskyldan til Tiflis, höfuöborgar
Georgíu. Þar vann hún fyrst í kvik-
myndahúsi, en hóf svo nám í sjúkraleik-
fimi og vann í sambandi viö það á
borgarsjúkrahúsi í Tiflis.
Brátt spuröist um hæfileika hennar á
sviöi lækninga, en sérstaklega þótti
henni takast vel meöhöndlun sjúklinga,
sem þjáöust af gigtar- og taugasjúk-
dómum. En hún gat einnig linað þján-
Meö vísifingri vinstri
handarkannarLeonid
Brésnef hitastig brúnleits
vökva, þegar fundur hans
og Helmuths Schmidt,
kanslara, er að hefjast í
Katrínarsal í Kreml. Drykk-
inn hefur hann að ráðum
Dsjunu Davitasvili, sem
með leyfi yfirvalda stund-
ar eins konar töfralækn-
ingar í Sovétríkjunum og
nýtur þar forréttinda á
við háttsetta flokksmenn.

Dsjuna Davitasvili meöhöndlar sjúkling,
sem þjáist af stirðnun í hryggjarliðum. Sl.
sumar losaöi hún 13 sjúklinga við sömu
sjúkdómseinkenni á Gosplan sjúkrahúsinu.
Dsjuna Davitasvili sýnir greinarhöfundi,
hvernig hún kannar heilsufar manna með
einum saman höndunum. Höfundurinn er
ættaður frá Ríga í Lettlandi. í síöari
heimsstyrjöldinni kom hann tii London og
starfaði sem fréttaritari hjá United Press.
Hann býr nú í Bandaríkjunum.
2