Tíminn - 10.11.1968, Blaðsíða 3

SUNNUDAGUK 10. nóvember 1968.
TÍMINN
3
Á myndinni hér að ofan sjá
um við hinn áttatíu og fjög-
urra ára gamla lækni Cyril
Francis sitja í eincykisvagni
★
Það gerist nú oftar að far-
þegaþotur fljuga svo hratt, að
þær „brjóta hljóðmúrinn".
Þetta átti sér einmitt stað fyr-
ir nokkru síðan, að stór þota
sem var á flugi ofan við þorp-
ið Breton í Frakklandi braut
múrinn, og hávaðinn sem
myndaðist við það, drap rúm-
lega þúsund kjúklinga í þorp-
inu.
★
Tízkutei’knarinn Bernard
Lanvin hélt heljarmikið ball
um daginn í tilefni af því, að
hann var að opna nýja tízku-
fataverzlun fyrir karlmenn.
Ballið var haldið i París, og
voru menn vissir um að margur
glaumgosinn myn'di skemmta
sér ærlega. Það fór þó svo að
það var sjötíu og tveggja ára
gömul yngismær sem stal sen-
unni, en hetjan sú var greifa-
ynjan af Windsor. Eins og
sézt á meðfylgjandi mynd er
stúlkan litla alltaf jafn grönn
og létt á sér, og gætir þess að
hafa kjólana sína vel ofan við
hné. á myndinni sézt hún
dansa við gestgjafann.
sínum fyrir framan lækninga-
stofu sína íVictoria áEnglandi.
Dr. Cyril notar alltaf hestvagn
inn, þegar hann fer í vitjunar-
ferðir, a.m.k. þegar veðrið er
gott. Ef hann þarf að sinna
neyðarkalli, notar hann þó
leigubíl. Læknirinn segist aka
um það bil eitt hundrað míl-
ur á viku hverri í hestvagni
þessum, en hann segir að
„bezt sé að ferðast þannig“.
Við sjáum hann hér halda á
hlustunartæki sínu í hendinni,
en hann er einmitt að leggja
af stað til eins sjúklinga sinna.
Eins og kunnugt er, er hið
dásamlega franska koníak
(cognac) framleitt í héraðinu
COGNAC, í Frakklandi. Þetta
litla hérað stendur við strönd
Atlantshafsins, og er löngu
víðfrægt. Brennivínsfxam-
leiðendur héraðsins eru ríkir,
en þrátt fyrir auðæfjn. eru
þeir ekki með öllu ápægðir
með lífið, það hefur seha sé
steðjað að þeirn nýtt vanda-
mái. Eftirspurnin eftir hinu
franska brennivíni er orðin
svo mikil, að héraðið hefur
enga möguleika á að sinna
allri eftirspurn. í ár verða
framleiddar níutíu milljónir
flaskna, en reiknað er með að
salan verði um bað bil helm-
ingi meiri eftir tíu ár.
Helzti keppinautur koníaks-
ins í Frakklandi er skozka
viskíið, en það er nú mikill
tízkudi-ykkur þar í landi.
Koníaksframleiðendur óttast
þó ekki þá sam-keppni, því
|fjórir fimmtu hlutar allrar
framleiðslu, eru fluttir úr
landi. Mesta vandamál
þeirra er því að rækta víðáttu
meiri vínekrur til þess að
svara eftirspurninni. Vínekrur
sem ekki framleiða annað en
koníak þekja nú rúmlega
180.000 ekrur lands, og það er
allt landið sem hæfir virkilega
fyrir koníaksframleiðslu.
Annað vandamál koníaks
framleiðenda er það að þá
skortir húsrími fyrir allt það
magn brennivíns sem þeir
þurfa að geyma, svo vínið fari
mátulega gamalt á markaðinn.
Nú sem stendur þurfa þeir að
geyma fjórar flöskurí ef þeir
selja eina. Koníaks vöruhúsin
ipnihalda nú 420 milljónir
flaskna, að verðgildi 125
þús. punda og eftir 10 ár verða
þessar tölur sem sagt helm
ingi hærri Koníaks iðnaður
inn veitir 400.000 manns at-
vinnu, hinir raunverulegu vín-
framlejðendur eru um 5000
að tölu, en þeir selja fram-
leiðsluna í hendur 250 dreif-
ingarmiðstöðva. Af þessum
250 tegundum eru ekki nema
um það bil 15 frægar um all-
an heim. Þær frægustu eru
svo Martell og Hennessy.
★
Lokkur úr liári Napóleons
keisara — ásamt áföstum bréf
miða, sem á stendur að lokk-
urinn sé raunverulega úr hári
keisarans, skorinn af á eyj-
unni Elbu, árið 1815, var seld-
ur á uppboði í París nú um
mánaðarmótin. Kaupand-
inn var mjög hamingjusamur
yfir að hafa hreppt lokkinn,
enda borgaði hann ekki nema
1.100 franka fyrir hann
★
Þegar hinn átján ára gamli
Allan Dam Jensen kom heim
til sín á nýársdagsmorgun síð
astliðinn, fór móðir hans að
skamma hann. Hann gerði sér
því lítið fyrir og kæfði hana.
Enginn veit í rauninni hvers
vegna. Sjálfur segir hann að-
eins: „Hún var bara ekki eins
og hún átti að vera“. Og það
virðist vera eina ástæðan sem
hægt er að grafa upp, þrátt
fyrir margar geðheilbrigðis
rannsóknir sem drengurinn
hefur verið látinn gangast und
ir. Drengurinn hafði reyndar
aldrei átt í neitt skjól að
venda hjá móður sinni, hann
átti ekkert heimili, það sann-
færðist hann um, þegar hann
fór að koma heim til vinkonu
sinnar, en heimili hennar var
„eins og heimili eiga að vera“
Hann var orðinn meira en lít-
ið þreyttur á því að fá aldrei
neitt að borða hjá móður
sinni. Ilún eldaði aldrej mat
handa honum — ekki einu
sinni á jólunum. Það var ein-
mitt um jólaleytið í fyrra, að
hann byrjaði að koma á heim-
ili vinkonu sinnar, en þegar
hann kynntist jólahaldinu þar,
rann honum heimilislíf sitt
svo til rifja, að honum var
algjörlega nóg boðið, þegar
móðir hans tók á móti hon-
um með skömmum á nýárs-
dagsmorgunn.
Allan Dam segist iítið muna
frá þeim degi, hann kæfði móð
ur sína, segir hann, rétt eins
og ekkert annað hafi verið
hægt að gera.
Og nú velta menn því mjög
fyrir sér hve þungan dóm pilt-
urinn muni fá. Dómsins er að
vænta mjög fljótlega en fyrir
morð fá menn venjulega
langan fangelsisdóm. Það er
þó talið mögulegt, að Allan
verði dæmdur á betrunarhæli
fyrir afbrotaunglinga, og fái
þá ekki lengri vistun ’ þar, en
svo sem fjögur ár. Hann ætti
að þykjast góður að sleppa
með slíkan úrskurð, því betr-
unarunglingu-m er miög oft
sleppt út áður en allur tími
þeirra er liðinn.
Fegurðarsamkeppni sú sem
árlega fer fram í London, og
ber hið veglega heiti „Ungfrú
alheimur“ stendur nú fyrir
dyrum. Þátttakendur eru farn
ir að streyma ti-1 borgarin'nar,
og hér sjáum við eina stúlkuna
stíga út úr flugvélinni í roki
og regni, en þeir sem tóku á
móti henni á Lundúnarflugvelli.
herma a'ð bros hennar hafi sóp-
að dimmviðrinu á brott.
Stúlkan nefmst Christine Ant
unovic, og er frá Nýja-Sjálandi.
Ifún er átján ára að aldri, dökk
hærð og brúneygð. Við óskum
henni góðs gengis i keppninni
en hún er ein af sextíu og sex
þátttakendum, sem eru víðs veg
ar að úr heiminum.
»
l