Alþýðublaðið - 30.06.1969, Blaðsíða 7

Alþýðublaðið 30. júrií 1969 7
Séfasett
margar gerðir.
SÓFASETTIN MEÐ PLUSINU
A-FTUR FÁANLEG. .
HÚSGAGNAVERZLUN
VIÐ NÓATÚN — SlMI 18520
em
Vakti íþotta mik'la kátími meðal
þingheims, sem ihafði reynt að hakla
aftur áf ihlátrimnn meðan á lestri
stóð.
I
POMPIDOU :■ ?
Ræða Browns aoiðkenndist hins
vegar langt í frá af eintómum sh'k-
til þess að takast það vettk 'á llrend-
wmtíxmzxMm
Það er ekkert
Seyndormál
NATfONAL Hl TOP rafhlöðurnar eru á sigurför um
heiminn, samanber öll viðurkenningarmerkin hér á
myndinni.
JAPAN BELGÍA ÁSTRALÍA
NATIONAL ábyrgist hverja einstaka NATIONAL
Hl TOP rafhlöðu gegn leka, við venjulega notkun.
Látið ekki rafhlöðusýru skemma tækið yðar.
Notið NATIONAL Hl TOP rafhlöður — þær endast
helmingi lengur. Fást um allt land.
Þoð býður enginn betur.
RAFBORGI
RÆÐUR
l-ramhalda af 6. síðu
!ar Brawn gekk til ræðustólsins.
George Brown er tvtaður hígvax-
inn, og íljótt á litið ekkert ósvip-
aður Wilson, en kvikari í 'Hreyf-
ingum, si'Vggi i í öllum orðum og
nfhöfnum og fæddur íeikari. Var
hrein unun að sjd hanjti og heyra í
ræðusról og cngan mann hefi ég
áður séð, sem er ræðUmaður af
guðs nátð, of það er ekki. Gerirge
Brown.
Framkoiift iháns öll í ræðíistól,
inarigbrey'dleg svipbrigði Jians
Ktkyndilegar hugdettur og fljógandi
nnælska gerðu það að 'Verkuim, að
þi’iiigfulltn'tar gleymdtt hæði stund
bg stáð ennh þótt Brown tálaði nær
heilum kluikikutíma lengur, en hon-
utn var ætlað samkvæmt dagskrá
þingsins.
AÐ SKILJA EÐA F.KKI
I ræðu sinni var Brown ökkert
að feila ágreining þann, sem var
meðal hans og; fyrrverandi sam-
starfsmanrya hans í ráðtineyti Wi1-
isoms. Hitis vegar fór hann um þau
mál svo meistaralegum höndum,
að jaf’nvel ýmsir þeir, sem vitað
var að voru á öndverðutn meiði við
Brown í þingfuMtrúaliði Verka-
mannaflokksins, gátu cfkki stilh sig
um að klappa honum lof í lófa.
Eig gleynni þ\n' aldrei er hann 'hóf
að s'kýra ýiriis atriði í efnahagsstéfnu
hré/ktt Istjórnarinnar. Þessi fljúg-
andi mælski maður, sem talaði að
mestu blaðalaust alilan tnmann að
því er 'virlist, dró upp úr pússi sínu
vclritað blað og hóf að lesa af því
úUlistun á þessum aitriðum.
Hann las með tilbreytirtgarlausri
rödd, vélrænit eins og barnaskóla-
nemandi á lestrarprófi og <átti aug-
sýnllega í mikllum erfiðleikum með
að komast frá lestrinum, :— þunfti
raunar æ ofan í æ að byrja að nýju
á sumum setninigltnum. Að lcstri
Joknum tók hatin sér nokkra mál-
hvifld, gjóaði augum á sinni sér- '.æða
hátt á þingheitp og sagði, eitis og
við sjálifan sig. — FJkki skil ég 'þetta
og ekki skiljið þið þetta, en mér er
sagit, að eirthverjir sérfræðingar
hjjóti að gera það. —
um kringilegheitum. Mestum ræðu-
tffma sínum varði hann titl þess að
mæla fyrir um'sókn Breta um aðild
að ,EBE, eins og ifyrr segir. Auik
þess réðist liann harlkalega að stefnu
frönsku stjórnarinnar í málefnum
F.vrópu í valdatíð Dc GauMe og
var þá full alvara á ferðum hjá
lirown.
— Neftunarváld það, sem Frakk-
ar beittu, er umsókn Breta var ti!
umræðu imcðal ríkja E'BE í annað
sinn 'var þungt hiigg í andlit þeirra,
sem 'höfðu hug á aukinni samvinnu
F.vrópurfkja. Hugsjónini ttm samein-
ingu F.vrópu, ihugsýn, seim iliafði
vakið vonir margra milljóna imanna,
var gerð að engu á einu andartaki,
að vilja eins manns.
'Franska stjórnim tsa'gði rtkkur, að
hún óskaði þess, að Eivrópa yrði
feterkt, 'sjálfstætt afl, en sá'rfit Sém
'áður fylgdi sú stjórn stefnu, sem
hafði það eitt 'að inarkmiði, að
Evrópa yrði áfraim sundruð og veik,
og 'því langt frá því að vera sjálf-
stætt afl í heimsm'á'Iuim.
Þegar það var orðið augljóst, að
vagria 'beitingar neitunarvalds eins
aðila va’ri ógerningur að vimna að
írekari samein'ingu Evrópu innan
ratnma efnáhagsbandalaigsins var
reyrit að ýta undir avrópeska satm-
vinnu á öðrum sviðum og innan
annarra stofnana. En þrátt fyrir
allar okkar tilratmir mætttim við
sömu vinnubrögðunum, — þegar
bezt ‘lét ntiðum stólum frönsku
sendimefndanna. —
il Irík ræðu sinnar sagði George
Brown m.a.
— Við vitum dkki <enn 'hvaða
stefnu i miálefnum F.vrópu Potnpi-
dou tmun fylgja. Framboð.iræður
han's og viðröl rtkikar á milli þegar
ihann var forsælisráðh. benda hins
végar til þess, að ihann sé reiðu-
búinn að vinna að sameiníngu Ev-
rópu og skoðanir 'lrans á aðild
Bretlands og annarra ríkja að efna-
hagsbaindalagiriit séu ’ef ti'l 'VíM ekiki
eins1 einstrcngislegar og' skoðanir
fyrirrennara hans.
Enda þótt Pompidou kurini að
reynast eittthvað sanivinnuþýðari en
De GatíMe var ’í m'álefnum Evrópu,
þá má vera, að honum þyki e'kkert
liggja á að liefja samuingaviðræður
og það sé því mjög þýðingarmi'kið,
að þrýsta stöðugt á frönáku stjórn-
ina í þá átt. Vinir okkar í jafnaðar-
n|a nt'nta flok'kiu m ef nívh agsba nda'l ags-
ríkjanna crtt í mjög góðri aðstöðu
ur og við vonuin að Iþeir, hvort
scm þeir eru í• stjórn eða stjórnar-
andstöðu, láti ekkeri tækifæri ónot-
að til þess að tknýja fram samninga-
viðræður sem allra fyrst. —
Eftir undirtektum á þinginu a5
dæma, geta Bretar treyst iþvíj áð
„vinir þeirra í jafnaðarmannaflokik-
ekki sitt eftir liggja í - þeitu
cfnum. —