Tíminn - 29.12.1966, Blaðsíða 12

12
TÍIVSINN
FIMMTUDAGUR 29. desember 19G6
MINNING
KRÍSTMUNDUR BJARNASON
F. 14. aprfl 1918. D. 15. des. 1966.
Kristmundur Bjarnason frá
Bassastöðum í Steingrímsfirði var
til moldar borinn 'í Fossvogi 22.
des. stytzta dag ársins. Ég sem'
þessar línur rita þekkti Kristmund
mjög vel þó langt sé síðan við átt-
um samleið en það var á árunum
fyrir stríð. Þá vorum við báðir
ungir og nutuœ þess að gera að
gamni okkar og ærslast eins og
æskumönnum er tamt. Það var því
ekkert undarlegt þó mér brygði
'þegar ég heyrði rödd á öldum
ljósvakans sem tilkynnti lát hans.
Fyrir svo sem tveim mánuðum
hitti ég hann ásamt konu og börn
um -Var hann þá við beztu heilsu
og engum gat dottið í hug að svo
skjótt mundi högum skipta. En
nú er hann nýkvaddur hinztu
kveðju af ástvinum og öðrum
tryggum vinum sínum.
Kristmundur var einhver hinn
bezti drengur sem ég hef kynnzt,
einlægur og góðgjarn, stilltur vel
og þægilegur í allan máta. F'ædd
ur var hann að Bassastöðum í
Steingrímsfirði 14. apríl 1918 sama
árið og ísland varð frjálst og full
valda ríki. Hann ólst upp með góð
um foreldrum og var ávallt í stór
um barna hóp, því foreldrar hans
eignuðust alls þrettán böm, en
móðir hans var úr enn stærri hóp
því hennar systkinahópur var tutt
úgu og tvö alsystkini og stór er
sá ættbogi sem Kristmundur var
hluti af. Faðir hans var Bjarni
bóndi í Lágadal við Djúp og Gauts
hamri í Steingrímsfirði en síðast!
á Drangsnesi, Bjarnason bónda á
Bólstað í Steingrímsfirði, Bjama-
sonar bónda á Klúku í Bjarnafirði,
Sigfússonar bónda á Skarði Bjarn-
arfirði, Guðmundssonar bónda á
Broddanesi Jónssonar. Móðir Krist
mundar og kona Bjarna var Anna
Áskelsdóttir frá Bassastöðum,
Pálssonar bónda í Kaldbak, Jóns-
somar bónda á Kleifum í Kaldbaks
vík, Páls^onar bónda i Kaldbak
Jónssonar.
Kristmundur var. um fermingu
þegar hann fór að stunda sjó á
vélbát frá Hamarsbæli og alla
tíð eftir það vann /hann sem karl
inaður að hverju sem hann gekk.
Nítján hundruð fjörutíu og sjö
fluttist hann til Reykjavíkur og
stundaði þar atvinnu sína þaðan
af til dauðadags.
Hann kvæntist 16. marz 1951
eftirlifandi konu sinni Ingibjörgu
Jónasdóttúr læknis, Sveinssonar
prests í Ámesi, Guðmundssonar.
Eignuðust þau hjón tvo efnilega
syni, Jónas 15 ára og Bjarna 12
ára. Þau hjónin áttu fyrst heima
á Laugaveg }9 hér í borg en síðar
og þar til dáuðinn skildi þau að
Smálöndum við Grafarvog. Krist
mundur vann nokkur ár að hús
gagnasmíði hjá Kristjáni Siggeirs
syni en Kristján var móðurbróðir
Ingibjargar. Síðustu 10 árin vann
Kristmundur hjá Áburðarverk-
smiðjunni í Gufunesi.
Ég kveð þig svo gamli vinur og
þakka þér fyrir allt gamalt og
gott.
Guðm. Guðni Guðmundsson.
Jón Grétar Sigurðsson
héraðsdómslögmaSur
Austurstræti 6>
V8783.
PILTAR.
EF ÞlO EÍGIÐ UNWUSTUNA
ÞÁ Á CO HWNMNfl /

Auglýsið í TIMANUM
„MORÐ FORSETA"
Framhaid af bls. 9
er selur birtingarréttinn tíma
ritinu Look og verður nú allt
málið miklu fióknara. Samning
urinn er Robert Kennedy og
Manchester höfðu gert, gerði
ráð fyrir því, að höfundurinn i
seldi birtingarréttinn og full
trúi Manchesters hafði þegar
hafizt handa um dreifingu á sög
unni í öll helztu tímarit heims.
En það virðist greiriilegt að
J. K. hefur misskilið ýmis
ákvæði samningsins, sem gerð
ur var við Manchester m. a.
hvað varðar birtingarréttinn í
tímaritum. Einnig hélt hún, að
hann yrði seldur frekar lágu
verði og alla vega ekki hærra
en 6.5 millj. ísl. króna, en þeg
ar hún varð þess vísari, að
birtingarrétturinn hefði verið
’ seldur á 29 millj. ísl. króna varð
hún þess fullviss að einnig í
þessu tilfelli væri dauði manns
síns notaður í gróðaskyni.
Heimildir, sem hafðar eru
eftir Kennedy fjölskyldunni
segja, að samningur Manchest
ers við Look hafi svipt hann
réttinum til þess að breyta hand
ritinu og jók þetta á erfiðleik-
í .
Framkvæmdastjóri
óskast
Byggingarnefnd Sýningar- og íþróttahúss í Laug
ardal, óskar að ráða framkvæmdastjóra frá næstu
áramótum til aS annast rekstur hússins.
Skriflegar umsóknir með upplýsingum um
menntun og fyrri störf skal senda til formanns
byggingarnefndar, Jónasar B. Jónssonar, Tjarnar-
götu 12, eigi síðar en 6. janúar n. k.
Byggingarnefnd Sýningar- og íþróttahúss í
Laugardal.
ana. Look segir fyrir sitt leyti,
að Manchester hafi fullvissað
þá um, að hann hefði fullt sám
þykki Kennedyfjölskyldunnar
til að gefa út söguna, (að því
er virðist óstytta ath.s. Tím-
ans).
Samkvæmt frásögn þeirra,
sem í hlut eiga, virðist sem
allar þessar þrætur hafi gert
Manchester örvæntingarfullan
um að bók hans kæmist nokk-
urn tíma á prent. f júli 1966
sendi R. Kennejiy skeyti til
Manchesters og samhljóða bréf
til Harper og Row útgáfufyrir
tækisins, þar sem hann lýsir yf
ir því, að K. fjölskyldan setji
enga hindrun í veg fyrir út-
gáfu bókarinnar, en varar jafn
framt við því, að ef bókin verði
birt í tímariftum, þá megi stytt
ing hennar ekki leiða til rang
færslna. Það er þetta skeyti sem
er miðpunkturinn í væntanleg-
um réttarhöláum.
Nú segir Kennedy fjölskyld-
an að skeytið hafi ekki aðeins
átt að vera andleg uppörvun
fyrir Manchester á þeim tíma,
þegar hann einmitt þarfnaðist
slíks, heldur einnig sent í þess
um tón að beiðni Harper og
Row- En Manchester og Harp
er og Row tóku skeytið þann-
ig, að K. fjölskyldan væri
ánægð með breytingarnar, sem
gerðar hefðu verið, og að út
gáfa hennar gæti hafizt. Rob
ert Kennedy hefur sagt um
skeytið: „Skeytið kveður ekk-
ert á um það, að texti bókar
innar hafi verið samþykktur
né um að útgáfa hennar geti
hafizt.“ -
Flestir þeirra, sem þekkja
málið eru þeirrar skoðuna, að
það hafi verið Jacqueline, en
ekki Robert, sem hafi hafið bar-
áttuna gegn Manchester, og að
málið sé alltaf að verða flókn
ara. Eða eins og Robert Kenn-
edy lét svo um mælt við vin
sinn. „Hvílík hrópandi enda-
leysa“.
Nú er kominn desember mán
uður 1966 og Look og Harper
og Row ákváðu að hefjast
handa. Þeir breyttu textanum
dálítið og ætla sér nú að bera
þær breytingar undir K. fjöl-
skylduna, áður en bókin yrði
gefin út. En þá er það sem
bomban sprakk. Allur misskiln
ingurinn kemst upp. Jacqueline
Kennedy gefur út yfirlýsingu
um það, að bókin sé ónákvæm,
óheiðarlega skrifuð. Hún sagði
ennfremur. „Fyrir höfundinn og
útgefendurna er þessi bók að-
eins einn kafli til viðbótar Öll
um þeirra verkum, en ég og
börn mín verðum að lifa við
hana það sem eftir er ævi okk-
ar.“ Og þannig sagðist hún vera
reiðubúin til þess að hætta á
„hræðileg" réttarhöld til þess
að fá rétti sínum framgengt og
varðveita einkamál sín. Mál
þetta hefur síðan verið efst á
baugi í Bandarikjunum seinni
part desember mánaðar og hafa
mörg orð og stór farið milli
deiluaðila, og málið verið allt
hið viðkvæmasta. Það sem gerst
hefur síðan grein þessi birtist
upphaflega er flestum kunnugt
og óþarfi að rekja þag hér.
(Þýtt og endursagt úr
Newsweek).
MINNING . .
FramHiald af bls. 3-
rausnarskapar hans og velvildar.
Hann hafði ýndi af tónlist og lék
vel á orgel. Eins átti hann létt með
að yrkja og gerði meira af því en
flestir vissu. Við eitt tækifæri í
sumar mælti hann fram þessa
þessa vísu:
Á heilræðinu hafðu gát.
hér á meðan varir.
Lund þín æ sé létt og kát
lífið meðan hjarir.
Þorsteinn var tengdur byggða-
lagi sínu traustum tryggðabönd
um. sem ekki rofnuðu og hugur
hans leitaði oft á fyrri slóðir, þó
að hann gæfi sér ekki tíma til mik
illa ferðalaga vegna anna og áhuga
á starfi sínu. Stundum minntist
hann á það við mig, að sig langaði
mjög til fundar við systur sína,
Agnesi, sem búsett er vestan hafs
en aldrei varð úr því ferðalagi.
Ekki varð þeim Ragnhildi barna
auðið. en ein stúlka var að nokkru
alin upp hjá þeim, Sigurlína María
Gísladóttir, og þótti Þorsteini mjög
vænt um hana og heimili hennar
eftir að hún giftist, enda Þorstcinn
með afbrigðum barngóður, Þor-
steinn var vel hress og kátur þar
til fyrir nokkrum vikum, að hann
kenndi þess sjúkdóms, sem leiddi
hann til dauða.
Það, sem mér fannst einkenna
Þorsitein sérstaklega hin síðari
ár var hin mikla bjartsýni, gleði
og trú hans á lífið og gróandann.
Við samstarfsfólk Þorsteins
minumst hans með hlýjum huga.
Hann var sérstæður og mjög geð-
þekkur persónuleiki.
Björn Vilmundarson.
Þeir deyja i ugum i Viet Nam
vegna vanþroska stjórnarvalda. En
það eru víðar dauðsföll en þar,
og . með eðlilegri hætti, því lög-
mál lífsins er það, að eitt sinn
skal hver deyja. Hins vegar finnst
okkur í Samvinnutryggingum of-
rausn að þurfa að sjá á eftir tveim
ur ágætum starfsfélögum yfir
landamæri Mfs og dauða á ekki
einum mánuði.
Þann 23. f. m. andaðist á Landa
koti Gunnar Steindórsson fulltrúi,
fjölihæfur starfsmaður og úrvals-
drengur. Nú 17. desember andað-
ist í Landsspítalanum Þorsteinn
Jakobsson tryggingamaður eftir
mjög erfiða sjúkdómslegu.
Þorsteinn var fæddur að
Skammadal í Hvammshreppi,
Vestur-Skaftafellssýslu, 2. júlí
1896 og var því rúmlega sjötugur.
Foreldrar Þorsteins voru hjónin
Sólveig Brynjólfsdóttir og Jakob
Þorsteinsson bóndi í Fagradal,
mesta myndarfólk, sem ekki verð-
ur farið út í að lýsa hér, en verð-
ur væntanlega gert betur af þeim,
er meira til þekkja. Þorsteinn
missti móður sína aðeins 8 ára að
aldri og eftir það ólst hann upp
hjá vandalausum í Reynishólum í
Mýrdal til 18 ára aldurs. Þá
fluttist hann austur yfir Mýrdals-
sand að Flögu í SkaftártungU,
mjög rómuðu myndarheimili, og
síðar að HMð í sömu sveit, sem
einnig var í fremstu röð sveita-
heimila að þeirra tíðar hætti. Þor-
steinn stundaði sjómennsku á
togurum á vetrum eins og þá gerð
ist, en hvarf heim með vorinu og
vann þá öll sveitastörf, enda harð
duglegur við allt, sem hann lagði
hönd að.
Þorsteinn kvæntist 8. júní 1935
Ragnhildi Jónsdóttur frá Drangs-
hMðardal undir Austur-Eyjafjöll-
um. Þar hafði búið um langan ald
ur glæsilegt myndarfólk, enda
hafa þaðan komið mikil glæsi-
menni, svo sem Sigurjón Kjart-
ansson fyrrverandi kaupfélags-
stjóri og Bjami bróðir hans, for-
stjóri á Siglufirði, sem látinh er
fyrir nokkrum árum, báðir mjög
listhneigðir og þó sérstaklega
músíkalskir og söngelskir. Ragn-
hildur er systurdóttir þeirra
bræðra. Þau kynntust á Lands-
spítalanum Ragnhildur og Þor-
steinn, þar sem hún var starfandi
ljósmóðir um áratuga skeið og
þau kvöddust einnig þar.
Þorsteinn heitinn starfaði í
Reykhúsi S.f.S. á stríðsámnum
þar til 1947, að hann fékk Akur-
eyrarveikina svoköliuðu og átti
hann við mikla vanheilsu að’stríða
næstu 3 árin. Hann háf aftur störf
hjá S.Í.S. 1950, en réðist til Sam-
vinnutrygginga sama ár sern trygg
ingamaður í Reykjavík. í því
starfi reyndist hann með ágætum
og sýndi sérstakan dugnað. Við-
skiptamennimir dáðu hann fyrir
einstaka práðmennsku og hjálp-
semi, því að hann hugsaði alveg
um tryggingarnar fyrir þá og
reyndi á allan hátt að veita þeim
sem bezta þjónustu.
Þegar Samvinnutryggingar rann
saka hið nákvæma bókhald Þor-
steins, þá mun það koma í ljós,
að hann hefur verið einn stórvirk-
asti tryggingamaður í Reykjavík
síðustu 15 ár.
Þorsteinn gerðist um tima út-
gerðarmaður. Keypti ásamt fleir-
um lítinn togara, er bjargað var af
söndunum í Skaftafeltesýslu. Tog-
arinn hiaut nafnið Guílfoss, en út
gerðin gekk illa, og hiuthafarnir
töpuðu öllu, sem þeir lögðu í
hana. Gullfoss fórst með allri
áhöfn á stríðsárunum í Jökul-
djúpi.
Þorstemn Jakobsson var mikið
snyrtimenni, skapmaður, en kunni
þó að fara vel með það. Hann var
úrvals drengur og hjálpaði örugg
lega fleirum en nokkur veit. Hann
hafði ýmsa þá hæfileika, sem al-
menningur vissi ekki um, var
ágætlega hagmœltur, hafði yndi
af músík og lék á hljóðfæri sér til
sálubótar.
Ragnhildi og Þorsteini varð ekki
barna auðið, en ólu að nokkru
leyti upp eina stúlku, Sigurlínu
Maríu Gísladóttur og var hún
mjög handgengin Þorsteini. Þor-
steinn var trúmaður eins og
vera ber, en ég hygg, að honum
hafi verið farið Mkt og þeim, sem
þessar Mnur ritar, að hann hafi
ekki vitað hvað tæki við, fyrir
handan gröf og dauða. Mér finnst
það ofrausn, þegar ýmsir „geist-
Iegir“ menn eru að lýsa því við
jarðarfarir hvernig þar sé um-
horfs, sem sé djúpir dalir, græn
ar grundir, skógi vaxnar hlíðar að
ógleymdum stórgripahjörðum.
Að leiðarlokijftn þakka ég Þor
steini Jakobssyni samfylgdina í
Mfinu og óska honum alls vel-
farnaðar handa við móðuna miklu.
Jónas Jóhannesson.