Tíminn - 23.03.1968, Blaðsíða 5

LAUGARDAGUR 23. marz 1968.
TÍMINN
Olíuflutningar
og Hamrafell
Hér er bréf frá G.E.:
„Og enn eru sagðar vanefnd-
ir á oMuflutniinguinum. Ég hef
verið að láta mér detta í hug,
að stjórninni og hagfræðingum
ihenaiar fari kannski að sikilj-
ast það, að það var fuilllkomið
glapræði, þegar eigendur
Hamrafellsiins voru neyddir til
að selja það úr landi. Það hef-
ur verið viðurkeinint, að pað
væri lífsnauðsyn hverri eyiþjóð
að vera sem mimnst upp á aðra
komin með sigiingar. íslending
ar hafa sára reymslu af því, og
þarf ekki að minna á það. Ég
man vel hvernig hér leit út
með fJutninga um og eftir síð-
uistu aldamót. Og ég gleymi
aldrei þeirri stund, þegar ég
bom um borð í miliilandaskip,
sem var nýhlaupið af stokkun-
um og íslendingar áttu. Það
var gamli Goðafoss. Hann lá
þá við ísiandsbryggjuna í Kaup
manmahöfn, og var verið að
ferma hann vörum til fslands.
Ég átti emgan eyri í því skipi,
og þó fannst mér ég eiga það
ailt, svo mikil var hrifning mín
yfir þessum gliæsilega farkosti,
að mér, tvítugum piltmum,
Vöknaði um augu.
Nægilegt ósjálf-
stæði þáð
Nú er svo komið fyrir mörg
um árum, að íslendingar eru
ekki upp á neina komnir með
flutninga að og frá landinu
nema olíuna, og það er raun-
ar nægilegt ósjálfstæði og
meira en það. Árið H914, þegar
fyrstu „Fossarnir“ voru keypt-
ir, var vélaöldin hér á landi að
heifjast. En hvernig er það
núna t. d. út um sveitir lands-
ins og mörgum smærri kaup-
túnum? Er yfirleitt hægt að
draga fisk úr sjó eða afla hey-
forða fyrir skepnurnar án oiíu?
Og hvernig er það með alla
flutninga á landi, er það ekki
svipuð saga? Nú er hætt að
■nota mó og annan jarðareldi-
við til suðu eða hitunar, olían
er 'komin í staðinn. Og svo
langt hefur þetta gengið, að
það eru óviða til eldunartæki,
sem hægt væri að grípa til, ef
í nauðir rælki. Það stoðar lítið,
þó að til séu „þotur“, sem
komast heimisálfainna milli á
nokkrum kluikkutimU'm, en því
ber ég þetta saman, að e'nmitt
þegar SÍS var neytt til að selja
Hamrafellið, vegna skamm-
vinns stundarhagnaðar var leyft
að flytja inn tvær þotur, sem
kostuðu áttfalt verð Hamrafeiils.
Þannig er hagspeki núverandi
óg þáverandi valdamanna og
ráðgjafa þeirra, hagfræðing-
anna. Væri nú ekki sæmra að
verja m’'lljánatugunum, sem
eiga eftir að fara í H-vitleys-
una, til að kaupa fyrdr þær olíu
flutningaskip? S. 1. vor áttu
Borgarspítalinn í Fossvogi:
Hjúkrunarkonur
Stöður nokkurra hjúkrunarkvenna við skurð-
læknisdeild (sjúkradeildir og skurðstofu) eru laus
ar til umsóknar.
Laun samkvæmt kjarasamningi borgarinnar.
Stöðurnar veitast frá 1. ágúst eða eftir samkomu-
lagi.
Upplýsingar um stöðurnar veitir forstöðukona
spítalans í síma 81200.
Umsóknir, ásamt upplýsingum um nám og fyrri
störf, sendist Sjúkrahúsnefnd Reykjavíkur, Borg-
arspítalanum í Fossvogi fyrir 20. apríl n.k.
Reykjavík, 22. marz 1968
SJÚKRAHÚSNEFND REYKAVÍKUR
Borgarspítalinn í Fossvogi:
Deildarhjúkrunarkonur
Stöður tveggja deildarhjúkrunarkvenna á skurð-
læknisdeild (sjúkradeildum) og einnar deildar-
hjúkrunarkonu á móttökudeild (sjúkradeild) eru
lausar til umsóknar.
Laun samkvæmt kjarasamningi borgarinnar.
Stöðurnar veitast frá 1. júlí n.k. eða eftir nánara
samkomulagi.
Upplýsingar um stöðurnar veitir forstöðukona
spítalans í síma 81200.
Umsóknir, ásamt upplýsingum um nám og fyrri
störf, sendist Sjúkrahúsnefnd Reykjavíkur. Borg-
arspítalanum Fossvogi, fyrir 10. apríl n.k.
Reykjavík, 22. marz 1968
SJÚKRAHÚSNEFND REYKAVÍKUR
Gyðing'ar í sex daga styrjiöld
við Arabarikin. Mér er sagt,
að flutningsgjöld á olíu hafi
margfaldazt á þessum sex dög
um. Og hvað yrði e.f stórstyrj-
öld brytist út og olíuflutninga-
flotinin hefði niægilegt að
starfa? Getur ekki hver skyni-
borinn maður skilið það, fyr.st
Rússum gengur ekki betur að
eifina ioforð sín við okkur um
oliuflutningana en verið hef-
ur, og það á friðartímum, þeg-
ar þeir eiga hvergi í stríði.
Hvers miá.þá vænta ef stórstyrj
öld brýzt út? Nú er svo komið,
að það er hægt að kúga okkur
til hvers sem er, með því að
neita okfcur um olíu, eða flutn
ing á henni.
Af hverju fóru íslendingar
árið 1914 að brjótast í því að
eignast mil'lilandaskip? Var
það ekki liífsnauðsyn? Ein svo
slæmt sem það var þá, þá
mundi það verða ena þá verra
með ol'íuflutningana næst þeg
ar kreppti að. Það getur varð-
að S'jálifstæði okkar um aldir,
ef ekki verður úr þessu bætt
hið bráðasta. Og það getur m.
a. varðað lif okkar, ef það er
ekki gert. Það er mannlegt að
láta sér yfirsjást, en það er
áevinlega háskalegt að stangast
á við staðreyndirnar“.
Skalli nautsins
„Einn á Akureyri" hefur
sent Landfara eftirfarandi
grein: Ég þakka rithöfundin-
um Jóhannesi Helga, svo vel
sem ég get, fyrir ágæta blaða-
grein í Tímanum 21. febrúar
síðastliðinin. Nota' tæki'færið til1
að þakka líka skáldsöguna, sem
heitir Svört messa. Hún var
sannarlega orð í tíma talað,
enda frábær skemmtun að lesa
RAFVIRKJUN
Nýlagnir og viðgerðir —
Sími 41871 — Þorvaldur
Hafberg, rafvirkjameistan
hana. Blaðagreinin um skalla
nautsins grípu.r á — ekki kýli
heldur sveskju. Úthlutun lista-
mian'n'alauna á ári hverju er svo
langt frá því að vera plága eða
hneyksli, hún er beinMnis sú
ársskemmtun, sím mestri kæti
jiá, inniTegri gleði veldur. Það
er svo gaman að henni.
Mér finnst kenna alvarlegs
misræmis hjá þeim mönnum,
sem telja úthlutuiniaa plágu
eða hneyfcsli. Þeir verða að gá
að því, að ef úthlutunarnefnd-
in er ekki starfi sínu vaxin,
hafi ekki vit á málinu, þá er
eðlilegt að hún velji einmitt
þeim mönnum laun, sem spé
er að veita fjármuni þessa. Og
af þessu er alveg takmarkalaus
skemmtu'n. Og fylgir bæði virð
ing og aðdáuin fyrir samræmið,
sem birtist í störfum nefndar-
innar.
Það er talið, að skáld séu
hörundsár og því er víst ekk-
ert við því að segja, þótt ýmsir
verði fúlir upp á trantinn, ef
þeir fá ekki neitt.
Útlánabann á bækur
Vel Mzt mér á hugmynd Jó-
hana'esar Helga um útlánabana
rithöfunda. Orð eru til alls
fyrst, en þau eru efcki nægjan-
leg ein saman til neinnar lausn
ar. Það er alveg eins ogmeð sög
una Svört messa. Þar eru orð
í tíma töluð. Ef banaað yrði
að lána út bækur alira ís-
lenzkra höfunda núliifandi, þá
yrði að fylgja bann á verkum
látinna höfunda, framkvæmt
af ættmennum þeirra. Og yrði
þá ekki eftir nema fornibók-
menntirnar og elztu þifóðsagna
söfnin, ásamt þeim visindarit-
um, sem gömul eru og hafa
eikiki nýjustu sjónarmið inni
að halda. Yrði að auka eintaka
fjölda bókasafna alveg geysi-
lega: af. þessum ritum og svo
af erlendu bókun'Um, því að
öðrum kosti mætti búast við,
að leggja yrði söfnin fyrir róða.
Efnaðir lesendur muadu geta
keypt sér sjálfir allar nýjar bæk
ur og hefðu nóg, bæði af efni
og ánægju. Bn fátæka fólkið
gæti lítið keypt og glataði
miklu af lífsián'ægj'U og tækifær
um til þroskunar Nema því
aðeins að útgefendur og höf-
undar gæfu éitt eintak af
hverri bók, hverjum fátækum
manni. Veit ég, að ríkissjóður
tæki þessu vel, því að tekjur
af tolluðum pappír ykjust feiki
lega“.
THH
NAUÐUNGARUPPBOD
Eftir kröfu tollstjórans í Reykjavík fer fram nauð-
ungaruppboð í vörugeymslu Hafskips h.f. við
Njarðargötu (Tivoli), fimmtudaginn 28. marz n.k.
kl. 13,30 og verða þar seldar nokkrar Dodge og
Plymouth fólksbifreiðir, fyrir ógreiddum aðflutn
ingsgjöldum, fluttar inn 1966.
Greiðsla fari fram við hamarshögg.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Geymsluhúsnæði
450 ferm. geymsluhúsnæði (Stálgrindarhús) við
Kópavogshöfn er til leigu nú þegar.
Nánari upplýsingar veittar á skrifstofu minni.
Tilboð sendist undirrituðum fyrir lok þessa mán-
aðar.
22. marz 1968
Bæjarverkfræðingur Kópavogs.
Á VÍÐAVANGI
Morgunblaðið fagnar
Morgunblaðið birtir í gær
smáleiðara, sem heitir „At-
vinnumálin“. Þar líður allt í
einu feginsandvarp frá brjósti
blaðsins vegna þess að Alþýðu
sambandinu tókst það með
„mesta verkfalli", sem sög-
ur fara af á íslandi", eins og
Alþýðublaðið segir, að knýja
ríkisst.jórnina til þess að
undirrita skuldbindingu um
að gegna sjálfsögðum skyldum
sínum við að sinna málefnum
þjóðarinnar. Morgunblaðið seg
ir um þetta:
„Yfiriýsing ríkisstjórnarinn-
ar í atvinnumálum drepur á
veigamestu vandamálin í sjáv
arútveginum, þ. e. a. s. rekst
ur togara, fiskibáta til þorsk-
veiða og síldarflutninga af fjar
lægum miðum, og er vissulega
ástæða til að fagna því, að
ríkisstjórnin mun beita sér fyr
ir athugunum og aðgerðum á
þessum sviðum. Og ennfrem
ur munu húsbyggjendur fagna
mjög yfirlýsingum ríkisstjórn-
arinnar um lánamál húsbyggj-
enda.“
Það sést gerla á þessum feg
insorðum Morgunblaðsins að
áhyggjur vegna sinnuleysis, úr
raeðaskorts og vandræðafáims
ríkisstjórnarinnar í þeim mái-
um, sem henni ber fyrst og
fremst að sinna, hafa náð langt
út fyrir raðir verkalýðsfélag-
anna og stjórnarandstæðinga,
og það hefur jafnvel lagzt
þungt á ritstjórn Morgunbiaðs
ins, hve báglega gekk að
halda ríkisstjórninni að skyldu
störfum. Er því svona inni-
lega fagnað, þegar verkfalls-
mönnum tókst að knýja ríkis-
stjórnina til loforðs um að
bæta ráð sitt — þó að loforð
ríkisstjórnarinnar hafi nú
reyndar ekki verið gulltrygg
hingað til.
Til hvers er ríkis-
stjórn?
Til hvers er ríkisstjórn og
hvaða skyldum hefur hún að
gegna? spyrja ýmsir, þegar þeir
sjá svona skrif í aðalmálgagni
stjórnarinnar. Er hún kosin til
þess eins að sitja? Þarf svo
að semja við hana sérstaklega
eða kannske heyja löng verk-
föll, ef hún á að lireyfa legg
eða lið til þess að sinna meg
inmálum þjóðarinnar? Hverjar
eru skyldur ríkisstjórnar?
Mundu ekki margir telja, að
ofarlega á skylduskránni væri
það að „beita sér fyrir athug-
unum og aðgerðum“ til stuðn-
ings höfuðatvinnuvegum þjóðar
innar? Þarf að knýja stjórnina
til þess að sinna þessari megin
skyldu sinni? Finnst mönnum
það ekki smáskrítið fagnaðar-
efni hjá aðalstuðningsblaði
stjórnarinnar að tekizt hefur
að knýja stjórnina til skyldu
starfa, sem hún ætti ótilkvödd
að sinna öllum stundum?
Varla verður annað skilið á
Morgunblaðinu, en að ríkis-
stjórnin hafi alls ekki leitt hug
ann að vandamálum atvinnuveg
anna fyrr hvað þá meira, svo
mikill er feginleikurinn yfir
þessum algeru stakkaskiptum
sem blaðið boðar með bumb-
um.
Og síðan klykkir blaðið út
með þeirri riísínu i pylsuenda,
að nú hljóti „húsbyggjendar að
fagna mjög yfirlýsingum ríkis
stjómarinnar um lánamál hús
FramhaJd á bls. lö