Vísir - 16.10.1976, Blaðsíða 2

( í Reykjavík j
Ertu fylgjandi fegurðar-
samkeppnum?
Svavar Karlsson, rafllnumaður:
— Ég ereindregið fylgjandi þeim.
Ég við að bæði séu fegurðarsam-
keppnir fyrir karla og konur. Ég
veit ekki hvort ég myndi taka þátt
ef mér væri boöið.
Sigrún Birgisdóttir, er I skóla: —
Ég er ekki fylgjandi hinum eigin-
legu fegurðarsamkeppnum. Ég
tel að i keppnum sem þessum eigi
aö taka tillit til fleira en fegurðar.
Það á lika að hafa hliösjón af per-
sónuleika fólks.
Kristján Sæmundsson, jaröfræö-
ingur: — Þvl ekki það. Ég er ekk-
ert mótfallinn feguröarsam-
keppnum karla og kvenna ef fólk
hefur gaman af þeim.
Þórleifur Sigurösson, sjómaöur:
— Já, ég er fylgjandi fegurðar-
samkeppnum bæöi fyrir karla og
konur, en ef ég væri hins vegar
beðinn um aö taka þátt myndi ég
neita.
Hulda JensdóttirT vinnur viö
heimahjúkrun: — Já, bæði fyrir
karla og konur, og ég myndi ör-
ugglega slá til ef mér byöist aö
taka þátt i feguröarsamkeppni.
Laugardagur 16. október 1976 VISIIi
Merkur áfangi
á langri leið"
segir Björn Th.
Björnsson um
sýningu Einars
Hákonarsonar
sem hefst í dag
Einar Hákonarson
opnar i dag sina sjöttu
einkasýningu i vestur-
sal Kjarvalsstaða.
þó merkur áfangi á ann i Gautaborg. Auk
langri leið, þar sem bil- einkasýninga sinna
ið milli myndkveikj- hefur hann tekið þátt i
unnar og endaniegs fjölmörgum alþjóðleg-
málverks sýnist hér um sýningum og sam-
skemmra en fyrr... sýningum innanlands
Einar stundaði nám og hann hefur hlotið
við Myndlista- og verðlaun fyrir málverk
handiðaskóla íslands og grafik erlendis.
og Valands listaháskól- Hann starfar nú sem
kennari við Myndlista-
og handiðaskóla is-
lands og skrifar um
myndlist i Visi.
Einar sýnir nú 88
oliumálverk, sem flest
eru gerð á þessu ári.
Elstu verkin eru frá ár-
inu 1971. Mun sýningin
standa fram til 25.
október n.k. -^sj
Einar Hákonarson
Björn Th. Björnsson
listfræðingur skrifar
umsögn um sýningu
Einars i sýningarskrá
og segir þar m.a.:
„Hann er teiknari og
myndskipunarmaður
: fyrst og fremst, agaður
} af góðum skólum og
löngu starfi að svart-
: list, þar sem reynir
í ekki sist á þá frumþætti
myndgerðar sem hér
er haldið til skila. Slikt
er enda langt i frá ný-
lunda i verki Einars, en
„Hlustaö á skáldiö".

Sagnarandi Jóns Sólness
Þegar hverinn tók aö gjósa
viö Kröflu og landsmenn stóöu á
öndinni yfir þvi, aö nú væri aö
hefjast gosiö sem beöiö haföi
veriö eftir, náöi Vísir tali af Jóni
Sólnes. „Þaö kemur ekkert fyrir
Kröflu”, sagöi Jón viö þetta
tækifæri, og vonandi veröur þaö
orð aö sönnu. Þrátt fyrir full-
vissu Jóns hefur veriö komiö
upp miklu og vönduöu varnar-
kerfi, svo hægt veröi að drifa
starfsfólk af staönum áöur en
þaö lendir undir hraun, ef......
Sá galli reyndist þó helstur á
hinu mikla varnarkerfi aö þessu
sinni, sem byggist á hnappi, aö
viökomandi hnappur var læstur
inni, svo vekja varö kokkinn,
sem haföi lykil. Eftir þaö fóru
menn aö drifa sig af staönum.
Varnarkerfi stórþjóöa byggist
á rauðum simum. Þaö er rauöur
simi i skrifstofu þjóöhöföingja,
rauöur slmi á boröi yfirhers-
höföingjans og rauður simi hjá
þeim, sem eiga aö styöja á
hnappana. Viö Kröflu eru engir
rauöir slmar, verkstjórinn hef-
ur ekki rauðan slma og Jón Sól-
nes viröist ekki hafa neinn slma,
hvorki rauðan, svartan eöa grá-
an ef dæma má eftir kvörtunum
blaöamanna, sem telja sig
aldrei geta náö slmasambandi
viöhann. Aftur á móti hefur Jón
mannskap á aö skipa, sem kann
aö aflæsa hnöppum. Þótt Krafla
sé oröin rlki I rlkinu jafnast hún
ekki á viö stórv^ldi, ef marka
má gildismat þaö, sem dregiö
veröur af rauöum simum.
Má þaö vera nokkur huggun
þeim.sem óttast aö svo kunni aö
fara aö stór hluti af þjóðartekj-
um Islendinga fuöri upp þarna I
grófinni undir Leirhjnúk.
Annars er þ\i Ilkast aö Jón
Sólnes hafi sagnaranda sér til
aöstoðar. öryggi hans, þegar
hann segir: Þaö kemur ekkert
fyrir Kröflu, hlýtur aö byggjast
á yfirnáttúrlegum samböndum.
Fullvissan er svo smitandi, aö
jafnvel vantrúarhundar eins og
Svarthöföi er farinn aö trúa
Jóni. Ekki er Ijóst hver sagnar-
andinn er, eöa hvar Jón hefur
komist i samband viö hann.
Þingeyingar eru að visu margr-
ar náttúru og eiga fulltrúa jafnt
uppi sem niöri — þann frægasta
i neöra sjálfan nafna Jóns
kenndan viö Húsavfk, en þar
sem Húsavikur-Jón er sagöur
staösettur meö eina taöflögu
fyrir neðan sjálfan kyndarann,
fær hann sjálfsagt litlu ráöiö um
eldvarp viö Kröflu. M ikiö nær er
að álita að Jón Sólnes hafi samiö
viö paura sjálfan i Japansferö-
inni frægu og þaðan sé honum
kominn sagnarandinn.
Annars skyldu menn varast
aö ætla Jóni Sólnes nokkuö
annaö en gott eitt i Kröflumál-
inu. Maöurinn er höföingi á alla
lund og slikir hafa gjarnan lukk-
una meö sér. Og mikill greiða-
maöur var hann i stööu banka-
stjóra Landsbankans á Akur-
eyri, enda sdtti hann kraftinn til
þingmennskunnar I þann starfa.
Aftur á móti hefur hann fundiö
til þess, aö minna þarf viö hann
aö tala á Alþingi en I banka-
stofnuninniá Akureyri, og völd-
in hafa minnkaö i hlutfaili viö
þaö. Þá er hans sárt saknað af
ýmsum þeim, sem þóttr gott aö
leita til hans um visdl og er visa
Rósbergs G. Snædal gott vitni
um þaö:
Vildarmönnum vfxillán
veitast út á fésiö,
en sumir mega Sól(ar) án
sigla fyrir nes(iö).
A meöan Jón Sólnes treystir á
sagnaranda sinn skjálfa undir-
heimar. Gegn maöur, sem
gengdi hægu starfi i banka og
var góöur smælingjum, stendur
nú mitt i þvi vanþakkláta starfi
aö ábyrgjast Kröflu I ræöum og
yfirlýsingum. Svo skylt telur
hann sér aö vera í forsvari hvar
sem Kröflu kynni aö bera á
góma, aö hann sat jafnvel fund
Framsóknarfé1aganna I
Reykjavík á fimmtudags-
kvöldiö þar sem ekki gaus á
nokkrum manni. Svarthöföi.