Tíminn - 13.12.1966, Blaðsíða 2

ÞRJÐJUDAGUR 13. desember 1963
14
Jósep Vigfússon
’. 5. 4. 1891. — D. 24. 9. 1966
Þú fæddist iinn til heiða, við frið
'1 blómaskraut. Á tímum kolu-
6ss og kvöldsagna ert þú fæddur
iður lækja og linda var hljóm-
'st æisku þinnar, og angan hins
1. heiðagróðurs drakkst þú sem
fengt vín. Líkt og önnur ung-
: ienni þess tíma sem ólust upp
i afskektum sveitum, fórst þú á
ús við þá menntun sem þú þó
íörgum fremur varst móttæki-
igur fyrir og fann ég hjá þér
rftir að 'leiðir okkar lágu saman
okkurn söknuð þess. En sjálf
íenntun þín og frábær þekking
i móðuþ náttúru var haldgóð, og
raust. Áttir þú þar góða stoð i
inu frábæra minni. Það sem þú
itt sinn namst, var til þess
ildrei að gleymast, hvort það var
-ettfræði, ljóð eða sagnir.
Ungur að ánrm varðst þú lið-
ækur í félagsmálum sveitar þinn
ir, og eftir að leiðir þínar lágu
hingað til Þórshafnar, varðst þú
begar kjörinn til margra trúnaðar
úarfa sem öi'l voru leyist af þeirri
alúð og trúmennsku sem ávailt
auðkenndi þig.
Nú þegar þú ert fluttur hópast
að okkur minningar liðinna tíma
Minningar um hraustmiennið
sem ávallt var sjálfvalið þá er
fylga þurfti læknum um veg-
lausar hjambreiður til afskekktra
bæja, oft um langan veg, 1 foraðs
veðrum. Minningar um sængur-
konur sem biðu á afskekktum bæj
um eftir ljósmóður þegar enginn
treysti sér til fylgdar nema þú.
Minningar um sveltandi smæl-
ingja uppi á hjarnorpnum
heiðum sem áttu í þér sína
bjargarvon sem ekki brást þeim.
Við minnumst þín er þú góð-
glaður þeystir um á einhverjum
gæðinganna þinna sem þú elsk-
aðir, og tókst lagið með þinni
björtu raust.
En sérstaklega er þín minnst
af öl'lum er í skugganum stóðu.
Allra þeirra hjálparhella varst
þú með ráðum, og dáð.
Og nú ert þú farinn. Hve oft
ræddum við ekki um þessa för.
Vissa þín um framhaldslífið var
svo örugg að allur efi var þar
gjörsamlega útilokaður. Um þig
vil ég segja að þín mikla sanna
trú bintist í verkum þínum meðan
þú dvaldir vor á meðal. Og ekki
efast ég um að kærleikur þinn
til alls sem þjáðist í þessu lífi
hafi lýst þér leið inn í landið
TÍMINN
helga þar sem ég veit að þú dvel-
ur nú í sælum hópi áður geng-
inna ástvina þinna. i
Og ég veit að nú er sjóndepra
þín að fullu læknuð. Að þú nýt-
ur þess að sjá alla dýrð hins
fyrinheitna lands.
Aðalbjörn Amgrímsson
HallfríBur Narfadóttir
Það var á útménuðum s.l. sem
ég sá það í blaði að vinkona min
Hallfríður Narfadóttir væri^dáin
og grafin. Hallfríður var ættuð úr
Borgarfirði, fædd og uppalin að
Hóli í Svínadal, en átti sdðan
heima á ýmsum bæjum í ná-
grann'adölunum, mun lengi hafa
látt heima á Hæli í Flókadal. Þar
undi hún vel hag sínum hjá góðu
fólki sem kunni vel að meta henn
ar dyggu þjónustu, og sem rækti
við hana tryggð og vináttu æ síð-
an. Það'an átti hún margar 'kær-
ar minningar. Hún sagði mér sitt-
hvað frá þeim góðu dögum. Hall-
fríður var vel verki farin og gekk
vel og snyrtilega um ailla hluti
sem hún meðhöndlaði. Á yngri
árum Hallfríðar var það hennar
mesta yndi að þeys'a um grundir
á fráum fáki, ekki veit ég hvort
hún átti slíkan grip, en söðul átti
hún fallegan og vandaðan og sem
var í eigu hennar síðan. Einnig
haifði hún mikið yndi af söng í
og sjálf var hún gædd söngrödd og
söng í kirkjukór meðan hún átti
heima í dalnum sínum. Seinna
fluttist hún til Akraness og átti
þar heima síðan, vann þar að ýms
um störfum sem til féllu, og sá um
sig sjálf, þar til heilsan bilaði, þá
fór hún á Elliiheimilið þar og síð-
ast á sjúkrahúsið þar sem hún
andaðist. Ég kynntist ekki Hall-
fríði fyrr en nokkrum árum áður
eh hún missti heilsuna, og þar
Framhald á bls. 23.
Guðjón Einarsson
frá Rifshalakoti
F. 25. júlí 1884.
D, 16. júlí 1966.
Þó að nokkuð sé nú langt um
liðið langar mig að minnast
með örfáum oróum vinar míns
Guðjóns Einarssonar frá Rifs-
halakoti í Holtum. flann var
fæddur 25. júli 1884, foreldrar
hans voru hjónin Guðrún Guð-
mundsdóttir og Einar Guð-
mundsson sem þai bjuggu þá,
en fluttu síðar að BJólu. Guð-
jón ólst upp hjá foieldrum sin
um og átti hjá þeim heimili
þar til hann sjálfur hóf búskap
í Rifshalakoti og kvæntist Mar
gréti Guðmundsdóttui, dugnað-
ar- og myndarkonu og eignuö-
ust þau 13 börn- 10 komust til
fullorðinsára, en einn sona
þeirra dó fyrir nokktum árum.
9 voru við útför föður síns, en
elzti sonurinn lézt fáum dögum
síðar.
Ég, sem þessar linur rita,
þekkti Guðjón frá því ég man
fyrst eftir mér, bæði sem gest-
komandi á heimili foreldra
minna, en síðar var hann þar
heimilismaður um skeið eftir
að hann hætti búskap.
Guðjón var maðu- prýðiiega
greindur, bóka- og fræðimaður I
mikill, og kunni frá mörgu að
segja, enda vel fagnað. hvenær
sem hann kom.
Guðjón var barngóður og
hændust böm og unglingar að
honum, hvar sem hann var, oft
gletbust þau við hann bæði í
orði og verki, en það gerði ekk-
ert til, það voru fagnaðarlæti,
sem gamli maðurinn kunni vel
að meta.
Síðari hluta ævinnar var Guð
jóni dálítið erfiður, en það
verður ekki rakið hér hann
kvartaði ekki undan sfnu hlut-
skipti, taldi sig alltaf vera með
góðu fólki og á góðum heimjl-
um, bæði uppi á Landi og víð-
ar, sem hann var. Eftir að Ólaf
ur sonur hans fór að búa í Vest
urholtum í Þykkvabæ átti Guð
jón heimili hjá honum og hans
ágætu konu, Önnu Markúsdótt-
ur, þar sem hann mát.ti vera í
ró og næði með bækur sínar
og ritföng eða gat gert það sem j
hugurinn girntist hverju sinni. j
Nú er Guðjón horfinn yf.ir hin'
miklu landamæri lífs og dauða
en við kunningjar hans minn
umst með þakklæti fyrir sam-
verustundirnar og biðjum hon
um blessunar 1 hmum nýju
heimkynnum. i
Af eilífðar ljósi bjarma ber
sem brautina þungu greiðir
Vort líf, sem svo stutt og
stopult er
það stefnir á æðri leiðir.
Og upp himinn íegri en augað
sér
mót öllum oss taðminn breiðír.
Með kærrri kveðju frá mér
og fjölskyldu minni.
H. P. |
JÓEL GÍSLASON
Jóel er fæddur að Arnarhóli í
Fróðáríireppi á SnæfeUsnesi 7. 6.
1873. Foreldrar voru hjónin Gísli
Jónsson og Silja Jónasdóttir.
Þau voru kynjuð úr Dalasýslu.
Höfðu búið þar við þröngan hag.
Eins og högum hefur tíðkazt hér i
á landi leituðu þau að sjávarsíð-
unni þegar bjargir þrutu í heima-
hyggð þeirra. Þarna hefði hann
búhokur og gat gefið sig við sjó-
róðrum á vertiðum.
Ekki undu þau hag sínum þar
til 'lengdar. Hugurinn litaði heim
og í Dalina, fluttu þau aftur. Jócl
ólst upp í Dölum frá 5 ára aldri,
er hann kom að utan.
Árið 1901 náði Jóel ábúð á lít-
illi jörð Laxárdal á Skógarströnd.
Þangað flutti hann með foreldra
sína en litla fjánmuni. Faðir hans
var þá blindur og örvasa. En móð-
ir hans var fyrir búinu með hon-
um. Nokkur ár bjó Jóel með
móður sinni unz hanm kvæntisf.
Kona hans var Halldóra Einars-
dóttir frá Borgum, sem er næsci
bær handan Laxárinnar. Konunnar
naut ekki lengi við. Hún missti
heilsuna og lá rúmföst svo árum
skipti unz hún lézt frá bömunum
í ómegð. 6 börn áttu þau hjón,
sem upp kornust. Öll voru þau
mannvænleg. „Aldan sjáldan
einstök fer”. 2 þessara systkina
dóu ung. Sjúkdómurinn
virtist sami og móðurinnar. Stúlk
an mátti heita að yrði bráðkvödd,
en pilturdnn lilfði mörg ár lamað-
ur og gat ekki björg sér veitt
Þrátt fyrir mótiætið bjó Jóel á-
fram við styrk barna sinna, setr.
enn voru heima. Jóel annaðist aum
ingjann, son sinn, unz yfir lauk.
Eins og áður segir bjó Jóel
lengst af við erfiðar heimilisástæð
ur og lítil efni. Ekki lét hann eríið
leikana þó buga sig. Það var jafn
an létt yfir 'honum bæði í sjón
og máli. Spaugsyrði og hýran svip.
var þar að mæta.
Söngvinn var hann og mun hafa
verið hrókur alls fagnaðar á
blómaskeiði. Ekki er það margt á
fámennum sveitabæjum, sem til
gleðiauka má verða þó gest beri
að garði, utan dægurmas. Gestir
voru vart setztir í Laxárdalsbað-
stofúnni þegar Jóel kom með spil-
in og dreif aila í spilamennsku.
Á yngri árum vann Jóel mjög
að vegavinnu á sumrin og kynnt-
ist þar af leiðandi mörgum Eftir
að hann settist að hér í sveit var
honum falin umsjón vegavinnu í
hreppnum.
Jóel Gíslason var í hærra með-
allagi á vöxt, fríður sýnum og að-
laðandi. Börn 'hans bera og mjög
þann svip. Lengst af var hann
heilsuihraustur, að minnsta kosti á
fullorðinsárum. Þó lá hann eina
þunga legu og kvaianfulla. Talið
var að vejkin stafaði fná refaeitri,
sem menn höfðu þá mjög um
hönd. Hann var lengi að má sér
eftir veikindin. Eftir það má svo
að orði kveða að hann fyndi aldrei
trl meins. Sjón og nokkurri heyrn
hélt hann til hins síðasta.
Eftir að hann hætti að geta sinnt
störfum las hann bækur öllum
stundum. Hann lézt í Grindavík
á heimilli dóttur sinnar 11. nóvem-
ber á 94. aldursári. Jarðarförin
fór fram að Breiðabólstað á Skóg-
arströnd 19. 11. við mikið fjöl-
menni.
Þann manndóm hafa börn hans
að þau voru ekki að troða honum
inn á e'llilheimi'li. Hann dvaldist á
heimilum þeirra hér heima á
ISkógarströnd og suður í Grinda-
ivík.
Jónas Jóhannsson, Öxney.
Sigurður Sigurðsson
Holtaseli
Það hefur dregizt lengur en
skyldi að minnast þessa manns.
Fæddur var hann þ- 4. ágúst 1883
í Slindurholti á Mýrum, A-Skafta
tellssýslu. Foreldrar hans voru
þau hjónin Valgerður Einarsdóttir
og Sigurður Sigurðsson. Varð
þeim 16 barna auðið og var Sigurð
ur heitmn með þeim yngstu. Ætt
hans má rekja til margra mætra
manna, t. d. var hann afkomandi
þeirra hjóna Einars Brynjólfsson
ar prests á Kálfafellsstað og Þór
dísar, systur Jóns Eiríkssonar kon
ferensráðs. Hann fluttist þriggja
ára að Odda á Mýrum, til hjónanna
Guðnýjar Benediktsdóttur, frænku
sinnar, og Jóns Bjarnasonar og
ólst hann þar upp, og síðar hjá
Ingunni dóttur þeirra og eigin-
manns hennar Einari Þorvarðar-
syni. Þau Einar og ingunn fluttust
síðar frá Odda að Bxunnhól, þar
sem þau bjuggu góðu búi um langt
S.KfðÍ.
Linar var mikill gáfumaður og
sérstaklega reikningsglöggur. Hann
var lengi hreppstjóri og gegndi
mörgum trúnaðarstörfum fyrir
sveit sína og sýslu. Kirkjubóndi
var hann og meðhjálpari við
Brunnhólskirkju mína prestsskap
artíð, og minnist ég með miklu
þakklæti þeirra Brunnhólshjóna og
bama þeirra fyrir velvild þeirra
og hlýju í minn garð. — Um
þri'ggja ára skeið var Sigurður
vinnumaður hjá foreldrum mínum
á Kálfafellsstað, unz hann 1915
kvæntist eftirlifandi konu sinni,
Önnu f. 14. apríl 1885, Þorleifs-
dóttur bónda í Holtum, d. 1904, 48
ára, Pálssonar bónda í Holtum d-
1900, Þorleifssonar bónda á Stapa,
Magnússonar prests í Bjarnanesi,
Ólafssonar sýslumanns í Barða-
strandasýslu, Árnasonar. Móðir
Önnu Þorleifsdóttur var Hallbera
d. 1905 42 ára Bjarnadóttlr Gísla
sonar, þeir báðir ættaðir úr V-
Skaftafellssýslu. Kona Gísia og
móðir Bjarna var Sigríður. dóttir
Lýðs sýslumanns í Vík, Guðmunds
sonar. Þá er að geta þess að móðir
Hallberu Bjarnadóttur var Anna
dóttir séra Jóns Sigurðssonar í
Kálfiholti, er talinn var launsonur
séra Jóns skálds á Bægisá, Þor-
lákssonar.
Framhald á bls. 23.