Tíminn - 29.12.1966, Blaðsíða 3

FEHMTUDAGUR 29. desember 1966
TÍMINN
Fimmtugur í dag:
GUTTORMUR ÓSKARSSON
Sauðárkróki
í dag er minn ágæti vinur Gutt
ormur Óskarsson kaupfélagsgjald-
keri á Sauðárkróki, fimmtugur.
Fimmtugsaldur er merkur áfangi
mannsævinnar og fer vel á því, að
staldrað sé við, litið yfir farinn
veg og rifjuð upp gömul kynni.
Hér verður því þó eigi við komið
að rekja ævisögu Guttorms vinar
míns, enda eru þar vonandi mörg
blöð ennþá óskrifuð. Hér verður
aðeins stutt afmæliskveðja fest á
blað.
Þess skal þó getið, að Guttorm-
ur er Skagfirðingur að ætt og upp
runa. Fæddur er hann 29. des.
1916 að Hamarsgerði í Lýtings-
staðahreppi, en þar bjuggu þá for
eldrar hans, hjónin Sigríður Hall-
grímsdóttir og Óskar Þorsteins-
son, en þau fluttu síðar að Kjart-
ansstöðum í Staðarhreppi. Er Gutt
ormur af góðu bergi brotinn, þó að
hér verði ætt hans eigi rakin. Gutt
ormur ólst upp hjá foreldrum sín-
um. Á uppvaxtarárum sínum átti
hann um skeið við vanheiLsu að
stríða og varð af þeim sökum að
dvelja á sjúkrahúsi um lengri
tíma. Hann stundaði nám í Reyk-
holtsskóla, var í Samvinnuskólan-
um veturna 1942—44 pg lauk það
an brottfararprófi vorið 1944. Réð-
ist hann strax að prófi loknu til
Sambands ísl. samvinnufélaga og
var þar starfsmaður 1944—46. Þá
fluttist hann til Sauðárkróks og
gerðist gjaldkeri hjá Kaupfélagi
Skagfirðinga og hefur gegnt þeim
starfa síðan.
Leiðir okkar Guttorms lágu
fyrst saman, er við vorum báðir
starfsmenn hjá Sambandinu. Þar
hafði þá verið sett á fót svonefnd
fræðsludeild eða ef til vill
réttara sagt vísir að slíkri
cteild. Varð Guttormur starfsmað
ur þeirrar deildar, en ég átti að
heita forstöðumaður hennar, Tókst
þegar með okkur hið bezta sam-
starf og vinátta. Fórum við m.a.
saman á ýmsa fundi. þar sem sam-
vinnustarfið var kynnt með fyrir-
lestrum og kvikmyndasýninguon.
Eigum við báðir ýmsar skemmti-
legar minningar frá þeim tima.
Eftir að Guttormur fluttist norð
ur varð eðlilega lengra á milli sam
funda. En tengslin rofnuðu ekki
Og þegar farið var ■' Fljótin. var
alltaf komið við — og oftast gist
— hjá Guttormi og Ingu. Börnin
okkar litu á það sem sjálfsagðan
| þátt í ferðalaginu. Eftir að það
réðist svo, að ég yrði fulitrúi Skag
firðinga á Alþingi, hefur samstarf
okkar Guttorms verið mikið og ná
ið. Á ég fáum vandalausum meira
Jað þakka.
Allt frá unglingsárum hefur
Guttormur verið áhugamaður um
félagsstarfsemi og þjóðmálabar-
áttu. Hefur hann jafnan verig ein
dreginn stuðningsmaður og traust
ur baráttumaður fyrir Framsóknar
flokkinn og hefur gegnt fyri’- hann ,
fjölmörgum trúnaðarstörfum. Á
Reykjavíkurárum sínum var hann
formaður Félags ungra Framsókn
armanna í Reykjavík Eftir að
hann fluttist norður var hann
strax kjörinn í stjórn Framsóknar
félagsins á Sauðárkróki og átti í
henni sæti í nær tuttugu ár, lengst
af sem formaður. Hann er í stjórn
Framsóknarfélags Skagfirðinga.
Þegar Framsóknarmenn í Norður
landskjördæmi vestra stofnuðu
kjördæmissamband sitt var hann
strax kosinn í stjórn þess, og er
hann nú formaður kjördæmissam
bandsins. Hann hefur jafnan unn
ið að vaxandi gengi Framsóknar-J
flokksins af óþreytandi elju. Hann
hefur í því sambandi lagt á sig
mikið erfiði. og aldrei talið eftir
sér sporin, þegar þar hefur þurft
verk að vinna. Allt það starf hefur
hann unnið af málefnalegum á-
huga. án alls tillits til persónulegs
ávinnings eða hagræðis. Hann hef
ur verið ódeigur málsvari flokks-
ins. hvort heldur f samræðum
eða á mannfundum, enda er hann
góður og rökfastur ræðumaður. Eg
hoH. að ekki sé ofsagt. að hann
hafi oft og tíðum verið ólaunaður
.atarfsmaður Framsóknarflokksins
í Skagafirði. Framsóknarflokkur-
á honum því mikið að þakka
Guttormur hefur gegnt ýmsum
trúnaðarstörfum fyrir bæjarfélag
sitt, átt sæti í fræðsluráði. verið
endurskoðandi bæjarreikninga o.
fl. o.fl., sem hér verður ekki talið.
Guttormur er skynsamur maður,
traustur og gætinn. Hann er ljúf-
ur maður og háttvís en getur
reynzt þykkjuþungur. ef hann tel-
ur sér misboðið eða á móti gert.1
Hann er hófsamur gleðimaður ■
|Eins og fleiri Skagfirðingar hefur
hann yndi af ljóðum og hestum
Hann hefur áreiðanlega átt marg-
ar yndisstundir á hestbaki. er lita- <
dýrð og fegurð Skagafjarðar gleð
ur augað. Eg hygg, að hann ggti
tekið undir með Einari Ben.:
I „Menn og hestar á hásumardegi
í hóp á þráðbeinum skínandi vegi,
með nesti við bogann og bikar með
Betra á dauðlegi heimurinn eigi".
Guttormur er hjálpfús og hefur
eert niöreum =amferðamanninum
greiða. Hann hefur áreiðanlega
oft leyst vanda þeirra. sem tii hans
hafa leitað.
Þess er skylt að geta, að Guttorm
ur hefur ekki staðið elnn Hann
kvæntist 15. október 1944 Ingu
Rögnvaldsdóttur. verkstjóra á Sauð
árkróki. Jónssonar Hún er fágæt
mannkostamanneskja Er heimili
þeirra rómað fyrir gestrisni og
myndarbrag. Þar hafa ekki aðeins
héraðsmenn notið gestrisni heldur
og fjölmargir ferðalangar lengra
að komnir. Geta líklega fáir um
þetta betur borið en ég. Leiðir
mínar hafa af skiljanlegum ástæð
um legið oft til Sauðárkróks í
seinni tíð. Hefi ég þá jafnan notið
gestrisni þeirra hjóna og stundum
dvalið hjá þeim langdvölum að
kalla má. Eg hefi satt að segja
oft haft samvizkubit af þeim á-
troðningi, sem ég hef gert og mér
hefur fylgt. En alltaf er gestrisnin
söm. jafn sjálfsögð og eðlileg.
Guttormur er vinmargur maður.
Honum munu berast margar hlýjar
kveðjur, Þeir verða sjálfsagt marg
ir, sem sækja hann heim í dag. Eg
hefði feginn viljað vera í þeirra
hópi. en því verður nú eigi við
komið. Eg verð að láta þessar fá-
tæklegu kveðju nægja. Um leið
og ég þakka Guttormi allt liðið,
árna ég honum allra heilla á ófar
inni ævibraut. Og við öll hér á
Aragötu 13 sendum afmælisbarn-
inu sjálfu hans ágætu eiginkonu
og elskulegu dætrunum þremur:
Sísu. Ragnheiði og Elsu, innilegar
kveðjur og árnaðaróskir í tilefni
dagsins.
Ólafur Jóhannesson.
ÞORSTEINN JAKOBSSON
tryggmgamadur
Ekki hafði mig grunað, að ég
þyrfti að kveðja og minnast
tveggja náinna samstarfsmanna í
sama mánuði, en sú er raunin. Við
kvöddum Gunnar Steindórsson full
trúa í byrjun þessa mánaðar, og
í gær fylgdum við til grafar Þor-
steini Jakobssyni, tryggingarmanni
en hann lézt 17. þ.m.
Engum ætti kallið að koma á ó-
vart, því allir verða kvaddir brott
fyrr eða síðar, en í önn dagsins vill
slikt gleymast, þar til dauðinn
minnir harkalega á sig og skilur
eftir autt skarð, sem vandfyllt
verður í. Mig langar til að minn-
ast Þorsteins með þessum fáu lín-
um.
Hann fæddist 2. júlí 1896 að
Skammadal í Hvammshreppi, V-
Skaftafellssýslu, sonur hjónanna
Sólveigar Brynjólfsdóttur og Jak-
obs Þorsteinssonar, bónda þar.
Hann varð fyrir því áfalli að missa
móður sína á unga aldri og ólst því
upp hjá vandalausum. Móðurmiss-
ir á viðkvæmum aldri og upvöxtur
meðal ókunnugra virðist hafa haft
veruleg áhrif á Þorstein og
minntist hann þessara ára með
nokkurri beizkju. Ólst Þorsteinn
upp á Reynishólum til 18 ára ald-
urs. en réðst þá í vinnumennsku
að Flögu í Skaftártungu og dvald-
ist síðan á fleiri bæjum i þeirri
sveit. Eigi naut Þorsteinn neinnar
skólagöngu, en vann við búskap og
almenn sveitastörf fram yfir þrí-
tugsaldur. Á vetrum var hann til
sjós, aðallega á togurum og réri
alls 15 vertíðir Var Þorsteinn far
sæll sjómaður og varð aldrei fyrir
neinum áföllum. þótt hann lenti
oft í miklum þrekraunum og erfið
leikum. Eftir 193C fluttist hann til
Reykjavíkur og hélt áfram sjó-
mennsku og stundaði aðra al-
menna vinnu. Árið 1935 giftist
hann hinni ágætustu konu. Ragn-
hildi Jónsdóttur frá Drangshlíðar
dal í Skaftafellssýslu. Var hún þá
lærð ljósmóðir og starfaði a Lands
spítalanum. Eignuðust þau gott
heimili og bjuggu hér i Reykjavik.
Bar heimili þeirra vott um reglu-
semi og sérstaka snyrtimennsku.
Rétt fyrir stríðið hóf Þorsteinn
störf hjá Garnastöð S.Í.S. við Rauð
arárstíg og starfaði þar öll striðs
árin eða til 1947 Má nokkuð af
þessu ráða trygglyndi Þorsteins
við vinnuveitendur sína. þegar
flestallii verkfærir menn leituðu
vinnu hjá varnarliðinu. sem veitti
mun meirj tekjur en mánaðarlaun
in voru í Garnastöðinni Um þess
ar mundir varð Þorsteinn að hætta
vinnu vegna lömunarveiki. og lam
aðist hann það illa, að engum datt
i hug að hann yrði vinnufær aftur.
Stóð svo í þrjú ár Reyndi þá mjög
á Ragnhildi sem sá þá fyrir heim
ilinu og kom þá bezt 1 ljós, hversu
traustur förunautur hún hefur ver-
ið Þorsteini. Þorsteinn hafði mjög
| sterka lífstrú og er óhætt að full-
yrða, að það hafi bjargað honum
i veikindum sínum. Stefndi hann
öllu viljaþreki sínu í að ná aftur
heilsunni og það tókst honum, og
1950 gat hann aftur farið að vinna
og gerðist tryggingamaður hjá
Samvinnutryggingum og^ starfaði
við það til dauðadags. Á þessum
tíma eða í rúm 16 ár urðu kynni
okkar Þorsteins mjög náin.
Hægt er að gera sér í hugarlund
aðstöðu Þorsteins í byrjun. Hann
hafði ekki notjð neinnar menntun
og var nýstaðinn upp úr erfið-
um veikindum, Reykjavik orðin
ar og var nýstaðinn upp úr erfið-
að víðlendri borg og hann gang-
andi við starf sitt. Við þetta starf
komu fram beztu eiginleikar Þor-
steins og held ég óhætt að fulyrða
að hann hafi verið mesti trygginga
maður í Reykjavík til þessa dags.
Þorsteinn var vel meðalmaður
I á hæð og glæsilegur á velli á yngri
árum og sérstakt snyrtimenni.
Hann var þéttur í lund og hafði
ákveðnar skoðanir í þjóðmálum.
Svipur hans var bjartur og traust
vekjandi. og alltaf var hann jafn
hress og glaður síungur í anda með
brennandi áhuga á starfinu. Hann
var mikill áhugamaður að hverju
sem hann gekk og er mér sérstak-
lega minnisstæður óhemju dugn-
aður hans við tryggingastarfið og
mun vandfundinn maður i hans
stað. Hann skildi vel afstöðu minni
máttans og lagði sig sérstaklega
fram um að greiða götu þeirra.
sem erfitt áttu Hann var góður
vinur vina sinna og átti enga ó-
vini. Margir voru þeir. sem nutu
Framhald á bls. 12.
Á VÍÐAVANGI
Pöntun Þjóðviljans?
Undarlegur kláði sækir nú á
ÞjóSviIjann Fréttin um aS
fimm menn hafi vikiS úr fram-
kvæmdanefnd AlþýSubanda-
lagsins um óákveSinn tíma,
sækir aS á nóttu sem degi.
Spurning dagsins er raunar
þessi; PantaSi ÞjóSviljinn „leið
réttingu“ hjá Hannibal, og rétti
hann Þjóðviljanum þessa leið-
réttingu til að halda við því
litla sem eftir er af heimilis-
friði, rétt eins og þegar ein-
hverju smáræði er vikið að
gamalli, nöldursamri kerlingu.
Þjóðviljinn gerði mikið úr þess
ari jólagjöf Hannibals, þótt
eftir sem áður stæði óliaggað,
að fimm menn hafa vikið úr
framkvæmdanefnd Alþýðu-
bandalagsins. Og enn hafa hin-
ir fjórir, sem úr nefndinni
viku, ekki talið sig þurfa að
birta leiðréttingu.
Hækkun eftir
kosningar
í ágætri ræðu, sem Kristján
Benediktsson, borgarfulltrúi
Framsóknarflokksins, flutti um
fjárhagsáætlun Reykjavíkur-
borgar fyrr í þessum mánuði
sýndi hann fram á með Ijósum
dæmum, að greinilegt væri, að
svokallaðri „verðstöðvunar-
stefnu“ væri ekki ætlað að
standa nema rétt fram yfir kosn
ingarnar að vori. Kristján sagði
m. a.:
„Borgarstjóri gerir sér líka
grein fyrir, að tekjuáætlun fjár
hagsáætlunarinnar stenzt ekki.
Hann sló þann vamagla, er
hann fylgdi áætluninni úr hlaði,
að svo gæti farið að hana yrði
að taka til endurskoðunar á
miðju næsta ári.
Það er þetta, sem augljóslega
á að gera, og borgarstjóri ætlar
sér að gera í vor — eftir kosn-
ingar — það á að hafa sama
hátt á nú og 1964, þegar fjár-
hagsáætlunin var hækkuð um
röskar 42 millj. á miðju ári.
Núna er fyrst og fremst um
það hugsað að Iáta tölurnar líta
eins snoturlega út og kostur er.
Eftir kosningar í vor verður
síðan öllu umturnað, útsvars-
upphæðin hækkuð til að mæta
nauðsynlegum greiðslum, sem
alls ekki er áætlað fyrir í þessu
frumvarpi svo og til að mæta
þeim mismun, sem verður
vegna þess, að tekjuáætlunin
stenzt ekki eins og hún liggur
fyrir.
Það, sem styður þá skoðun
mína að þessari fjárhagsáætlun
sé það eitt hlutverk ætlað að
duga fram yfir kosningar í vor
er m. a. það;
a) hvernig tekjuáætlunin er
úr garði gerð, svo sem ég hef
bent á.
b) að ekki er gert ráð fyrir
í áætluninni neinum útgjöldum
vegna launahækkana á næsta
ári.
c) að ekkert fé er ætlað í
Framkvæmdasjóð, þótt nú þeg-
ar liggi fyrir að hann sé meira
en gjaldþrota og gjaldfallnar
kröfur á sjóðinn vegna BÚR
séu yfir 20 millj. vegna þessa
árs og fyrirsjáanlegur halli á
togurum BÚR á næstu mánuð-
um.
d) að alhnikið fé vantar í
Byggingarsjóðinn, eigi hann að
geta staðið við skuldbindingar
borgarinnar gagnvart Fram-
kvæmdanefnd byggingaráætlun-
ar“.
Fleira mætti nefna af þessu
tagi máli mínu til stuðnings.
FYamhald á bls. 15.