Lesbók Morgunblaðsins - 03.07.1982, Blaðsíða 14

Hinn þekkti bandaríski andlitsljósmyndari Richard Avedon, sem
tók þessar myndir af Nastassja Kinski, spáir henni óvenjulegum
frama í kvikmyndum. „Andlitssvipur hennar ber vott um svo dá-
samlegt næmi og viðkvæmni.11
Nastassja
KINSKI
— meiri-
háttar
stjarna
Bandarísk blöö fagna Nastassja Kinski sem „fríðasta þýzka
kvikmyndaundrinu“ frá því Marlene Dietrich bar þar að landi. Sjálf
hefur Nastassja aðeins eina skýringu á frægð sinni: „Ég get tjáö
tilfinningar mínar betur í kvikmyndum en í raunverulegu lífi.“
Staður: New York — auðvit-
að fínt og dýrt borgarhverfi —
Fifth Avenue alveg uppi við
Central Park South, þar sem
hestvagnarnir bíða eftir róm-
antískum túristum. Klukkan
er hálfellefu um morguninn —
á dagskrá er morgunverður
með Miss Kinski á Hótel
„Sherry Netherland". Hún
lætur ekki kalla sig „Nasti“
lengur. Nánir kunningjar
mega í hæsta lagi kalla hana
„Nastju“.
Þótt Nastassja Kinski hafi
ekki komið til Bandaríkjanna
fyrr en um sumarið 1980, er
hún nú þegar orðin toppstj-
arna í bandaríska kvikmynda-
heiminum. Heimsfrægir leik-
stjórar stjórna kvikmyndun-
um, sem hún leikur í, heims-
frægir leikarar eru valdir sem
mótleikarar hennar, heims-
frægir ljósmyndarar mynda
hana í auglýsingaskyni. Auk
lögmanna, sem hún hefur í
þjónustu sinni, starfar Rick
Nicita, einn frægasti stjörnu-
umboðsmaðurinn í Hollywood,
í hennar þágu, en þagmælska
hans út á við er þvílík, að ekki
má einu sinni nefna það
frægðarfólk á nafn, sem hann
kemur á framfæri. Auglýs-
ingafyrirtækið „Pickwick,
Maslansky & Königsberg" í
New York sér einnig um málin
fyrir Nastassju Kinski og er
svo útsmogið í að þverneita
blaðamönnum um viðtöl við
kvikmyndadísina, að það nálg-
ast listræn vinnubrögð.
Bara á þessu ári keppa þrjár
kvikmyndir með Nastassju
Kinski um hylli áhorfenda,
fyrir utan dyr hennar standa
mikilsmegandi kvikmyndafr-
amleiðendur í kippum, þó eru
þau tilboð fleiri, sem hún
hafnar en þau sem hún fellst
á. Hún hefur keypt sér íbúð í
gömlu virðulegu húsi við
Central Park West, hún á
skammt í að verða milljónam-
æringur, ef hún er ekki þegar
orðin það.
Þarna kemur hún. Stundvís,
óförðuð og glaðleg, með sóda-
vatnsflösku undir handleggn-
um. Hún hefur fórnað flaks-
andi lokkaflóðinu fyrir drengj-
akoll, vegna hlutverks í
kvikmynd Coppolas „One from
the heart.“
Var það ekki sárt?
Nastassja Kinski: Það var
svo nöturlegt allt í einu. Hárið
er nokkuð, sem hægt er að fela
sig í. Það er svo skrýtið, en
pabbi vildi aldrei, að ég léti
klippa mig stutt. Hann sagði
alltaf, að það væri eins og
blóm án blaða. En þetta var
heppilegt fyrir hlutverkið, það
breytti mér. Mín vegna hefði
mátt klippa það styttra. Ég
hata hálfkák.
Hvernig kom ykkur Coppola
saman?
Nú, hann er í mínum augum
hugrakkasti maðurinn í
kvikmyndaiðnaðinum, af því
að hann fer alveg nýjar leiðir
og hefur nægilegt sjálfsálit til
þess að framkvæma eitthvað
reglulega stórkostlegt. Ég
hitti hann árið 1980 á kvikm-
yndahátíðinni í Cannes, og
hann bauð mér hlutverk Leilu
í „One from the heart“ alveg
formála- og fyrirvaralaust.
Mér leið svo sérstaklega vel í
leikaraliði hans og vildi geð-
jast honum svo mjög, að ég
lagði mig bókstaflega í líma.
Það erfiða í fari Francis er, að
hann gefur leikurunum svo
frjálsar hendur, og stundum
kemur upp sú tilfinning, að
maður sé alveg einn og yfir-
gefinn. En hann segir: Gerðu
eitthvað úr því.
Fannst þér ekki stundum, að
þetta atriðið eða hitt hefði get-
að verið ennþá betra?
0, guð minn góður, í þeim
efnum þekki ég engin takm-
örk; Francis lét mig endurtaka
byrjunarstellingar allt að
fimmtíu sinnum.
Fimmtíu sinnum? Hvernig
er þá hægt að halda sönsum?
Leiktæknin hjálpar manni
heilmikið, og svo líka vaninn.
Og framar ölu það, að maður
einbeiti sér að sínum eigin
miðpunkti, sama hvað á dyn-
ur. Að vissu marki ættu menn
reyndar að sætta sig frekar
við galla sína og láta þá vera í
friði, því annars yrði maður
bara snargeggjaður.
Hvernig er Polanski í sam-
anburði við Coppola?
Coppola er með hundrað
járn í eldinum. Roman bara
með eitt: Þá kvikmynd, sem
hann er einmitt að taka í það
og það sinnið eða þá leikrit
eins og þessa dagana „Amade-
us“ í París. Þetta er sá jarð-
vegur, sem hann fær öll sín
kyynjablóm til að spretta úr.
Hann er fær um að ná fram
mikilli rósemi, og á þessari
hæfni byggist líka, held ég,
það mikla gengi og þær vins-
ældir, sem kvikmyndin „Tess“
nýtur, að einmitt þrátt fyrir
allan hraðann í atburðarás-
inni er einstaka sinnum hægt
að njóta í ró fegurðarinnar
einnar saman.
Þér eru kunn ummæli tímar-
itsins „Time“, að flagarinn
Polanski hafí viljað vinna sig
upp aftur í siðferðilegt álit í
Amcríku með klassísku verki
frá Viktoríutímanum?
Nastassja Kinski (mjög æst):
Þvættingur. Hann hafði lengi
haft gerð þessarar kvikmynd-
ar í huga handa eiginkonu si-
nni, Sharon Tate, sem átti að
leika aðalhlutverkið. Og yfir-
leitt er Roman manna sízt lík-
legur til þess að upphugsa ein-
hver kænskubrögð. Það sem
hann gerir, gerir hann fyrir
sjálfan sig, af því að hann get-
ur ekki annað.
Hvernig er sambandi þínu
við Polanski varið núna?
Veiztu, hvað það er við blað-
amenn, sem fer svo ofsalega í
taugarnar á mér? Það að þeir
eru alltaf að spyrja sömu
spurninganna.
Gegn því er til ósköp einfalt
ráð: Svaraðu bara alltaf á sama
hátt og eins hreinskilnislega og
þú getur. En það gerir þú ein-
mitt ekki.
Nastassja Kinski: Endur-
tekning er leiðinleg. Ég hef
aldrei dregið dul á, hve mikil
áhrif Roman hafði á líf mitt.
Núorðið þykir mér vænt um
hann, vegna þeirrar aðdáunar,
sem hann vekur með mér.
Hann hefur forvitni til að
14