Lesbók Morgunblaðsins - 03.07.1982, Blaðsíða 16

Krossgáta
Lesbókar
-
Morgunblaðsins
Lausn
á síðustu krossgátu
& . AF- OAIc- A t> Bcóm- ■Ð «4oe«a m Kelt rfAM- FAKA SKeC- X>ýR g? Turt C>ct p AmDi IAWD- M*1-
m i/ ->» t R Ú f> c. u N 1 N N y\ o Æ R
l'" SR * HfVTuR iKÁ i» 7 'o R (uev<A M A N PíMI T 'o T 1
DYiJ 1« WéTA K A S l R tdttui R U & L o K U M
A2M- V Æ C, 1 N A 'o R b KVÍW- fJALl L 'A R A
CtREm- m 1 Ð A N D L 1 1 f'A r ivti L E l T At> C,'i' R
A irt- R. A u Þ A R L VcKI/l Hfihai S A F 1 rhinjA U M Kó^-rie s.
5> Kuik L 3rorA« ÍRTlR H A A R ði ruct S u N D R A R
L.’ÁK) 1 L L A 5£>H- IÐ P FLAH A F A R A K. eg- r 'o
voiK |6óiv« 5 'o 1 R R A A N A DVR- IN 5 V)(KLt> f*J »>M O T A L
T SVUTUK ÚK5 M E 1 . liii A N S A N A (k A -£> i
ÍKAR H a \ F l N 11 A P A 9- ryoi L t ■£>
l&TvT ■ r a Lt • 1 't> H .P- A T 1 i> AR rtut. A N A R ToMW S 1 -flClR EJe»i £
lífí.V R Æ T 1 ■£> M E F 1 N R o N U N1
Irhk- 1 lfl 0 S 1 R Burt A F L* K A T L i N u N?
g ,sJl HEF©- A R. *■ WAQUff tfEKl- UR ÚE'ÍMT 'l 'lí. VAkluR £LSKA ■ ISlfa 5vif>- 1 N d- t C-J N 6í?un- 1R. &IT- INN ,-<fl |s^u KVófclM L'/KANtS Hluti HR- í IM i- AR
l H 6 Ý
H'oTA LoKKA
HRwt KV6/J- NAFW
ÓíIEIPA KTA 6l\R 5köRJ>
jkram IÐ riSWAR.
5TrÍÐ FTAN t>* 1«AP UK. JkMHIT. ■: ‘
fUGt.- AR 5TAUR- 1 |SI fj v J Emo/ug
Slönj<í\1- AR Temciioa
Mú l- ASN | Ha«vur G *. €> F® - roAFM STo'lpi HRoSSA- H^fuR
Lyk’iít- Am Igref- 1 UR hAmað- A mM *r o vc KfaFtS
6AVCT- ea'i - JTCHÞ- HR. YnR
\ ÐW' K/\ STID ÐoRÐ- ANOI
L7ÓN Fl-ÐuK - 6£TA LZKT
LÁwnw- ÍPIL U MDN - AR 1
■ SlÁ ERflÐ vj ic - FAN Lt, UlTlje EMOINÁ Lögum
JKMIT- CxfcvP RS.KTHÍ ReMGJA
£ 'Ni hljLð- FK9.\ FIPAR SToK Evði
M\0 - n/INR*- ANb'
Kvak IfOMAJT í ALNIR
Kona 1 ! IveiR eiNS
Hulaí 6»rdi tem Heit- iD
Nastassja
m
ástfangin, hugsa ég með mér:
Þetta er sú eina og sanna ást.
Ég gef allt, sem ég get gefið,
þó að það standi aðeins
skamma stund. Það er flókið.
Án ástar er maður ekki neitt,
molnar niður eins og tóm eggj-
-askurn. Ég get ekki lifað lífinu
án karlmanns, og hafi ég eng-
’an tiltækan, klambra ég mér
einn saman úr þessum og hin-
um, strái salti og sykri yfir
‘ann og bý svo með honum í
hugarheimi mínum.
Villtustu árin hjá þér var það
tímabil, þegar þú lékst sem
unglingur í kvikmyndum, móð-
ur þinni til hinnar mestu arm-
æðu. Hve mikið frjálsræöi var
það, sem hún veitti þér?
Mjög mikið til allrar ha-
mingju. Hún var ótrúlega góð.
Ég var gjörsamlega ómöguleg
í þá daga. Alveg tryllt eða þá
einræn til skiptis. En það
kemur að því, að maður verður
að sýna sinn innri mann, til
þess að komast að raun um,
hver maður er.
Árið 1978 hélt Nastassja til
Parísar — hún heldur ennþá
íbúðinni sinni, rétt hjá Louvre
— hún fór til þess að binda
enda á þátt sinn í kvikmynd-
um með nektaratriðum, til að
jafna ofsafengnar deilur við
föður sinn, kvikmýndaleikar-
ann Klaus Kinski, og til að
forða sér undan þeirri ferlegu
martröð, sem þýzku æsifregn-
-ablöðin voru orðin henni, en
gula pressan sagði hana
sænga hjá hverjum þeim
karlmanni, sem hún sást fara
með í diskótek. Hún dáði mjög
hina nýlega látnu þýzku leikk-
onu Romy Schneider, sem ger-
ðist Parísarbúi af eldheitri
hrifningu af þeirri borg.
Nastassja Kinsky: Ég held,
að það líði enn langur tími,
þar til ég geti aftur litið hlut-
ina réttu auga í Þýzkalandi.
Og samt hef ég lifandi áhuga á
þýzkum kvikmyndum og
þýzkri sögu.
Krtu ennþá slegin yfir há-
tíða-frumsýningunni á „Tess“ í
Miinchen?
O, guð minn góður, það var
nú meiri hryllingurinn. Ég
gekk inn í bíóið og fannst ég
vera komin beint á norðurpól-
inn. Fólk, sem ég ætlaði að
heilsa, glápti beint upp í loftið.
Áður en búið var að sýna
fyrsta metrann af filmunni,
var búið að rífa okkur Roman
bókstaflega í tætlur. En hvað
þetta fólk hlýtur að hafa orðið
hissa á þeim stórkostlegu við-
tökum, sem myndin fékk í
London og París og í Bandar-
íkjunum.
Það voru frumsýndar tvær
kvikmyndir með föður þínum í
New York. Hittirðu hann að
máli?
Já.
Og hvernig kemur ykkur
saman núna?
Mjög vel.
Sem sagt betur? Geturðu tal-
að í fullri hreinskilni við hann?
Já (Nastassja pantar sér
dessertskál af plómum).
Ertu að leika í nýrri mynd
núna?
Ég leik ef til vill í einni
mynd, sem tekin verður í Par-
ís, en eftir það vildi ég svo
gjarnan leika á sviði hérna í
New York. Ég var búin að fara
í kynningarviðtal hjá Joseph
Papp í „Public Theater", en
það kom ekkert út úr því.
Gerð afturreka aldrei þessu
vant?
O, það hafði nú komið fyrir
mig áður hjá leikstjóranum
Milos Forman. Hann bauð mér
algjört draumahlutverk sem
Evelyn Nesbit í „Ragtime."
Þarna pældi ég sem sagt látl-
aust í því að læra amerískan
hreim, daglega í heila tvo
mánuði sumarið 1980, en
heyrði svo aldrei neitt meira
frá þeim pilti. Að lokum fór ég
svo á hans fund. Og þá sagði
hann mér mjög opinskátt, að
ég væri bara of evrópsk. Það
var nú meira áfallið. En þetta
varð mér til góðs. Maður er
sterkari á eftir. Ég hef verið
mjög heppin. Stundum spyr ég
sjálfa mig, hve mikil óheppni
og óhamingja þurfi að henda
mann, til þess að verða betri
leikari, betri manneskja?
Hvernig var Núrejév?
Nastassja Kinski: Dansinn er
honum bókstaflega allt, al-
gjörlega allt. í hverju myndat-
ökuhléi gerir hann æfingar.
Hann hefur svo sterk persónu-
áhrif og mikla kímnigáfu og
segir aldrei neitt innantómt
bull, hann er hrífandi. Þegar
maður heyrir, hvað hann hef-
ur lagt hart að sér, verður
maður sjálfur að gjalti. Hvað
eru þessar örfáu kvikmyndir
mínir fyrir góða borgun í sam-
anburði við afrek hans? Strax
á morgun getur allt verið búið
að vera fyrir mér, ef þeir vilja
mig ekki lengur.
Og hvað þá?
Það væri ekki heimsendir.
Ég myndi láta mér detta
eitthvað í hug.
Úlgerandi: Hf. Árvakur, Iteykjavík
Framkv.stj.: Haraldur Sveinsson
KiLstjórar: Matthías Johannessen
Styrmir dunnarsson
Kitstj.fltr.: Císli Sigurðsson
Auglýsingar: Baldvin Jónsson
Kitstjórn: Aöalstræti 6. Sími 10100
Þessi tuttugu og eins árs gamla stúlka er líka viðkvæm: Án ástar, segir
hún, geti hún ekki lifað. „Án ástar molnar maður niður eins og tóm
eggjaskurn."
16