Alþýðublaðið - 22.12.1987, Qupperneq 8

8
Þriðjudagur 22. desember 1987
„Til voru þeir klerkar sem vildu ad hempan yröi tekin af mér
þegar upp komst um áhuga minn á spiritisma, og þegar ég
varð forseti Sálarrannsóknarfélagsins lokuðust allar dyr á
mig.“
þetta væri bundið við hann
einan, eða hvort aðrir byggju
yfir þessum hæfileika. Ég hef
verið það heppinn að fá að
kynnast mörgum af mestu
miðlum aldarinnar mjög náið.
Þeir hafa öðruvísi heyrn held-
ur en við, öðruvísi augu en
við og er gefinn meiri máttur
en okkur flestum. Margt af
því sem að skyggnt fólk talar
um, er að finna kringum okk-
ur. Kirkjan hefur fordæmt
þetta, samt birtir hún myndir
af helgum mönnum með
geislabaug um höfuðið. Það
hefur einhver skyggn málari
byrjað á að mála áruna sem
er í kringum okkur. í dag er
hægt að taka af þessu mynd-
ir.
Það er útgeislun frá öllum
hlutum. Sumir geta lesið úr
þessari útgeislun líkamlegt
ástand eða andlegt ástand.
Hún breytist eftir því hvernig
líðan manns er. Þetta vakti
athygli mína og ég fór að
leita að svona hlutum oq hef
fundið þá ákaflega víða. En
ég er ekki kominn til að
segja að þetta eigi að vera
trúarbrögð. Það er ég hrædd-
ur við, og fyrir sumum verður
þetta að trúarbrögðum.
Það er ekkert nýtt að þetta
sé kallað kukl og andatrú í
niðrandi merkingu. Þeir
sögðu meira að segja við
Krist að með fulltingi
Belsebúbs, foringja illu and-
anna , ræki hann andana út.
Þeir voru að segja að skratt-
inn stjórnaði þessu, en ekki
aö þetta væri mátturinn til að
geta læknað. Þess vegna
kom það mér ekkert á óvart
að til voru þeir klerkar sem
vildu að hempan yrði tekin af
mér. Af því að ég hafði áhuga
á þessu“.
Allar dyr lokuðust
— Varstu fyrir miklu að-
kasti?
„Já það var mikið. Það
mátti heita að allar dyr lokuð-
ust fyrir mér þegar ég gerðist
forseti Sálarrannsóknarfé-
lagsins. Þá var ég talinn
svona frekar óæskilegur
sauður í hjörðinni.
Mér finnst heimska að
binda sig við boðorðin í
Mósebók, þegar þeir þurfa
ekki annað en að lesa upp-
hafið á níunda kafla Postula-
sögunnar til að sjá þegar Sál
er að breytast í Pál postula.
Einhver mesti slátrari krist-
inna manna sem uppi hefur
verið var Páll postuli áður en
hann breyttist. Hann breyttist
í Pál þegar hann heyrði rödd
tala til sín af himnum. Þeir
sem voru með honum þótt-
ust hafa heyrt skruggur. Alla-
vega hafði þetta þau áhrif á
Pál að hann varð blindur.
Hann var á leiðinni til
Damaskus. Þar var starfandi
náungi sem hét Annanlas,
hann var gæddur lækningar-
mætti. Hann heyrði rödd sem
sagði honum að fara i ákveð-
ið hús og leggja hendur yfir
Sál og hann myndi fá sjónina
aftur. Það gerði hann og upþ
reis Páll postuli sem er dug-
legasti predikari sem verið
hefur. Þessu vill kirkjan
gleyma.
Eg hef stundum sagt við
þá að þeir ættu að lesa jóla-
guðspjallið. Það er engill
sem talar við Maríu. Þá
benda þeir mér á að hann sé
engill, en ekki rödd af himn-
um. Ég held að það sé eitt og
það sama; að englar séu ekki
einhver útdauð fuglategund.
Jósep flýr með barnið eftir
ábendingu frá draumamanni.
Eg skil ekki hvernig í ósköp-
unum menn lesa Nýja Testa-
mentið, an þess að fá áhuga
á að fá að vita eitthvað
rneira".
Að standa eða falla með
skoðun sinni
— Er prestastéttin um-
burðalyndari nú?
„Já; það held ég. Þetta fer
allt í sveiflum. Ég hef lesið
greinar eftir menn sem hafa
skrifað á móti spíritisma, en
hringja siðan í mig og biðja
mig að hleypa sér inn um
bakdyrnar, ef þú skilur hvað
ég meina. Það er merkilegt
að þegar menn verða gamlir,
þá eru þeir óhræddir við að
láta skoðanir sínar í Ijós. En
ég segi: Af hverju í ósköpun-
um gerðuð þið þetta ekki
fyrr? Annaðhvort hefurðu
skoðun, stendur með henni
eða fellur, eða lætur það eiga
sig.“
— Hvað er dauðinn?
„I raun og veru getum við
kallað hann vistaskipti. Eins
og uppfærsla um bekk i
skóla. Sjálsagt mörg stig.
Sumir halda því fram að
þetta sé eillf hringrás, það er
nú hlutur sem að ég á dálítið
erfitt með að sætta mig við.
Að menn fæðist aftur. Þaö er
áberandi I listum, að það
fæðast stundum börn, eins
og t.d. Mozart, sem virðast
vera fullskapaðir listamenn
án þess að maður geri sér
grein fyrir því hvernig þau
hefðu átt að hafa tækifæri
eða tima til ná þessum
þroska“.
— Hvernig trúmaður ertu?
„Ég er mikill trúmaður, en
ég stend mig að því að ég er
líka ákaflega efagjarn. Ég hef
stundum fyrirframan mig
texta sem ég á að tala um en
get það ekki, finn ekki nokkra
tengingu textans við lífið.
„Það eru ákveðin batamerki að
tveir voldugustu sláturhússtjórar
heims setjist niður og skrifi undir
plagg um afvopnun.“
Siðan kannski eftir tvö til
þrjú ár, þá allt í einu sé ég
það.
Ég stend mig líka að því,
að það sem ég taldi vera mik-
inn sannleika fyrir tíu árum,
sé ég að er argasta heimska í
dag. Ég er líklega trúmaður í
likingu við Tómas, ég þarf að
þreifa svolítið á hlutunum.
Ofstœki og sársauki
— Ertu umburðarlyndur
gagnvart öðrum trúarbrögð-
um?
„Já ég er það. Það er
vegna þess að ég lærði einu
sinni setningu sem er á þann
veg, að maöur á aldrei að
segja að maður hafi fundið
sannleikann, heldur að láta
sér nægja að maður hafi
fundið sannleika. Og einnig
það, að ég get ekki lýst neinu
nema að það sé minna en ég
sjálfur. Ef einhver ætti til
dæmis að lýsa húsi, þá gæti
sá aðeins lýst þeirri hlið sem
snýr að honum. Hluturinn
verður að vera það íitill að
maður geti haft hann í lófan-
um. Ég er ekkert viss um það
að mín skoðun sé endileg sú
rétta eða réttari en skoðun
þín. Það er ekki víst að viö
stöndum og horfum á þaö
sama þegar við erum að lýsa
því. Til þess þyrfti ég að vera
I þínum sporum og þú í mín-
um.
Ég hef átt samræður við
lögfræðing sem er búddisti
og við uppgötvuðum að við
áttum svo margt sameigin-
legt. En þetta hafa trúar-
brögðin ekki gert, heldur ver-
ið að karpa um það sem þau
eiga ekki sameiginlegt og lát-
ið skerast í odda“.
— Hvað með samtök eins
og Ungt fólk meö hlutverk?
„Þeir hafa verið ákaflega
heiðarlegir. Ég gleymi því
ekki þegar einn af þeim
hringdi til mín og sagði að
það væri bænarefni hjá þeim
þann veturinn að ég sæi að
mér og segði af mér. Þetta
fannst mér vera hreinskilnis-
lega sagt og ég þakkaði
honum innilega fyrir. Mér
fannst þetta vera óvenjulegt,
maður er vanari því að verið
sé að bfta i hæla og slfkt.
Ég er sannfærður um að
þeir vinna mjög merkilegt og
gott starf, en ofstækið er líka
mikið hjá mörgum og það er
hættulegt. Þeir benda mér á
að þeir hafi unnið mikla sigra
t.d. í sambandi við eiturlyf og
fleira. En ef ég meiði mig á
hendi, þá kannski finn ég til.
En ég hætti að finna til í
þessari skeinu ef ég særi
mig ennþá meira annarsstað-
ar. Þannig geturofstæki oft
upprætt einhverja þjáningu.
En ofstæki getur líka verið
hreinn sjúkdómur."
— Nú er Búddatrú í tölu-
verðum uppgangi hér á landi.
„Ég hef tekið eftir því að
þar sem kristin kirkja hefur
farið, að þar eru mestu fram-
kvæmdirnarog framfarirnar.
Það hlýtur að segja okkur
eitthvað um það að trúar-
brögðin eru ekki öll eins, þó
að þau séu sprottin af sömu
rót.
Mér finnst merkilegt að í
slóð kirkjunnar finnum við
flest af þessu sem að við
erum að stæra okkur af, t.d.
skóla og líknarstofnanir, en
við veröum að kyngja því líka
að við finnum margt af því
versta, stríð og þess háttar.
Það þýðir ekki að kristin
kenning hafi brugðist.heldur
erum við alltaf að prófa nýja
og nýja guði“.
Við fljótum alltaf
ofan á
— Er einhver kærleikur í
þjóðfélagi okkar?
„Já ég held að hann sé til.
Mér fannst japönsk kona
segja dálítið merkilegt í sjón-
varpinu um daginn. Hún
sagði að mismunurinn á okk-
ur og þeim væri hvað okkur
þætti óskaplega vænt um
okkur sjálf. Það er nóg af
kærleika, en ég held að við
snúum honum mest að okkur
sjálfum. En það jákvæðasta
við íslenskt þjóðfélag er það
að það skiptir engu máli
hvaða axarsköft við gerum;
við fljótum alltaf ofan á. Auð-
lindir þessa lands virðast svo
miklar og gjafirnar sem land-
ið gefur svo stórar, að það
virðist engin leiö aö sigla
þessu skeri í kaf, hversu mik-
ið sem við reynum með
heimskulegri stjórnun og
fáránlegum aðgerðum."
Tveir voldugustu
sláturhússtjórar heims
— Er maðurinn að tortíma
heiminum?
„Ég held að maðurinn eigi
eftir að batna sem slikur. Ég
vek athygli á þvl aö bara
þetta einfalda atvik að tveir
voldugustu sláturhússtjórar
heims skuli setjast niður og
skrifa undir þlagg um afvopn-
un; þetta bendir til þess að
við séum á réttri leið. En
hvers vegna skrifa þeir undir?
Þeir gera það örugglega af
því að þeir sjá það að þeir
geta ekki haldið fólkinu bak
við gaddavíra og í skugga
kjarnorkusprengjunnar. Fólk
hefur kristna samvisku þótt
það stundi ekki allt kirkjuna,
og sú samviska hrópar: Við
viljum frið ájörðu! Gegn
þessu ákalli jaröarbúa geta
ekki leiötogar stórveldanna
staðið lengur. Að því leyti
hefur siðfræði kirkjunnar
sigrað. Því ég fullyrði, að
kristnin hefur kennt fólki að
greina milli þess sem er rétt
og rangt.“
— Ertu sáttur yiö lífiö?
„Já ég er það. Ég á besta
samstarfsfólk sem nokkur
klerkur getur óskað sér.
Þennan glæsilega kór sem er
hér og stjórnandi hans, Jón
Stefánsson er tímamótamað-
ur. Ég get ekki hugsað mér
að nokkur klerkur á landinu
hafi betri aðstöðu en ég.
Þannig ef að starfiö er ekki
nógu gott, ,að þá er það mér
að kenna. Ég vildi svo
sannarlega geta gert meira,
en öllu eru takmörk sett,"
segir séra Sigurður Haukur
Guðjónsson.