Tíminn - 11.01.1968, Blaðsíða 2

TÍMINN
FIMMTUDAGUR 11. janúar 1968.
r
lllræmdur félagsskapur flytur Indverja og Pakistani til Bretlands hópum
saman, þar sem þeir eru ofurseldir lífstíðar þrældómi
laun. Peninga eiga þeir ekki,
en þeir eiga einh'verja starfs-
orku, og þeir skuldtoiada sig
til að greiða „smyglurunum“
bróðurpartimn (af tekjuinum,
sem þeir munu f;á í hinu nýja
landi, og smyglararnir eru klók
dr menn og útséðir, og óhætt er
að kalla þessa þokkalegu iðju
þeirra, — brúna þrælasölu.
Þessir fátæku, ómenntuðu
Indverjar og Pakistainar, sem
oft eru vannærðir og veikir,
ímynda sér Bretland sem nokk
urs konar Paradís á jörðu og
vilja leggja svo til allt í sölurn-
ar til að komast þangað. En
þegar til fyrirheitna landsins
er komið, eru þeir glataðir,
seldir í líístíðar þrældóm.
Þetta byrjar yfirleitt í litlum
og afskekktum þorpu mí Ind-
landi og Pakistam. Stórum
amerískum bíl er lagt við torg-
ið og út stígur glæsilegur og
vel búinn maður, Sahoud Khan
að nafni. Hann er framkvæmda
stjóri þess hóps smyglara, sem
sækir „varmimg sinn“ í þenn-
an heimishluta. Hann ræðir við
bændur og búalið, bregður upp
dásamlegri og stórkostlegri
mynd af velferðarríkinu Bret-
landi, þar sem götur og torg
séu gulli þakin. Hann segist
skulu sjá um, að þeir komist
þangað, og þeir þurfi ekki að
greiða einn einasta eyri fyrir
það, ekki enmþá að miinnsta
kosti. Þeir skuli bara krot?
nöfn sín undir samning. það
sé allur galdurinn. Þetta er í
rauninni nokkurs konar afborg
unarskilmálar, sem skuldbind-
ur fólkið til að standa straum
af greiðslu farmiðans til Bret-
lands.
Ungá fólkið hefur að skiljan-
legum ástæðum áhuga að kom-
ast eitthvað í burtu frá fátækt,
Frá alda öðli hefur smygl
verið mjög vinsæl iðja í litl-
um hafnarbæjum við strendur
Bretlands. Á þessu hefur ekk-
ert lát orðið á síðustu árum,
en smyglararnir hafa brugðið
örlítið út af venjunni, og
smyglvarningurinn er nokkuð
amnars eðlis en hingað til hef-
ur tíðkazt. Þar er ekki lengur
um að ræða tollfrítt áfeingi,
tóbak, úr og skartgripi, heldur
hafa smyglararnir uppgötvað,
að fólksmygl er miklu gróða-
vænlegra.
Einkum er það fólk frá Ind-
landi og Pakistan, sem smyglað
er inn, bæði menn og konur.
Vegna hinma nýju ákvæða og
takmarkana á innflytjendaleyf-
um er þeim ókleift að komast
til Bretlands á löglegan hátt.
Farartækin eru dálitlir bátar og
þangað er hrúgað eins mörgum
og smyglurunum framast er
unint. Farmiðinn frá Frakklandi
til Englands kostar um 25 þús.
krónur fyrir manninn.
H)vernig fara þessir dökku,
fátæku innflytjendur að því að
greiða svo hátt verð fyrir far-
miðanin? Seninilega hafa fæstir
þeirra nokkurn tíma haft svo
mikið sem 500 krónur í viku-

r • /1 tkkt
Smyglarabáturinn Esmeralda: Á slíkum farkostum eru innflytjendur frá Austurlöndum fjær fluttir
yfir ErmarsundiS til Bretlands, þar sem þeirra bíSur eilífur þrældómur.
Elias Mahmoud. Hans hlutverk
er aS sjá um innheimtur hjá inn-
flytjendunum.
eymd, flugum og hungri, og
það lætur ekki segja sér tvisv-
ar að skrifa nöfn s'íin á áður-
nefnt skjal. Þegar fólkið hef-
ur skrifað undir, gerir Hhan
því skiljanlegt, að verði ekki
staðið við gerða samninga,
muni það koma niður á að-
standendum þeirra. Þeir verði
látnir sæta pyntingum, jaf-nvel
hryllilegum dauðdaga. En fólk
ið er yfirleitt svo ákaft eftir
að komast burtu frá viður-
styggðinni og eymdinni heima
fyrir, að það gerir sér enga
grein fyrir því, sem það er að
gangast undir.
Skömmu síðar er ferðim
hafin. Sumir áfangarnir eru
farnir í áætlunarbílum, aðrir
með gripavögnum og flugvél-
um, og áfram er haldið unz
komið er til einhvers hafnar-
bæjar í Evrópu og þar er beð
ið eftir tækifæri til að komast
í einhverja brezka höfn, þar
sem löggæzla er engin. Þetta
vesaliings fólk lætur flækj-a
sér frá einum stað til annars,
án þess að segja eitt æðruorð
og það verður að niðurlægja sig
á ýmsan hátt áður en loka-
áfanganum er náð. Menn og
konur verða að láta alla blygð-
uinarkennd lönd og leið, þegar
þau verða að nota saman sal-
erni og hírast 150 saman í hálf
ónýtum áætlunarbíl, sem ætlað-
ur er 30 farþegum. Maturinn,
sem það fær á leiðinni, er væg
ast sagt illa af hendi reiddur
og oft skemmdur.
En innflytjendurnir eru ró-
legir og æðrulausir og hugga
sig við sína forlagatrú. Þeir
trúa því statt og stöðugt, að
þeirra bíði Paradís, Paradís
Stóra-Bretlands.
Áður en innflytjendur-nir yf-
irgefa heimkynni sín hafa
þrælasalarnir látið taka af
þeim passamyndir, sem síðan
eru sendar til fulltrúa í Bret-
landi, en þeir láta útbúa fölsk
vegabréf fyrir fólkið. í hafnar-
bæjum og borgum á norðan-
verðu Frakklandi, Hollandi og
__________SSSSfflívsSkx_______ _
Harry Smithson forsprakki félags
skaparins. Hann hefur nú flutzt
búferlum til Suður-Ameríku, en
veitir flokknum þó enn forystu.
Belgíu er fólkið kyrrsett i
nokkra daga og látið dúsa á
andstyggilegum hótelum. Bráð
lega er það þó flutt í hraðbát-
um yfir Ermiasundið til Eng-
lands.
Upp á síðkastið hafa nokkrir
slíkir smyglarabátar fundizt
við strendur Danmerkur, og
nýlega fannst smyglarabátur-
inn Esmeralda við Englands-
strendur. Eigandi hans heitir
Peter Thompson frá Newhaven,
50 ára gamall og mun ^era
einn þeirra mest dugandi í
hópi smyglaranna. Danskur
blaðamaður spjallaði lítils hátt
ar við Thompson á krá einni í
Dieppe og hann ræddi eins og
um væri að ræða kolaflutninga
eða hænsnasölu væri að ræða.
— Já, já, — ég smyglaði inn
hálfdauðum og skítugum brún
ingjum og hef gert það um
tveggja _ ára skeið, — sagði
hann. Ég hef ekkert á móti
því að segja yður frá því, þvi
að ég ætla mér ekki heim, og
á því ekkert á hættu. — Ég
hugsa að ég hafi grætt alls
rúmar 5 milljónir á þessu, svo
að þér sjáið, að þetta er fjári
arð-vænlegt. Þér skuluð ekki
halda, að ég sé eini bátseig-
andinn, sem hefur stundað
þetta, ætli við séum ekki einir
20. En mér finnst ég hafa grætt
nóg á þessu og ætla að draga
mig í hlé. Innflytjendayfirvöld-
in eru farin að gera okkur dá-
lítið erfitt fyrir. Það getur svo
sem vel verið, að aðstæður
skáni, og þá byrjar maður
kannski á nýjan leik.
Yfirleitt er brezku lögregl-
unni tilkynnt nokkrum sinnum
i mánuði um dularfulla fólks-
flutninga til brezkra stranda að
mætunþeli, og það hendir oft,
að innflytjendurnir eru gripnir
glóðvolgir, þegar þeir eru að
koma sér í land með sínar fá-
tæklegu pjönkur. Þeir eru tekn
ir til yfirheyrslu, og oft enda
ævintýri þeirra þannig, að þeir
eru sendir til sfns heima á
Framhald á bís. 12.