Vísir - 24.09.1976, Blaðsíða 2

Föstudagur 24. september 1976 VISIR
„BLACK JACK"
Hér kemur cocktailinn sem hlaut fyrstu verölaun I keppninni um
„sæta cocktaila”.
Höfundur: Viöar Ottesen barþjónn I Nausti.
Nafniö á drykknum: „Black Jack”.
Innihald: 1/3 Wiskey 1/3 Kahlúa. 1/3 Countreau (appelsinulíkjör)
Smá skvetta af sitrónusafa.
„KINA"
Hér kemur cocktailinn sem hlaut fyrstu verölaun I keppninni um
„þurra cocktaila”.
Höfundur: Björn Olsen barþjónn í Klúbbnum viö Lækjarteig.
Nafniö á drykknum: „Kína”.
Innihald: 3/4 Gin. 1/4 Kampari. Skreyting: Rauöur laukur.
HRESSA UPP Á VÍN-
MENNINGU LANDANS
Ragnar Benediktsson, simvirki:
— Nei. En hins vegar fyndist mér
það alveg upplagt fyrir lögreglu-
mennina að auglýsa að þeir vildu
kaupa slikt. Þannig gætu þeir
komið upp um smyglarana.
Guörún Scobie, frá Noröur-
Karólinu, Bandarikjunum.— Nei,
ég bý erlendis og á þar litsjón-
varpstæki.
Kristin Vilheimsdóttir, er í skóia:
— Já, það myndi ég gera, það er
svo miklu flottara að sjá mynd-
irnar i litum.
Anna Hallgrímsdóttir, vinnur i
búö: — Já, alveg örugglega. Það
er bæði skemmtilegra og flottara
að sjá i litsjónvarpstækjum.
Eitt eftirsóttasta
dómarastarf
á íslandi.
Þarna voru mættir til keppni
tólf barþjónar viösvegar að af
landinu, og auk þess sérstakt
úrval af áhorfendum. Or þeim —Blessaöur góöi faröu varlega meö þetta. Danlel Stefánssyni er sýnilega ekkert um þaö gefiö að Viöar
hóp voru dómararnir valdir, og Ottesen, sé meö hin heföbundnu fyrstu verðlaun keppninnar I höndunum. Hann hefur sjálfur unniö þau
er það trúlega einhvert eftir- oftast allra fslenskra barþjóna. Ljósm Loftur
My ndirðu kaupa
smyglað litsjónvarp ef
þér byðist?
Óli Einarsson, slökkviliösmaöur:
— Nei, það myndi ég ekki gera.
Mér finnst sjónvarpsdagskráin
ekki það góð að mér nægi ekki
svarthvitt til að horfa á hana.
David Livingstone týndist inni
i miöri Afriku á seinni hluta
nftjándu aldar, en þá var Afrika
litt kannaö land og gekk undir
nafninu áifan dimma, sjálfsagt
sumpart vegna litarháttar
fóiksins. Þegar ekki haföi frést
af trúboðanum og mannvininum
inokkurn tfma fóru englending-
ar og sföan fieiri hvftar þjóöir aö
óttast um hánn, uns gerður var
út ieiöangur til aö leita hans, aö
vfsu meö nokkrum ágóöa og
auglýsingabiæ. Bandarfski
blaöamaöurinn Stanley gekk
fram á trúboöann inni f miöju
landi, rétti honum höndina og
sagöi: Livingstone, býst ég viö.
Þetta uröu síöan fræg ávarpsorö
af þvf ekki voru fleiri hvitir
menn f grenndinni en þeir tveir.
Aö sjálfsögöu var Livingstone
hvorki týndur eöa villtur. Þaö
vantaöi bara bæöi sima og póst-
samgöngur.
Nú eru heilar þjóöir hvitra
manna aö glatast I Afriku, sem
er ekki lengur dimm og þarf
ekki iengur neinnar könnunar
viö. Þar sem áöur var leitaö
eins manns, og vestrænn
heimur stóö eiginlega á öndinni
út af þvi hvort hann fyndist eöa
ekki, lætur enginn sig lengur
skipta hvaö veröur um heilar
hvitar þjóöir, sem hafa tekiö sér
bólfestu I Rodesfu og
Suöur-Afriku. Sé hendi lyft til
varnar þessum þjóöum hrópa
mannréttindapostular ýmiskon-
ar, aö þaö sé fasismi. Velflestir
af þessum þjóöum eru fæddir I
landinu og veröa vart kaliaðir
tii ábyrgöar fyrir aö eiga þar
heima, eöa fyrir aö hafa tekiö
löndin. Og nú sföast telja banda-
rikjamenn aö málið sé komiö i
óefni, eins og þeir hafi aflað sér
sérstakra réttinda til afskipta
meö þvi aö taka þau lönd, sem
nú eru Bandaríki Noröur-Ame-
riku meö valdi af þjóöum
indiána á sinum tima. Kannski
er kominn timi fyrir þjóöir
Sioux-indiána, Svartfætlinga og
Cheyenne aö halda til Washing-
ton og óska brottfarar hvitra
manna úr Noröur-Ameriku.
Um siöustu aldamót voru
bretar hataöir um allan heim
fyrir þátt þeirra f Búastríöinu
svonefnda, þegar bændur af hol-
lenskum uppruna, sú þjóö sem
nú byggir Suöur-Afríku, böröust
fyrir sjálfsforræöi sinu og sigr-
uðu. Nú eru þessir sömu búar
hataöir fyrir aö vilja halda landi
sinu. Ab visu hefur ágirnd
þeirra leitt þá út f slfka sam-
söfnun af ódýrum vinnukrafti I
landinu, aö þeir lifa oröiö i
næsta óviðráðanlegu sambýli,
og þeir hafa gerst sekir um aö
vilja halda I þetta ódýra vinnu-
afl, löngu eftir aö tfminn var út-
runninn.
Þegar þetta er ritaö hefur
ekki heyrst hvaöa tillögur Kiss-
inger hefur veriö aö móta á
fundum sinum meö hvitum og
svörtum í Afriku undanfariö.
Hinn vestræni heimur hefur
sýnt sig í þvi, aö þora ekki aö
styöja hvitar þjóöir Afriku af
ótta viö aö vera kallaöir fasist-
ar. Gáfaöir og gegnir forustu-
menn nýfrjálsra afrlkuþjóða
telja sem eölilegt er, aö kúgun
og aröráni hvltra I Afrlku sé lok-
iö. Aftur á móti eru kröfur
þeirra til yfirráöa yfir hvitum
þjóöum I álfunni annars eölis og
veröa varla uppfylltar án blóös-
úthellinga. Nú er á þaö aö llta,
aö um þvert og endilangt kort af
Afriku iiggja landamæri gerö
meö reglustikum. Þaö er þvi
ekki óhugsandi aö beita megi
reglustikunni enn einu sinni til
ákvöröunar á skiptingu Rodesfu
og þrengri landamærum
S-Afrfku, þannig aö hvitar og
svartar þjóöir skipti þessum
löndum á milli sin og búi
þannig I sambýli en ekki I sam-
krulli, þar sem hvftir ráöa. En
nýir ráðamenn þjóöa Afriku
munu ekki una þvl. Fyrir utan
frelsi eru þeir einnig á eftir
þeim eignum og mannvirkjum,
sem hvítir hafa reist sér, og viö
þá iöju hafa þeir góöan stuðning
vestrænna þjóöa, sem i staðinn
fyrir slikan stuöning ættu sjálf-
ar aö rifja upp hverju þær hafa
stolið af minnimáttar á umliön-
um öldum.
Svarthöföi
Vinmenning islendinga hefur
aldrei verið talin á háu plani, og
drykkjumáti þeirra jafnan vak-
ið mikia undrun meðal út-
iendinga.
Vaninn hefur verið að drekka
vinið beint úr flöskunni, eða þá
að blanda það með einhverjum
gosdrykk — jafnvel þótt um hafi
veriðað ræða 3ja stjörnu koniak
eða margra ára gamalt viski,
sem aðrir smjatta á vel og lengi
áður en þeir hafa timt að láta
það renna niður.
Nú er vin að verða slikur
munaður á veitingahúsum, að
menn eru almennt farnir að
„styrkja islenskan iðnað” og
drekka brennivin eða ákaviti i
vatni. Hefur sú „blanda” verið i
efsta sæti vinsældarlistanna á
börunum i stað tvöfalds asna
eða genevers og kók eða romm
og kók, sem lengi voru taldir
„þjóðardrykkir islendinga”.
En þótt vinmenningin sé ekki
hátt skrifuð, hafa framreiðslu-
menn okkar gert sitt til að laga
hana. Þar hafa þeir sem al-
mennt eru kallaðir barþjónar —
af sumum ikveikjumenna eða
brennivinsuppáhellarar — gert
sitt til að bæta úr.
Hafa þeir m.a. staðið fyrir
keppni sin á milli, þar sem veitt
hafa verið verðlaun fyrir best
blönduðu drykkina. Ein slik
keppni fór fram i Atthagasal
Hótel Sögu s.l. miðvikudag, og
var þar keppt um best blönduðu
coktailana — bæði þurra og
sæta.
sóttasta dómarastarf á Islandi.
Komust i það færri en vildu...
Dómararnir voru kallaðir inn
i lokuð herbergi, þar sem þeir
fengu að smakka á þeim
drykkjum sem keppendurnir
„hristu”. Gáfu dómararnir svo
hverjum drykk stig, og var sið-
an útkoman lögð saman.
í salnum var engu minni
spenningur en á hörku iþrótta-
keppni, enda mjótt á mununum
þegar stigin höfðu verið talin.
Þurftu að kalla
út aukadómara
Úrslitin urðu annars þau i
þessari tólftu cocktailkeppni
Barþjónaklúbbs íslands, að Við-
ar Ottesen, Naustinu, varð
sigurvegari i keppninni um sæt-
an cocktaile. Hlaut hann 32 stig
fyrir drykk sem hann nefndi
„Black Jack”. Annar varð
Garðar Sigurðsson, Hótel Borg
með „Sweet Blondy”, sem fékk
30 stig og þriðji Jón Þór ólafs-
son, Röðli með „Tao”. Fjórði
varð svo Ólafur Laufdal, Óðal,
með drykkinn „Lonli Blú”.
Björn Olsen, Klúbbnum vann
fyrstu verðlaunin i keppninni
um þurran cocktail með
„Kina” sem hlaut 38 stig. Annar
Það eru margir góöir og glæsilegir gripirnir sem veittir eru fyrir aö
bianda bestu drykkina.
varð örn Ólafsson, Sigtúni með
„Sigtún Special” sem hlaut 36
stig. Um þriðja sætið var hörð
keppni og þurfti að kalla út
aukalið til að smakka, þvi þar
urðu þrir menn jafnir. Konráð
V. Halldórsson, Hótel Vest-
mannaeyjum, Viðar Ottesen,
Naustinu og Ólafur Laufdal,
Óðal, allir meö 30 stig. Hlaut
Ólafur að lokum 3ja sætið fyrir
sinn drykk, sem hann nefndi
„Emmanuelle”.
Fékk hann að launum vegleg-
an bikar eins og allir verðiauna-
hafnarnir, en veröiaunin voru
gefin af hinum ýmsu umboðs-
aðilum vinframleiðenda hér á
landi.
Glæsilegust af öllum voru
fyrstu verðlaunin. Þar sóðuðu
þeir Viðar og Björn aö sér
bikurum og sverðum, en auk
þess fengu þeir farseðla og þátt-
tökurétt i alþjóða cocktail-
keppni barþjóna, sem háð verð-
ur á Italiu i næsta mánuði.
— klp —
I REYKJAVIK
HVITAR ÞJOÐIR AFRIKU YFIRGEFNAR