Vísir - 21.07.1979, Page 24

t'C
sb
’vN
* * V' V V V’
Laugardagur 21. júll 1979.
Vantar þig eina flðsl
tíu floskur
eða heilan kassa?
Shellstöðinni
v/Miklubraut
OPIÐ
730-
24
i langri sögu sakamálanna hafa alls kyns ein-
kennilegar vísbendingar og torskilin sönnunargögn
beint löggæslumönnum á rétta braut við leit af-
brotamanna. Það sem mætti e.t.v. telja Ijósustu
ábendingu sem lögregla hefur nokkurn tíma fengið,
og sem ber vott um gífurlegt hugrekki, var lýsing á
morðingja skrifuð af fórnarlambi hans, nokkrum
mínútum áður en henni var nauðgað og hún síðan
myrt.
Um miönætti mánudaginn 20.
júli 1970, ók lögreglubifreið aö
vegarbrún á Sagtikos State
Parkway á Long Island, i New
York, rétt hjá hinum nýtisku-
lega smábæ East Islip. Þaö sem
haföi vakiö athygli ökumanns-
ins var bifreiö.aö þvi er birtist
óskemmd, sem stóö við vegar-
brúnina með fullum ljósum.
Þetta var ný blá Ford Maverick
bifreið og þegar lögreglumaöur-
inn nálgaðist hana sá hann aö
hann haföi ekki haft algjörlega
rétt fyrir sér, þvi aö hliöarrúöan
bilstjóramegin haföi verið brot-
in og glerbrotin lágu dreifð um
framsætiö og undir mælaborö-
inu. Huröin var opin og vélin
malaöi i hlutlausum gir. Eftir
aö hafa drepið á vélinni gekk
lögreglumaöurinn gætilega i
kringum bifreiöina. Hvergi var
rispu né dæld aö sjá á gljáandi
lakkinu. Þetta var greinilega
ekki venjulegt umferðaróhapp.
Lögreglumaðurinn skráöi hjá
sér númer bifreiöarinnar og lét
siðan geisla vasaljóss leika inn i
bifreiöina. I framsætinu fann
hann vasabók með gormi
klemmda upp viö sætisbakiö og
ljóst leðurseölavaski sem i voru
50 dalir og skilriki sem gáfu til
kynna hver eigandi bifreiðar-
innar var .
Eigandinn reyndist heita
Adela Kohr og búa á Shinnecock
lane i East Islip sem var aöeins
milufjóröung frá þeim staö
klukkan orðin eitt. Ef hún var
enn að ganga þennan milufjórð-
ung þá gaf hún sér svo sannar-
lega góðan tima.
Eftir að hafa rætt við foreldra
stúlkunnar ók lögreglumaður-
inn aftur til aöalstööva lögregl-
unnar og afhenti yfirmönnum
rannsóknarlögreglunnar muni
þá sem hann hafði fundiö i bif-
reiðinni. Þeir lágu nú á skrif-
borði yfirmanns morðdeildar
rannsóknarlögreglunnar i Suf-
olk, Tom Richmond,og hann
varð að viöurkenna þótt óljúft
væri, aö hvarf stúlkunnar væri
aö öllum likindum verkefni sem
varöaði sina deild.
Það var ekkert i seölaveskinu
sem gat frætt hann umfram þaö
sem hann þegar vissi, nema ef
vera skyldi að hér haföi ekki
verið um rán aö ræöa, þvi pen-
ingar Adele voru óhreyfðir i
veskinu. Siöan sneri hann sér aö
vasabókinni meö gorminum.
Hann fletti hægt fyrstu sjö blað-
siðunum og virti fyrir sér
snyrtilega skráöar tölur og
verö. Þetta var nákvæmt bók-
hald yfir bensinkaup og -eyðslu
alveg frá janúarmánuöi, en þá
haföistúlkan keypt bifreiöina. Á
áttundu siöu kom dálitiö annaö i
ljós. Það voru nokkur stök orö
greinilega rituö meö sömu hendi
sem svo samviskusamlega
hafði skráö tölurnar á fyrri siö-
unum, en nú eins og þau væru
hripuð niöur i flýti og með skjálf-
in.dökkar buxur.hlaut hún þó aö
hafa skrifað eftir að hún haföi
veriö neydd til þess að stansa
og árásarmaöurinn nálgaöist
hana. Hún heföi ekki getað séö
litinn á buxunum á meðan hann
sat ennþá i bilnum.
Richmond fékk Kohr til þess
að koma á lögreglustööina til aö
fá hjá honum nákvæma lýsingu
á Adele. Hún var 1.60 m á hæð,
lagleg stúlka með ljósbrúnt hár,
græn augu og fölleit. Hún var
um 60 kg að þyngd. Adele var
rúmlega tvitug og þó svo hún
færi stundum út aö skemmta sér
með ungum mönnum átti hún
engan sérstakan kærasta að þvi
er foreldrar hennar best vissu.
Þegar hún var á leið til eða frá
Melville var hún alltaf i bláa
hjúkrunarbúningnum og á
mánudögum var hún alltaf i
gulu bikini innstu klæða. Þaö
voru þeir dagar sem hún kenndi
hinum ungu skjólstæðingum
sinum aö synda og hún var vön
aö vera i sundfötunum eftir að
kennslustundinni var lokið. A
fótunum var hún I sandölum.
Syrtir í álinn
Tom Richmond fékk einnig
upplýsingar um ýmislegt i fari
Adele. Hún var mjög alvörugef-
in ung kona og starf hennar með
vangefnu börnunum i Melville
átti hug hennar allan. Án þess
að vera ofstækisfull var hún
fylgismaður kvenréttindahreyf-
ingarinnar og hitnaði alltaf i
hamsi þegar þaö barst i tal hve
erfitt var aö sanna nauðganir.
Vonir Richmonds um aö Adele
hefði tekist aö slita sig frá á-
rásarmanni sinum og komast i
felur einhversstaöar uröu skjótt
aö engu. Um klukkan ellefu
morguninn eftir var hringt til
hans frá nærliggjandi þorpi i um
20 milna fjarlægð frá þeim staö
BENTIA Bfl
Lýsing hinnar látnu á
lögreglunni á sporid
sem bifreiöin stóö á. Lögreglu-
maöurinn kallaöi upp aöal-
stöðvarnar um talstööina og
lýsti þvi sem hann haföi upp-
götvaö, en ók siðan af stað til
heimilis bifreiðareigandans.
Þegar hann hringdi dyrabjöll-
unni var útidyrunum samstund-
is svipt upp á gátt og i ljós kom
maður kviöinn á svip. Þetta var
faöir Adele Francis Kohr. Hann
hafði veriö i þann veginn aö
hringja til lögreglunnar til þess
að tilkynna aö dóttir hans væri
ókomin heim. Lögreglumaður-
inn sá skelfingarsvipinn á and-
liti Kohr og konu hans og reyndi
að hughreysta þau. „Ef til vill
hefur hún gengið heimleiðis ein-
hverra hluta vegna” sagði
hann, en þaö var nóg að lita á
klukkuna til aö gera sér grein
fyrir þvi að á þvi væru litlar lik-
ur. Adele vann sem hjúkrunar-
kona viö Suffolk rikisskólann
fyrir vangefin börn i Melville
sem var i 18 milna fjarlægö frá
East Islip. Kvöldvaktinni lauk
klukkan ellefu og ökuferöin
heim tók aöeins tæpan hálftima.
Bifreiöin hennar haföi fundist
laust eftir miðnætti og nú var
andi hendi. Þegar hann fletti
aftur i gegnum bókna sá hann
að krotiö byrjaði á þriðju siðu
mjög óljóst og rann sumsstaðar
saman við bensinskrárnar.
Hann reyndi að stauta sig fram
úr krotinu. Það virtist vera á
þessa leið: Maður á bil ók upp
aö hliðinni á mér... hann reyndi
að stoppa mig.. hann eltir mig á
sömu akrein.. ég get ekki
stungið hann af... er á rúmlega
hundrað... hann er kominn að
hliðinni á mér aftur... skegg ...
gleraugu... sitt hár... hippaleg-
ur... blá skyrta... billinn er
Tempest... ljósgrænn.. T-37...
Richmond fletti enn einni
blaðsiðu. Krotuö þvert yfir opn-
una voru tvö orö: dökkar bux-
ur.. Þar með lauk skilaboðun-
um.
Richmond gat sér þess til,
vegna þess að megniö af skila-
boðunum var skrifaö i nútið og
hve rithöndin var skjálfandi, að
stúlkan heföi skrifað þau niöur á
meðan hún ók. Hún hlaut að
hafa stýrt bifreiöinni með ann-
arri hendi á meöan hún skrifaöi
i vasabókina sem lá á sætinu viö
hliðina á henni. Siöustu tvö orö-
mordingjan
er bifreiö Adele fannst. Nokkur
börn sem höfðu verið að leik i
skógi þar hjá höfðu rekist á nak-
ið lik ungrar konu.
Þegar hann kom á staðinn
gekk hann varlega að likinu svo
hann rótaði ekki upp hinum
lausa sendna jarðvegi sem það
lá á. Hann gretti sig þegar hann
virti fyrir sér andlitiö sem hafði
verið misþyrmt svo það var
nær óþekkjanlegt. Augun voru
blá og bólgin, varirnar og kinn-
arnar sprungnar og útblásnar
og nefið var brotið. Hið ljós-
brúna hár var blóði drifið. Lfk-
ami Adele lá i miöjum boga-
mynduðum hjólförum. Bifreið
hafði verið ekið yfir hana á mik-
illi ferð og mátti ennþá greina
hjólförin á likamanum. Menn
Richmonds leituðu vandlega á
svæðinu og við skógarjaðarinn
fundu þeir rifinn, bláan ein-
kennisbúning hjúkrunarkonu,
skammt þar frá fundu þeir hina
tvo hluta af gulu bikini og hvita
sandala. Einnig fundu þeir kop-
ararmband,gullkross og keðju
og Francis Kohr bar strax
kennslá þrjá sérsmiöaða hringi
á fingrum stúlkunnar. Dánaror-
Lögregiumenn rannsaka staöinn þar sem lik Adele Kohr fannst hræðilega útleikið í 20 milna fjarlægð frá bifreið

■ ■■■■