Lesbók Morgunblaðsins - 30.08.1997, Qupperneq 13

KÓR íslensku óperunnar
SUNGIÐ undir stjörnubjörtum himni við Garda-vatn við mikla hrifningu áheyrenda.
AÐ LOKNUM tónleikum í Bologna tók kórinn lagið fyrir utan tónleikasalinn
fyrir gesti og gangandi.
LjósmtHelgi Hinriks
Á FYRSTA viðkomustaðnum, Riva del Garda, á leið yfir vindubrúna sem lá inn í heldur
frumlegan tónleikasalinn.
Himnasending
Tónleikarnir gátu hafist. Nú sást í stjörnu-
bjartan himininn. Tónleikagestirnir byijuðu að
streyma inn hver á fætur öðrum svo bekkirnir
voru brátt þéttskipaðir og þeir sem á eftir
komu gerðu sér að góðu að standa upp á ann-
an endann alla tónleikana. Ekki af eintómri
kurteisi því ánægjan og hlýjan sem streymdi
frá áheyrendum sagði meira en mörg orð fá
sagt. Tónleikarnir gengu í alla staði mjög vel
og var kórinn og einsöngvarinn klappaður upp
hvað eftir annað. Veðrið var eins og best verð-
ur á kosið en til að krydda örlítið flutning
kórsins á Við Vorkvæði um ísland eftir Jón
Nordal, sem frumflutt var á fimmtíu ára af-
mæli lýðveldisins, felldu veðurguðirnir nokkra
dropa úr lofti í upphafi lagsins, sem hefst á
orðunum „Einn dag er regnið fellur mun þjóð
mín koma til mín ..."
Á Ítalíu eru áheyrendur meiri þátttakendur
í tónleikum og ófeimnari við að láta í ljós til-
finningar sínar en við eigum að venjast. Ekki
var óvanalegt að gestir kæmu með lítið segul-
bandstæki með sér og hljóðrituðu tónleikana
og það var gert eftirminnilega í Virkinu. Ungt
par heillaðist svo mjög af söng kórsins og sér
í lagi einsöngvaranum að það lét sér ekki
nægja að hlýða á og hljóðrita æfingu dagsins
heldur var það mætt aftur á fremsta bekk á
tónleikana sjálfa um kvöldið og vitaskuld rúll-
aði segulbandstækið góða þá aftur.
„Aukatónleikar" ■
Arenunni i Verona
Aðrir tónleikar kórsins voru í miðaldabænum
Bassano del Grappa, sem hið ágæta grappa-
vín er kennt við. Á leiðinni þangað var stansað
í Verona og sú sögufræga borg skoðuð. Aren-
an var vitaskuld fyrsti áfangastaðurinn, en þar
var þá nýlega búið að koma fyrir leikmyndinni
af Áidu. Að öllu jöfnu er harðbannað fyrir
ferðamenn að stíga á svið Arenunnar en með
miklu harðfylgi fararstjórans fékk kórinn leyfi
til að stíga á svið og syngja fyrir nærstadda
ferðamenn. Úr vöndu var að velja en að sjálf-
sögðu var sigurkórinn úr Aidu sunginn og á
eftir þjóðsöngur íslendinga og þótti nærstödd-
um þetta greinilega hin skemmtilegasta uppá-
koma.
Dvölin í Bassano del Grappa var líklega
hápunktur ferðarinnar. Öll aðstaða var til fyrir-
myndar bæði hótel og tónleikastaðurinn, San
Francisco-kirkjan. Viðtökurnar þar munu líka
seint líða úr minni tónlistarfólksins. Aðsókn á
tónleikana slagaði hátt upp í aðsóknina sem
kórinn fékk á tvennum tónleikum sem hann
hélt í íslensku óperunni áður en hann fór utan.
Að tónleikunum loknum bauð eigandi hótels-
ins, sem kórinn gisti á, öllum upp á fordrykk
og hafði mörg orð um glæsileika tónleikanna.
Listamaður sem staddur hafði verið á tónleik-
unum hafði einnig hrifist svo af söngnum að
hann kom stormandi á samkunduna á hótelinu
og afhenti Garðari, John og Ólöfu málverk
eftir sjálfan sig.
Sungist ó vió félag
fljúgandi baenda
Eins og áður hefur komið fram var tilgang-
ur ferðarinnar í megin dráttum sá að kynna
Itölum Kór íslensku óperunnar og um leið að
vekja athygli á því að á íslandi er starfrækt
ópera á atvinnumannagrundvelli. Segja má að
það markmið hafi náðst en bætt var um bet-
ur, íslenskum ferðamannaiðnaði í hag. í kvöld-
verði síðar sama kvöld á hótelinu varð á vegi
kórsins hópur frá Bretlandi sem kallar sig The
Flying Farmers Association. Eftir stutta við-
kynningu skoruðu þeir á kórinn að syngja sem
hann gerði vitanlega. Svöruðu þeir í sömu
mynt og það á eftirminnilegan hátt. Hóparnir
héldu áfram að syngjast á milli þess sem haldn-
ar voru tölur og sagðar gamansögur. Eftirleik-
urinn varð síðan bréfaskriftir og plötusending-
ar og nú er svo komið að flugbændafélagið
hefur afráðið að skreppa til íslands á sumri
komanda og kynna sér enn betur land og þjóð!
Vatnstap og vasaþjófar
Bologna var þriðji áfangastaður kórsins með
viðkomu í Padova en dvalarinnar þar verður
líklega sérstaklega minnst vegna óbærilegs
vatnstaps og óprúttinna vasaþjófa. Á föstudög-
um er markaðsdagur í Bologna og létu ferða-
langarnir sig ekki vanta þar. Þrátt fyrir marg-
ítrekuð tilmæli fararstjórans um að vera vel á
verði gagnvart vasaþjófum urðu nokkrir úr
hópnum fyrir barðinu á þeim. Leikirnir sem
settir eru á svið í kringum hvern þjófnað eru x
með ólíkindum og hafði hver sína sögu að
segja um hvemig reynt var að hnupla af þeim
fjármunum. Oftar en ekki komu lítil börn þar
við sögu. En allt fór nú betur en á horfðist
og hnuplararnir höfðu lítið upp úr krafsinu.
í Bologna voru tónleikarnir haldnir í Capp-
ella Famese, sem er hátíðarsalur borgarráðs.
Hitinn þar var nánast óbærilegur og varla
þurr þráður á hópnum eftir konsertinn. Sviti
perlaði af andliti og lak í stríðum straumum
niður eftir baki og bringu en kórinn lét ekki
deigan síga þrátt fyrir að ýmsum væri tekið
að sortna fyrir augum og aðrir ættu erfitt
með andardrátt. Tónleikarnir tókust vel og
lauk þéttskipaður salurinn lofsorði á frammi-
stöðu allra. Það var kærkomið að komast út
undir bert loft að tónleikum loknum og anda
að sér súrefninu og láta andvarann leika um
sig. Þar sem beðið var eftir rútunni tók kórinn
lagið á torgi fyrir utan tónleikasalinn og dreif
þá að múg og margmenni. Sumir héldu að hér
væru að hefjast tónleikar og enn aðrir spurðu
hvenær tónleikarnir hæfust. En þetta var að-
eins sýnishorn og næstu og jafnframt síðustu
tónleikar kórsins voru í Flórens.
Lekatónninn i Flórens
markaói nýtt upphaf
Það var mikil upplifun fyrir kórinn að koma
til lista- og menningarborgarinnar Flórens. Til
þessa hafði ferðin verið nánast óaðfinnanleg
hvað góða skipulagningu og fararstjórn varðar
og það sýndi sig og sannaðist eina ferðina enn
í Flórens. Kórinn naut þess að eiga ftjálsan
tíma og skoða þar hinar sögufrægu byggingar
borgarinnar, dómkirkjuna og skírnarkapelluna
að ógleymdu Uffizi-listasafninu. Gist var í
heilsubænum Montecatini, en á sama tíma var
þar staddur annar íslenskur hópur, nefnilega
landslið íslands í bridge sem keppti þar á
Evrópumeistaramótinu. Tónleikarnir voru
haldnir í kirkjunni Confratemita dei Vanche-
toni, sem í dag er m.a. notuð til tónleika-
halds. Aðsóknin var góð eða á annað hundrað
manns. En þar líkt og á öðrum tónleikastöðum
kórsins fann kórinn sterkt fyrir hrifningu tón-
leikagesta og undirtektir létu ekki á sér standa.
Það var orðin föst hefð hjá kórnum að enda
tónleikana á þjóðsöng Islendinga og ef ein-
hveijir íslendingar voru í salnum var þeim
boðið að stíga á svið með kórnum og syngja
með. í Flórens bættist kórnum heldur betur
liðsauki en þar voru þá stödd Olafur Árni
Bjarnason tenór, kona hans Margrét Ponzi og
blaðamaður Morgunblaðsins Guðrún Guðlaugs-
dóttir sem ásamt fleirum tóku undir í þjóð-
söngnum.
Með tárvot augu söng kórinn sinn lokatón
á tónleikaferðalaginu en brúnin léttist þegar
starfsmaður menningarmiðstöðvarinnar í Flór-
ens kom að máli við stjórnandann og óskaði
eftir að fá kórinn strax að ári til tónleika-
halds. Ekki var gengið frá samningum á staðn-
um en hver veit nema að kórinn verði aftur
staddur á Ítalíu að ári.
Ekki er hægt að ljúka ferðasögu kórsins
án þess að segja frá afdrifum töskunnar góðu
sem ekki komst til skila í Bassano del Grappa
né alla ferðina. Við komuna á Keflavíkurflug-
völl þann 18. júní var eigandi töskunnar kallað-
ur upp og beðinn að koma að afgreiðslu sem
hann og gerði. Honum til mikillar undrunar
beið taskan hans þar. Sú hafði verið heimakær.
í meira lagi því þegar allt kom til alls hafði'
hún aldrei farið úr landi. 1
Óhætt er að fullyrða að þessi ferð mun lengif
verða í minnum höfð. Margir lögðu hönd á
plóg svo af henni gæti orðið; nöfn einstaklinga
verða ekki tíunduð hér, en þess þó getið, að
Ferðaskrifstofan Heimsklúbbur Ingólfs - Príma
átti stóran hlut að máli.
Höfundur er framkvæmdastjóri styrktarfélags
Islensku óperunnar.
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS ~ MENNING/LISTIR 30. ÁGÚST 1997 1 3