Tíminn - 23.03.1968, Blaðsíða 2

2
TÍMINN
LAUGARDAGUR 23. marz 1968.
/
Spyrlar og spurðir
HíSi^ •! • m
W i'
i | «ti i
í Al . lilí
SJONVARPIÐ
Sjálfsagt hefur reynt mjög á
iþollrifin í frétt-afóiki sjón.varps
í verkfailinu, er engin blöð
komu út og ýmislegt hefur tor-
veldað fréttaöflun. Ekki verður
annað sagt en að fréttastofan
hafi staðizt þessa raun með
prýði og verkfallsfréttir þær
og viðtöl, sem sjónvarpið flutti
þessar vikur voru einkar skii-
merkileg og laus við hlu^
drægni, en það er erfitt að
túílka málstað beggja áðila og
halla á hvorugan.
Eitt var þgð fréttaviðtal í
verkfallsvikunuim, sem af öðr-
um bar. Það var, er Magnús
Bjarnifreðsson ræddi við Magn-
ús Jónsson fjiármálaráðherra
um sparnaðarfrumvarpið svo-
kallaða. Þeir stóðu sig báðir
ágætlega nafnarnir, en einfcum
var gaman af ísmeygilegum
spurningum fréttamannsins,
sem komiu ráðherranum stund-
urn greinilega á óvart, m. a. er
hamn spurði um hina svo-
nefndu risnu ráðherra, bitlinga
nefndir o. fl.
Það er mikil list að vera góð-
ur spyrjandi. Hann verður að
fcunna að spyrja hnyttilega og
leiða hinn spurða fimlega að
kjarnanum, þótt hann sé
kannski viðfcvæmur. En um-
fram allt má hann efcki vera
ósvífinn og frekur, heldur verð
ur hann að ljá spurningum sín-
um hinn rétta blæ og tón.
Þessa list kann Magnús Bjarn-
freðsson ágætlega, og þó að í
spurningum bans felist gjarnan
broddur, s^m erfitt er að kom-
ast framhjá, verða þær aldrei
ilifcvittnislegar, heldur eru þær
þannig fram sagðar, að maður
hefur gaman af. Aðrir spyrj-
endur hj'á sjónvarpinu ná þessu
efcki alveg, en Eiður Guðnason
er reyndar að verða prýðilegur
líka og mörg viðtöl hans, eink-
um í seinni . tíð, hafa verið
ágæt, en hann er stundum ekki
nógu áfcveðinn og snöggur.
Sjónvarpsleikrit —
Muhir og minjar
Fyrir mokkru sýndi sjónvarp-
ið leikritið Romm handa Rósa-
lind eftir Jöfcul Jakobsson,
fyrsta leikritið, sem samið er
gagngert fyrir sjónvarp hér á
landi. Ég er nú efcki nógu vel
að mér til að vita, hvort semja
á sjónvarpsleikritið öðruvísi en
önnur leikrit, en heldur var
þett’a nú lítið afrek bæði frá
bókmenntalegu og tæfcnilegu
sjónarmiði. Efnisþráðurinn var
nánast enginn. Humm og jæja á
víxl, og myndin sem höfundur
brá þarna upp af lifi aldraða
skósmiðsins og bæfcluðu stúlk-
unnar var harla óraunsönn,
enda þótt báðir leikendur gerðu
sitt bezta til að gæöa þessi lih
lausu^hlutverk lífi. Og það er
eins og tæfcnideildin hafi enn
ekki gert sér ljósa þá mögu-
leifca, sem myndatökuvélarnar
búa yfir og gera kleift við upp-
töfcu leilkrita, því að upptakah
var ósköp svipuð því, sem tíðk
ast þegar tekin eru upp leik-
rit á þröngu og takmörkuðu
sviði. Þetta lærist sjálfsagt með
aukinni reynslu, en hitt er
verra, að fyrsta leikritið, sem
okkar snjalli leiikritaihöfundur
Jöfcull Jakobsson gerir fyrir
sjónvarp skuli hafa verið eins
lólegt og raun bar vitni.
S. 1. laugardagskvöld flutti
dr. Kristján Eldjárn þátt sinn
Muni og minjar, og var hann
sérlega góður að vanda. Gera
má ráð fyrir, að dr. Kristján
flytji ekki fleiri þœtti í sjón-
varpið a. m. k. ekki í bráð, þar
eð hann hefur áfcveðið að gefa
kost á sér i forsetakosningun-
um n. k., en það þykir efcki
hlýða að frambjóðandi láti ljós
sitt mi'kið skína í útvaripi og
sjónvarpi fyrir kosningar nema
þá.í framboðsþáttum. Munu ef-
-Laust fjölmargir sakna Krist-
jiáns úr sjónvarpinu, því að
hann er einn af fáum, sem
kann að koma fram í sjónvarpi,
gerir öll viðfamgsefni skemmti-
leg með ljúfri og þægjlegri
framkomu sinni og lifandi frá-
sögn. Vonandi verður þessum
þóttum þó áfram haldið, þótt
hann verði frá að hverfa, aðrir
umsjónarmenn þáttarims hafa
eimnig gert góða hluti, og enda
þótt þeir standi Kristjáni eng-
an veginn á sporði, væri mikll
misskilningur að fella þættina
Munir og minjar út af hinni
alltof fáskrúðugu dagskrá sjón
varpsims.
Fréttadeild og
aðrar deildir
Þættir Markúsar Arnar Ant-
onssonar frá Vesturiheimi hafa
verið verulega fróðlegir og
góðir. Sá síðasti var þó efcki
eims s'kemmtilegur og hinn,
sem fjailaði um íslendinga-
byggðir vestra, en góður samt.
Eins hafa Öræfaþættir Magnús
ar Bjarnfreðssonar verið snotr-
ir og vel gerðir og það hefur
sýnt sig í þessum þáttum, að
sjónvarpsmenn eru fuillfærir
um að gera góða dagskrárþætti.
En hvernig væri að leyfa öðr-
úm að spreyta sig á þessu en
fréttamöninunum, sem maður
skyldi ætla, að nóg hefðu á
sinni könnu. Það er ekki rétt
að tefila stöðugt fram sömu
mönnunum, þótt góðir séu, þvi
að skiljanlega vill fólk stund-
um flá að sjá ný andlit, ný
vinmuibrögð og aðra fjöibreytni.
Hlvernig er eiginlegia með þær
deildir sjiónvarpsins, sem heita
t. a. m. fræðsludeild og
skemmtideild. Að mínum dómi
láta þær alltof lítið til sín tafca,
hvað innient efni áhrærir, og
það er varla svó, að maður hafi
séð framan í þá ágætu menn,
sem við þær starfa. Þótt frétta-
memnirnir séu kannski betri,
'jafnvel mifclu betri, má ekki
skella of miklu á þá, hvorki
þeirra vegpa né annarra.
Tónlistarþættir Egils FriS-
leifssonar í barnaþætti sjón-
varpsins eru skínandi góðir og
mættu gjarnan vera oftar.
Mynd þessi er tekin af böm-
um í Öldutúnsskóla í Hafnar-
firði, þar sem Egill kennir
söng.
Að lolfcum ætla ég að fara
nofckrum orðum um sáðasta
Brenmidepil, sem var að mím-
um dómi og margra fleiri sá
langbezti sem þegar hefur
komið. Formið á honum var
reglulega skemmtilegt og fleira
mætti sjáifsagt gera í svipuð-
um dúr. Borgarstjóri stóð sig
mjög vel í þessu spurningaflóði
en sumir spyrjendur hefðu
mátt vera betri.
Guði-ún Egiison.
UMFERÐARNEFND
REYKJAViKUR
LDGREGLAN í
REYKJAViK
Verndii börnin í umferðinni
Nú er tækifærið fyrir foreldra
til að hefja skipulcga umferðar
fræðslu barna sinna.
Athuganir á barnaslysum
1967 sýna. að af þeim 59 börn-
um, sem slösuðust það ár í um
ferðinnj í Reykjaví'k, voru 36
börn á aldrinum 2—6 ára, þ. e.
undir skólaskyldualdri. Þessar
tölur sýna, að yngstu borgar-
arnir, börn á aldrinum 2—6
ára, eiga við erfiðleika að
stríða í umferðinni, og að sjálf
sögðu eru erfiðleikar barnanna'
mestir. er þau eru lát'in vera
eftirlitslaus á götum úti, við
umferðina eða iiafnvel í henni.
Þvi miður er allt of algengt
að sjá börn að leik við götua
eða vegi, hér í borg og reyndar
víðast hvar á landinu. Til að
ráða bót á, þarf að koma til
samstillt átafc foreldra barná á
þessum aldri og lögreglu. For-
eldrarnir eru beztu leiðbeinend
ur barnanna, og t. d. með því
einu, að skapa gott fordæmi i
umferjðinni, geta foreldrar lagt
sitt af mörkum til að fækka
barnasiysum og aia þörmiin upp
í betri umferðarmenningu.
Umferðamnefnd Reykjavikúr
og lögregian í Reykjavik nafa
nú gefið út leiðbeiningabæikling
fyrir foreldra, þar sem foreldr-
unum er leiðbeint við að kenna
bönnum sínum að aðlagast um-
ferðinni, ala börnin upp í um-
ferðinni, kenna börnunum að
forðast hættur umferðarinnar
o. s. frv. Ber bæklingurinn heit
ið: „Verndið börnin í umferð-
inniA og verður dreift í öll hús
á höfuðborgarsvæðinu. Á fyrstu
síðu hans er varpað fram
spurningunni: Hvers vegna er
börnunum svo hætt í umferð-
inni? Þvi'er svarað svo, að flest
umferðarslysin stafi af eigin
framferði barnanna, Börnin
stjórnist af skyndilegum hug-
dettum. Forvitni þeirra leiði
þau sífel'lt í nýjar áttir, börnin
sfcynji ekki hættur umferðar-
innar og gæti því ekki að sér
sem skyldi.
Bæklingnum er skipt í
tvennt og er fjallað um hvorn
hlutanm sjálfstætt. í kaflamum,
sem ber heitið „Hvernig á ég
að vernda barnið mitt?“ er t.'d.
bent á hættur þær, sem götur
eða vegir hafa i för með sér
fyrir börnin, bví næst fcoma al-
mennar leiðbeiningar varðandi
yngstu börnim, hvermig þau
eigi að komast ferða sinna, lögð
er áherzla á, að þau séu í fylgd
fuilorðinina og bent á nauðsyn
þess, að börnunum sé kennd
sérstök, fastákveðin leið, á
leið þeirra til sfcóla eða dag-
heimila, geti fullorðnir ekki
fylgt barmmu. En stytzta leiðin
er ekki óvallt sú hættuminnsta.
í kaflanum „Hvemig á ég að
ala bamið mitt upp í umferð-
inni?“ er sagt m. a., að foreldr-
ar skuli gera börnunum Ijósan
voða umferðarinnar þegar á 2.
—3. aldursári barnanna, og
jafmframt skuli verklegar um-
ferðaræfingar hefjast með
börnunum þegar á 3. aldursári.
Þá segir, að æfa skuii 5-^7 ára
börn stig af stigi í því, að vera
sjálfstæðir vegfarendur, en að
reiðhjólakemnsla skudi eigi hefj
ast fyrr en er börnin séu 7—9
ára, og þá skuli kennslan fara
fram undir eftirliti.
Efni bæklings þessa, sem er
my.ndsk,'eyttur verður eigi rak
ið frekar hér, enda varla fært
í stuttu máli. Hér er um að
ræða málefni, sem snertir
hivern einasta þjóðfélagsþegn.
Það er von umferðaryfirvalda.
að foreldrar kynni sér efni
bæklingsims rækilega, og hefji
Nokkvr orð lil
oupdrt og feðrt i borg og bæ.
Wð segið ef til víll: — „Bömin mín eru nú svo varkár
og g*ta ávallt að sér". Það er igitt, ef þið hafið búið
vel < higinn. en reynslan sýnir, að ekki einu sinni börn á fynta
jkólaakvlduári eru nargilega þroskuð til þess að koma fram tcm
sjálfsueðir vegfarendur. og enn síður böm, sem ekki hafa enn bá
ríáð skóbtskvldualdri.
hið al'lra fyrsta skipulagða um- yngstu borgurunum, dýrmæt-
ferðarfræðslu til aðstoðar ustu eign íslenzku þjóðarinnar.