Vísir - 16.12.1978, Page 9

9
VISIR Laugardagur 16. desember 1978
ganga uppiÁbenrá. ” ÞegarviB
komum þangaö, sýndihann mér
tvískipt hús og sagöi mjög
hrærður: „Hér bjuggu foreldr-
ar níinir einnig, en það var betri
ibúð. Sjáið gluggann þarna á
annarri hæð yfir útidyrunum:
þar hafði ég vinnustofu mina, en
foreldrar mínir herbergið við
hliðina. Mikið þætti mér gaman
að koma þangað upp.”
,,Við gætum vel”, svaraði ég,
„spurt eftir einhverjum sem við
vitum að ekki á þar heima.”
Siðan fórum við upp, og Thor-
valdsen sýndi mér dyrnar að
ibúðinni þar sem hann hafði
búið með foreldrum sinum.
Þegar eg bjóst til aö berja á
dyrnar, sagði hann: ,,Nei,
Wilckens, nú er ég orðinn
ánægður með það sem ég hef
séð.”
„Þar sem viö erum nú hvort
eð er i nálægð við Brunnstræti”,
sagði ég þegar við komum niður
á götuna, „þar sem foreldrar
yðar áttu einnig heima, viljið
þér þá ekki lika að við göngum
þangað?” „Gott og vel”, svar-
aði hann. Og varla vorum við
komnir I Bröndstræde þegar
hann þekkti óöar húsið. En
þegar hann ætlaði að ganga nær
varð ég að aftra honum, þvi
nokkrar kvendrósir af versta
tagi héngu þar i dyrunum og
opnum gluggunum. Thorvald-
sen veitti þeim ekki athygli, en
þegar ég benti honum á þær og
varaði hann viö, var hann strax
fús á aö snúa við, og með þvi
lauk þessari gönguferð okkar.
Þetta siðasta atvik nefndi
hann aldrei, en um hinar heim-
sóknirnar tvær talaði hann oft
meðánægju. Þennan sama dag
var Thorvaldsen til borðs hjá
Friðriki konungi 6., þar sem
hann lék við hvern sinn fingur,
var vel á sig kominn og hrókur
alls fagnaöar, eftir þvi sem mér
var siðar sagt. Þar sem mér
höföu borizt tilmæli frá hiröinni
um að klæða Thorvaldsen þenn-
an dag eins hátiðlega og unnt
væri, færði ég hann i viðhafnar-
búning frönsku akademíunnar
og festi á hann eins mörg heið-
ursmerki og mér var framast
unnt að koma fyrir. Meðan ég
var að klæða Thorvaldsen i allt
þetta stáss, gat ég ekki annað
en boriö það I huganum saman
við göngutúr okk'ar um morgun-
inn, á vit hinnar fátæklegu
bernsku hans.
Eftir að faðir Thorvaldsens
dó, var úr hans, veski, i stóruog
þykku leðurhylki , og járngler-
auguhans send til sonarins suð-
ur til Rómar. Þessa þrjá hluti
varðveitti Thorvaldsen sem
helga dóma, og eins silfurúr,
sem hann hafði haft með sér úr
foreldrahúsum suður til ttalfu.
Nokkrum árum eftir dauða
Thorvaldsens sjálfs var haldiö
uppboðáýmisleguúr eigu hans,
og keypti ég þar nokkra hluti,
meðal annars þessa fjóra, sem
Thorvaldsen voru svo kærir, og
mér sjálfum engusiöur, þvi þeir
uröu dýrmætur auki i safn það
sem ég setti saman þegar eftir
lát hans.
Hattarnir tveir sem Wilckens segir frá. Sá gamli, sem er einskonar
pipuhattur, en með útvikkandi kolli, ber enn merki lárviðarsveigs
sem var umhverfis hann á baröinu. Nýrri hatturinn er alvana-
legur, kollhár pipuhattur frá miðbiki 19. aldar, likur þeim sem
skáidið H.C.Andersen ber jafnan á myndum. Þótt Wiickens hafi
eignast hann aö húsbónda sinum látnum, fór hann samt ekki beint i
safniö frá honum, heldur keypi auðmaðurinn og bruggarinn frægi,
J.C.Jacobsen, hann úr dánarbúi Wilckens og gaf Thorvaldsenssafni,
ásamt öllum fatnaði hans.
Thorvaldsen og kom algerlega gat kom á yfirleðrið og ég benti
af fjöllum. „Ég þarf ekki neinn honum á það ogspurði, hvortég
nýjan hatt. Sá gamli er enn i ætti ekki aö panta honum nýja
heilu lagi”. skó, svaraöi hann: „Nei, nei,
,,En menn ganga nú ekki með þetta er vel hægt að bæta”.
hatt þangað til hann dettur i Þegar ég leiddi honum fyrir
sundur”, leyfði égmér að segja. sjónir, aöenginn sem ráð heföi á
Það kostaði mig siöan miklar öðru gengi i' gömlum, bættum
fortölur, áður en ég fengi hann eða götóttum skóm, þá sagði
til aö leyfa mér að panta nýjan hann: ,,Uss, Wilckens, þá
hatt, og þegar hattarinn kom til smyrjum viðbarablekii götin”.
þess aö taka mál, bað hann um Og með það tók hann pennann,
miklu kollhærri hatt en sá
gamli var. Þegar hatturinn var
setti á væna klessu og sagði:
Þarna sjáiö þér, Wilckens, nú
tilbúinn og han fékk hann i er allt i' finasta lagi
hendur, varð hann hæst ánægð-
ur með hann, en hinsvegar tók
hann aldrei I mál að setja hann
upp nema i einsýnu góöviöri.
Báöir þessir hattar eru nú i
safni mlnu.
Sömu sögu er að segja um
skóna sem hann gekk i. Þegar
Kvöld nokkurt, þegar við
komum heim, var yfirleðriö rif-
ið allt ofan i sóla, og þegar ég
benti honum á það, sagöi hann:
„Jahá, nú sé ég að blekið dugar
ekki lengur. Jæja, þá getur
draumur yöar rætzt og þér kall-
að á skóarann”.
parfum delubin
ETT OG FERSKT
FRÁ PARÍS
PARFUM
•• - -x -
EAU de TOILETT
k SÁPUR
LUBIN
ÍSLENZK
PARIS

gyai oe
RAYNOX HLJÓÐ-KVIKMYNDASÝNINGAVÉL
MÖDEL 1010 fyrir8mm spólur
1. Kraftmikili DC mótor með mini-tölvuheila ákveöur sýningahraðann fullkomiega stöðugan.
2. Spólustærð upp 1800 ft = 40 min (53 min á 18 myndir/sek).
3. Sýningahraði er 18 og 24 myndir á sekúndu afturábak og áfram.
4. Þræðir sig sjálf.
5. ZOOm linsa: 2x 15—30 mm f/1,3.
6. ' Bakhiið úr alúminium sem gefur betra endurkast frá innbyggðum hátalara.
7. EFP.l2v- lOOw spegilpera.
8- Teljari sem gefur tölu fyrir hverjar 24 myndir.
9. Innbyggður filmuklippari sem hægt er aö taka út við notkun
10. VU mælir til þess að fylgjast með hljóðgæðum þess sem sett er inn á hljóöstrimil filmunnar.
11. Með segulhljóðupptöku er hægt að taka upp raddhljóö eða tónlist eða hvorttveggja biönduðu
saman á óupptekinn hljóöstrimil, eða þá aö blanda saman bæði raddhljóði og tónlist inn á áður
upptekin strimil.
12- „Sound on sound”, gefur möguleika á að taka upp ofaní áður átekinn strimil með „fade in og
fade out” á þvi sem bætt er við inná.
VIÐ ERUM I
FARARBRODDI
í f— Austurstrœti 7
Sími 10966