Vísir - 16.12.1978, Blaðsíða 2

2
Laugardagur 16. desember 1978 VTSIH
Eye of the Wind ieggur i hann.
MAÐUR LÆTUR EKKI
HUGANN REIKA..."
— Guðjón Arngrímsson, blaðamaður Visis segir frá fyrstu áföngum í
ferð Drakeleiðangursins og lífinu um borð i Eye of the Wind.
Myndir: Nigel Lang, GA o.fl.
óljós tilgangur
A seglskipum nú á dögum er
freistandi aö draga niöur segl
þegar á móti blæs og setja i gang
vélina sem er i öllum slikum skip-
um núna. Skipstjörinn á „Eye of
the Wind”, kafteinn Collins,. er
þekktur fyrir að nota ekki skips-
vélina nema i neyöartilvikum.
Þaö er taliö einkenni góöra segl-
skipstjóra.
Eftir vikubasl i Biscayaflóan-
um í stórsjó og roki úr öllum átt-
um vorumviö um borö þó farin aö
efast. Biscayaflóinn, sem liggur
að Frakklandi og Spáni, er nefni-
*
lega um tveggja sólarhringa sigl-
ing ef allt gengur eölilega fyrir
sig.
Feröin hófst i Plymouth I
Suöur-Englandi 7. nóvember og
henni á aö ljúka i október 1980.
Tilgangur er óljós. Opinberlega
er hann sá aö minnast hnattsigl-
ingar Sir Francis Drake fyrir 400
árum, fara sömu leið og hann aö
mestu leyti, hafa viökomu á svip-
uðum stööum og stunda vls-
indarannsóknir á leiöinni.
Uppátækið er sföan notaö til aö
gefa „ungum landkönnuöum”,
eins og viö erum kölluö, tækifæri
til aö skyggnast yfir sjóndeildar-
hringinn.
islendingurinn og herinn
Fjármagniö kemur frá risa-
fyrirtækjum og auömönnum, en
einnig smærri fyrirtækjum sem
siðan fá auglýsingu I hlutfalli viö
gjafmildina. Alltheila klabbiö tók
yfir tvö ár I undirbúningi.
Þegar ég kom til Plymouth 1
byrjun október var þó ljóst aö
eitthvaö haföi fariö úrskeiöis I
undirbúningnum, þvi farkostur-
inn sjálfur, 150 tonna seglskip,
var augljóslega ekki tilbúinn I
slaginn. Þaö átti eftir aö skrapa,
mála, logsjóða, smiöa, hnýta
hnúta, splæsa reipi, — bókstaf-
Slappaö af i setustofunni.
Karl prins ræöir viö „ungu landkönnuðina”. Okkar maöur, Guöjón,
er yst t.v. Myndin er úr Western Morning News.
lega allt. Þaö tók um mánuð aö
ganga frá öllu.
Dvölin i Plymouth var dálitið
kúnstug fyrir íslending sem hefur
sinar hugmyndir um her úr bió og
striðsbókum. Skipiö lá viö
bryggju i „HMS Drake” I
Plymouth, sem er aö sögn
stærsta flotastöö hennar hátign-
ar.
250 metra löngu leið frá svefn-
staönum niöri skip varö ég aö
sýna skilriki tvisvar. Það komst
fljótt upp i vana. Verra var
aö þurfa aö klæöa sig upp fyrir
hverja máltfö og búa um rúmiö
sitt eftir reglum breska flotans.
Þeir hafa reglur yfir allt.
Farkosfurinn
Passa uppá passann
Tveir fulltrúar tóku á móti mér
viö komuna til Plymouth. Viö
ókum gegnum borgina og inná
svæöi flotans. Þar var mér út-
hlutaö bedda í einum bragganum
meö hinum „ungu landkönnuöun-
um” og sagt aö fara aö sofa. Fyr-
ir alla muni ekki fara út úr hús-
inu.
Strax morguninn eftir var geng-
iö í aö útvega mér skilríki til aö
koma mér út úr húsi. Það gekk
greiölega. Ég þurfti passa til að
fá rúmföt, til aö fá mat, og á hinni
En timinn i Plymouth leið
fljótt. Þaö pr eins og aö stiga aftur
i aldir aö kynnast þvi fólki, sem
allt sitt lif hefur búið á seglskip-
um. Wolly gamli, sem er eins og
klipptur út úr sjóræningjabók, sá
um aö „segla” skipiö. Hann lék
sér að þvi aö koma um 15 metra
löngum rám, á annaö tonn aö
þyngd, uppi 25 metra hæö yfir
skipinu. Hann þurfti aöstoö
þriggja manna, en i augum viö-
vaningsins var þetta nánast
kraftaverk.
Skipiö „Eye of the Wind” á sér
annars merkilega sögu. Þaö var
byggt 1911 I Þýskalandi og var i
Mohan skrælir kartöflur og Dilli horfir á. Þeir eru báöir frá Nepal.
Randy frá Kanada sker sltrónu I
eldhúsinu.
Erwin frá Nýja-Sjálandi á þarna I basli viö stýriö.