Lesbók Morgunblaðsins - 03.10.1998, Síða 11

ist hvernig reynt er að koma til móts við umhverfisþarfir barna í formi og litum.
HEILSURÆKTARSTÖÐIN NWCH Wellness Center í dagrenningu.
SÉÐ YFIR hluta aðal æfingarsalar með körfuboltavelli, þrekæfingartækjum ofl.
vakið hafa mesta athygli, fengið verðlaun og
umfjöllun í fagi-itum og jafnframt orðið til að
afla nýiTa verkefna, eru þær sem Björn hefur
teiknað. Það má líta svo á, að það hafi verið
mesti happafengur fyrir þetta ai-kitektafirma
að næla í arkitekt frá íslandi.
Nánar skilgreinir Björn þetta svo: „Arki-
tektúr teiknistofunnar á undanfornum árum
hafði einkennst af módernisma, sem í útfærsl-
unni var gjarnan háður notkun hefðbundinna
efna og með notkun þeirra koma inn mismun-
andi stílbrigði. Annarsvegar, og það er mun al-
gengara, er um að ræða ívaf persónulegra, ex-
pressjónískra tilþrifa. Árangur þess hefur verið
mjög misjafn og algerlega háður sköpunarhæfi-
leikum þess arkitekts sem leiðir verkefnið
hverju sinni. Hinsvegar, en sem betur fer mun
sjaldnai', vill bregða fyrir áhi'ifum fi’á mismun-
andi tímabilum úr byggingarlistarsögunni; það
er sá arkitektúr sem oft er nefndur póst-
módemismi og er gjarnan með rómantísku
ívafi. Mitt mat er að þar sé árangurinn frekar
dapurlegur.
I reynd er þetta nokkuð dæmigert fyrir arki-
tektúi- í Bandaríkjunum nú um stundir. Kemur
það varla á óvart þar sem menntun í greininni,
félags- og viðskiptaskilyrði ásamt með bygging-
artækni, efnum og fagui-fræðilegum gildum,
eru nokkuð áþekk vítt og breitt um þetta víð-
áttumikla land. Að því má leiða rök, að lýsingin
í einfaldaðri mynd eigi við um arkitektúr alls
hins vestræna heims á síðai'i árum. Þegar litið
er yfir sviðið er það þó tilfinning mín að góðum
arkitektum, sem menntast hafa í Vestur-Evr-
ópu, takist oft betur þegai' borið er saman
hreinleiki stílsins annai-svegar og manneskju-
legh' eða húmanískir þættir hinsvegar. Þeir
þættir geta verið umhverfislegir, menningar-
legir, félagslegir og sálrænir.
Það sem uppúr stendur báðum megin Atl-
antsála er þó sammerkt. Þar er um að ræða ár-
angur einstaklinga með sérstaka sköpunargáfu,
sem hafa auk þess til að bera áræði, hugmynda-
auðgi og sköpunargleði ásamt hæfileikanum til
að nýta sér tækifærin. í því sambandi væri
hægt að nefna mörg nöfn, en ég læt það liggja
milli hluta.“
Starf Bjöms við yfirstjórn verkefna á
teiknistofunni hefur verið krefjandi og tíma-
frekt. Viðkvæmir þættir eru tengdir hverju
byggingarverkefni. „Ég hef í senn verið kvíðinn
fyrh' starfinu, en jafnframt spenntur að takast
þetta á hendur og sjá hver árangurinn verðm-“,
segh' Björn. Um húsin tvö segir hann:
„Bókasafnið var bygt í jaðri skógar og votlend-
is. Við skipulag og hönnun byggingarinnai' varð
að taka sérstakt mið af þessum náttúi-uein-
kennum. Öll lestrarrými og setustofur njóta út-
sýnis yfir náttúruna og það þykir hafa góð áhrif
til slökunar og vera ákjósanlegt við námsbóka-
lestui'. Byggingarefnið er aðallega steinsteypa
og viður. Annai-svegar er efnisvalið með það að
leiðarljósi að tengja bygginguna við náttúruna
umhverfis, en hinsvegar með það fyrir augum
að mynda andstæð einkenni.
Um heilsuræktarmiðstöðina er það að segja
að byggingin er í suðvesturhorni frekai'
þröngi-ai’ sjúkrahússlóðai'. Þar er fjölfarin um-
ferðargata og það var ósk stjórnenda sjúkra-
hússins að byggingin yrði þannig að hún vekti
athygli vegfarenda á starfseminni. Þeirri ósk
var mætt að tvennu leyti. Annarsvegar með því
að æfingasalir opnast út á við með stórum gler-
veggjum. Hinsvegar með formi og efnisnotkun.
Þar er mest áberandi ögi'andi samspil sýnilegs
burðarvirkis annarsvegar, lóðréttra stoða og
bogadreginna bita, en form lokaðra stein-
steypu- og mátseinsrýma hinsvegai'.“
Björn kvaðst ekki vilja neita því að álagið
væri talsvert og vinnuvikan kannski full löng,
eða 55-60 tímar. Til þess að halda við líkams-
þrekinu kvaðst hann hjóla talsvert, eða um 30
km tvisvar í viku. Ég spurði hann hvort verð-
launin hefðu ekki hækkað á honum gengið.
Hann sagðist ekki geta neitað því að svo væri.
En að hann væri orðinn frægur; nei, sagði hann
af hógværð og bætti við: „Ætli það sé ekki
óhætt að segja að menn kannist orðið við mig
hér innan ákveðinna hópa“.
GÍSLI SIGURÐSSON
JS HALLSSONAR í CHICAGO
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS ~ MENNING/LISTIR 3. OKTÓBER 1998 1 1