Vísir - 26.01.1980, Blaðsíða 29

Vísir - 26.01.1980, Blaðsíða 29
vism Laugardagur 26. janúar 1980 Viö s prenginguna fór us t 4 menn og s kipiö laskaöis t mikiö. Eldur inn s á s iöan um þaö sem eftir var Maóurinn sem bjargaði efnahag Angóla: Var 3 daga einn um borð t brennandi oltuskipi og lagði sig t mikía hættu Cabinda í Angóla er friðsæll hitabeltishafnarbær. Eina nóttina var kyrrðin skyndileqa rofin af gífurlegri sprengingu! Enskur sérfræðingur i olíuskipalestun sem aðsetur hafði í bænum nærri kastaðist úr sæti sinu þar sem hann varvið vinnu. Það var 16. ágúst, klukkan 21.45. Allt bæjarstæðið var upplýst af eldi sem brotist hafði út í 35.269 tonna olíuskipi, loannis Angelicossis. I olíuskipinu voru 220.000 tunnur af hráolíu sem það hafði lestað úr oliubauju á skipalæginu. Cabinda er aðal- útflutningshöfn olíu fyrir Angóla en olian er nánast eina tekjulind þessa hrjáða lands í Vestur-Afríku. Nigel Dalton sem reyndi af öllum mætti aö bjarga Ioannis Ange- licoussis frá glötun einn sins liös . Þaö lánaöist ekki en þó tókst Dalton að bjarga Angóla frá meiriháttar efnahagskreppu. Þó Dalton væri f mikilli hættu tók hann llfinu meö ró og baö m.a.s. um myndavél sem hann tók mcö hinar meöfylgjandi myndirnar. Enski sérfræðingurinn hét Nigel Dalton og fyrstu viöbrögð hans voru mjög ensk, hann sagði: ,,0h boy! ” Hann vissi hvað myndi gerast ef eldurinn breiddist úti oliugeymana við höfnina, allt myndi springa i loft upp! Hann tók þegar til sinna ráða. Hann gerði áhöfnum oliubáta þegar viðvart en það eru sterkir og traustir bátar. Þeir hröðuðu sér út að oliuskipinu, átta milur i burtu, tóku i leiöinni skipbrots- menn upp úr sjónum. Leitarljós frá þyrlum fundu hina óttaslegnu sjómenn. Mikillar varúðar var þörf er nær dró skipinu. Logarnir teygðu sig hátt til himins, hitinn var grið- arlegur og mikil hætta á frekari sprenginguvf',. Dalton var engu að siður staðráðinn i að reyna að bjarga þvi sem bjargað varð, losa skipið frá leiðslunum i baujuna, freista þess siöan að koma skip- inu út á opið haf og sökkva þvi þar, eða bjarga eftir atvikum. „Ég bað sjálfboðaliða að fylgja mér um borð en enginn vildi koma. Þú hlýtur að vera bandbrjálaður, þetta drasl springur i loft upp, sögðu þeir. Þá stökk ég einn um borð, tók með mér sleggju en varö þess strax var að skipið var farið að hallast. Þvi var ómögulegt að aftengja oliuleiðslurnar á vanalegan hátt. Svo ég byrjaði bara að berja með sleggjunni einsog ég lifandi gat á leiðslurnar i von um að brjóta þær. Eftir tvær klukkustundir brotnaði sleggjan en mér hafði ekki enn tekist ætlunarverkið og var auk þess dauðþreyttur. Ég ætlaði mér samt ekki að gefast upp”, sagði hann. Hann sendi skilaboð til dráttarbáts og bað um nýja sleggu — og myndavél! Loks tókst honum að losa skip- ið. tók inn dráttartaugar og drátt- arbátar byrjuðu að draga það til hafs. I dögun kannaði Dalton skemmdirnar og reyndi að finna leið til að slökkva eldinn. Þá tók hann eftir undarlegri holu á skipshlið. „Ef sprengingin hefði orsakað þessa holu hefðu jaðrar hennar átt að vindast út á viö. Svo var ekki. Holan var éinsog eftir eldflaug eða eitthvað þvilikt.” Enginn gat heldur skýrt hvers vegna eldurinn kviknaði eða hvers vegna hann breiddist út með þeim feiknahraða sém raun bar vitni. Fleiri sprengingar urðu nú i skipinu er eldurinn breiddist út i fleiri oliugeyma þess. Þá uröu dráttarbátarnir að forða sér og einn þeirra varð fyrir griðarstóru stykki sem kastaðist frá oliuskip- inu en enginn lét þó lifið. Dalton var þá einn og einasta undankomuleið hans var árabát- ur. Eldurinn breiddist óðfluga út og hallinn jókst stöðugt. Stórt björgunarskip var á leið frá Suð- ur-Afriku en óvist hvort það kæm- ist i tæka tið. „Ég ákvað að reyna að koma vélunum i gang, þá hefði ég dá- litla möguleika á að stýra skipinu og e.t.v. berjast við eldana. Mér tókst að starta vélunum og var kominn á skriö þegar skipið allt i einu bókstaflega tættist i sundur, hver sprengingin fylgdi annarri, ég fann það liðast i sundur undir fótum mér. Ég flýtti mér i björg- unarbátinn en var i dálitlum vanda, brennandi olia var allt um kring og þar sem báturinn var of stór til að ég gæti róiö honum varð ég að sitja og biöa”. Sem betur fór fylgist einn drátt- arbátanna með og færði sig nær Dalton i bátnum. Linu var kastað til hans og tókst þannig að bjarga honum, þá hafði hann verið næst- um þrjá daga um borö i brenn- andi oliuskipinu. Eldurinn fór hamförum og enginn möguleiki á aö bjarga skipinu menn gátu ein- ungis beðiö endaloka þess. Ioannis Angelicoussis sökk ekki fyrr en 19 dögum siöar en hvarf þá i hafið. Með skipinu fór svariö við gátunni — var það eldflaug skæruliða sem kveikti eldinn sem hefði svo auðveldlega getað eyöi- lagt allar oliubirgðir Angóla, riðið landinu að fullu og skapað öng- þveitiá oliumörkuðum heimsins? Endalokin. Eltir margra daga baráttu viö dauöann hvarf Ioannis Angelicoussis loks l hatió.

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.