Lesbók Morgunblaðsins - 01.07.2000, Blaðsíða 15
JÓNAS ÞORBJARNARSON
í UPPHAFIVAR SKIP
Eins og skipin öll sem hrekur
útíglórulausan fjarska
og taka land djúpt í myrkvaðri höfn
ber einnig þetta skip á foráttuhaf út
undan afli sem menn fá ekki deilt við
ogsem heldw’ sínujafnvel fyrir hafinu -
heldur yfír sínu skipi vernd
vindar Sögunnar hafa haft veður
af sæbörðu guðsríki einsetumunks
er hefur fleytt sér æði fífldjarfur
á bæn yfir vísan dauðann
aðþessu athvarfí iitan heimsins:
landi fugla
ogsporlausra vegalengda um fjöll
þennan dag
horfír Papinn ekki til fjalla
og ekki upp til himins
heldur rýnir útá hafbrautirnar
þaðan sem hann kom, sérhvar
sjóndeildarhringurinn brestur
sér þúst er hægt nálgast
og tekur á sig mynd
af segli, af trjónu...
bænir Papans um frið fyrir mönnum
fengu ekki aftrað því að aldir hlæðust upp
líkt ogí útsýnismastur -
heiðið frjótákn
þeh’ra erfíæddu um lönd grimmirsem tíminn...
oglögðu loks reginhöf
skipi í gegn; þessi brestur
í sjónbaug eylandsins
rofíð haft meylandsins
veitti braut því sem ekki varð hamið:
þeim er sá vildu dögum sínum
undir nýjum himni
þetta er Sagan, hún skrifar sig sjálf
í löndin, fíeyth’ hér knörrum
inná kálfskinn Landnámu...
skrifar lifandi orðum
hvert nes, hverja strönd
líkt ogmenn strekki á milli sín net -
menn og konur - mikið net
er þau svo dýfa íhyl aldanna eftir fleh’um
ogsjá: mannsbörn koma upp hvert af öðru
eins og orð í bók, íslendingabók
en í upphafí -
okkar upphafi, söltu, rammheiðnu -
varskip
ogfleh’i skip, þunghlaðin, þung
af því óorðna, óskráða: mér, þér...
Höfundur er skóld í Reykjavík og hlaut 1. verðlaun (yrir Ijóðið í samkeppni um hótiðarljóð sem þjóð-
hótíðarnefnd efndi til og Hutt var af fjallkonunni ó Austurvelli 17. júní.
ÓLAFUR STEFÁNSSON
tilþIn
Ég geysist áfram og fjarlægist réttilega hið
ranga, tómið, óskýrleikann.
Eg er gæfuríkur riddari sem ferðast, mæni í
sérhverja ráðgátu af logandi þrá, og vinn orr-
ustur með vonina eina fulltingis.
Eg þekki guðavefi, dulspeki og íhugun, og
alit sem tengist undrun og ljósi þeirra sem
hverfa á vit þessara heima, sannleiksleitandi
eftir einföldum hljómi eða visku til að uppfylla
auðnu sálarinnar.
En í þeirri veru hef ég hvorki fundið sanna
birtingu, né fegurð sem óviðjafnanlega bindur
alheiminn í þokkagyðju sem sveipuð er töfr-
andi geislum. Ég fagna sýnilegri gæfu minni,
því eðli mitt og vit hafa aukist vegna ógæfu
minnar. Eg er ofurseldur furðuleik og krafta-
verki, ljótleikann og andstyggðina vil ég aldrei
líta augum framar. Fegurðin, Ijúft kraftaverk-
ið, stendur sálinni næst í þessum samræmdu
hljómum sem eiga sér óviðjafnanleg sannindi,
sem brenna eins og eldur í logandi augum þín-
um og lýsa upp hvelfingu mína, þar sem áður
var myrkt.
Höfundurinn er athafnamaður í Reykjavík.
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS - MENNING/USTIR1. JÚLÍ 2000 1 5