Alþýðublaðið - 30.06.1969, Blaðsíða 15

Al.þýðublaðið 30. júní 1969 15
ifört, 'keypti heldutr enig'-n og'
þegar ég á íæðingarsitiofiunni
var spiuii'ð — fyrir fæðingiuna
— hvað bamið ætt!'_ að heitn,
neitaði é.g að svara því. Það
er elklkf gott að útslkýra þetta
e’n það voriu óbæriilegusilu
stundljr b;Stímiainis, þessar síð
usttui klu'kikMstond'ir. Sop'hia
lækkla i rcddirJa. Ég yar svo
hrædd i:m að .mis9a hann.
Móður'hlutwarkið fer Sophiu
veR. Hún er klædd grænium
ermiakiusuim kjól og beri einn
rfebrtgriip — rúbínlhrinig, með
rauðum steini. Við sítjiuimi í
daigstofcnnni seirn telst frekar
lít'ffi, en íburðarmilkil. Á skrif
borð'nu stendiu-r myinid af
Carlo jr. við hliðinia á OsOoars
styittiurarli seim Soph'a hefur
Æengið fyria leilksiigur. Barna-
hsrbergið er slkreytt dýrum
Qistiaverkum sem Oah'io Ponti
ikeypti handia syni sínium —
áðpr en Ihanri fæddist —
pf^t^-.--fcílyrðir að dremgur-
'‘jðn-.sé þrgar farinn að hafa
gauhiari rif málverkúnum. Mcð
el gjpi?a sem senidlar voriu fiá
ciTum heiimshiornum enut leik-
fömg frá.US.A., verndlarsfrip
ur fv.á Rússlandi og fögur
'handavinria ffá Tóklkóslóvia-
kíu. Manirit.am álaráðherr a
Fielklkilands, senidi sjaldgæfa
eTtirprentoa áf Vejisölum.
Upprur.Enega irJá}viérikið; hefði
Verið miiiað tii heiðlúrs fyrsta
Syr..j Lúðvíks 14. Þíað eru eng
ar pífuir eða b'.úndiur í þessu
hierbarg.? Au.ðviitaið elklki, son
ur miinn heOur fullorðinslegt
altjciiit. Hver cm. af hoinium er
Hvor seritimetii A C«r!o jr. er Fonti. Hann er ssn'inr scn-ir föffur sins.
□ Um 30 km utan v‘ð Róm
keyrij: ma'ður fiam hjá stóru
járnhliði Sem á slendur
„Einkaeign“. Bak vlð grjnti-
verkið er haf af trjám, rós-
um og gosbrunnum ásariií
sundfaug sem Hollywood
myndi vera fuilsæmd af. Og
síðast en ekki sízt ljósrauð
höll sem að innan er skreyít
frægum lisíaverkum eftir
Canaletto og Picasso.
Það miik’ls'vie-iðasta v?.ð
þessa ævmtýnalh.öQ-l er elklki
ytri íleguirð, ’hieldiuir harnahfer-
bergi, þar sem faiíeg cg fræg
konia er að gaSa langþráðu
bariri að borða, og hún kallar
si|g sjáilfia, heiimsins hamingju
sömiuist.u mráðir.
Þietta er ríki Sophiú Lo cn .
— eða e'ns. og húnviQl heldrir ■
itúika þr.t —’ ríki frú Cario >
'Por.iti. S'.ji'Qiir’ssm.'hofur síð
an 29. d . s. s. I bsrgmáliað af
hnátruim og gleði. Þanm dag ■
fædTi-- ■'io Hu'bert Leone
Ponft'. junior.
„Bg trúi því eiklki enn þá
segir . Spphia, ég. held áifram
sð srgja söráúir minn, baria t'l
að hey la hljóm orðanna: '
Ivanr 1 ér þag af því a* ég
ga.t eQilki tailað uim batnin áður
en h'fmn fæ.ddist. Ég vogaði
ælk&i að g'.:ra. framúðaráæ-tl-
aniir eins og aðrar mæðiur,
þoid! eklki að heyna barns-
grát, ég prjónaði engin bama
;ren -v., u.>o a- j
þeijra ecþsinimjMsamara.
liöóai víháriEiikl imn a jfliiii sjá, hvort
Ponti — hlainn eri sem sa.gt á-
reiðanlega. sonor föðiur síns.
íSophi,a heifiur sonrnm á
brjióisti. en er nýbyrjuið að
geifia honum peia með. Carlo
hefiur eklfei enin þá reynt að
imata hann, seigir hún og
Ihlaer. Hanin er dauðhræddlur
um að miissá hanin ef ég rétti
barnið tl hanS.
Carlo junion er þægt barn.
Sieifur all'ar nætur, borðiair vel
og brosir mikið.
Þegiar við yfirgelfum barna
herbergið léttist brúnin á
hj úkriuriailkoniunni, oig Carlo
jr. .ge'fiuri frá sér ánægjuhljóð.
Sophl!ia býður upp á kafíi
og talið bierst að undángengn
ium mánuðum, þegar hún
beið á Hotel Intercontinetal
í Gemf.
,,Það var erfitt, eklki vegna
þess að ég var „inniloikuð".
Ég hef aMriei verið mikið
fyriir það að sækja samlkivæmi.
Líður bezt heiimla. Þessi íbúð
var .auðvitað eiklki reglulegt
heimilli, aðeins vfenjluilieg hótel
íbúð, tvö svleifrJherbergþ stofa
og eQidlhús — éklkeht af þessum
íbuiiði sem blöðki voru alltaf
'að slkriiCa um.
Hvað ég hafði fyrir stafui?
Ég spilaði við einiklaritar-
ann minn ha'n|a Iniez, las og
svaraði bx'éfum. Tallaði við
m'anninn minn í sím'a, þogar
'hanm var eiklki hjá mér eða
við möimmu og systur mína
í Róm. Stundum komu ■(yinir
. okkar í bieimsólkm — dlaigarn-
ir voru ékki svo lengi að líða.
Ég saknaði eiriskis, jafnvel
þegar prófessouinn gaif mér
leyfi til ag fiara út á göngu,
síðastia mániuði.nm, kiærði ég
míg éklkei’lt uim það. Ég yfir-
galf éklki íbúðiima fyrr ©n ég
fór á sjúkrahúsið.
Erfiðast var að varðveáta
sííteC'lt ti'úna á að lalit gemgi
vel. Þetta hafði misteikázt
tvisviair áður. Ég hefi ahitaf
verið vön að berjast fyu r því
sem éigi hef vilj'að fá. Víst á
ég millkjig en engan hlut sera
ég heíL ékki þurft aQ bsrjast
ifyrir.
AuðviilJað er barnið mjög
þýðingarmriikið í líifi mínu, en
það er ofur leðlltlegt ékki satt?
Konia sem elskár mammimm
sinm langar tdl að gaila hon-
luirn barn. Ég gat gefið Carlo
son, í mínum aiugurn er það
dásamlegt.
Ritarimn birtist með boð
Ærá dolkton Bai’nard, suður-
afríkanslk’a læfcnimminx fræga.
Hamum seimkiar í ’kvöldlverð-
larboðið, en kemur samt.
iSpphijg, di'cguir friam enduir-
m.inn ngar síðan 29. dles. s. 1.
Við yfirgáfium hótelið árla
tmorgums, 28. des. doktor
Waíiterwi'lle, Inez og ég. Við
bólkst'alH'ega læddlumst út, með
lam blaðiaimenm og ljósmynd-
iariar sváfu vært — í bíiumum
IsírJum suimir. Þessi feiuleikur
máinnlti mig á kvilkmynd eifitir
Hiltchodk —Á sjúikrahúsinu
var ég uannsöikuð hláltt og lágt
og læikniar töldiu að þetta
myndi verða siltjiamda ifeeiðing.
Framhald á bls. ll