Lesbók Morgunblaðsins - 06.02.1988, Page 12
NATUR kl- ISHi pufó- gnsTpfl LEÚIR | P E>K- HRÓP- AK úiæfp ÓTTA 15olu- AR
SK-flHKI ‘
L i 1?E1Ð PflóLEli?
Svcip 5TTÓRHÚ
S1 Pj n. Bond FflNl *■
SUNDRfl
Dul C. ~ + s N / fR'errfi- LroFR flsr- Fólí- IF-H
'bH t? - í/MKf}
\J iT- UWD srepF + MDTfl
C.P.TÓT- 1©
HflíN' Aí)UR &URT P/?£)LLfl KlND
(9FM fuúl-- 1 N N
1?ULLfi PÚK- l ft LTórug l€>N - AÍ>AP- Mftímfc
FMClR 1 nnaH
ffí\5K- UNN - IN'R \ f YÆtlrr
FJ«ND- >K«PUÖ- IN N
í-flro- irJN UMD laT
NDLIKfl
E U$Kfl HflHíifl UfíS
H v ’> L - IR
MfÐLIM- RNNfl
FtflflflR
VEFlK FRum- E FN | \|\Ð- KV/eKi HfiMS - LflUS
^rérr
ÍÍDD FöR- Uflat?
' > PLflNfl TÓM PR^KIC- ru- MENMIlJft
HÚSIÐ rv£ IR £ INS
íaUD revnd
Svi\F- P>'«l£) \lí IÐIH
g'c?K~ FTflF- U«- -f etsKfl \/ TUMM- A fM R'fllJ- FU6.U- ana '
jkelfi- L- £<S.
vi-Ðue- KeflflDl KEÍJAN
ffiVLLfl
OLE)T- UR. DflNS
SKRÚFfl
flFL- Df| l- B N
ÉND- JN <k Fuúl- amfi FRuM- e fu >
Auð Túk
SblTu VAH >K- VL- hfl SflMN- Ft'/ND- IN
2 e/NS SKOU LET- U ST
HELLU- F l’i S Lfl PPI
ÍLRT gJÓTlL
í
Þueoue- ÚToRN
l'i k- Hluti íaLÆT- AM KWHM\
AMD — ÍTfZEÐ
<aLÖLL(\ ■ lOSKU* ■ 'íflPfl 1 Kl- ND- UN RúfÓF
{SoRÐfl
MhLMUR gjóriNUM \ / ► hUL* LEK- UR.
•fflúí-í.
Kuflf) P'/PAN
Hvað 6LSK- A©U2.
END- AST lknd l’/k- Rrvi$ - H uut- 1 N N NÍSK
MfELfl
n ELLiu
ÍMELC.- UR.
nm S - KoH rtP. -t'rtjÓTIÐ / ►
2 £/NS
$ur<r NAn tAAL M- UR ►
ZLfíUTfl ( + (?AVT|R - V -
Úr sagna-
banka Leifs
Sveinssonar
Nýi Hafnarfjarðarpresturinn
Hafnfirðingar fengii nýjan prest við þjóðkirkjuna. Á fyrsta messu-
degi var mjög fátt kirkjugesta, 15 manns, eins og verið hafði hjá
g'amla prestinum. Sá nýi var ekki nema 3 mínútur með ræðuna,
svo kom amenið. Líkaði mönnum þetta stórvel, hvað þama væri
kominn stuttorður og gagnorður prestur.
Næsta sunnudag var hálffull kirkja, því nú vissu allir Hafnfírðing-
ar hvílíkan snilling þeir höfðu eignast. En nú bar svo við, að ræðan
var 2V2 tími.
Mánudaginn eftir hittir kunningi prestsins hann á gangi og spyr
hann, hví ræður hans séu svona mislangar. Prestur svarar: Eg
fékk mér nýjar tennur rétt fyrir fyrsta messudaginn og efri gómur-
inn meiddi mig. Gastu ekki látið gera við það hjá tannsmiðnum,
spyr kunninginn. Jú, en þá meiddi neðri gómurinn mig.
En af hveiju var ræðan þín þá svona löng á þriðja messudegi?
Þá tók ég tennur konunnar í misgripum og gat ekki hætt.