Vísir - 28.07.1979, Side 6

Laugardagur 28. júli 1979.
6
í eltingarleik
vid skattakónga
Ekki er nóg meö, að skatta-
kóngarnir reykvisku, þeir
Pálmi Jónsson i Hagkaup og
Þorvaldur Guðmundsson i' Sfld
og fisk, séu athafnasamir menn
og duglegir við að telja fram
arðinn af öllu amstrinu til
skatts, heldur eru þeir einnig
bráðskemmtilegir viðureignar,
að það ætti ekki að valda telj-
andi erfiðleikum, þvi aö hann
væri með afbrigðum myndar-
legur, og ólildegur til að fara um
án þess aö vekja eftírtekt. Hjá
starfsfólki Hagkaups i Skeifunni
fengust þær upplýsingar, að
Pálmi væri staddur á skrifstof-
unni sinni niöri i kjallara. Þang-
Tveir stórlaxar
Myndir GVA
allavega fyrir blaðasnápa.
Helgarblaðiö hugðist fá við þá
viðtöl um, hvernig þeim þætti að
vera mennirnir bak viö stóru
tölurnar, og hvaö þeir væru að
fást við um þessar mundir ann-
aðen aðstanda efstir á blaði hjá
skattinum.
Leitin hefst
Eftir aö reynt hafði verið
árangurslaust i heilan dag að ná
i Pálma Jónsson i gegnum sima
til að biðja hann um viðtal, var
ákveðið að hvila tólið og hefja
heldur leit aö honum. Leitar-
manni blaðsins, sem aldrei
hafði hlotnast sá heiöur aö lita
Pálma berum augum, var sagt,
að lágu margar tröppur, dyr og
ranghalar, en i þvi stigiö var yf-
ir hinn eina rétta þröskuld þótt-
umst viö hafa himin. höndum
tekið, þvi að álengdar gnæfði
maður nokkur við skrifborð, og
virtist i fljótu bragöi passa eins
og fingur i þumal við lýsinguna
á Pálma.
Vonbrigðin voru mikil, þegar
hann svaraði umleitan okkar
með þvi að banda hendinni I átt
að eins konar glerbúri, þar sem
gat að lita efrihluta nokkurra
manna grúfa sig yfir virðuleg
plögg. „Pálmi er á fundi, og
ekkert að vita, hvenær hann
kemur þaðan aftur” sagöi sá við
skrifboröið.
„Ég er ábyggilega ekki
Pálmi”
Meö það klöngruðumst við
aftur upp á yfirborðið, og rönd-
uðum um planið fyrir framan
verslunina, þartil viörákumst á
strák, sem gat visað á bllinn
hans Pálma. Tókum okkur siö-
an stöðu i hæfilegri fjarlægð, og
horfðum á bilana tinast burt,
alla nema einn.
Óttinn um, að þarna á Hag-
kaupsplaninu hefði eiliföin ætl-
aðokkur hvildarstað, var farinn
að spenna greipar um kaldar
tær, þegar maöurinn við skrif-
borðið birtist I allri sinni dýrö,
ásamt einum fundarmanna.
Heldur þótti okkur ósennilegt,
aöhinn siöarnefndi væri sá, sem
að var leitað, þvi að enda þótt
hann væri mjög huggulegur i
alla staði, var ómögulegt að
koma þvi heim og saman að
hann væri öðrum mönnum
stæðilegri. Við gengum hikandi
til móts við þá, kynntum okkur
og sögöumst þurfa aö ná tali af
Pálma Jónssyni. ,,Já, þarna er
Pál...” byrjaöi fundarmaður-
inn, en hinn greip fram i, og
spuröi af hverju hann væri með
þetta glens. „Ég er ábyggilega
ekki Pálmi. Hann er liklega inni
ennþá að reikna út, hvernig
hann eigi að fara að þvi' aö
borgaskattanasina” bætti hann
við og vatt sér brosandi inn i bil-
inn.
Gripinn glóðvolgur á
hlaðinu
Þessar upplýsingar þóttu hins
vegar litt áreiðanlegar, enda
alit lokað og læst, og ekki sála á
ferli að þvi er virtist. Á heim-
leiðinni keyrðum við framhjá
húsi Pálma, og hver stóö þá á
hlaðinu fyrir utan, nema
maðurinn, sem hafði þóst þess
fullviss, að umræddur
verslunareigandi væri sér al-
gerlega óviðkomandi. Við
stukkum út úr bilnum, og kváö-
umst vera komin i heimsókn
eins og hann. „Já, verið vel-
komin” svaraði Pálmi, sem var
eftir allt saman Pálmi, og var
hinn liölegasti þegar hér var
komiðsögu, en útskýrði að hann
væri litið fýrir viötöl.
Eftir vinsamlegt spjall,
kvöddum við með virktum,
enda mönnum frjálst að neita
viðtali, bjóöi þeim svo við að
horfa. Það var þó með nokkurri
eftirs já, þvi að búast má við, að
viötal við Pálma hefði oröið
álika fjörlegt og eltingaleikur-
inn.
„Svín eru ekki spennt
fyrir kommúnubú-
skap”
,,Ég er búinn að fá ofnæmi
fyrir viðtölum i bili, en hins veg-
„Ég er ekki Pálmi” sagði Pálmi I Hagkaup.
búð i kaffisopann. Mikill erill
var að tjaldabaki i Sild og fisk,
en Þorvaldur sagði, að sér liði
þvi betur sem erillinn væri
meiri.
„Bæöi hér og á svinabúinu
suður með sjó” sagði hann.
„Þaðan er allt gott að frétta.
Hannibal III blómstrar og Org
og Svlnka eru hamingjusam-
lega gift”. „Gift” hváðum við.
„Já, náttúrulega. Svin eru al-
mennt ekki spennt fyrir neinum
kommúnubúskap. Þau draga
sig saman tvö og tvö, og halda
tryggðina i gegnum þykkt og
þunnt það sem eftir er lifsleiö-
arinnar. Ég fer og gef þeim að
boröa kvölds og morgna. Um
hefur látið byggja, en allt er á
huldu um til hvers á aö nota.
„Þetta er algjört leyndarmál,
en það verður ábyggilega eitt-
hvað gott, sem þaðan kemur,
enda trónir Ali karlinn uppi á
þaki. Hins vegar get ég sagt
ykkur það, að hérna hinumegin
við götuna er ég aö byggja elli-
heimili. Maður verður nú ein-
hvernti'ma gamall, þótt fram-
tíðin blasi við”.
Að þeim orðum töluðum hljóp
hann burt i „reddingar”, en
kallaði til okkar á hlaupunum,
að fá okkur skinkubita meö i
neti. „Svo þið farið ekki frá mér
alveg tómhent”.
— AHO
ar eruð þiö velkomin i kaffisopa
og spjall hvenær sem er” sagði
Þorvaldur Guömundsson i' Sild
og fisk, þegar leitað var eftir
viðtali við hann.
„Þið eruö meiri prakkararnir
aö taka mig svona bókstaflega á
orðinu” sagðihannog skellti sér
álær, þegarvið mættum niður I
miðjan daginn klappa ég þeim á
kollinn, og smelli kossi á vang-
ann”.
„Algjört leyndarmál”
Við Hafnarfjarðarveginn
stendur hús, sem Þorvaldur