Vísir - 01.04.1977, Blaðsíða 2

Föstudagur 1. aprll 1977
Torfusamtökin senda rikisstjórninni bréf:
Hrélfur
stjóri: Nei, langt f frá. Ég nota
flugvélar mjög mikiö og þaö
hefur aldrei boriö á neinni flug-
hræöslu.
Gunnar Pálsson, vélstjóri: Nei
þaö hefur aldrei neitt komiö fyr-
ir á minum flugferöum sem gef-
ur tilefni til flughræöslu.
( í Reykjavik )
Ertu f lughrædd (ur) ?
Eyþór Slgurbergsson, útvarps-
virki: Nel, ég mundi ekki segja
þaö. Eg hef flogiö talsvert mikiö
og aldrei fundiö fyrir neinu
sliku.

Garbar Halldórason, mat-
sveinn: Nei, ég hef aldrel veriö
hræddur I flugvél, og maöur
veröur þá bara ab taka sénsinn.
Guörún Jónsdóttlr eg HUröur Agústsson sýna blaöamönnum llkan af Bemhöftstorfunni. Ljós-
mynd Jens.
„Ekkert
að van-
búnaði
að hef-
ja end-
urbygg-
inguna
Torfusamtökin hafa sent rlkis-
stjórninni bréf, þar sem ftrekuö
er beibni samtakanna um, ab
Bernhöftstorfunni veröi „fenginn
sá búningur, er henni ber". Segir
I bréfinu, ab ekkert sé aö vanbún-
aöl aö hefja endurbyggingu
þeirra húsa, sem brunnu á dögun-
um, nú þegar ef vilji stjórnvalda
sé fyrir hendi.
Til þess aö leggja áherslu á
kröfuna um endurbygglngu hús-
anna og varöveislu Bernhöfts-
torfunnar i heild, gangast Torfu-
samtökin fyrir útifundl á laugar-
daginn kl. 14 viö torfuna. t>ar
veröa framsögumenn Ellert B.
Schram, alþinglsmaöur, Jón Nor-
land, menntaskólanemi, Laufey
Jakobsdóttir, húsmóbir og Þor-
björn Broddason, borgarfulltrúi.
Fundarstjóri veröur örn Er-
lendsson, trésmiöur.
Gat leitt af sér
stórfellt tjón
t bréfinu til rikisstjórnarinnar,
sem afhent var f gær, segir aö I
brunanum 1 hluta Bernhöftstorfu
hafi minnstu munaö aö stórfellt
tjón hlytist af, ekki aöeins á torf-
unni sjálfri heldur og f næsta ná-
grenni hennar.
„Af þessu tilefni vilja Torfu-
samtökin enn einu sinni vekja at-
hygli rikisstjórnarinnar á mikil-
vægi þessarar gömlu húsasam-
stæöu i bæjarmynd Reykjavfkur
og itreka margendurtekna beiöni
um aö sllkrl menningarsögulegri
arfleifö veröi þyrmt og fenginn
sá búningur, sem henni ber.
Samtökin vænta þess aö nú
veröi ekki lengur á frest slegiö aö
taka ákvöröun um friöun og
— samtökin halda
Bernhöftstorfuni
endurreisn elstu og samstæöustu
götumyndar sem reykvikingar
eiga. Samtökin telja aö eiganda
húsanna, riklsstjórn tslands, beri
svo sem öörum aöilum I þjóöfé-
laginu aö hiröa þannig um eignir
sinar aö ekki sé til vansæmdar og
bjóöi hreinlega hættunni heim
eins og raunin sýnir," segir I
bréfinu.
Elva Ingólfsdóttlr, frá ólafs-
firöi: Nei, og ég flýg mikiö. Eg
feröast eiginlega alltaf I flugvél.
Hinn mikli fjöldi brottfluttra
Islendinga á ári hverju bendir til
þess, aö eitthvaö meira en Iftib
sé ab hjá okkur. Annars vegar
viröist sem fólk vilji ekki una
þeim afkomumöguleikum sem
hér bjóbast. Hins vegar er um
ab ræba stórlega deyföa tilfinn-
ingu fyrir þvi sem nefnist
föburland og ætti raunar aö búa
innst meö mönnum og hiö næsta
tilfinningu fyrir fjölskyldu og
ástvinum. Um langa hriö hefur
veriö unniö ab þvi næsta mark-
visst ab hamla gegn eölilegri
heilbrigbri föburlandsást. Bók-
menntir og listir stefna aö þvf aö
vera sem aiþjóblegastar, og
eftir þvf sem þessi andlegu
verbmæti einskorbast meir og
melr vib boöun pólitfskra
stefnumiba minnkar rúm fööur-
landsins innan vébanda þeirra.
t Ijóbum nitjándu aldar skáld-
anna, og skyldum stefnum á
fyrri hluta tuttugustu aldar, var
föburlandib eins konar dulln
ástmey, og til hennar voru
margar rikustu tilfinningar
Ijóöanna kveönar.
Meb tilkomu hins póiitiska
skáldskapar og stefnuþrefsins
honum samfara, hefur fööur-
iandib ab mestu horfiö úr bók-
menntunum, en i stabinn komiö
gagnrýni, sem oft og tfbum er
þann veg háttab, ab ekki sjást
skil á milli þess sem gagnrýnt
er og fööurlandsins. Þá hefur
bókstaflega veriö ffnt um sinn
ab halda þvi fram ab föbur-
landsást sé ekki annab en sér-
viskuieghiibá sveitamennsku. i
skólum sjást engin ytri merki
þess ab fööurlandiö skipti ýkja
vegna breyttra lifnaöarhátta og
þéttbýlismyndunar. Rótleysib,
sem óhjákvæmilega fylgir slfk-
um búsetubyltingum, á kannski
sinn þátt f hinum seigdrepandi
landflótta, sem nú stendur yfir.
Þegar vib erum ab bera okkur
saman vib abrar þjóöir um
kaup og kjör, gleyma menn þvi
gjarnan, ab sérþjóölegur lffsstlll
gerlr allan samanburö óhæfan.
Menn geta haft hærri laun f út-
löndum aö krónutölu til, en þeir
geta samt átt i alveg sömu
erfibleikum þegar kemur til
■katta og útgjalda til daglegra
þarfa. Myndin er þvf oft forgylit
og röng og gerir auk þess föbur-
landinu órétt, sem hefur aliö,
þroskab og menntab fólk til
atarfa, sem þörf er fyrir aö unn-
In séu I landinu. öllum sllkum
uppvaxtarkostnabi er varpab á
glæ, og þeir sem eftir sitja látnir
bera byröarnar.
Litlb samfélag munar um
hvern mann. Þab eru þvi mikll
sorgartibindl ab heyra um þann
fjölda fóiks, sem fluttlst utan á
bí. ári umfram þaö, sem kom til
landsins. Lifsgæöakapphlaupiö
er farib ab ganga nokkuö langt,
þegar þaökostar mannflutninga
sambærilega vib þá, sem urbu á
timum harbindakaflans i kring-
um 1880. Það versta er þó
kannski, ef vib getum sakab
okkur sjálf um hlutdeild i þess-
um ófarnabi. Finheit alþjóba-
hyggjunnar eru oröin dýr megi
aö einhverju leyti rekja brott-
flutninginn til þeirrar áráttu ab
mela föburlandshugsjónina
einskis.
Svarthöföi.
miklu máii, og lesefni i skólum
er meira og minna sótt til þeirra
höfunda, sem eiga sér einhverja
alþjóblega grillu fyrir fööur-
iand. Þannig hafa skáldin ab
vissu leyti brugöist þvi fyrra
hlutverki skáldskaparins aö
kveba „þrótt’f freönar þjóöir".
viröist, og án teljandl saknaöar
undir yfirskyni leitar aö betri
afkomu.
Ef allir hugsubu þannig, og
mætu lif sitt og tilfinningar eftir
dagvinnukaupi mundi margur
staöurinn jafnvel heilu þjóö-
Föburlandsást hefur veriö af-
skrifub sem eins konar nitjándu
aldar tilfinningasemi og afleiö-
ingin ér m.a. sú, aö fólk yfirgef-
ur landiö án eftirsjár ab þvi er
löndin veröa næsta mannfá.
Annars er einnig vert ab hafa i
huga, aö hér hafa staöiö yfir gif-
urlegir þjóbflutningar innan
landsins á sibustu áratugum
Þeir gleymdu að rœkta garðinn