Tíminn - 29.09.1968, Blaðsíða 2

TIMINN
SUNNUDAGUR 29. sept. 1968.
5!
olivetti SKOLARITVELAR
YFIRBURÐAGÆÐI OG SKRIFTHÆFNI
OLIVETTI SKÓLARITVÉLA SKIPA
ÞEIM í FREMSTA SÆTI Á HEIMS-
M ARKAÐINUM.
TVEGGJA ÁRA ÁBYRGÐ.
FULLKOMIN VIÐGERÐARÞJÓNUSTA
Á EIGIN VERKSTÆÐI.
G. Hefgason & Melsteð hf.
Rauðarárstíg 1 — sími 11644
TAKIÐ EFTIR - TAKIÐ EFTIR
Hausta tekur í efnahagslífi þióðarinnar. Þess
vegna skal engu fleygt, en allt nýtt. Talið við
okkur, við kaupum alls konar eldri gerðir hús-
gagna og búsmuna. þótt þau ^urfi viðgerðar
við. — Leigumiðstöðin. Laugavegi 33, bakhúsið.
Sími 10059. — Geymið auglýsinguna.
öjMrh

ÞÁTTUR KIRKJUNNAR
HLEKKIR
Oft er tala um hlekki og
fjötra ástríðnanna. Og Hall-
grímur Pétursson, hinn mikla
skáldklerkur lýsir hinum fjötr-
aða á þennan hátt:
„Sem fugl við snúning
snýst
þeim snaran heldur.“
Til er gömul sögn, sem er
bæði átakanleg og ógeðsleg,
en samt raunsönn í táknlegri
merkingu.
Hún segir frá konungi nokkr
um, sem vildi einn þegna sinna
feigan sem fyrst.
Maðurinn var smiður. Og
konungur skipaði honum að
smíða hlekki af ákveðinni
lengd. Þegar smiðurinn hafði
lokið þessu starfi, heimtaði
kóngur helmingi lerigri hlekki.
Og í hvert skipti, sem smið-
urinn hafði uppfyllt skipanir
hans krafðist hann meira og
meira.
Að síðustu þraut smið-
inn bæði málm og peninga.
allt var uppurið.
En þá hafði konungurinn
náð takmarki sínu með þessu
kænskubragði.
Nú skipaði hann þjónum sin
um að binda smiðinn í þá
hlekki, sem hann hafði smíðað
og varpa honum fram af hömr
um niður í djúpa gjá. þar sem
hann biði skjótan bana.
Það var þessi sögn, sem varð
frumvaki myndarinnar: „Þræll
inn, eftir Miéháel Angels. En
þar sýnir listamaðurinn fanga.
bundinn í hlekki.:: sem hann
hafði smíðað eigin höndum.
Einnig hefur hinn frægi
enski predikari Charles Spurg-
eon túlkað þessa sögn sem
tákn þeirra manna og kvenna,
sem ganga stöðugt lengra '
löstum sínum t.d. slúðri og
rógi.
Þetta fólk hlýðir ósjálfrátt
rödd hins illa í eigin barmi.
rödd, sem skipar því að smíða
stöðugt fleiri hlekki.
„Áfram. áfram“ segir þessi
rödd. Og hlekkirnir lengjast
dag frá degi og ár frá ári,
unz þeir fjötra sjálfan smið-
inn og hann er fastur í eigin
viðjum og er varpað í afgrunn
aumingiaskapar og fyrirlitning
ar.
Raunar á þessi liking við
um allar ástríður, sem leitt
geta til ills og menn gefa laus-
an taum. Og líklega mætti
nefna þar nautnasýkina með
drykkjuskap og önnur eiturlyf
efst á blaði.
í hvert sinn, sem gefið er
eftir fyrir skipun harðstjórans
myndast nýr og sterkari hlekk
ur til að þælbinda þann. sem
hlekkina smíðar
Og að Lokum er ekki annað
en glötun persónuleikans við
skipun örlaga. sem hljóðar
svo:
„Bindið hann og varpið út í
myrkrið fyrir utan.“
Svo grimmileg sem þessi l£k
íng er, þá hefur hún samt mik
inn sannleika að flytja fólk'
um þá hættu. sem af því staf-
ar, að ganga stöðugt lengra og
lengra í því, sem ekki sam
ræmist kristilegri lífsskoðun
Það tærir fáum gætu
að þjóna tveimur herrum, bótt
sumir virðist álíta. að nú gildi
fyrst og fremst að vera diplo
matiskur í umgengni og hátt-
um og bera þannig kápuna á
báðum öxum.
En bað hefur einnig verið
orðið speki. sem segir:
„Sá sem ekki safnar saman
með mér, hann sundurdreifir."
Við verðum að velja ákveðið.
Nei eða já, allt annað er af
hinu vonda. Fullkomið hlut-
leysi er í mörgum tilfellum
glæpur.
„Það kann margur hin þöglu
svik, að þegja við öllu röngu.“
Við getum ekki verið án á-
byrgðar á þeim vegi, sem við
göngum. Kristnum manni er
ekkert óviðkomandi, sem öðr-
um er til blessunar eða bölv-
unar.
Tómlæti og kæruleysi gegn
samvizku sinni gerir allt okkar
líf holfúið og innantómt.
Öll eigum við mikið af góð-
vild, ef hún fær að njóta sín
óhindruð af hlekkjum vanans,
fordómanna og sjálfselskunn-
ar.
Ekkert tækifæri má láta ó-
notað, ef við viljum teljast
kristin og ætlum að vinna að
eigin þroska og framförum.
Guð heimtar heilindi. Og
hin æðsta hamingja, hjartafrið
urinn fæst ekki, nema leggja
allt undir í starfi og aðstöðu.
Hafi okkur skjátlazt, finn-
um við, að leti, vellyst og þæg-
indakröfur hafa völdin, verð-
um við strax að snúa við, en
ekki að smíða fleiri og fleiri
hlekki, unz allt er um seinan.
„Nema þér snúi við, komizt
þér.alls ekki inn í himnaríki,"
sagði Kristur Og það sem
hann nefnir himnaríki er okk
ar eigin sálarástand. Guðsríki
er hið innra í yður. Enginn
er í sannleika frjáls, enginn
brýtur hlekkina, nema hann
hafi hreinsað til í þröngsýni
og fordómum eigin sálar og
hjarta.
Af eefa Guði elskunnar og
sannleikans allt, er og veitir
eitt hið sanna frelsi.
Fórnargjöfin æðsta lífsvjð-
leitnin, starfið, tilfinningin
skal iögð á rétt altari.
Og raunverulega eru ölturu
réttar guðsdýrkunnar aðeins
tvö:
Altan guðsástarinnar og
altari sjálfselskunnar. Gott og
illt, ljótt og fagurt, satt og ó-
satt. rétt og rangt heyrir sín
þrotlausu hjaðningavig í til-
verunni
H'Voru vilt þú fórna, þínu
og þér? Það eitt ákveður trelsi
bitt og fjötrar gæfu þína eða
ógæfu, sælu eða vansælu.
„011 sæla er gleði hins góðs
„Ö sæa er geði hins góðs
Gleði hins illa, gleði öfundar
og illgirni veldur aðeins stuna
arsælu sem síðai breytist
angist og böl, og þá eru hlekk-
irnir harðir og þungir, fjötr-
arnir verða ekki brotnir, hve
heitt sem veslings vansæl
mannvera þráir frelsið.
Og fórnin 5 altar: hins illa
er hryilileg, krefst alls án
minnsta undandráttar, með
skelfjaiausri grimmd án þess
að veita nokkuð í staðinn
Líttu á ofdrykkjumanninn
horfðu á nirfilinn og nautna
segginn. ef þú trúir mér ekki
En hins vegar ma finna, að
offur elskunnar veitir hina
æðstu hamingju.
„Eitt augnablik helgað af
himinsins náð oss hefja til far-
sældar má.“
Göngum i þjónustu hins
góða helgum okkur kærleiks-
þjónustu við samferðaíólkið og
hlekkirnir brotna og fjötrarnir
'i'ramhald a bls. 15.
Hagsýn húsmóðir
velur fslenzkt
.... og auðvitað notum við íslenzkar
vörur á okkar „heimili“ og efium með
því íslenzka framleiðslu og þjóðarhag.