Alþýðublaðið - 13.08.1988, Blaðsíða 15

Laugardagur 13. ágúst 1988
15
EINN ÚR FJÚLSKYLDUNNI
Eins og
gömul
gardína
fyrir
hornglugga
a
Ómar Ragnarsson skiptir
um búning á miðnætti 31.
ágúst og fer að leika með
„hinu liðinu“. Þá hættir hann
að vera opinber starfsmaður
á ríkissjónvarpinu, eftir 19 ára
dvöl, og gengur til liðs við
Stöð 2.
„Þetta leggst bara vel i
mig. Ég veit aö það getur
orðið erfitt, og það er bara
gaman,“ segir Ómar um bún-
ingaskiptin.
Þegar undirbúningurinn að
stofnun Stöðvar 2 var hafinn
gaf Ómar út þá yfirlýsingu að
honum dytti ekki í hug að
yfirgefa sinn gamla vinnu-
stað.
„En síðan þá hefur margt
breyst,“ segir hann. „Stöð 2
hefur færst í aukana og er
mjög í sókn, og þar virðast
stjórna menn sem eru bæöi
djarfir, metnaðarfullir og
áhugasamir, og ætla sér
stóra hluti.“
AÐ KLÍFA FJALLIÐ
Velgengni Stöðvar 2 átti
stóran þátt í að breyta við-
horfi Ómars um að skipta um
vinnustað. Einnig stefnir allt í
það að 98% landsmanna geti
náð útsendingum Stöðvar 2,
ef þeim býður svo við að
horfa, og þar á bæ hafa
menn mikinn áhuga á að ná
til svo stórs hóps lands-
manna. Ríkissjónvarpið hefur
enn yfirburðina úti á landi og
segist Ómar sakna þess að
Björnssyni dagskrárstjóra.
„Þetta á allt eftir að koma í
ljós,“ segir hann.
Og hvað með Stiklurnar?
„Það er allt á huldu. Þær
eru eitt af því sem ég mun
sakna, en það eru ýmsar hug-
myndir að brjótast í manni,
sem ég á sjálfsagt eftir að
ræða betur.
Sannleikurinn er sá að ég
hef tekið það ansi alvarlega
að vinna á fullu hjá ríkissjón-
varpinu þangað til nákvæm-
lega daginn sem ég fer,“
segir Ómar.
ÚR KR í VAL
Hann tekur það meira að
segja svo alvarlega, að hann
hefur aðeins einu sinni
komið á Stöð 2, og það var
þegar hann gerði samninginn
við þá. Og þangað ætlar
hann ekkí aftur fyrr en hann
mætir til vinnu þann 1. sept-
ember. í mesta lagi að hann
aki þar framhjá.
„Það er allt í lagi fyrir KR-
ing sem ætlar að ganga í Val
að keyra framhjá Valsheimil-
inu, en hann skiptir ekki um
búning og fer ekki á æfingu."
En skyldi hann hafa horft
meira á Stöð 2 upp á síðkast-
ið, eftir að vistaskiptin voru
ákveðin?
„Nei, ég horfi yfirleitt mjög
lítið á sjónvarp," segir Ómar.
Og það sem hann horfir á er
að mestu fréttatengt efni.
Hann hefur hreinlega ekki
árin 19 á ríkissjónvarpinu hafi
verið góður tími.
„Góður mælikvarði á það
hvort manni líðurvel í starfi
og inni á vinnustað er að
hafa ekki nokkurn tíma í 19 ár
litið á klukkuna til að vita
hvort hún væri að veröa fimm
eða átta. I þessi 19 ár hef ég
aldrei litið á klukkuna til að
bíða eftir að dagurinn væri
að líða. Það var alltaf verið að
líta á klukkuna út af hinu, að
tíminn væri að hlaupa frá
rnanni."
— Hvað er það sem hefur
gert þetta svona áhugavert?
„Þetta er spurning sem
allir blaðamenn hljóta að
spyrja sig sjálfir: af hverju
vinn ég á fjölmiðli? Ætli
flestir blaðamenn hafi ekki
verið áhugasamir um fréttir
og þjóðmál. Að minnsta kosti
er það staðreyndin með mig.
Ég var t.d. um daginn að
fletta Öldinni okkar í gamni,
og frá því ég var svona sjö
ára eru ailar fréttir ennþá í
fersku minni. Það segir mér
að fréttaáhuginn hafi vaknað
snemma, að hann sé bara í
eðlinu."
Þegar Ómar er spurður um
hvað honum finnist eftir-
minnilegast af því sem hann
gerði öll þessi ár er hann
ekki í miklum vafa.
„Mér þykir vænst um við-
talið við Reyni Pétur. Ekki
bara vegna þess að hann er
áhugaverð persóna, heldur
var viðtalið líka viðleitni til að
Það er oft sem maður
hefur verið ánægður með að
ná stórum löxum, en alltaf
samt óánægður með að hafa
ekki haft betri tfma til að
matreiða þá. En síðan er
manni ekki síður minnis-
stæður sá stóri sem maður
missti."
— Hver var það?
„Það var áreksturinn milli
Týs og breskrar freigátu, sem
ég man ekki lengur hvað hét,
í apríl 1976. Það var lang-
stærsti fiskurinn sem ég
missti, vegna þess það lá
margra vikna undirbúningur
fyrir það að vera yfir staðnum
þegar þetta gerðist."
Omar hafði komist að því
að árekstrar milli íslensku
varðskipanna og bresku her-
skipanna I þorskastríðinu
yrðu alltaf strax á eftir brælu
vegna þess að þá byrjuðu
bresku togararnir að veiða
aftur.
„Ég var búinn að fá sam-
þykki fréttastjórans og vara-
fréttastjórans fyrir því að
þegar næsta hlé yrði eftir
brælu, færi ég austur, yrði
yfir og næði mynd frá þriðja
horninu sem náðist aldrei í
öllu þorskastríðinu."
Og loksins þegar dagurinn
rann upp átti Ömar að hafa
umsjón með sínum fyrsta
Kastljóssþætti sem fastráð-
inn fréttamaður sjónvarpsins,
og valið stóð á milli þess að
fara, og eyðileggja þar með
margra daga vinnu, afboða
ráðherra og búa jafnvel til
eyðu í dagskrána. Yfirmönn-
unum leist hins vegar ekki á
það, þar sem ekki var
hundrað prósent öruggt að
mynd næðist af árekstrinum.
„Ef ég sé eftir nokkru öll
þessi ár, þá sé ég eftir að
hafa ekki tekið áhættuna og
farið austur, en þá þurfti
maður endilega að vera ekki
nógu stór karl til að gera það.
Þetta varð svo stærsti árekst-
urinn, og að mínu áliti hefði
þetta sennilega orðið frétta-
mynd þessarar aldar. Það
verður áreiðanlega bið á því
að íslendingar standi í svona
styrjaldarátökum."
missa þá sem einungis ná
gömlu stööinni.
„Þó það sé á brattan að
sækja finnst mér allt í lagi að
taka þátt í þvi. Það er alltaf
gaman að sjá eitthvert fjall
sem á eftir að klifa. Ég hafði
líka fyrir löngu ákveðið að
skipta um vettvang áður en
ég yrði fimmtugur, og það
eru ekki nema tvö ár í það.“
Heldur er Ómar nú fámáll
þegar talið berst að því sem
hann kemur til með að gera á
nýja vinnustaðnum. Hann
fæst einungis til að segja að
það verði eitthvað svipað þvi
sem hann hefur gert á gamla
vinnustaðnum undanfarin ár.
Hann mun starfa bæði með
Páli Magnússyni og frétta-
stofu Stöðvarinnar og Birni
mar Ragnarsson
hefur vistaskipti eftir hálfan mánuð
tímatil sjónvarpsgláps.
„Ef maður er fréttamaður
reynir maður að fylgjast mjög
mikið með fréttum. Eftir að
þessi fjölmiðlasprenging
varð hefur maður ekki undan.
í gamla daga gat maður haft
það alveg á tæru hvort eitt-
hvert málefni hefði komið i
þessu eða hinu blaðinu, og
hvenær. Nú er það bara ekki
fyrir hendi. Þetta þýðir aukna
neyslu á fréttasviðinu, og þá
verður bara minni timi eftir til
að fylgjast með öðru.“
HVAD ER KLUKKAN,
ÓMAR?
„Jáið“ er mjög innilegt
þegar Ómar er spurður hvort
ryöja burtu fordómunum
gagnvart þessu fólki,“ segir
hann.
VEIÐISÖGUR
En það er ýmislegt fleira,
og Ómar Ifkir fréttamönnum
við laxveiðimenn, sem alltaf
séu með í huganum þá
stærstu sem þeir hafi veitt
og ekki síður þá stærstu sem
þeir hafi misst. Og hver er
stærsti fiskur Ómars?
„Það var dálítið óvenjulegt
þegar við náðum að verða
fyrstir allra sjónvarpsstöðva í
heiminum til að segja frá
morðinu á Olof Palme. Það
var gaman að eiga þátt í því,
vegna þess að eftir því var
tekið erlendis.
— Að lokum Ómar, af
hverju ertu svona vinsæll?
„Eg veit það ekki.“
Eftir smáumhugsun: „Fólk
I fjölmiðlum verður einhvern
veginn að einum úr fjölskyld-
unni. Ætli það sé ekki miklu
frekar það. Ég hef sagt það i
grini að það sé bara smámál
að ég er að fara á milli sjón-
varpsstöðva. En kannski hafa
einhverjir hrokkið við af þvi
að þetta er eins og gömul
gardína sem er búin að
hanga fyrir einhverjum horn-
glugga í 19 ár, og þegar hún
er allt í einu farin taka menn
eftir því. Þetta er sennilega
bara spurningin um það að
þú þekkir gardínuna sem þú
ert með fyrir augunum alla
daga. Það getur verið gardína
í einhverju öðru húsi, en þú
veist bara ekkert um hana.
Áreiðanlega miklu fallegri
gardína."
— Heldurðu að þú verðir
fallegri og betri gardína á
nýja staðnum?
„Ég veit það ekki.“
Svo hlær hann eins og
hann einn hlær.