Tíminn - 19.04.1968, Blaðsíða 11

FÖSTUDAGUR 19. aprfl 1968
TÍMINN
11
morgun
kaffinu
Kvenfélag í kauptúni á Norð
urlandi átti fyrir nokkrum ár
um fimmtugsafm'æli og var
haldið upp á það með samsæti.
Þar voru margar ræður flutt-
ar. Einn ræðumanna minntist
látinna félagskvenna. Hann
lautk ræðu sinni á þessa leið:
„Að lokum ætla ég að biðja
menn að standa upp og hrópa
ferfalt húrra fyrir hinum látnu
konum. — Þær lengi lifi!
Húrra!
Guðríður húsfreyja var e'kki
sem hrpinlegust talin, sérstak
lega var hún oft óhrein um
hendurnar.
Einu sinni var hún að hnoða
brauð. Varð henni þá að orði:
— Það hreinsar gróflega vel
á manni hendurnar að hnoða
brauð.
Einar Benediktsson sagði
einu sinni um kunnan templ-
ara.
Ég veit ekki til, að það liggi
annað eftir hann á lífsleiðinni,
en að hann hefur ailla ævi ver
ið að stritast við vera ófullur!
Hættu þessu Jóna, ég er
trúlofaður Kristínu. — Hættu
þessu Jóna ég er trúlofaður
Kristínu.
Rukkari kokm með reikning
frá augntlækni og krafðist
greiðslu. Maðurinn, sem kraf
inn va^ leit á reikninginn og
sagði:
,,Segið augniækninum, að
mér hafi versnað svo við að
ganga til hans, að ég geti ekki
séð á reikninginn né talið pen-
ingana.“
Gestur á Hæii, hinn eldri,
var eitt sinn á ferð með séra
Jóhanni Briem í Hruna.
Séra Jóhann, sem var feitur
maður og þungur, reið lingerð
um hesti.
Leið þeirra lá yfir fúna ketldu
lenti hestur prests ofan í og
átti bágt með að hafa sig upp
úr.
Þá varð Gesti að orði:
„Það er betra að ala hesta
en presta.“
Pabbi, ég hef tjargað þakið á bílnum þínum.
Krossgáta
Nr. 2
Lóðrétt: 1 Manni 2 Stefna 3
Andaðist 4 Gljúfur 6 Lág
fóta 8 Væla 10 Tinda 14
Sunna 15 Arnbátt 17 Suð-
austur.
Ráðning á gátu nr. 1.
Lárétt: 1 Aldrað 5 Áar 7
Der 9 Mót 11 LI 12 Me 13
Iða 15 Ham. 16 Flá 18
, . Blaðra.
Skyrmgar: Lóðrétt: 1 Andlit 2 Dár 3
Larétt: 1 Spil 5 Maður 7 Efni 9 Ra 4 Arm 6 Stemma 8 Eið
Endi 11 550 12 Tónn 13 Fall 14 10 óma 14 Afl 15 Háð 17
1550 16 Reykja 18 Galgopi. Ra
JORÐIN SVEINSSTAÐIR
í DALASÝSLU
er til sölu nú þegar. Á jörðinni er 20 h. a. tún fjár
hús yfir 350 fjár, 8 kúa fjós, hlaða yfir 25 kýr-
fóður af heyi.
Semja ber við eiganda jarðarinnar Sigurjón
Sveinsson, Hraunbraut 11. Hafnarfirði sem aefur
allar nánari upplýsingar í síma 52373, eftir kl.
8 næstu kvöld.
34
mættumist í stiganum, er ég var
að koma inn. — Svo þú verður
að vera góða stúlkan og tala við
gestinin. Ætlarðu að gera það?
— Jú, það verð ég að gera,
mælti ég hlæjandi og. hélt áfram
inn í setustofuna.
Inni var kalt og skuggalegt, ef
borið vatr saman við garðinn úti,
þar sem ég hafði setið með bók
og reyimt að gleyma þessum kvelj
andi mongnL Við fyrsta tiUit gat
ég varla greint mennina tvo, sem
stóðu þarna inni og snéru baki
að gluigganum. En svo sá ég við
hlið hins hávaxna forstjóra lítinn
kvikan karlmann, nokkuð mittis-
mjóan ein hressilega snaran í
snúningum. Hann minnti mig á
þekktan leikara í liðsforiinigjahlut
verki í sjónleik, sem ég hafði séð.
Var það þess vegna, að mér kom
ha-nn svo kunnuglega fyrir sjón-
ir?
Einglyrnið datt n-iður á vesti
han-s og glamraði við.
Ég gekk til hans. Þá heyrði ég
rödd, sem mér var sömuleiðis
kunn, hrópa undran-di:
— Moniea Trant. Monica litla.
Nei, nú finnst mér skörin vera
farin að færast upp í bekki-nn.
Hver gat þetta verið? Hvaðan
be-kkti hann -nafn mitt? Ég leit
n-ánar á hann. Jú, þetta var-------
ga-t það verið? Jú! Þett-a var einn
af hin-um göm-l-u vinum föðu-r miins
Montresor majór. E-in-mitt það,
“svo ha-nn var viðskiptavinur for-
stjórants. Ég genði allt, sem ég gat
ti-1 að missa ekki jafnvægið. Ég
vis-si að f'orstjórinn stóð og horfði
á okkur bæð-i, steini lostinn.
— Já — hm — Monica. Hvern
gat grunað, að ég 'myndi hitta
yður hér?
— Eða yður Montresor majór,
s-varaði ég með uppgerðar brosi,
og rétti út höndina til hans. Hann
tók í han-a djarflega eins og í
gamla daga.
Ef ég á að vera hreinskilin, þá
var ég ekki sérstaklega hrifin af,
að gestur forstjórans skyldi vera
einn þeirra, sem þekktu mig vel j
áður fyrr. Ég jil ógjarnan blanda ;
þeim tímum in-n í þetta. Oftar en
einu sinni hefi ég þótzt sjá ýms-
ar vof-ur frá þeim dögum héma
í yntdislega garðinum og þægilegu
herbergjunum. Og á þessu auigna-
bli-ki sá ég fyrir mér, alveg eins
og í — Rá-karði þriðja, heilan
skara af vof-um risa upp á bak
við samainreyrðan líkama litla
majórsins — menn, sem ég hafði
umgengizt síðast, er ég sá harin
— og sem nú kröfðu mig reifcn
ingsskapar, er þeir tóku umdir orð
hans: — Hvern gat grunað, að
ég myndi hitta yður hér? — og
horfðu á mig draugalegu " augna
ráði, alveg eins og þessir tveir
menn, sem stóðu þarna og g-lápui
eins og þeir ætluðu að gleypa mig
með augunum. Það var óbærilegt.
Montresor major er verulega
skemmtilegur maður, en vamar
nærgætni og er simasandi. Han-n
álítur sig vera fullkominn heims-
mann, og var meira en til í að
daðra við mig, er ég var aðeins
seytján áfa að aldri. Síðan hafði
ég ekki séð hann og held-ur aldrei
langað tij að hitta hann .aftur,
þótt ég yrði náttúrlega upp með
mér af því, fyrir fimm árurn, að
maður með yfirsk-egg og margar
orður skyldi vilja tala við mig,
Kótt ég væri ekk: komin af skóia-
bekk.
Frá þeim tíma hafði hamin mik-
ið elzt, skallinn var stærri, st.ig-
véli-n og lífsstykkið — afsakið, ég
iheld hann kaJl-i það beltið sitt —
enn þrein-gra, en hann var a-uðsjá-
anlega ja-fn mikill kven-nabósi og
áður.
Það er hróplegt ranglæti. Komu
sem er meixa en þrjátíu og fi-mrn
ára, leyfist ekki að vera með ást-
leitni, á-n þess að eiga á hættu
að verða hlægil-eg, nema því að-
eins að hún sé því glæsilegri, en
karlmaönr, sem kominin er yfir
fimmtugt, stendur í þeirri góðu
trú, a-ð hann hafi leyfi til að
leggja hald á fallegustu og yngstu
stúl-k-urnar, sem verða á vegi hans.
Það gerir ekkert til, þótt ekki sé
einasta hár á höfðinu eða nokkur
ófölsk tönn í munninum. Sé ha-nn
í fcar-l-mannsbux-urn, þá er hann að
laðandi — það heldur hann, að
minnsta fcotsti.
Mimtresor major vissi ekkert
um málavöxtu, og ljómaöi þvi all-
ur í framam, er ha-nn sá mi-g og
lýsti þvi minnst þrisvar yfir, að
hann særd það við hei-ður sin-n, að
þe-tta væri sú óvæntasta gleði,
sem harnn hefði orði-ð fyrir. —
Bann hafði alveg gleymt gest-
gjafa sin-um, sem stóð til hliðar
o-g virtist mjög ringlaður. Hann
var sýndlega meir en litið hissa
á, að vi-ðskiptavinurinn skyldi
þek-kja un-nustu hans be-tur en
hann myn-di nokfcu-rn tíma sjálfur
gera.
Já, og meira a-ð segja nefndi
hana með skírnarnafni.
— Moni-ca — í herrans nafni,
h-va-ð er betta?
Það var óboðinn gestur, sem
kom þjótandi inn um opin-n glugg
an-n, litil-1, hvítur hundur, með
stórt bein í kjaftinum. B-einið lét
hann detta bei-nt ofan á lakkskó
majórsins.
— Cariad, þrumaði forstjórinn
— hvernig ge'tur þér dottið þetta
í hu-g. Komdu hingað.
Hann þrei-f í hálsbandið á seppa
o-g sparkaði svo duiglega í beinið,
að það flaug út um gluggann.
— Hafið mig afsakaðan stund-
arfcom, ég verð að láta lofca þetta
kvikindi i-nmi. Og hann lagði af
stað með Cariad í eftirdragi, sem
skrækti mikið.
— Liðlegur maður, þessd u-ngi
Wate-rs, skínan-di kauipsýslumað-
ur, kem-ur sér vel að þe-kkja hann
og mjög elskulegur, sagði litli ma-
jórinn lágt, er hann sneri sér að
mér. — En góða barn — hann
notar a-lltaf orðið barn, því að þá
finnst honum hann mega klappa
á öxlina á mér, laga kragann
minn eða fitla við armbandsúrið
mitt, — hverni-g í ósköpunum
sten-dur á því, að þér eruð hér?
— Ég er I heimsókn hér hjá
frú Waters, — .mælti ég bíá-tt á-
fram.
— Ha — svo. Þér þekkiö þau?
Hann faðir yðar þekkti þau, var
ekki svo? En þér fcafið ef til vill
gen-gið í skóia með dætrunum
hér?
— Nei. Ég kyn-ntist hr Waters,
— sagði ég eins og ekkert væri
— í viðskiptalífinu.
— í viðskipta-liífinu? Jæja. Það
gleður mi-g, að þér hafið fu-ndið
svo góðan ráðgjafa. Ennfre-mur.
að þér eruð þannig stæö að þér
þurfið á slíku-m að nalda Monica
Ég heyrði sagt, að fa-ðir yðar
hefði ekkert látið eftir sig handa
yður. Hve orðrómurinn getur log
ið stundum. — Þetta síðasta sagði
ha-nn og horfði á nýja, vandaða
síðde-giskjól-inn minn, sem var í
mín-um u ppáhaldslit, ljósra íður
m-eð kni-”''in-CTum ne svö-tum flau
elsrós-um. — Þér eruð líka skín-
andi mynd hamin-gju, hreysti og
fegurðar, ef gömlum kunningja
leyfist að segja það.
Já, maður verður að sætfa sig
við það, sem gamlir kunningjar
gera. Væri það ekki, þá myndu
ýmsi-r þeirra fá orð í eyra: —
Snertið mig ebki. Ég vil e-kki að
þér séuð að kfappa mér, m'áske
bara með d-álítið kurteisari orð-
um, því að það er reyndar erfitt
fyr-ir un-ga stúlku að vera áber-
ÚTVARPIÐ
Föstudagur 19. apríl.
7 OO Morgunútvarp. 12.00 Iládeg
isútvarp.
13.15 Lesin
dagskrá
næstu viku. 13.30 Við vinnuna;
Tónleikar. 14.40 Við, sem heima
sitjurn. Hildur Kalman les sög-
una „1 straumi tímans eftir Jose
fine Tey (7). 15.00 Miðdegisút-
varp. 16.15 Veðurfregnir. Síðdeg
istónleikar. 17 00 Fréttir. Endur
tekið efni. Hjalti Þórarinsson yfir
læknir flytur erind um áhrf
tóbaksreykinga á mannslíkaimann
(Áður útv. 26. marz) 17.40 Út-
varpssag-a barnanna: „Mjöli“ eft
ir Paul Gallico Baldur Pálimason
les eigin þýðingu (1). 18.00 Rödd
ö-kumannsms. Tónleikar. 18.45
Veðurfregnir Dagskrá kvöldsins.
19.00 Fréttir Tilkynningar 19.30
Efst á baugi. Bjöm Jóhannsson
og Tómas Karlsson fjal-l-a um
erlend málefn. 20 00 Amerisk
pianómúsik Frank Giazer leikur.
20.30 Kvöldvaka. 22 00 Fréttir og
veðurfregnir 22.15 Kvöldsagan:
„Svipir dagsins og nótt“ eftir
Thor Vilhjátmssor Höf. flytur
(7). 22.35 Kvöidhljómleikar: Sin
fóniuhljómsveit tsiands leikur i
Háskólabíói kvöldið áður. Stjórn
andi: Bodhan Wodiczko. Einleik
ari á sel-ló: Hafliði Hallgrímsson.
23.15 Fréttir í s-tuttu máli. Dag
skrárlok.

Laugardagur 20. apríl
7.00 Morgunútvarp. 12.00 Há-
degisútvarp.
13.00 Ós-ka-
lög sjú-klinga.
Kristín Sveinb.i-örnsd-óttir kynn-
ir. 14.30 Á nótum æsfc-unnar.
Dóra Ingvadóttir og Pétur
Steingrímsson kynna nýjustu
dægurlögin. 15.00 Fréttlr. 15.
10 Á grænu ljósi. Pétur Svein-
bjarnarson flytur fræðsluiþátt
um um-ferðarmál. 15.20 Um
litla stund. Jónas Jónasson held
ur áfram göngu sin-ni um R-
vífc með Árna Óla (6). Tón-
leikar 16 15 Veðurfregnir. Tóm
stundaþáttur barna og unglinga
Jón Pálsson flytur þáttinn. 16.
40 Úr myndabófc náttúrunnar.
Ingimar Óskarsson náttúrufræð
ingur talar u-m kaffitréð. 17.00
Fréttir. Tónlistarmaður velur
sér hljómplötur. Ingólf-ur Guð
brand-sson söngstjóri. 18.00
Söngvar í léttum tón: Hasse
Tellemer og hljómsveit hans
syngja og lei-ka nok-kur lög.
18.20 Tilkynningar. 18.45 Veð
urfregnir. Dagskrá kvöldsins
19.00 Fréttir Tilkynnin-gar 19
30 Dagleet líf. Árni Gunnars
son fréttamað-ur sér um þátt
inn 20.00 Tveir Stra-ussvalsar.
20.15 Leikrit: „Frú Dally“ eftir
William Hanley Þýðandi: Örn
ólfur Árnason. Leikstjóri: Bene
dikt Árnason. 22.00 Fréttir og
veðurfregnir 22.15 Danslög, þ.
á. m 'eikur búómsveit Svavars
Gests i háifa kiubku^und. 23.
55 Fréttir í stutrtu máji. Dag
skrárlok.
/