Tíminn - 09.02.1968, Blaðsíða 2

TÍMINN
FÖSTUDAGUR 9. febrúar 1968
SJÓNVARPIÐ
Tveir frábærir þættir
Sjúnvarpið sýndi í síðustu
viku tvo aflbragðsgóða innlenda
þætti, umræðuþáttinn Á önd
verðum meiði og skemmtiþátt
Ólafs Gauks. Þátturinn á önd
verðum meiði hefur sjaldan
verið tvetur beppnaður, og var
það greinilegt, að þátttakendur
höfðu um annað og meira að
hugisa, én að fólk úti í bæ væri
að ihorfa á þá. Ekki er það
mitt um að dœma, hvor réttari
er sagnaskoðun prófessorsins
Bjarna Guðnasonar eða Bepe
dikts Gíislasonar, sem er lands
kunnur grúskari og fræðasjór
en það var reglulega gaman að
heyra þá eigast við, enda voru
þeir svo sannarlega á öndverð
um mœiði. Stjómandinn varð
hálf utangátta í þessum þætti,
og var greinilega erfitt að hafa
hemil á deiluaðfflum, svo ákafir
voru þeir að sannfæra hvor
annan.
Ólaifur feauikur og félagar
hafa áður sýnt það og sannað,
að þeir bunna þá list að sjó
um góða skemmtiþætti, og það
er síður en svo feominn í þá
afturkippur. Þvert á móti
herða þeir stöðugt róðurinn,
koma alltaf fram með eitthvað
nýtt og skemmtilegt, þættirnir
verða æ faglegrí óg betri. Sl.
mánudagskvöld kom ekki sízt
í Ijóis hugmyndaflug þeirra fé-
laga og næmi fyrir þvi sem
sPaugiilegt er. Vár til að
mynda sérlega fyndið að sjá
þá félaga í vaðmálsþuxum og
sauðskinnsskóm snúa heyi upp
á gamla m.átann undir ástar-
Ijóðum Kötu og Jósafats,
og fleira mœtti nefna. Fram
koma hljómsveitarinnar er ó-
venjulega eðlileg, hún otfgerir
aldrei ,og atriðin eru alveg
hæfileg 'á lengdina. Þessir þætt
ir Gaukanna, eru svo til eihu
innlendu sjónvarpsatriðin, sem
hingað til hafa með réttu getað
borið titilinn skemmtiþættir.
Skreytingar og spjöld
Sú deild sjónvarpsins, sem
sér um skreytingaj- og sviðs
setningar er greinilega í mik
ittli fraimtför, og otft tekst starfs
mönnum hennar að búa hinum
einstöku þáttum prýðiiega
ramma, stundum afbragðs
góða- Á fyrstu mánuðum sjón-
varpsins var talsverður viðvan
ingsbragur á störfum þeirra,
og áttu þeir oft til að oflhlaða
og sumar skreytingarnar virt
ust alveg út í hött. Því fer vita
skuld fjarri, að sviðsetningarn
ar nú, séu alveg óaðfinnanleg
ar, og oft gætir efcki nœgilegs
hugmyndatflugs eða vand-
virkni. Mér finnst álberandi,
hvað hinar einföldu sviðsetning
ar 'bera aif, og eru þær oft
fangse.fnum sínum sem skyldi,
en þetta hefur sem sagt
lagazt mikið. Teikningar
og tilkynningaspjöild á und-
an föstum liðum, swo
sem bilunum, eru sum hver
vel gerð, en sfcipta verður um
stöku sinnum, svo að fólk fái
ekfci leið á þeim. Tiil dæmis
mættí gjarnan skipta bróðlega
um tilkynningaspjiald auglýs-
ing, en það hetfur ekki verið
ið gert, svo að mánuðum sfcipt
ir. - : '
Húsmæðraþæftir
í sjónvarpi
Okkur hefur borizt brétf fró
■ húsmóður hér í borg, sém kvart
ar yfir því, hve innlent efni sé
af skomum skammti í sjón-
að koma því á framtfæri við |
sjóiwarpið, hvort það ge-ti ekki 1
haft húsmæðraþ'ætti stöku sinn
um, leiðbeiningar um matseld,
balkstur og hannyrðir, og ekki
sjóum við annað en það sé
ágiætishugmynd, og mætti
framkvæma hana án mikillar
fyrifhafnar. Það væri ágætt að
háfa slíka þætti síðdegis á
laugárdögum eða miðwifcudög
um áður en aðaldagskráin
.'betfst, eða etf titt vill á þriðju
dagskvöldum, því þetta heyrir
auðvitað undir fræðsluefni.
Húsmiæðra- ög / jhandavinnu-
kennarar gætu sóð um þetta á
vixl og haft sýnikennslu á
ýmsu því, sem húsmæðrum
gagnar óg veitt ýmsar leið-.
beiningar við húsmóíluirstörtf
in. Er ekki að efa, að þetta
yrði vinsælt meðal húsmæðra,
sem ekki eiga þess kost að
sækja: húsmæðranámskeið.
Af erlendum þáttum í síð-
ust-u viku ber helzt að nefna
fræðslukvikmyndir twær, Asíu
lönd Húissa og Lönd antílópunn
ar, ágætis myndir hvort
tveggja og vel gerðar, og fróð
snilldarlega góðar, en skreyt-
ingamennirnir færast oft of mik
ið í fang, og valda ekki við-
varpimu, og tökum við heils
hugar Undir það með hienni.
í annan stað biðúr- hún okkur
legar. Þa var s. 1. föstudags
; kvöld sýndur bróðsnjall
skemmtiþáttur frá tékfcneska
Framhaid: á ;6Ls. 15.
Hljómsveit Ólafs Gauks (Ljósm.: Sjónvarp, SiguHiðl Guðmundsson).
málverk, sem Ágúst F. Petersen hefur gefið Listasafni ASÍ
.Tröllin á Klii
„Tröllin á Kili" gefin
Listasafni A.S.I.
Nýlega var stjórnjListasafns
Alþýðusambands íslands af-
hent að gjöf málverkið „Tröll-
in á Kili“ eftir Ágúst F. Peter
sen. Listamaðurinn var sjálf-
ur gefandinn. Myndina málaði
hann í Kjalhrauni sumarið
1966 og hefur haft hana til
sýnis á tveim málverkasýning
um sínum, 1 Bogasal Þjóð-
minjasafnsins haustið 1966 og
í Vestmannaeyjum ári síðar.
Hér að framan birtist ljós-
mynd af málverkinu, sem er
144x119 sm. stór olíumynd.
f HLJÓMLEIKASAL
„Studjo der
friihen musik“
Góðir og fihaimanidi gestitr
kioimiu við í Reiyfcjavík s. 1. viku,
og fluttu áheyrendum Tónliistar
fiélagsinis gamla og eigimlega
alveg ókuinna söngva frá
löngu liðnum tíma. — Endur
vakning söngva og hljóðfæra
fró 13. öld, og fram á þá 18,
er vísindagnein, sem gefið gæti
til'efni til fjiölda doktonsrit-
gerða. — Til þess að þessir
gömlu söngvar og þekn til-
Iheyrandi hljóðfæri sem að
mestu leyti eru nú safinigripir
’geti öðlast líf þegar komið er
íram á 20. öldina, þarf bæði
'gáfaða, menntaða og fjölh>ætfia
ttistaim'enn. — Það miá því segja
'að fjórmenaingarnir frá
Múinchen „Situdio ' der friihen
'mu.sife“, hefðu altta þessa kosti
'•sameinaða. — Það er ekki fyrir
’miðilungiSifólk að endurvekja
'trúbadúra, maimsöngva, götu og
'torgsöngva, og halda athygli
'konsertgesta á atómöld vak-
andi. — En það gerðu í rífeum
mœli Mezzo-söngkonan Aadrea
von Ramm og tenórinn Willard
Cobb ásamt hlj>óðfæraleifeurun-
ium, Sterling Jo>nes og Thomias
©inikley. Söngvararnir hatfa
hæði ágætar og mjög wel skól-
'aðar raddir sem þau beita ein
Ungis í þágu og anda hinma sí
'breytilegu söngva. —
Inntak og eðli þessara al-
þýðulaga er skiljanlega mis-
jafnt en túlkun þeirra á mörg
u>m miálýskuim og efni var sér
lega sannfærainidi, bæði í
reynd og stíl. — Það var eimna
líkast að fletta up>p í gömlu
ævimtýri að heyra í túl'kun
lag óþekkts höfundar eins og
t. d. „Der kumig Rudolp“ og
Þjóðleik-
húsferð
Fraimsóknarfélag Reykja-
víkur og Félag ungra Fram
sóknarmanna gangast fyrir
leikhúsför í Þjóðleikhúsið,
15. þ. m., en þá verður ís
landsklukka Halldórs Kiljan
Laxness sýnd í leikhúsinu.
Fólki verður gefinn kostur
á að borða kvöldmat í Þjóð
leiikhúskjallaranum og skal
þá mæta þar kl. 5.45. Með
þeim hópi verður skáldið,
Halldór Laxness, sem mun
tala um leikririð, og sömu-
leiðis verða þarna leikstjór-
inn, Baldvin Halldórsson,
þjóðleifchússtjóri Guðlaugur
Rósinkranz og leiktjaldamál
arinn Gunnar Bjarnason.
Þeir, sem þess óska geta
komið beint á leiksýninguna
kl. 8. Þátttöku verður að til
kynna á skrifstofu Fram-
sóknarflokksins, Hrimgbraut
30, eða í síma 2-44-80.
Halldór Laxness
Kjördæmissam-
band Fram-
sóknarmanna
efnir til málfundanámskeiðs
17. febr. næstk. kl. 3 að Neðstu-
tröð 4, Kópavogi. Allir ungir
Framsóknarmenn velkomnir. -
Stjórnin.
katalónstoa sönginn „Quant ay
lomon consirat“. Hver hefir
ekki í gömlum ævintýrum les
ið um >að slegdn væri psalterio
og leikið hugur. á að vita meira
um það hljóðfæri. — Him
giömlu hljóðfiæri, sem slegin,
strokin og blásið var i á þess
uim tónleikum, voru psalterio,
reibab, auisturlenzkt að upp-
runa, sacfebutt, fortfaðir bá-
súnuinnar, krumhornin fjögur
■hver. fullltrúi sinnar raddiar^ auik
annarra gamalla hljóðfæra. Það
eiitt að kynnast þessum hljóð
færum auk lúitunnar, með alla
sína strengi og hims virðulega
afa cellosins „Viola da gamba“
var bæði fróðlegt og skemmti-
legt. — Hin gamla enska hljóð
færalist lö. aldarinnar er ein
föld, en sígild í dag. — Túlk
un hl'jióðf'æraleikara'nina á þess
ari list lútunnar og Viola da
gamfoa, var heillandi en þó
fróðleg. — í heild , voru þess
ir tónleikar frábærir að gæð-
um. oe írammi'faða listamann
'anna fjögurra sem allir túlk-
uðu blaðalauist og óþvingað
sína list, óvenjuilegur listavið
burður.
Unnur Amórsdóttir.