Vísir - 13.01.1979, Blaðsíða 26

26
Laugardagur 13. jandar 1979.

„Viljiöi kaffi strákar”, spyr
hún þegar viö erum sestir. Og
auövitaö viljum viö kaffi. „1
hvaöa stjörnumerki ertu?”,
spyr hún svo þegar ég geri mig
ekki líklegan til aö spyrja neins
en geri mér dælt viö kaffiö. „Ég
verö aö vita þaö”. Og eftir dá-
litla umræöu um stjörnumerki
munda ég pennann og spyr á
hverju viö eigum nú aö byrja.
„Ja, ég er náttúrulega úr
Skagafiröinum. En er ekki
t komiöúrtlskuaö tala um þaö?”
— Eigum viö ekki aö tala eitt-
hvaö um upphafiö á mússikferl-
inum?
Fyrsta lagið
„Ég er búin aö vera aö semja
lög frá þvi ég man eftir mér.
Fyrsta lagiö kom i útvarpinu
þegar ég var sex ára. Mamma
var meö eitthvert efni i barna-
tima. Var aö æfa stelpur sem
áttu aö syngja og þær tóku þetta
lag, sjálfsagt mest fyrir mig. Ég
fékk ekki aö syngja sjálf þvi ég
var svo ung. En þó þær flyttu
lagiö ágætlega komst ég aö þvl
þá aö aörir geta ekki sungiö min
lög eins og ég vildi”.
Nú slær úti fyi ir Bergþóru þvi
hún fer aö taia um kettína sina
viö ljósmyndarann. Þeir eru
þrir og auk þeirra flækingslæöa
sem enginn veit hver á.
„Þegar ég var aö alast upp
vorum viö lengst af 7 i 24 fer-
metrum. Mamma mátti ekkert
aumt sjá, var alltaf aö taka fóst-
urbörn og hýsa flækingsketti.
Reyndar alls konar dýr. Meira
aö segja gris einu sinni.”
Aftur fer Bergþóra aö tala um
kettina svo ég Itreka spurning-
una um mússikferilinn.
„Já, hvert var ég komin?”
— Þú varst sex ára....
„Já, eitt lag þegar ég var sex
ára og næst geröi ég lag fjórtán
ára. Langt hlé þarna á milli. En
þaö var dálltiö merkilegt viö
þaö lag. Ég var stödd á hóteli I
Noröur-Noregi fyrir nokkrum
árum og þar spilaöi hljómsveit
frá Júgóslavlu. Ég varö ekki svo
litiö hissa þarna þvl hljómsveit-
in spilaöi lagiö mitt. Ég fór til
þeirra og spuröi hvernig stæöi á
þessu. Þeir sögöu mér þá aö
einn þeirra ætti gamla ömmu
uppl 1 fjöllum og hún haföi kennt
honum þetta lag. Þaö haföi
aldrei komiö á plötu og ekki
fræöilegur möguleiki aö ég heföi
heyrt þaö. En þetta var sama
lagiö, m.a.s. sama útsetningin.
Eini munurinn var sá aö þeir
sungu júgóslavneska textann en
ég notaöi texta eftir Davíö. SIÖ-
an finnst mér ég ekki geta sagt
aö ég hafi samiö þetta lag”.
// Ég vil heyra þetta"
„Annaö merkilegt sem kom
fyrir mig um daglnn. Mig
dreymir stundum þannig aö ég
man drauminn og get oftast
ráöiö hann. Fyrir stuttu

tívötds. ^ ndí þótt ^9 \okið 4 xieör\ð Naf
i/kert undra° J^MaUn0 va»/ki á en^3, -Amirn að
báikur. Kan m
Helgarbloðið rabbar við
Bergþóru Árnadóttur, lagasmið
og söngkonu í Þorlókshöfn
Myndir: Sveinbjörn Oddsson
Texti: Ómar Þ. Halldórzzon
klukkan væri oröin svona
margt. Já, þaö kemur fyrir aö
mig dreymir lög. Og ég sest oft
viö slmann og særi fólk til aö
hringja I mig”.
— Og hringir þaö?
„Já, þaöhringir?ansar hún og
hlær.
Ekki ein af þessum hús-
mæðrum
Nú kemur meira kaffi á borö-
iö og tveir diskar fullir af smá-
kökum. Eiginmaöur Bergþóru
sem hún segir aö sé eldhús-
mellan á heimilinu hefur lagaö
kaffiö en kökurnar eru úr búö.
„Ég er ekki ein af þessum
húsmæörum.... ég kann ekki
einu sinni aö baka. Sem dæmi
um hvernig húsmóöir ég er þá
var ekki boröaö hér á aöfanga-
dagskvöld fyrr en kl. 10. Ég
nennti ekki aö elda fyrr. Þaö
styttir líka kvöldiö. Þegar ég
var litil var boröaö helst fyrir
sex og svo hlustaöi maöur á út-
varpsmessuna og beiö eftir jóla-
pökkunum. Annars var ég svo
frek aö þaö varö aö friöa mig
meö þvl aö leyfa mér aö taka
upp einn pakka strax”.
Og nú taka þau enn einu sinni
til viö aö tala um kettina hún og
ljósmyndarinn.
„Þessi er geldur.... þessi var
tekin úr sambandi... þaö á eftir
aö gelda þennan....”
— Hvers lags eiginlega meö-
ferö er þetta? spyr ég en Berg-
þóra segist vera I Kattavinafé-
laginu svo þetta hlýtur aö vera I
lagi. Svo biö ég um áframhald á
þessu meö mússíkferilinn og
enn spyr Bergþóra hvert viö
höfum veriö komin.
„Aö fermingu já Veturinn
sem ég varö sextán var ég I
Reykholti I Borgarfiröi, spilaöi
þar I alls konar trlóum. Viö
spiluöum á allt mögulegt, svo
Hrakfallabálkur
Hún stendur upp og spyr
hvaöa plötu viö viljum heyra
næst. Hennar eigin plötu auö-
vitaö, svörum viö.
„Þetta er mjög lélegt eintak
sem ég á. Ég biö eftir þvi aö hún
komi á útsölur til aö ég hafi efni
á aö kaupa mér nýja”.
Aökomulæöunni likar ekki
platan og stekkur upp á plötu-
spilarann og svissar yfir á út-
varpiö. Bergþóra tekur þessu
létt, greinilega ýmsu vön.
„Ég er sjálf ógurlegur hrak-
fallabálkur. Annaö hvort veikist
ég ægilega eöa lendi I stór-
slysum. Þegar ég var 9 ára var
ég aö sippa uppi á vinnupalli og
datt niöur. Ég var frek og sagöi
viö stelpuna sem var meö mér
— Ef ég get þrisvar þá mátt þú.
Ég gat þrisvar, datt og þegar
ég vaknaöi þekkti ég ekki einu
sinni foreldra mina, ekki dúkk-
urnar eöa neitt. Ef þetta heföi
skeö i dag heföi ég veriö sett á
gjörgæsludeild en læknirinn
ráölagöi bara aö láta mig
drekka svart baunakaffi og þaö
dugöi. Þaö sló á höfuöverkinn en
sem glös og haröplastplötur. Nú
svo lenti ég óvart i þvl aö gifta
mig 17 ára. Þaö var I fyrra lffinu
eins og ég kalla þaö. Þaö tók frá
mér fjögur ár. Ég geröi litiö i
mússik þessi ár. Svo var þaö
einhvern tima aö Óli Gaukur
var meö eitthvert áhugamanna-
liö I Lidó og ég kom þar fram.
Ég haföi litiö sjálfstraust reynd-
ar svo lltiö aö ég spilaöi ein-
göngu lög eftir mömmu. Hún
hefur samiö nokkur fullfalleg
lög. Svo geröist ekkert fyrr en
kom eftir mig tvö lög á Hrifplötu
fyrir nokkrum árum. Og svo
platan mín”.
Þar aö auki hefur Bergþóra
veriö I Pólýfónkórnum og hefur
I vetur fariö tvær feröir til Rvk i
hverri viku á æfingar.
„Þetta hlýtur aö vera sterk
baktería”, segir hún, „aö geta
lagt á sig aö fara allar þessar
feröir”.
dreymdi mig aö ég var stödd I
stórum sal meö Vilhjálmi heitn-
um Vilhjálmssyni sem var góö-
ur kunningi minn. Frá útvarps-
tæki hljómaöi lagiö þarna sem
er búiö aö vera I útvarpinu
nærri daglega langa lengi.
Söknuöur heitir þaö. Mér finnst
Villi ganga aö tækinu og slökkva
og segir aö sér finnist vera
komiö nóg af þessu. Ég and-
mælti en þá bendir hann á haus-
inn á mér og segir — Ég vil
heyra þetta. — Og þá heyri ég
ofsalega fallegt lag, alveg full-
búiö. Texti, strengjaútsetning
og allt. En um leiö var ég vakin
og nú biö ég bara eftir aö
dreyma þetta aftur”.
„Ég sé aldrei neitt yfir-
náttúrulegt en ég hef stundum
eitt og annaö á tilfinningunni
eins og t.d. I gær aö þiö mynduö
ekki koma. En i kvöld vissi ég
aö þiö kæmuö jafnvel þótt
EG ER
EKKI
EIN AF ÞESSUM
HUSMÆEHtUM