Vísir - 14.10.1977, Side 11

VISIR Föstudagur 14. október 1977
11
neytisstjóri i landbúnaöarrdöu-
neytinu var önnum kafinn viö
vinnu sina þegar Vlsismenn bar
aö garöi hjá honum.
,,Þaö er alveg nóg aö gera
hérna hjá okkur” sagöihann. ,,AÖ
visu er vinnan dálitiö frábrugöin
þvi sem gerist venjulega, aöal-
lega vegna þess aö við komum
ekki neinu frá okkur i pósti, og þá
náttiírulega aö okkur berst ekkert
þá leiöina heldur. Ýmsar algeng-
ar afgreiöslur veröa þvl aö biöa
slns tlma, og öll okkar viöskipti
veröa nokkuö takmörkuö af þess-
um sökum.
Ef verkfallið heldur lengi á-
fram kemur slöan aö þvl aö at-
vinnan fer aö minnka hjá okkur
vegna þess vissa sambandsleysis
viö umheimin sem hér rikir.
Sveinbjörn Dagfinnsson og borðiö góða.
þess. Af átta starfsmönnum i
deild hans, eru tveir I verkfalli.
„Þaö má segja aö munurinn
liggi I þvl aö nú er hér ekki vélrit-
unarfólk, viö fáum ekki póst og
komum honum ekki frá okkur, og
svo erum viö lausir viö slmann.
Þetta veröur til þess aö maöur
tekur kannski fram eldri hluti og
fer aö vinna I þeim, því nú er ekki
þessi venjulegi daglegi erill”.
Miðar á hurðum
Innl menntamálaráöuneyti var
jafnvel enn rólegra um aö litast.
Litlir miöar voru á sumum hurö-
unum. A þeim stóö ef huröin væri
lokuö ætti aö banka. Fyrir innan
huröirnar var sama sagan og I
fjármálaráöuneytinu uppá ten-
ingnum. Menn voru rólegheitin
uppmáluö og kunnu þvi flestir
mjög vel aö vera lausir viö eillfar
simhringingar. Það væri mesti
munurinn. Og svo að sjálfsögöu
aö hafa ekki vélritunarfólk.
Færri simhringingar
Engin er I verkfalli I stjórnar-
ráðinu, né heldur I utanrikis- og
forsætisráðuneytinu. 011 ráöu-
neytin hafa hinsvegar skiptiborö
sima, þannig aö einungis beinu
simarnir virkuðu. Þetta fækkar
Gisli Blöndal var með borðið þakið pappirum og haföi meira en nóg að
gera.
aö sjálfsögöu simhringingum til
starfsfólksins til muna, og and-
rúmsloftið veröur rólegra.
Nóg að gera
Sveinbjörn Dagfinnsson, ráöu-
Gamalt og merkiiegt
skrifborð
Sveinbjörnsat viö mikiö forláta
skrifborö. ,,Já, þetta er eittaf þvi
fáa sem staöiö hefur af sér allar
Sumir viröast ekki hafa áttaö
sig á áhrifum verkfallsins. Þegar
vlsismenn voru i viðskiptaráöu-
neytinu kom þar inn ung stúlka
frá einu þeirra fyrirtækja sem
stunda mikla verslun viö útlönd.
Hún kom meö nokkra papptra og
var aö vandræöast meö þá I smá-
stund.
„Láttu þetta bara á boröið
þarna”, sagöi Sveinn Bjömsson,
starfsmaöur I ráöuneytinu.
,,Má ég ekki bara biöa eftir
þessu”, sagöi stúlkan en áttaöi
sig slöan þegar menn fóru aö
kima. Engin mál má sum sé af-
greiða skriflega og viöskipti við
útlönd liggja niöri eins og allir
vita.
Sömu söguna var að segja úr
viöskiptaráöuneytinu og hinum.
Rólegri andblær var yfir •
hlutunum og þaö sem menn uröu
helst varir viö var slmaleysiö.
Vinnufriöurinn var þess meiri.
—GA
þær mannabreytingar sem oröiö
hafa iráöuneytinu. Ég held aö ég
sé ekkert aö fara rangt meö þó ég
segi aö þaö sé oröiö aö minnsta
kosti 60 ára. Þetta er blsna
merkilegt borö og viö þaö hafa
margir mætir menn setið”.
Viöskiptaráöuneytiö var senni-
lega þaö rólegasta af þeim öllum.
Nema hvaö sendillinn virtist hafa
nóg aö gera. „Hann er okkar eina
samband viö umheiminn”, sögöu
starfsmenn þar, „og hann hefur
staöiö sig meistaralega vel I
sfyskinu”.
Menntamálaráðuneytið fékk að kenna á málningarpenslum i verkfailinu
— ogveitti ekkiaf.
-WíC
Einhvern tima las ég I eftir-
mælum um þingmann, aö hann
hefði sýnt þá drenglund aö gefa
eftir brú I sinu kjördæmi til aö
fyrr mætti koma upp brú I ööru
kjördæmi yfir mannskætt
vatnsfall. Sjálfsagt hefur þetta
verið meiri sjálfsafneitun á sin-
um tima en nokkur vegasér-
fræöingur á Alþingi er fær um I
dag. Þar af leiðir aö viö erum
enn að leggja bráöabirgöavegi
vítt um land, þótt sáralltiö af
vegum yfirleitt séu sæmilega
ökufærir.
Einhver hefur
með hægðinni
lómast
Annars skal þvi ekki neitaö,
aö meira er lagt af varanlegu
slitlagi á vegi en viö gerum okk-
ur alltaf grein fyrir. Aö vlsu hef-
ur verið tiundaö, aö leggja ætti
þrjá kilómetra frá Þjórsárbrú I
sumar. En hljóðara hefur veriö
um lagningu slitlags á veg til
Sandgeröis og Garös úr Kefla-
vlk, og er þó mikiö kvartaö um
aö Suöurnes veröi alltaf útund-
an. Einhver hefur lómast meö
hægðinni að dyrum fjárveitinga-
valdsins og fengið fé til þessara
ágætu verka. En þetta eru engu
aö siöur aðeins stuttir spottar og
breyta engu um ástandiö á
helftinni af aöalvegum okkar.
Varanlegt slitlag er krafa
bifreiðaeigenda
Búiö er að byggja langa kafla
á leiðinni Reykjavík — Akureyri
undir varanlegt slitlag. Þessir
nýju, uppbyggöu kaflar ganga
úr sér og drabbast niöur eigi
þeir að bíöa lengi eftir slitlag-
inu. Eins og stendur er meö
hægu móti hægt að leggja slitlag
á þessa kafla næsta sumar, vilji
menn fara aö hugsa I alvöru um
gerö varanlegra vega I landinu.
Þeir sem borga hundraö og tólf
krónur fyrir benzinlltrann undir
þvl yfirskyni að nú eigi aö fara
aö auka átakið I vegageröinni,
munu sannast sagna veröa svo-
litið fau eigi eitt áriö enn aö nota
fjármunina til að hygla hundrað
plássum I malarburöi. Þaö hlýt-
ur aö vera krafa bileigenda aö
nú veröi vegamálastjórnin látin
snúa sér aö því I alvöru aö koma
slitlagi á þá vegi, sem þegar eru
tilbúnir, en eiga annars fyrir sér
aö skemmast.
Happdrættislán Eykons
lenti i Borgarfjarðar-
brúnni
Eyjólfur Konráö Jónsson
hratt af staö happdrættisláni til
aö standa undir kostnaöi viö
gerö varanlegs noröurvegar.
Tekjur af þessu láni hafa hing-
að til farið I Borgarfjaröar-
Neðanmáls
/--------------------
Indriði G.Þorsteinsson
skrifar um bensin-
hœkkunina og
vegamálin og segir
að í lagi sé að borga
112 kr. fyrir bensín»
lítrann sjái þeirra
fjárhœða einhvers
staðar stað í varan-
legum vegi á
aðalakstursleiðum
landsins.
brúna. Til allrar hamingju eru
þeir ekki margir firöirnir á
noröurleiöinni, sem þarf aö
brúa, enda mundi þá seint sjást
fyrir endann á hinni varanlegu
vegagerö. Nú er Borgarfjaröar-
brúin, sem vissulega er hluti af
noröurveginum, aö komast yfir
erfiöasta hjallann. Þaö eitt meö
ööru ætti aö veita tækifæri til
lagningar varanlegs slitlags á
þá kafla, sem þegar eru tilbúnir
á þessari leiö.
Þrætur um það/ hvar eigi
að byrja tef ja fyrir fram-
kvæmdum
Þaö er oröiö óhemju dýrt að
eiga bll, og ekki minnkar
kostnaöurinn viö stööugar
hækkanir á benzinveröi. Stór
hluti kostnaöar við bllaeignina
liggur i þvi, aö vegirnir eru
slæmir, þótt þeir séu viöast
komnir upp úr jöröinni og fjalla-
lækir séu hættir aö renna eftir
hjólförunum, eins og vlöa var
fram yfir nitján hundruö og
fjörutlu. Auövitaö sitja allir
bilaeigendur viö sama borð I
þessum efnum, þótt þeir sem á
landsbyggðinni búa séu sýnu
verst staddir. Þrætur út af þvi
hvar eigi að byrja, og hvaöa
vegir eigi fyrst aö fá varanlegt
slitlag, tefja bara fyrir fram-
gangi málsins. Auövitaö veröa
menn aö gera sér grein fyrir
þvl, aö áöur en lýkur veröa allir
helztu vegir landsins lagöir
varanlegu slitlagi. Annaö er
óhugsandi. Þaö þarf hins vegar
aö gæta sömu stillingarinnar og
þingmáöurinn sem gaf brúna
eftir, svo einhvers staöar sé
hægt aö byrja.
Ekki farið að hugsa fyrir
smurbrauðslistanum fyr-
ir 1978
Þeir hjá Vegagerö rikisins
hafa tjáö mér, aö ekki sé enn
fariö aö hugsa fyrir „smur-
brauöslista” þingmanna fyrir
áriö 1978. Venjan sé að draga
„smurbrauöslistann” fram á
vor, sem gerir vegageröinni
auövitaö mjög erfitt um allan
undirbúning, einkum þegar list-
inn er ekki til fyrr en starfiö á aö
vera hafið. Þeir benda jafn-
framt á, aö engin þörf sé aö
byrja gerö varanlegs vegar t.d.
viö brautarenda á Kjalarnesi
eða á Moldhaugnahálsi viö
Akureyri. Þaö sé hægt að byrja
strax á vordögum aö leggja slit-
lag á þrjátlu kflómetra upp-
byggðan veg I nágrenni Blöndu-
óss og færa sig slöan á milli
þeirra staöa á noröurleiöinni,
sem uppbyggöir eru, þangaö til
slitlag er komiö á alla kaflana.
Þaö yröi strax bót aö þessu og
hvlld I þvl fyrir bila og öku-
menn. En fyrst og fremst fyndu
menn þá fyrst hverju munar.
Þaö er allt I lagi aö borga 112
krónur fyrir benzinlitrann, sjái
þeirra fjárhæöa einhvers staöar
staö i varanlegum vegi. En aö
þyngja álögur á bílaeigendum
án verulegra breytinga á aöal-
akstursleiöum landsins kostar
aöeins aukna óánægju. Eins og
nú horfir sýnist mér vera komiö
nóg af henni. IGÞ
NOG KOMIÐ AF OANÆGJU