Vísir - 18.08.1979, Blaðsíða 6

6
,, Lokaritgerðin mín var
um enska marhnúta!”
Spjallað við Hjálmar fiskifræðing Vilhjálmsson
alþingismanns Hjálmarssonar frá Brekku um loðnu og fleira
„Nei, það hefur mér aldrei
dottiö i hug. Vegna þess hve
rannsóknarstörfin eru timafrek,
yröi enginn timi fyrir pólitikina.
Nafnið mitt hefur þó veriö aft-
arlega á lista Framsóknar i
tveimur siöustu kosningum.
Seinast færöist ég aftar á listan-
um og með sama áframhaldi
eru likur á að ég þokist út af
honum næst — óháö þvi hvernig
skoðun min i pólitikinni þróast”.
— Nú ert þú frændi Tómasar
Árnasonar fjármálaráðherra.
Komið þið fiskifræðingar ekki
stundum að tómum kofanum
hjá honum eins og fleiri um
þessar mundir?
„Nei, á það hefur litið reynt
hingað til. Hafrannsóknir eru
dýrt fyrirtæki bæði hvað snertir
skip og ýmis konar tæki og þær
verða vart stundaðar með öðru
móti en að veita nægjanlegu
fjármagni til þeirra. Það er ekki
nóg að hafa góðan mannafla ef
tækin sem hann þarf eru ekki til
staðar.
Ég vona þvi sannarlega að við
komum ekki að tómum kofan-
um hjá Tómasi frænda hvaö
fjármálin snertir i framtiðinni
frekar en hingað til”.
Skrifaði lokaritgerð
um marhnúta!
— Hver voru tildrög þess að
þú fórst i fiskifræði?
„Þegar ég útskrifaðir úr
menntaskóla var ég ekki sáttur
við neina deild hér við háskól-
ann, nema þá helst læknisfræöi.
Þar hætti ég þó fljótlega og fór
að vinna við fiskirannsóknir á
þeirri stofnun sem þá hét Fiski-
deild atvinnudeildar Háskólans.
Það kveikti siðan áhuga hjá mér
fyrir fiskifræðinni og hélt ég
fljótlega til náms i þvi fagi i
Englandi.
Það er nú dálitiö spaugilegt til
þess að vita að ég skuli nú verja
mestum tima minum I loðnu-
rannsóknir, þegar að þvi er gáð,
að lokaritgerðin i fiskifræðinni
var um marhnúta og þaö enska i
þokkabót! Við skulum samt
vona.að það komi ekkiað sök!”
—HR
Loðna og aftur loðna er það sem margur hugsar
um þessa dagana. Bæði er það, að loðnuveiðar hefj-
ast á mánudag hér við land og svo hitt, að deilan um
Jan Mayen snýst aðtöluverðu leyti um loðnu og rétt
til að veiða loðnu.
Þegar rætt er um loðnuna kemur ósjálfrátt í hug
margra einn maður sem oft .er vitnað í þegar loðnu
eða loðnurannsóknir ber á góma, en það er Hjálmar
Vilhjálmsson fiskifræðingur. Helgarblaðið hitti
hann að máli og vildi forvitnast lítið eitt um mann-
inn á bak við fiskifræðinginn. Fyrst var hann
spurður hvernig honum þætti loðnan bragðast:
„Ég skal svara þvi meö orö-
um gamals vinar mins sem
lengi var vélstjóri á Arna Friö-
rikssyni. Eitt sinn, þegar kokk-
urinn á skipinu hafði steikt
loðnu handa okkur i tilrauna-
skyni og við vorum sestir við
matboröiö þá sat hann aðgerða-
litill, horfði á krásirnar og hafð-
ist ekki að.
Aðspurður hvort honum litist
ekki á svaraði sá gamli: Ja — ég
vil nú heldur sjá hana einhvers
staðar annars staðar en á mat-
borðinu.
An gamans, þá er loðnan vel
æt, en þó er visst beiskt bragð af
henni sem fer heldur illa i min-
um munni, þegar ég er búinn að
seðja sárasta hungrið og ætla að
fara að éta mér til ánægju”.
„Eins íslensk og
hún getur verið"
— Telur fiskifræðingurinn
Jan Mayen loönuna islenska eða
norska?
„Blessaður vertu — hún er
eins islensk og hún getur verið.
Til dæmis um það er loðna sem
merkt var norður af Húnaflóa i
fyrrasumar. Þau merki skiluðu
sér i verksmiðju i Noregi sama
sumarið en sú loðna hafði verið
veidd á Jan Mayen-svæðinu.
Sömuleiðis merktum við loðnu á
Jan Mayen-svæöinu sjálfu i
fyrrahaust og fundust merki
þaðan i verksmiðjum hér á
landi sl. vetur.
Þá höfum við einnig fylgt
loðnugöngum norður til Jan
Mayen og svo aftur suður til Is-
lands, þannig að það leikur eng-
inn vafi á, að það er sami stofn-
inn sem finnst við Jan Mayen og
hrygnir hér suður eða suð-vest-
ur af landinu. Um þetta eru
norskir fiskifræðingar okkur
sammála”.
— Hvað gerirðu þegar þú fæst
ekki við loðnuna?
„Ég hef nú ekki komist til að
gera mikið annað upp á siðkast-
iö en að fást viö loðnu. Ég smið-
aði mér þó seglskðtu i félagi við
aðra, ekki alls fyrir löngu, en
hún liggur nú við festar i Akur-
eyrarhöfn, enda hentaði hún af-
skaplega illa til loðnurann-
sókna”, segir Hjálmar og kimir.
„Annars hef ég gaman af þvi
aö lesa bækur og þá sérstaklega
ljóöabækur”.
— Er þaö arfur frá Brekku?
„Það hugsa ég — pabbi hefur
gaman af ljóðum. Annars liggja
ættir minar viðar en þangað.
Eins hef ég gaman af aö setja
saman kveöskap. Ég ér þó ekki
skáld en get sett saman y;isu. Til
aö framleiða eitthvað sem gam-
an er að, þá þurfa þeir sem ekki
eru skáld að vera i æfingu, en
það hef ég ekki verið lengi. Mest
er ég nú niðskáld og klámkjaft-
ur en ég skal þó láta fljóta meö
«i oaiviauoai a taguiu, cil
hún er um matsvein. Við höfum
yfirleitt haft mjög góða mat-
sveina á rannsóknarskipunum
og ég hef gjarnan sett saman ó-
verðskuldaöar visur um þá.
Þessi varð til eitt sinn um kvöld-
matarleytið þegar mikiö stóö
til:
Kokkurinn kennir tiðum
krankleiks með þrautum
striðum.
Hans kvöl nú i kveld
kölluð matseld
fer að með fæðingarhriðum.
„Vonandi komum við
ekki að tómum kofanum
hjá Tómasi frænda"
— Ætlarðu ekki i pólitikina
eins og pabbi þinn?
Hjálmar Vilhjálmsson á spjalli við loðnusjómenn niðri viö Reykjavikurhöfn: „Það yrði liklega litiö um
afla ef ég ætti aö stýra skipinu”. — Visismynd: Þ.G.