Tíminn - 23.03.1968, Blaðsíða 11

gæti róleg horft á þær kyrktar.
— ÞaS er aðeins diálítið erfitt
að gefa útskýringarnar.
— Þetta mun sikýra a.llt, mælti
húsbóndi minin kuldalega, um leið
og bifreiðin staðn-æmdist fyrir
utan s'kartgripaverzluniinia.
Vikadrengur í graenum, silfur-
Ibrydidum einkennisibúniingi, opn
aði glerhurðina fyrir okkur Wat-
ers lét mig ganga á undan sér
inin í búðina, er var lögð mjúk-
um gólfteppum. Þar voru löng*
sýning’arborð úr gleri og likön
klædd hvítu flaueli og á þeim
tindruðu, blikuðu og glóðu perl-
ur og demantar — gimsteinar af
öllum gerðum.
— Þegar kona sér blóm, mýk-
ir það og bliðkar skap hennar.
Hins vegar hvetja og æsa gim-
steinar hana. Ef til viU er það
af þyí, að þeir eru tákm þess
takmar'ks, er aldrei næst, og að
hún veit ennfremur, að ef hún
fengi þessa hálsfesti að gjöf, eða
þvílika gimsteina, eða svona eyrna
hringa, þá myndi fegurð hennar
tífaldast. . . .“ Þaninig mælti Sid-
ney Vandeleur eitt sinn við mig.
Eftir að hann vann í listiðnaðar-
sam-kepipninni um teiknin-gar að
belti, smíðuðu úr silfri. greipt
perlum og gimsteinu-m. h-efir
hann haft mikinn áhuga á
skartgripu-m. Og Cicely, stúlkan
með rauðu lokkana, gaí einu sm-ni
þá j'átningu, að hún skyldi gift-
ast áttræðum öldungi, eí hanm
gæti gefið henni regiuléga fallega
festi úr svörtum perlum!
En þetta var nú allt gamni.
KDér var um hrein viðskipti að
r-æða---------
Lítill maður, fituglj'áandi í fram
an, í laf-ajakka og með hrokkið
hár, hneigði sig yfir búðarborðið
og brosti smeðj-ulega við okkur.
í h'Uga mér nefndi ég hamm herra
Leví. Ungfrú Robinson hefði þurft
á ölil-um leikarahæfileiku-m sín-um
að halda, til þess að geta hermt
eftir smeðjulegu röddinni.
— Mó mér hlotnast só heiður
að þóbn-ast yður?
— Okkur langaði tii að líta á
nokkra hringi, mælti húsbóndi
mimn.
— Trúlofunarhrmgi, auðvitað,
Ihcrr^
— Jlá, auðvitað, sagði Waters
og starði kuldalegum, stálgráum
augum á úfið höifuðið á kaup-
manninum.
—• Jæja--------
Ég fann, að hann var næm bu-
inm að segja þetta venjul-ega.
„Jæj-a, un-gfrú Trant,“ en hann
áttaði sig.
___Hvaða stein-a viijið þer
helzt? spurði hann mig áfjáður.
___Ég? Ó, hvað hefir það að
segja? — Ég meima, mér er aiveg
sama!
Ég minntist þess, að ýmsar vim-
stúlkur mínar höfðu sagt mér frá
því í gamil-a daga, er þaer voru að
velja trúlofunarhrimga sína, ég
hafði séð þá rnarga. Ein stúlka,
sem átti uninusta. er hafði Zige-
un-ablóð i æðum. hafði vaiið
Zigeuna-silfurhring. Önmur hafði
húðaðam tinhring, með áletrun-
inni: „Gjöfin er lítil, en ástin
er allt.“
Ég fór að h-ugsa um, hvílík ó-
svimna það væri af forstjóramuin,
að ætla að senda mig eina til
stúlknanna til að hampa hringn-
urn hans -'raman þær.
Aftur sa-uð upp í mér reiðin
við Waters, ei-ns skyndilega og
mjélk í skaftpotti, sem ekki er
fjæH Sivo. er é? hevrði að hann
sagði kæruleysislega: — Við skul
um segja demanta, er það ekki?
— Jó, d-e-manta. Demantar eru
alltaf penin-gar eftir á. Þú s-kil-
ur! svaraði ég fljótlega, áðu-r en
ég vissi, hvað ég átti við.
Jafnskjótt og ég hafði sle-ppt
orðinu, sá ég að voðalegt var að
segja slí-kt uind-ir þessum kringum-
stæð-um. En Gyðingurinn virtist
skoða þetta s-em mesta spau-g.
Hann reigði aftur hrokkið höfuð-
ið og hló hjartanlega.
— Það er ávallt viturlegt, að
gera ráð fyrir öllu, — sagði Wat-
ers þurrlega. — Vilduð þér gera
svo vel að sýna mér demants-
hringa í sýni'n-garkaissanum þarna.
Hanm benti yfir í hinn enaa
búðarLnnar, sem hafði það að
segja, að kaupmaðurinn varð að
snúa við okkur baikimu og gat
ekki um stund heyrt það sem fór
á milli viðskiptavinanna n-ýtrúlof-
uðu.
— Ungfrú Trant, — sagði for-
stjórinin stuttur í s-puna og bar
ótt á. — Hvað áttuð þér við er
-þér sögðuð, að demantar væru
ætíð peningar e-ftir á?
— Jú, — ég — mér fan-n-st það
vera! Ef til vill hefði ég ekki átt
að segja það við manninn þar-na.
Ég mei-n-ti, að þér mynduð ekki
tapa nein-u á því, er ég skilaði
yður hringnum aftur að ári liðnu.
l — Hver talað um að skila aft-
| ui hrimgnum, þegar trúlofuni-n
er úti? — spurði Waters og leit
beint fra-man í mig.
Ég var al-veg forviða.
— En — ég skila honum auð
vitað!
— Þa,ð hafði ég ekki ætlað.
Þér verðið fyrir ým-sum útg-jöld-
um vegna þessa alls, — járntonaut-
arferðin og svo framvegis. — Nú
grunaði mig að hann ætti aftur
við föt, en gat ekki um það. —
Ég hélt, að hringurinn gœti gen-g-
ið upp í eitthvað af því.
— Þakika yður fyrir, — sagði
ég og reiðin ólgaði í mér. — Ef
i s-vo er, þá vil ég ekk-i demanta.
—Þessi hérna er mjög falleg-
ur. — Kau-pmaðurinn var kominn
aftur. — Liturimn á steinunum
1 er svo fráibær.
— Já, en ég held, að ég viiji
ekki fá d-emantshrin-g, — and-
rnælti ég og var umdrandi yfir
dirfsku minni. En ég ætlaði að
halda minni skoðun til streitu. —
Ég vil heldur fá ópala-------
— Sjaldgæft, að stúl-ka velji
ópala í trúLofunarhringinm sinn,
sagði kaupmaðurmn og brosti. —
Verzlun okkar tapar þúsund-um
punda árlega fyrir að fólk hefir
ýmugust á ópölum: flestar kon-ur
álíta, að þeim fylgi óg-æfa.
— Ég er ekki hjátrúarfúll, —
mælti ég. — Ég ætla að fá hring
með ópali, með mjög litlum steia-
Uffl.
— Við tökum demanta, —
mælti húsbóndi minn róiega. —
Náið í fleiri d-emantahringi.
— Ég vil þá síður, — svaraði
ég. er svarthærði náunginn með
hvítu tennurnar vék sér frá.
— En ég viL pað, — mælti hús-
bóndi mimn 1 skipunarrómi —
Demantar eru fallegir, allir caka
eftir þeim. Þér sjáið. að þeir eiga
svo vel við trúlofun.
— Já, að vísu, — mælti ég treg
og óþreyjufyllri en n-okkru si-nni
áður. — En, hr, Waters, ef ég
tek þá, þá heid ég fast við að
senda hringinn aftur. þegar — —
•— Við getum alitaf talað um
það — greip fomjórinT þurrlega
fram í fyrir mér, þegar Leví
hneigði sig fyrir okkur með gim-
steinahriimga sí-na á bak-ka. — Já,

Ouuui) OWi, tucu öLLliiUlll
allt í krin-g. Liturinn virðist góð-
ur.
— Fyrsta flok-ks liiur, herra,
al-veg óviðjaínanl-egur. Ég er vi-ss
um, að yður-----------
— Reynið hann, — sagði Wat-
ers og rétti mér þemna-n glitrandi
grip.
Ég tók hanzkann af mér, en
þá kom hinn hjóiliðugi kaupmað-
ur aftur til skjalanna. Han-n hafði
sýnilega vanizt viðskiptavimum,
sem meira mátu hans góðu .áð.
— Ó, fyrirgefið herra, en þeíta
er ómögulegt. Þetta yrði í m-esta
máta óviðeigamdi. Engin stúlka á
að bera trúlofumarhrin-g, sem hef-
ir ekki verið látin-n á hendina
af unnu'sta hennar.
FVrirlitningartillitið, sem for-
stjórinm sendi búðarmanninum,
miyndi hafa níst aLlt starfis-
mannaliðið h-já V estur-Asíu-fé-
laginu. En ýmislegt smávegis hef-
ir sýnt mér fram á, að maður,
þótt valdslegur sé á sínum eigim
skrifstofum, lækkar oftast mjög í
ti-gninni, er hann er komdnn út
ú: þeim. Leví brosti breitt á
mót og beið þess að við tækjum
orð hans, um að fylgja öllum
réttum siðum, eins og hann
m-einti.
Ég held, að Waters hafi ætlað
að gera það. Hann yppti breiðum
öxiunum eins og hann segði: —
Það er vist bezt að fara að venj-
umum í einu og öllu, meðan á
iþessu stendur. — Hann sneri sér
að mér. En ég vildi ekki hafa
nein óna-uðsynleg látalæt' í sam-
bandi við þetta, og þessu skreíi
. ævintýri okkar var hægt að
sneiða hjá. Ég sagði fljótt og
ákveðin: — En ég trúi ekki á
neitt s-líkt eins og þú veizt. —
Og áður en ég athugaði hvað ég
gerði, ték ég rólega hringinn úr
hendi húsbónda mín-s og renndi
ÚTVARPIÐ
Laugardagur 23. marz.
7.00 Morgunútvarp. 12.00 Há-
degisútvarp.
13.00 Óskalög
sjúklinga.
Kristín Sveinbjörnsdóttir kynn-
ir. 14.30 Á nótum æskunnar.
Dóra fngvadóttir og Pétur
Steingrimsson kynna nýjustu
dægurlögin. 15.00 Fréttir. 15.
10 Á grænu Ijósi. Pétur Svein
bjarnarson flytur fræðsluþátt
um umferðarmál. 15.20 „Um
litla stund“ Jónas Jónasson
heldur áfram göngu sinni um
Reykjavík með Árna Óla (3).
16.00 Veðurfregnir Tómstunda
þáttur barna 02 unglinga. Jón
Pálsson flytur báttinn 16.30 Úr
myndabók náttúrunnar. Ingi-
mar Óskarsson náttúrufræðing
ur talar um úlfa og sjakala.
17.00, Fréttir. Tónlistarmaður
velur sér hljómplötur. Svala
Nielsen óperusöngkona. 18.00
Söngvar í léUum tón 18.20 Til
kvnningar 18 45 Veðurfregnir.
Dagskrá kvöldsins t9 00 Frétt
ir 19-20 Ti'kvnningar 19.30
Daglegt líf- Árni Gunnarsson
fréttamaður sér um þáttinn. 20
00 Tékkneskt listafólk t Reykja
vík leikur og syngur 20.25 Leik
rit: „Þau vissu. hvað þau vildu"
rftir Sidnev Howard Leikstj.:
^Evar R K'-qran 22 00 Fréttir
to -f-oin-r ?2 25 Dans-
'öe 1 góulokin 01.00 Dagskrár
iok.
LAUGARDAGUR 23. marz 1968. TIIV9INN ____________________________________________________u
Sjúklingur. — Læknir, þér
verðið að hjálpa mér. Ég þjá-
ist mjög af minnimáttarkennd.
Læknirinn — eftir ítarlega
ranns-ó'kn. —Ég get því miður
ekki hjálpað yður. Minnimá-ttar
kennd yðar er fullkomlega
sikiljanleg.
Eftir að de Gaulle hafði flutt
ræðun-a frægu í Kanada í fyrra
og síðan þotið heim ti'l Frakk
iands í miðri heimsókninni —
spunnust m-argar sögur um
hann þar í landi, og sem flestar
gengu í þá átt að sýna stæri-
læti hans. Hér er ein þeirra.
Frú de Gaulle kemur inn í
baðherbergi og verður mjög
undrandi þegar hún sér for
setann í '» ðkarinu.
— Guð minn alm-áttugur, ert
þú þarna, segir hún.
— Þú mátt gjarnan kalla
mig Oharles, svaraði de Ga-ulle.

©

Karl n-okkur kom á prests
setrið á Kolfreyjustað. Þar
var mynd af Maríu mey í stof
unni.
— Hvaða kvenma-ður er
þetta, sPyr karl.
— Það er María mey. Þú
kannast við hana, ekki satt.
— Jú, líklega hef ég n-ú séð
hana á Seyðisfirði, sagði hann.
Stærilát og hégóma-gjörn
kon-a sagði við vinnuhjú sín,
þegar sonur hennar kom heim
að afloknu gagnfræðaprófi.
— Jæja, nú skuluð þið fara
að þéra hann Sigga minn. Nú
er hann orðinn hálfstúdent.
SLl^MMUR
OG PÖSS
í bridge koma oft fyrir spil,
sem eru eins og kapphlaup
milli s-óknar og varnar. Lítum
á eftirfarandi spil t- d.
4» KG8
V Á53
♦ G1094
Jf. ÁG2
A 95 A 106432
V K9742 y G8
4 K53 4 Á6
* 976 * 10853
4 ÁD7
V D106
4 D872
* KD4
Véstur spilaði út hjarta 4
gegn 3 gröndum Suðurs ög
sagn-hafi vann gosa austurs
með drottningu. Spilaði litlum
spaða og vann á gosann í
blindum og spilaði tígul gosa.
Austur stakk þegar upp ás,
og eftir að hann spilaði
hjarta áttu, var Suður dæmd
ur til að tapa spilinu. Kapp
hlaupið hafði tapazt af því
byrjunin var röng.
Suður á strax að sjá, að
hættan í spilinu er, að Vestur
eigi fimm hjörtu og innkomu
á tígul, og hann á þvi að gefa
fyrsta hjarta slaginn. Hann er
j-afn öruggur eftir sem áður
um tvo hjartasla-gi — og meiri
líkur til þess» að háspilin í tígl
inum séu skipt, heldur en vest
ur eigi bæði. Og eftir að a-ustur
hefur unnið á hjarta gosa, ger
ir hann bezt að spila áfram
hjarta, en ekkert getur hindr
að Suður að fá 10 slagi eins
og spilin ligigja.
/ 2, 3 tr
6 •Æ?,
7 m ’/M 'éW'. 9
/O
il /Z
/3 m
/r
Skýringar:
Lárétt: 1 Flækist 6 Endir 7
Grasblettar 9 1001 10 Máttvana 11
Leit 12 Tveir eins 13 Veiztu
Frekjan.
Krossgáta
Nr. 55
Lóðrétt: 1 Lúinn í löppun
um 2 Verkfæri 3 Horna-
laus 4 Tveir eins 5 Yfirbygg
ingin 8 Mörg 9 Huga 13
Spil 14 2
Ráðning á 54. gátu.
Lárétt: 1 Kafarar 6 Flá
7 RS 9 RS 10 Liðamót 11
In 12 L1 13 Æði 15 Gæðavín
Lóðrétt: í Kerling 2 FF
15 3 Aldauða 4 Rá 5 Rostinn
8 Sin 9 Ról 13 Æð 14 IV.